แล้ววันเกิดเค้าคนนั้นก็ผ่านไป

พี่แอร์คะ ผ่านไปอีกปีแล้วนะคะ 33แล้วนะคะ ปีนี้คงไม่มีไรมาก นอกจากเป็นห่วงพี่แอร์เสมอค่ะ อยากให้พี่แอร์มองคนอื่นในแง่ดีบ้างนะคะ ถึงเค้าจะทำไรที่ไม่ถูกใจ แต่คนเหล่านั้นคือ ครอบครัวของพี่แอร์นะคะ ทุกคนล้วนแต่รักและเป็นห่วงพี่แอร์เสมอค่ะ
เฮ้อ ทุกข์สุข พี่แอร์เป็นคนเลือกนะคะ ไม่ใช่ผึ้งนะคะ ผึ้งเป็นปค่คนรับผลการกระทำที่พี่แอร์ตัดสินใจไปแล้วตะหากล่ะค่ะ

ถึงพี่แอร์จะทำเหมือนว่าไม่ต้องการอะไรๆจากผึ้งอีกแล้ว หรือทำเป็นลืมในสิ่งที่ผึ้งเคยทำให้พี่แอร์เสมอ
ผึ้งบอกพี่แอร์ได้มั้ยคะ ว่าผึ้งไม่เชื่อว่าพี่แอร์จะลืม เพราะว่า ผึ้งไม่เคยลืมวันนั้นที่พี่แอร์ร้องไห้แล้วก็บอกกะผึ้งว่า ในชีวิตพี่แอร์ไม่เคยมีใครดีกับพี่แอร์เท่าผึ้งอีกแล้ว

พี่แอร์เองก็งไม่ลืมเช่นกันน่ะค่ะ
ผึ้งรักพี่แอร์นะคะ นานแค่ไหน ผ่านสิ่งเลวร้ายแค่ไหน ใจก็ยังเลือกรัก เลือกรอเสมอ

ม่านบังตา
... ถึงเธอจะพรากจากฉัน ไกลกันสุดความฝัน
ฉันก็ยังรักเธอ .. ฉันยังซื่อตรงเสมอ แม้นเธอเป็นของใคร
ฉันไม่แปรผัน...
ถึงโลกจะแหลกสลาย.. จันทร์จะมืดแลหาย ฉันไม่คลายสัมพันธ์
ขอ... เธออย่าลืมเลือนฉัน แล้วเราคงพบกัน เหมือนจันทร์ที่คู่ดารา...
........ แต่ฉัน.. ยังนึกหวั่นเสมอ .. รักเธอ.. เลือนเหมือนม่านบังตา...
บางวัน ฉันเฝ้าคอยหา ... เปลี่ยว.. อุรา.. พาให้ อาวรณ์
...... ถึง เธอจะอยู่แห่งไหน .. เธอคงไม่ลืมฉัน.. เราจากกันร้าวรอน
ฉัน.. รอด้วยใจเร่าร้อน ทุกคืนวันฉันนอน.. ขอวอนเธอกลับคืน...

Create Date : 18 กันยายน 2550		0 comments
Last Update : 27 มกราคม 2551 0:34:54 น.
Counter : 377 Pageviews.
Share Tweet