ทำโมจิในการละเล่นระหว่างแม่และลูก.. 親子レクレーション
ที่ร.ร.ประถมญี่ปุ่น ทุกปีจะจัดให้มีการละเล่นระหว่างพ่อแม่กับลูก ที่เรียกเป็นภาษาญี่ปุ่นว่าโอะยะโคะเระคุเรช่อน(Oyako Recreation) ซึ่งส่วนมากจะเป็นแม่แหละค่ะที่จะไปร่วมกิจกรรม เพราะแม่จะเป็นหลักเกี่ยวกับเรื่องทางร.ร. ต้นเดือนนี้ที่ร.ร.เจ้าตัวเล็กเขาจัดให้มีการทำโมจิรับลมหนาวพอดี
วิธีการทำโมจิแบบโบราณนี่เคยเห็นแต่ในทีวี พอทางร.ร.จะจัดให้เจอของจริงป้าโซก็หูผึ่งตาพอง เตรียมกล้องไปเก็บรูปเพื่ออัพบล็อกโดยเฉพาะ
วันที่ไปนั่นฝนตกพรำๆหนาวกำลังได้ที่ คนที่มาสอนนี่เป็นอาสาสมัครที่ทางสมาคมผู้ปกครองไปเชิญมา ส่วนใหญ่วัยกำลังงาม..ห้าหกสิบประมาณนั้น มีวัยฉะกันมาสามสี่คน เพื่อออกแรงตำโมจิ
อันว่าโมจินั้นก็คือข้าวเหนียวนึ่งนั่นเอง แล้วก็มาตำๆให้ละเอียดจนเหนียวหนืดพอกินแล้วพันคอหลอย อ้าว..เขามีข่าวนะคะว่าคนแก่ที่นี่จะตายเพราะกินโมจิกันทุกปี เนื่องจากความเหนียวหนืดไม่ขาดง่ายของมัน ยิ่งหนืดๆยาวๆกัดไม่ค่อยขาดง่ายๆด้วยแล้ว อร่อยสุดยอด และที่ตายก็เพราะมันกัดไม่ขาดนี่แหละค่ะ กลืนไม่ทันจนโมจิปิดหลอดลมหายใจไม่ออกตายไปเลย
สมัยก่อนนั้น การทำโมจิจริงๆจะนึ่งข้าวเหนียวแล้วมาตำๆ ซึ่งกินเวลานานมาก แต่ปัจจุบันนี้มีเครื่องมือเข้ามาช่วยย่นเวลา เป็นเครื่องปั่นๆให้ข้าวเหนียวละเอียดเป็นเนื้อเดียวกัน คนรุ่นก่อนบอกว่าการตำด้วยมือจะอร่อยกว่าทำด้วยเครื่องคงจะหนืดถึงใจกว่า
ขั้นตอนแรกก็ต้องนึ่งข้าวเหนียวก่อนค่ะ หน้าตาซึ้งนึ่งข้าวเหนียวมีสองรุ่นให้แล อันแรกนี่น่าจะรุ่นลายครามหน่อย
กับอีกรุ่นที่ดูวัยรุ่นขึ้นมานิด
แรกๆที่ข้าวเหนียวนึ่งเสร็จ เด็กๆก็มัวแต่ตื่นตาตื่นใจกับการตำโมจิ แต่พอหลังๆใกล้จะจบการตำแล้วก็ไปแบมือขอข้าวเหนียวนึ่งสุกใหม่ๆกันเป็นแถว หน้าตาข้าวเหนียวก็ไม่ได้แตกต่างจากข้าวเหนียวนึ่งบ้านเราหรอกค่ะ .. ไก่ย่างอยู่หนายยย??
พอได้ข้าวเหนียว เขาก็เอามาใส่เครื่องปั่นๆ ตีๆให้ข้าวเหนียวละเอียดเป็นเนื้อเดียวกัน แหม่ ทันสมัยน่าถอยมาซักเครื่องเนอะ ไม่รู้ว่าแพงหรือเปล่า จะได้เอามาทำโมจิหอมๆใหม่ๆกิน อ้วนดีนักแล
หน้าตาเครื่องเป็นอย่างนี้ค่ะ
พอเปิดฝาออกมาข้างในมีใบตีจิ๋วๆอันนึง ไม่น่าเชื่อว่ามันจะปั่นให้ข้าวเหนียวรวมตัวเป็นเนื้อเดียวกันได้เนอะ
ใส่ข้าวเหนียวในเครื่องแล้วปั่นๆ
หน้าตาข้าวเหนียวที่ละเอียดรวมตัวเป็นก้อนโมจิแล้ว
จากนั้นลุงคนนึงก็จะเอามือจุ่มน้ำเย็นจัดๆ เตรียมอุ้มก้อนโมจิที่ได้ซึ่งยังนิ่มหยุ่นไปหยุ่นมาและที่แน่นอน.. ยังร้อนอยู่มาก ควักก้อนโมจิจากเครื่องปั่นได้ก็วิ่งไปใส่ครกตำ ก่อนหน้าจะวิ่งต้องเคลียร์พื้นที่ระหว่างเครื่องปั่นกับครกที่เตรียมไว้ใส่ให้ดีไม่ให้มีอะไรมาขวางทาง เพราะต้องใช้เวลารวดเร็วเนื่องจากก้อนโมจิทั้งเหลวทั้งร้อนจัด
พอใส่ครก ข้างๆครกนั่นจะมีถังใส่น้ำเย็นอยู่ ไว้ชุบไม้ตีโมจิเพื่อเวลาทุบๆตีๆ จะได้ไม่ติดไม้หนึบหนับ จากนั้นคนวัยฉกรรจ์หน่อยก็จะอีลุ่บตุ้บตั้บกัน ปังๆๆๆ ตีกันสองคนผลัดกันตีอย่างเร็ว เรียกว่าต้องให้ได้จังหวะในการหวดไม้ฟาดลงไปในครกเพราะต้องใช้ความเร็วก่อนก้อนโมจิจะเย็นตัวลงซึ่งจะแข็ง ตอนดูเขาตีแม้.. เสียงตุ้บตั้บพร้อมเสียงออกแรงฮื่ยๆๆ เร้าใจยิ่งนัก
และเนื่องจากเป็นกิจกรรมสำหรับเด็ก หลังจากที่ผู้ชายผู้ใหญ่ออกแรงตีจนมันน่วมได้ที่แล้ว ก็เปลี่ยนให้เด็กๆและแม่มาหัดตีกันบ้าง ไม้ตีหนักเอาการค่ะ ตีลงไปแล้วกว่าจะยกขึ้นด้วยความหนืดของตัวโมจิก็หนักอีก เนื่องจากแรงเด็กและผู้หญิง จึงตีได้ครกนึงสามคน
พอตีได้ที่ ลุงแกก็จะเอามือจุ่มน้ำเย็นแล้วควักโมจิที่ตำแล้วไปวางบนโต๊ะซึ่งโรยแป้งไว้ ให้ป้าอาสาสมัครจัดการแบ่งโมจิเป็นก้อนเล็กๆ ให้เด็กๆช่วยกันปั้นเป็นก้อนกลมๆ เล็กๆ
ก็จะได้โมจิหน้าตาเป็นอย่างนี้ค่ะ
จากนั้นพวกแม่ๆก็จะช่วยกันแบ่งใส่ถุงให้เด็กๆนำกลับบ้านและบางส่วนก็ร่วมกันกินที่ร.ร.นั่นเลย วิธีการกินโมจินั้นก็มีหลากหลาย ที่นิยมก็คือกินกับถั่วแดงต้มน้ำตาลให้เปื่อยร้อนๆ โดยจะลวกโมจิกับน้ำร้อนให้นิ่มตัวก่อนหรือนำไปย่างไฟให้พองๆกรอบนอกนุ่มในแล้วค่อยหย่อนลงในถ้วยถั่วแดงก็ได้ ซึ่งเรียกว่า "เซ็นไซ"
หรือนำไปลวกน้ำร้อนแล้วเคล้ากับแป้งถั่วเหลืองผสมน้ำตาล ที่เรียกว่า "คินะโคะโมจิ"
ในรูปนี่เจ้าตัวดียังไม่นำโมจิไปลวกน้ำร้อนก็หย่อนใส่จานแป้งซะแล้ว มันเลยไม่ติดแป้งคินะโคะเท่าไหร่นักค่ะ ต้องให้เปียกๆนุ่มๆแล้วเคล้าให้ทั่วก้อนโมจิ
หรือบางคนอาจชอบเอาไปปิ้งไฟแล้วราดโชยุ ทานซื่อๆแบบนั้นเลยค่ะ แต่โมจิปิ้งไฟกรอบนอกนุ่มในนี่ อร่อยมากกกก ขอบอก
เขาบอกว่าโมจิก้อนนึงนี่ มีคุณค่าทางอาหารเท่ากับข้าวสวยหนึ่งถ้วยเชียวนะคะ เพลินปากเพลินท้องไปหลายก้อน ขีดตาชั่งน้ำหนักก็คงขยับขึ้นเพลินไปเหมือนกัน เพราะงั้นต้องกินอย่างค่อยๆละเลียด จะได้รู้สึกว่าอิ่มและไม่ต้องการก้อนต่อไป ซึ่ง.. ทำใจยากเหลือเกิน.. 
มาตั้งหน้าตั้งตาคอยเทศกาลปีใหม่ กินโมจิกันทั้งคาวทั้งหวานกันค่ะ จะอ้วนขึ้นอีกซักกี่กิโลน้อออ..
| Create Date : 29 ธันวาคม 2552 |
| Last Update : 3 กันยายน 2554 13:49:07 น. |
|
32 comments
|
| Counter : 2982 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: tanoy~ตะนอย  วันที่: 29 ธันวาคม 2552 เวลา:9:50:56 น. |
|
|
|
| โดย: วิสกี้โซดา วันที่: 29 ธันวาคม 2552 เวลา:10:10:17 น. |
|
|
|
| โดย: chabori วันที่: 29 ธันวาคม 2552 เวลา:10:15:55 น. |
|
|
|
| โดย: JohnV วันที่: 29 ธันวาคม 2552 เวลา:11:54:36 น. |
|
|
|
| โดย: smack วันที่: 29 ธันวาคม 2552 เวลา:12:38:11 น. |
|
|
|
| โดย: Elbereth วันที่: 29 ธันวาคม 2552 เวลา:13:45:53 น. |
|
|
|
| โดย: chabori วันที่: 29 ธันวาคม 2552 เวลา:19:21:27 น. |
|
|
|
| โดย: JohnV วันที่: 29 ธันวาคม 2552 เวลา:21:33:04 น. |
|
|
|
โดย: มาดามอุ้ย  วันที่: 29 ธันวาคม 2552 เวลา:22:38:15 น. |
|
|
|
| โดย: ปรานทยา วันที่: 29 ธันวาคม 2552 เวลา:23:33:15 น. |
|
|
|
| โดย: พล (aoigata ) วันที่: 30 ธันวาคม 2552 เวลา:0:11:31 น. |
|
|
|
| โดย: JohnV วันที่: 30 ธันวาคม 2552 เวลา:17:25:22 น. |
|
|
|
| โดย: พี่หมี (Bkkbear ) วันที่: 31 ธันวาคม 2552 เวลา:11:56:51 น. |
|
|
|
| โดย: smack วันที่: 1 มกราคม 2553 เวลา:0:46:54 น. |
|
|
|
| โดย: Poo-Ma วันที่: 1 มกราคม 2553 เวลา:6:46:42 น. |
|
|
|
| โดย: JohnV วันที่: 1 มกราคม 2553 เวลา:9:24:52 น. |
|
|
|
| โดย: ปลาทอง9 วันที่: 1 มกราคม 2553 เวลา:15:03:38 น. |
|
|
|
| โดย: พล (aoigata ) วันที่: 1 มกราคม 2553 เวลา:16:53:45 น. |
|
|
|
| โดย: มนุษย์ต่างดาว..ผมยาว..ปากหวาน... (เป็ดสวรรค์ ) วันที่: 2 มกราคม 2553 เวลา:10:54:56 น. |
|
|
|
โดย: พลทหารไรอัน  วันที่: 2 มกราคม 2553 เวลา:16:56:56 น. |
|
|
|
| โดย: นิ่ม IP: 118.175.62.96 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:16:12:13 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
คุรุเม่ ฟุกุโอกะ Japan
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [?]
|
สวัสดีค่ะ ..
ป้าโซอยู่อำเภอเล็กๆแห่งหนึ่งในจังหวัดฟุกุโอกะ ซึ่งอยู่ในเกาะคิวชู เกาะทางใต้ของญี่ปุ่น
เรื่องราวที่เล่าๆสู่กันฟังนี่ มาจากประสบการณ์ส่วนตัวซึ่งสอดแทรกความคิดเห็นเข้าไปด้วย อันไหนไม่เข้าทีก็อ่านผ่านๆไปละกันนะคะ
ขอบคุณทุกท่านที่แวะเวียนเข้ามาค่ะ
|
|
| |
|
|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
| 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
และที่ตายก็เพราะมันกัดไม่ขาดนี่แหละค่ะ กลืนไม่ทันจนโมจิปิดหลอดลมหายใจไม่ออกตายไปเลย
เพราะงั้นต้องกินอย่างค่อยๆละเลียด จะได้รู้สึกว่าอิ่มและไม่ต้องการก้อนต่อไป ซึ่ง.. ทำใจยากเหลือเกิน.. 
แต่ยังไม่ได้อ่านบล็อกป้านะ เดี๋ยวจะกลับมาอ่านใหม่ กำลังจะออกไปแอ่วอีกแล้วจ้า 
