|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
ทะเลที่รัก...........
ตอนที่เรือหางยาวอ้อมเกาะออกไปสู่ทะเลลึกและทิ้งหมู่บ้านไว้เบื้องหลังนั้น แดดยามสายก็ทวีความร้อนแรงมากขึ้น และเผาผิวหนังจนรู้สึกแสบ แต่ยูนุสคุ้นเคยกับทะเลที่นี่ดี คนที่ดำรงชีพด้วยการอาศัยความอุดมสมบูรณ์จากท้องทะเลย่อมต้องคุ้นเคยกับคลื่นลมและแดดเป็นธรรมดา ดังนั้นชาวประมงอย่างพวกเขาย่อมไม่มีใครผิวขาว ยูนุสทิ้งสมอลงใกล้ๆ บริเวณที่มีปะการังเที่ยมซึ่ง "ป๊ะ" ของเขากับเพื่อนช่วยกันทำ และนำมาทิ้งไว้ให้เป็นแหล่งอาศัยและวางไข่ของสัตว์น้ำ ป๊ะของยูนุสตัดหมึกออกเป็นชิ้นๆ และเกี่ยวเข้ากับเบ็ด คลายสายเบ็ดที่พันรอบแกลลอนแล้วขว้างออกไปไกลในทะเล ยูนุสก็ทำเช่นเดียวกัน ช่วงเวลาปิดเทอม ยูนุสมีโอกาสได้กลับมาอยู่บ้านนานๆ ตอนที่อยู่ปอเนาะเขาเฝ้าแต่คิดถึงท้องทะเลและรอคอยวันเวลาที่จะได้กลับไปหาท้องทะเลอีกครั้ง ท้องทะเลที่เขาผูกพัน ท้องทะเลที่เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตของเขา โลกของยูนุสห้อมล้อมด้วยความเวิ้งว้างล้ำลึกของทะเล ไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็เห็นแต่ทะเล ระหว่างบ้านของเขากับทะเลนั้นห่างกันเพียงไม่กี่ก้าว วัยเด็กของเขาก็แยกไม่ออกจากทะเล การที่ต้องจากทะเลที่เคยคุ้นไปอยู่แผ่นดินใหญ่เพื่อไปเรียนหนังสือสำหรับเขาแล้วเป็นเรื่องที่ทรมาน แต่เขาก็ได้กลับมาแล้ว โรงเรียนปิดเทอมแล้ว ยูนุสชอบเล่นซ่อนแอบ โดยใช้ลำเรือเป็นสิ่งกำบัง เขาดำว่ายอย่างคล่องแคล่วจากเรือลำนี้ไปเรือลำนั้นเพื่อไม่ให้เพื่อนมองเห็นและจับได้ เมื่อเล่นจนเหนื่อยแล้ว บางครั้งเขาก็จะไปยืนตกปลาอยู่ตรงหัวสะพานที่ยื่นยาวออกไปในทะเล มีเด็กหลายคนไปยืนอยู่ก่อนแล้ว หรือบางทีเขาก็จะไปช่วย "มะ" เก็บหอยชังตีน ยามน้ำลดในตอนเย็น ไม่ช้าไม่นาน ยูนุสก็รู้สึกได้ถึงแรงกระตุกเบาๆ ที่แล่นมาตามสายเบ็ด เขาดึงสายเบ็ดขึ้นอย่างรู้จังหวะ มีปลาเคราะห์ร้ายติดขึ้นมาด้วย เป็นปลา นางงาม นั่นเอง นี่เป็นปลาตัวแรกสำหรับวันนี้ เขาปลดปลาออกจากเบ็ด เหยื่อยังคงใช้ได้ เหวี่ยงเบ็ดกลับไปใหม่ นกหาปลาบินวนเวียน พอมองเห็นเหยื่อมันก็จะโฉบอย่างรวดเร็ว ไม่พลาด! ที่ปากของมันมีปลาดิ้นสะบัดอยู่ไปมา ผิวปลาตัวนั้นสะท้อนกับเปลวแดดเป็นสีเงินยวง บางทีนกหาปลาเหล่านี้ก็มีประโยชน์กับคนตกปลาเหมือนกัน เพราะตำแหน่งที่มันบินวนอยู่นั้นบอกให้รู้ว่ามีฝูงปลาอยู่ ยูนุสสาวสายเบ็ดขึ้นมาอีกครั้ง คราวนี้เขาได้ปลาเก๋า น้ำหนักประมาณ 1 กิโลกรัม เห็นจะได้ เขาจับต้องตัวมันด้วยความภาคภูมิใจ เขารักปลาที่เขาตกได้ เขารักท้องทะเลที่ยังคงอุดมสมบูรณ์ ปลายังมีให้เขาตก หมึกจำนวนมากพอที่จะให้ป๊ะของเขาวางไซดัก อีกครั้งหนึ่งที่ยูนุสรู้สึกได้ถึงแรงดึง เป็นแรงดึงที่หนักหน่วงกว่าทุกครั้ง ถังแกลลอนที่พันสายเบ็ดไว้หมุนกลิ้งไปมาบนท้องเรือ "สงสัยจะตัวใหญ่" ยูนุสพูด "คงจะเป็นปลาใบ" ป๊ะของเขาบอก ยูนุสปล่อยสายเบ็ดออกไปตามแรงลากของปลา หากออกแรงผืนไว้มากๆ บางทีสายเบ็ดอาจจะขาดได้ ต้องค่อยๆ ผ่อน และค่อยๆ ดึงกลับมา นี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกกับปลาตัวใหญ่ ปกติป๊ะของเขาจะเข้ามาจัดการเอง แต่ครั้งนี้ป๊ะของเขาปล่อยให้เขาสู้กับปลาโดยลำพัง ไม่ช้าไม่นาน ยูนุสก็ได้เห็นปลาตัวใหญ่ที่กำลังชักลากกับเขาอยู่ มันกระโดดขึ้นเหนือน้ำ รูปร่างของมันสวยงามมากทีเดียว "ปลาใบจริงๆ" ยูนุสอุทาน เวลาผ่านไปนานกว่าที่ปลาใบจะอ่อนแรงและยอมให้ยูนุสลากเข้ามา มันสวยงามมากจริงๆ ลำตัวยาวประเปรียว สีสันบนลำตัวของมันทอประกายเมื่อต้องแสงอาทิตย์ ปลาใบตัวนี้ทำให้ยูนุสพงพอใจในตัวเอง พอใจที่จะเป็นลูกทะเล ตอนที่นั่งเรือกลับบ้านในยามเย็นนั้น เขาก็พุดขึ้นมาว่า "ป๊ะ เรียนปอเนาะจบแล้ว ผมจะออกมาหาปลา "
Create Date : 25 กันยายน 2548 |
|
13 comments |
Last Update : 8 ธันวาคม 2548 18:29:04 น. |
Counter : 483 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: รักดี 25 กันยายน 2548 8:25:47 น. |
|
|
|
| |
โดย: ladybear (ladybear ) 25 กันยายน 2548 9:43:40 น. |
|
|
|
| |
โดย: เสี้ยวค่ะ (gluhp ) 25 กันยายน 2548 10:06:34 น. |
|
|
|
| |
โดย: เก๋ (KEZIA ) 25 กันยายน 2548 10:12:02 น. |
|
|
|
| |
โดย: ป้านิด (ป้านิด ) 26 กันยายน 2548 6:44:55 น. |
|
|
|
| |
โดย: ยายบ๊อง 30 กันยายน 2548 8:15:46 น. |
|
|
|
| |
โดย: เอริ...จัง (เอริ...จัง ) 1 ตุลาคม 2548 10:08:36 น. |
|
|
|
| |
โดย: อาร์ต IP: 124.120.128.97 2 ธันวาคม 2549 20:32:22 น. |
|
|
|
| |
|
|
มีความสุขในวันอาทิตย์นะคะ