คิดถึงดาวลูกไก่ ย้อนไปประมาณปี พ.ศ.2530 เราจะย้อนไปตามหาเด็กชายช่างฝันและผอมโซ อายุประมาณ 8 ขวบที่เป็นเด็กเงียบ ขรึม พูดน้อย ชอบปลีกตัวออกห่างจากเพื่อนๆเขามักนั่งกินข้าวกลางวันคนเดียวเสมอๆในโรงเรียนชนบทแห่งหนึ่งในประเทศไทย เด็กคนนี้มีความฝันและจินตนาการ เขาหลงรักดวงดาวแห่งท้องฟ้ายามค่ำคืน เขาสงสัยความสว่างไสวที่เป็นจุดประกายอยู่ในท้องฟ้า เขาเพ่งมองกลุ่มดาวต่างๆที่พ่อเคยบอกว่าชื่อดาวไถ ดาวศุกร์ ดาวจระเข้ และดวงดาวที่เขามักจ้องมองไม่ละสายตาก็คือดาวลูกไก่ เขาฝังใจกับกลุ่มดาวกลุ่มนี้มาก สาเหตุมาจากนิทานปรัมปราที่ได้ยินยามเช้าซึ่งพ่อเปิดเกือยทุกวัน เทปม้วนนี้คือเรื่องดาวลูกไก่ เพราะมันเห็นภาพได้ชัด และสัมผัสได้จริงในยามค่ำคืน เรื่องเล่าที่ได้ยินมาด้วยวันเด็กของเขาเข้าใจว่า เป็นเรื่องจริง เนื้อหาของนิทานกล่าวว่า มีตายายคู่หนึ่ง เลี้ยงแม่ไก่ ซึ่งมีลูกอ่อนอยู่เจ็ดตัวที่คอยคุ้ยเขี่ยเศษอาหารอยู่ลานบ้านของตายาย วันหนึ่งมีพระธุดงค์ผ่านมาและได้ปลักกลดท้ายบ้านของตายาย พอพลบค่ำสองตายายก็คุยกันว่า พรุ่งนี้เช้าจะทำอะไรใส่บาตรดี บ้านเราก็ไม่มีอะไรเลย มีแต่ผักแต่หญ้า และก็มีแม่ไก่อีกหนึ่งตัว เห็นทีต้องฆ่าแม่ไก่เสียแล้ว แม่ไก่ที่กกไข่อยู่ใต้ถุนบ้านได้ยินก็ตกใจและเสียใจมากที่ตนต้องถูกฆ่าโดยไม่สามรถอยู่ดูแลลูกๆได้อีกต่อไป จึงได้สั่งเสียลูกไก่ทั้งเจ็ดให้ดูแลกันสามัคคีกัน และอย่าได้โกรธสองตายาย เพราะสองตายายมีพระคุณที่เลี้ยงดูแม่ไก่มา เมื่อถึงเวลาที่ต้องตอบแทนคุณด้วยชีวิตก็ต้องทดแทนคุณ รุ่งเช้า ตายายจึงได้ฆ่าแม่ไก่นั้นเสีย ลูกๆเห็นแม่ไก่ถูกฆ่า ก็เสียใจมาก พากันโดดเข้ากองไฟตายตามแม่ไก่ไป พระอินทร์มองเห็นเหตุการณ์รู้สึกว่า แม่ไก่และลูกไก่มีความรักต่อกันมากมาย ถึงกล้ากระโดดเข้ากองไฟตายตามกัน ซึ่งหาได่ยากนัก จึงถวายพพรให้แม่ไก่และลูกไก่ มาเกิดเป็นดาวลูกไก่อยู่บนท้องฟ้ายามราตรี เด็กคนนั้นเชื่อในนิทานนั้นมาก เขาเฝ้ามองครุ่นคิดต่างๆนานา และมักออกมายืนนอกบ้านเพื่อคุยกับเจ้าดาวลูกไก่บ้างเมื่อมีโอกาส เขาส่งใจไปถามไถ่....ว่าเป็นอย่างไร สบายดีไหม อยู่บนท้องฟ้าหนาวหรือเปล่า ในช่วงเวลาฤดูหนาวมาเยือน หรือคิดจินตนาการไปตามความรู้สึกในวัยเด็ก เขาเฝ้ามองดูดาวลูกไก่เสมอๆจนเขานำจินตนาการที่ได้ฟังและที่รับรู้มาถ่ายทอดเป็นตัวหนังสือประกอบภาพวาดที่ขีดๆเขียนๆ แต่งเติมเรื่องตามจินตนาการเข้าไปเป็นเล่มออกมาส่งครู เมื่อครูสั่งให้เขาและผองเพื่อนได้ทำหนังสือนิทานของตนเอง นี่จึงเป็นจุดเริ่มต้นของการสร้างจินตนาการบนผืนกระดาษครั้งแรกของเขา จนกระทั่งเด็กคนนี้เติบโต เขาก็ยังฝันและยังใช้จินตนาการในวัยเด็กมาเป็นตัวหล่อเลี้ยงจิตใจในการสร้างงานของเขาต่อไป วันนี้หนังสือนิทานเล่มนั้นหายไปแล้ว แต่ความทรงจำยังอยู่ดาวลูกไก่ก็ยังคงอยู่คู่ฟ้าเช่นเดิม และเขายังคงจับจ้องดูการเปลี่ยนแปลงเปลี่ยนไปของดาวลูกไก่เสมอๆ เมื่อมีโอกาสและระลึกถึง และวันนี้ เขากำลังทำหนังสือนิทานดีๆ สักเล่ม เพื่อปลุกจินตนาการในวัยเด็กให้กับเด็กๆบนดวงดาวดวงนี้บ้างสักครั้ง   Create Date : 30 สิงหาคม 2548 7 comments Last Update : 30 สิงหาคม 2548 7:59:47 น. Counter : 557 Pageviews. Share Tweet

สวัสดีค่ะ รักดีก็ชอบนิทานเรื่องดาวลูกไก่มากค่ะ พี่สาวเล่าให้ฟังตอนเด็กๆ แต่เชื่อมั้ยคะ ที่รักดีไม่เคยเห็นดาวลูกไก่บนท้องฟ้าเลย เพิ่งมาเห็นเมื่อตอนปัจจุบันไม่นาน ส่วนมากรักดีจะชอบมองดาวดวงที่ใหญ่และสุกใสที่สุด เวลารักดีมองเห็น รักดีจะรู้สึกแปลกๆ เหมือนมีความห่วงใยส่งผ่านมาให้ รักดีจะอบอุ่นในหัวใจอย่างประหยาด ( จริงๆนะคะ ) เรื่องสั้นของรักดีเรื่องใหม่ยังไม่ได้คิดไว้เลยค่ะ มีความสุขในวันนี้นะคะ   โดย: รักดี 30 สิงหาคม 2548 8:19:35 น.

สวัสดีค่ะ ขอแก้คำผิด นะคะ รักดีจะอบอุ่นในหัวใจอย่างประหลาด ( จริงๆนะคะ )   โดย: รักดี 30 สิงหาคม 2548 8:28:16 น.

โดย: squab IP: 203.146.36.98 30 สิงหาคม 2548 13:03:24 น.

ขอบคุณนะครับรักดี....ผมรู้สึกว่าดาวลูกไก่มันคงมีความรู้สึกกับวัยเด็กอย่างเราๆอีกหลายคน.......จึกเอามาบรรยายให้ฟังกันครับ   โดย: ครีเอทีฟ หัวเห็ด 30 สิงหาคม 2548 13:24:52 น.

เพิ่งรู้นะว่า แบงค์ก็โรแมนติดกะเค้าเหมือนกัน   โดย: lovemeloveyakult 30 สิงหาคม 2548 16:00:59 น.

คือว่าหนูชอบแมวค่ะมันคล้ายเพื่อนของหนูค่ะ   โดย: นิ้งค่ะ ด.ญ.ปิยธิดา คาลายานนท์ IP: 222.123.234.41 28 กุมภาพันธ์ 2551 20:21:25 น.

อ่านไม่จบ   โดย: วิลาวัลย์ IP: 182.53.197.49 27 กันยายน 2553 21:02:11 น.