|
|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
|
17 พฤษภาคม 2551
|
|
|
|
ตัดผมอีกแล้วครับ
(ขออนุญาตแฟนานุแฟนบล็อคนะครับ วันนี้ขอใช้สรรพนามว่า ฉัน แทนตัวเอง เพื่อป้องกันความสับสน)
ผมคนเราที่อยู่บนหนังศีรษะ มีหน้าที่ตามธรรมชาติคือปกป้องกบาล แต่คนเราก็ใส่คุณค่าลงไปให้มันเยอะแยะและเยิ่นเย้อ โดยถือเอาว่าเป็นสิ่งที่ทำให้ดูหล่อหรือดูเท่ห์ ทำให้มีเสน่ห์ชวนมอง ใครที่หัวล้าน กบาลเลี่ยนก็ต้องพยายามหาผมปลอมหรือหาวิกมาใส่ เพื่อสร้างเสน่ห์ (แต่ อีกนัยหนึ่งจะได้ไม่เป็นตกจำเลยของสังคม เฉพาะอย่างยิ่งพวกหัวเถิก ที่ท่านนายกเรียกขานอยู่ ณ เวลานี้..หุหุ) เราก็เลยต้องหวี ต้องปัด ใส่มู๊ส ใส่เยล ให้มันเป็นทรง ให้มันอินเทรนด์ มันจะได้มีเสน่ห์ เชื่อกันจริงๆว่าคนที่ทำผมอินเทรนด์จะทำให้ดูดี สาวมอง (มันเป็นความเชื่อนะ โปรดใช้วิจารณญาณหน่อย...)
ทรงผมนี่มีสารพัดแบบ ฉันเห็นโปสเตอร์ที่ร้านตัดผม ทรงผมมาตรฐานชายไทย มีตั้ง 9 แบบ น่าเสียดายฉันไม่ได้จดมาให้อ่านกัน คนตัดผม(ศัพท์เฉพาะเค้าเรียก กัลบก)นี่ก็ไม่รู้จำได้ยังไงนะ ว่าถ้าจะตัดทรงนั้นตรงเริ่มจากการจรดปัตตาเลี่ยนตรงนี้ก่อนหรือตรงไหนก่อน เก่งเนอะ..
ตอนฉันเด็กๆ สมัยอยู่ชั้นประถม ฉันได้ตัดผมฟรีมาตลอด เพราะแม่ฉันบังคับให้ฉันไปตัดที่โรงเรียนสอนตัดผมสารพัดช่างซึ่งเขาจะเอาคนที่มาตัดผมฟรีนั่นแหล่ะ เป็นหุ่นให้นักเรียนที่เรียนตัดผมได้ทดลองตัด และงานที่ได้ก็จะเว้าๆแหว่งๆบ้าง บางคนนี่ตัดเสร็จแล้วแหว่งเป็นหย่อมๆเลยก็เคยมี แต่ไม่เป็นไรเพราะประเดี๋ยวจะมีครูมาเก็บงานให้เรียบร้อยและกลับบ้านได้ ฉันเริ่มตัดผมเสียตังค์ตั้งแต่ตอนประถมปลายๆ ตอนที่ฉันเริ่มมีความเชื่อที่ซื่อๆและโง่ๆว่าทรงผมก็ทำให้เราหล่อได้ ฉันจำได้ว่าฉันรู้สึกเขินเมื่อรู้ว่าเพื่อนเห็นฉันไปตัดผมที่โรงเรียนสอนตัดผม ฉันหน้าบางมาก เพราะเหตุนี้ล่ะมั๊งฉันจึงเริ่มหัดเข้าร้านตัดผมแบบเสียตังค์ ร้านที่ฉันตัดผมร้านแรกคือร้านในตลาดวรจักร คนตัดผมชื่อ ลุงบัติ สนนราคาอยู่ที่ 10 บาท (ตอนนี้ลุงบัติคนตัดผมแกตายไปหลายปีแล้ว)
ก็ไม่รู้ใครเป็นเหมือนฉันหรือเปล่า เวลาตัดผม ฉันจะต้องไปร้านเดิมไม่เปลี่ยนไปใช้บริการที่ไหน จะเปลี่ยนแต่ละทีต้องมีเหตุการณ์สุดวิสัยหรืออะไรสักอย่างที่ทำให้ไปตัดผมร้านเดิมไม่ได้แล้ว เจ้าของร้านเค้าก็ไม่ได้เป็นญาติโก โหติกาอะไรกับฉัน และฉันก็ไม่ได้มีหุ้น 3,800 ล้าน อยู่ในร้านตัดผมสักนิด แต่มันก็อาจเป็นความมั่นใจในฝีมือช่าง บวกกับความที่ฉันไม่ชอบแสวงหาร้านหรือเปลี่ยนร้านใหม่ให้มันวุ่นวายมากกว่า เมื่อผสมโรงกันเข้าฉันก็เลยเป็นลูกค้าจำพวกย้ายร้านยาก
คำถามยอดฮิตที่เรามักจะเจอเมื่อเข้าไปในร้านตัดผมก็คือ วันนี้เอาทรงอะไรดี?
. เวลาเจอกับคำถามนี้ ฉันก็มักจะตอบแบบคนสิ้นคิด เพราะฉันคิดถึงชื่อทรงอื่นๆไม่ออก รองทรงครับ.... คล้ายๆกับฉันไปร้านอาหารตามสั่งแล้วนึกอะไรไม่ออกก็ต้องบอก กระเพราไก่ไข่ดาว ประมาณนั้น
ฉันตัดผมตั้งแต่ราคาเริ่มที่ ฟรี แล้วไล่ไป 10-20-30-50-60 บาท ซึ่งราคา 60 บาทเป็นราคาในปัจจุบัน และฉันคิดว่าแพง ไอ่แค่การตัดๆไถๆ ก็ได้เงินฉันไปแล้ว 60 บาท หากแต่ฉันคิดว่าราคาค่าบริการเป็นสิ่งที่เนื่องกับกลไกทางการตลาดด้วยส่วนหนึ่ง ถ้าหากฉันไปตัดร้านที่เป็นร้านบูติค ราคาจะพุ่งสูงเป็นหลักร้อย ฉันคิดว่าไม่คุ้ม และฉันเองก็ไม่เคยเข้าไปตัดผมที่ร้านแบบบูติคเลยสักครั้งเดียว (มีความหลังกับเรื่องพวกกระเทยกับหัวฉันอยู่ อ่านเอาได้ในบล็อคก่อนหน้านี้)
วันนี้ไปฉันตัดผมมาครับ ปกติฉันก็ต้องตัดผมทุกเดือน แต่ส่วนวันที่นี่ไม่แน่นอนเสมอไป ไม่เคยกำหนด เน้นเอาสะดวกเข้าว่า ไม่รู้ใครจะเป็นเหมือนฉันไหม ทุกๆคราวฉันก็ตัดผมสถานที่เดิม ช่างคนเดิม บอกอย่างเดิม ทรงเดิม แต่ว่าตอนตัดเสร็จฉันพบว่ามันไม่เคยเหมือนกันเลย มีลุ้นตลอด มีลุ้นทุกครั้งที่ตัด ว่ามันจะออกมาเป็นยังไง ระดับความมั่นใจตอนออกจากร้านของแต่ละครั้งไม่เคยเท่ากันเลย บางครั้งฉันตัดผมเสร็จ ฉันมีความมั่นใจมาก แต่ในบางครั้ง ตรงกันกลับข้ามอย่างสิ้นเชิง โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่กลับมาบ้าน อาบน้ำและสระผมเสร็จ แล้วมาส่องกระจก แล้วก็ตั้งคำถามกับตัวเองว่า เฮ้ย...นี่กรูหรือวะเนี่ย?
วันนี้ก็เหมือนกัน ฉันไปตัดผมร้านเดิม ร้านประจำแถวบ้านฉัน ช่างถามฉันตอนที่เข้าไปทีแรกว่า
วันนี้เอาทรงอะไรดี?
. ฉันเห็นรูปดาราที่แปะอยู่ที่ผนัง มันมีทรงผมที่ดูดีนะ แต่ฉันตอบกวนๆไปว่า ทรงพระเจริญ..... ช่างตัดผมฮาเล็กน้อย และฉันก็บอกช่างไปว่าเอาทรงรองทรงเหมือนเช่นทุกที (อันที่จริงฉันก็นึกชื่อทรงผมไม่ออกอีกตามเคย) ในระหว่างที่ช่างตัดผมฉันอยู่ ฉันก็เย้าช่างเล่นไปว่า
ฉัน: ช่างๆตัดให้ฉันไม่ต้องหล่อนะ ช่าง: ก็มันไม่หล่ออยู่แล้วล่ะ ฉัน: จริงเร้อ..ช่าง? ช่าง: อืม.. จริง จงภูมิใจในความไม่หล่อของแกเถอะ....
เมื่อช่างตัดเสร็จ คราวนี้ระดับความมั่นใจเมื่อตอนที่ฉันส่องกระจกเวลาอยู่ในร้านพุ่งสูงปรี๊ดเลย ทำสถิติ New High เหมือนราคาน้ำมัน ยังไงหยั่งงั้น ฉันขอบคุณช่างมากแล้วจ่ายเงินและเดินกลับบ้าน เมื่อมาถึงบ้านฉันอาบน้ำสระผมแล้วมาส่องกระจกดูผลงาน ที่เมื่อตะกี้ทำให้ฉันรู้สึกภาคภูมิใจ
?!?
เวง...นี่กรูหรือนั่น
ฉันพบว่าระดับความมั่นใจในทรงผมฉันมันกลับลดต่ำลง ทำให้วันนี้ดัชนีการตัดผมมีค่าติดลบ ใจนึงฉันอยากกลับไปที่ร้านแล้วบอกให้ช่างแก้ไขให้อีกนิด แต่อีกใจนึงฉันคิดว่ามันเป็นของนอกกาย เดี๋ยวไม่กี่วันมันก็ยาวแล้ว ช่างมันละกัน...เหอๆๆ ปลง... ซึ่งฉันเชื่อความคิดอย่างหลังมากกว่า ฉันเลยไม่ได้ไปแก้อะไรมันอีก ความมั่นใจเรื่องทรงผมของฉันตอนนี้ ฉันว่าฉันรู้สึกเฉยๆ สารภาพตามตรง ในบางขณะ ฉันรู้สึกว่าน่ารำคาญที่จะต้องมาดูแลเรื่องผม ไหนจะต้องหวี ต้องปัด ต้องเสย ต้องสระ ต้องเช็ด ต้องหาซื้ออะไรมาใส่ มาบำรุงมัน วุ่นวายมาก อยากจะไถๆให้มันเกลี้ยงๆหัวไปเลย แต่ยังฉันเกรงว่าฉันอาจจะมีปัญหากับการงานที่ทำอยู่ก็เป็นได้ เลยยังไม่ได้ทำตามที่คิด เหอๆๆๆ
พระอาจารย์ที่ฉันเคารพและนับถือ สอนฉันว่า ความอยากที่อยู่ในใจของเราเป็นตัวกำหนดชี้วัดว่าดีหรือไม่ดี สวยหรือไม่สวย ถูกหรือไม่ถูก และอีกสารพัดซึ่งฉันเคยเล่าไว้ในบล็อคของฉันอันที่แล้วๆๆมา ไปเปิดอ่านเอาเองละกัน
จบบล็อควันนี้ด้วยคำคมที่ว่า
ตัดผมแสนง่าย ตัดใจสิแสนยาก...
ฮิ้ววววววว...........
Create Date : 17 พฤษภาคม 2551 |
Last Update : 17 พฤษภาคม 2551 23:05:16 น. |
|
13 comments
|
Counter : 1165 Pageviews. |
|
|
|
|
โดย: กวาง IP: 58.8.163.71 วันที่: 18 พฤษภาคม 2551 เวลา:0:04:08 น. |
|
|
|
โดย: ฮิ้วววววววๆ.... IP: 195.189.142.59 วันที่: 21 พฤษภาคม 2551 เวลา:15:10:47 น. |
|
|
|
โดย: อ้อมแอ้ม (คนผ่านทางมาเจอ ) วันที่: 22 พฤษภาคม 2551 เวลา:14:29:10 น. |
|
|
|
โดย: Little piggy IP: 202.91.19.206 วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:20:34:12 น. |
|
|
|
โดย: Little piggy IP: 202.91.19.206 วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:20:39:24 น. |
|
|
|
โดย: อ้อมแอ้ม (คนผ่านทางมาเจอ ) วันที่: 2 มิถุนายน 2551 เวลา:18:55:45 น. |
|
|
|
โดย: n'joy (sunries ) วันที่: 8 มิถุนายน 2551 เวลา:14:09:01 น. |
|
|
|
โดย: อารมณ์ติสท์เข้าสิง (abhirakk ) วันที่: 17 มิถุนายน 2551 เวลา:18:47:10 น. |
|
|
|
โดย: อารมณ์ติสท์? (sunries ) วันที่: 19 มิถุนายน 2551 เวลา:0:07:29 น. |
|
|
|
โดย: n'joy (sunries ) วันที่: 22 มิถุนายน 2551 เวลา:18:54:02 น. |
|
|
|
โดย: อ้อมแอ้ม (คนผ่านทางมาเจอ ) วันที่: 23 มิถุนายน 2551 เวลา:15:10:06 น. |
|
|
|
โดย: Little Piggy IP: 202.91.19.204 วันที่: 25 มิถุนายน 2551 เวลา:21:15:06 น. |
|
|
|
โดย: จะรักจะชอบก็บอกมาเร็ว... (sunries ) วันที่: 3 กรกฎาคม 2551 เวลา:11:01:15 น. |
|
|
|
| |
|
|
abhirakk |
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ไม่ใช่เกิดมาเพื่อแพ้ แน่จงลุยต่อไป อย่ามัวรอดวงชะตา ความสำเร็จมาเองหรือไง มันต้องสูญ ต้องเสีย ต้องแลกเปลี่ยนไป จึงได้มา นี่แหล่ะคือคุณค่า เป็นตำรานอกมหา'ลัย
เพลงประจำตัว สู้-หิน เหล็ก ไฟ
|
|
|
ป.ล. สงสัยช่างแก่และตาไม่ค่อยดี
ดูพี่หนุ่มไม่หล่อไปได้ไงเนี่ย (สองร้อยนะคะ)