Group Blog All Blog
|
เดือนที่ยี่สิบสอง (ยั่วยุและท้าทาย)
ต้องบอกว่า เป็นเดือนแห่งการทดสอบความอดทนของแม่มากจริง ๆ
อารมณ์ของลูกขึ้น ๆ ลง ๆ เดี๋ยวหัวเราะ อีกเดี๋ยวร้องไห้ เอาใจไม่ถูกเลย แม่ต้องนับหนึ่งถึงสิบ แล้วก็ค่อย ๆ เพิ่มไปอีกทีละสิบ ทีละสิบ บางครั้งถึงกับต้อง time out ต้วเองเลยทีเดียว เพราะรู้ว่าลูกคอยดูอยู่ว่า แม่จะมีปฎิกริยาอย่างไร ทุกอย่างที่แม่แสดงออกไป น้องกันต์พร้อมจะเลียนแบบเสมอ มีอยู่ครั้งนึงที่ทำให้แม่รู้สึกได้เลยว่าลูกมองแม่อยู่เสมอ ขณะที่กำลังขัดใจกันอยู่นั้น แม่เริ่มชักสีหน้า พอน้องกันต์เห็น ก็หัวเราะแม่แบบงอหาย ตอนแรกแม่ก็งงว่าลูกขำอะไร สักพักถึงได้เข้าใจว่ากันต์คงเห็นหน้านิ่วคิ้วขมวดของแม่ แล้วคงนึกว่าแม่กำลังเล่นกับลูกอยู่ จากนั้นมา แม่เลยคิดได้ว่า เด็กๆ เนี่ย เค้าไร้เดียงสาจริงๆ แม่ไม่ควรเก็บมาเป็นอารมณ์ ควรจะสอนด้วยเหตุผลจะดีกว่า แม้ว่าจะต้องพูดเป็นร้อยๆ ครั้งก็ตาม เดือนนี้น้องกันต์ร้องเพลงตามกับแม่ได้หลายเพลงแล้ว ที่ชอบให้ร้องมากก็คือ อิ่มอุ่น ( เพลงนี้ทำให้แม่แปลกใจกับสมองของเด็กเหลือเกิน เพราะแม่ร้องให้ฟังตอนลูกยังเล็กมาก จนถึงประมาณเดือนที่แปด เมื่อลูกนอนได้เองโดยไม่ต้องอุ้มกล่อม แม่ก็ไม่ได้ร้องอีกเลย ) เพลงช้าง และ เพลง twinkle twinkle little star ลูกทานข้าวเองได้ดีขึ้นไม่ค่อยหกแล้ว ชอบขีดเขียนบ้างแต่ยังจับดินสอไม่ค่อยถนัดนัก ต่อบล็อคได้สูงประมาณสี่ขั้น วางบล็อครูปเกี่ยวกับ transporter ได้อย่างแม่นยำ บอกฉี่ได้ถ้าไม่ได้ใส่เพิร์ส แต่ก็ยังไม่ทุกครั้ง ต้องค่อยๆ ฝึกกันต่อไปนะครับ อีกไม่ถึงสองเดือน น้องกันต์ก็จะสองขวบแล้ว แม่คงต้องส่งลูกเข้า day care แล้วล่ะครับ ใจนึงก็สงสาร แต่อีกใจนึงก็คิดว่าคงเป็นการดีสำหรับลูก เพราะพี่เลี้ยงจะลาออก แม่คิดว่าถ้าจะต้องเริ่มนับหนึ่งใหม่ ก็ขอให้เป็นที่โรงเรียนไปเลยละกัน ถือว่าเตรียมความพร้อมก่อนเข้าอนุบาลนะครับ โหมดอารมณ์ดี  โหมดปิศาจน้อย  เดือนที่ยี่สิบเอ็ด ( เด็กน้อยร้อยเหตุผล )
อีกไม่กี่เดือน น้องกันต์ก็จะสองขวบแล้ว
ช่วงเวลาแห่งความสุขมักจะผ่านไปอย่างรวดเร็วเสมอ ลูกเริ่มโตขึ้น ดูเหมือนว่าจะเลี้ยงง่ายขึ้นด้วย อาจเป็นเพราะเราสามารถสื่อสารกันได้อย่างเข้าใจนั่นเอง แม่นั่งย้อนมองวันเก่าๆ แล้วอดที่จะยิ้มไม่ได้ ตั้งแต่วันที่เราได้เจอกันครั้งแรก ชีวิตแม่เปลี่ยนไปมากมายแต่ก็เต็มไปด้วยคุณค่าและความหมายของชีวิต การเป็นแม่ ทำให้ต้องเปลี่ยนตัวเองไปตั้งหลายอย่าง จากที่เคยยึดตัวเองเป็นศูนย์กลาง แต่วันนี้คิดถึงลูกก่อนเสมอ ลูกต้องได้กินก่อน...ต้องได้นอนก่อน (แม้ว่าแม่จะไม่สบาย) ต้องอุ้มลูกก่อน (แม้ว่าจะเหนื่อยกลับมาจากที่ทำงานเพียงใด) ต้องเล่นกับลูกก่อน (แม้ว่าจะง่วงมากแค่ไหน) แต่ทั้งหมดนี้ แม่ล้วนทำด้วยความเต็มใจ เพราะแม่รักลูกไงครับ YoU FirsT Because YoU are THE 1 พัฒนาการเดือนนี้ ลูกแม่แข็งแรงขึ้นมาก วิ่งได้โดยไม่ค่อยล้มแล้ว ชอบกระโดด ขึ้นบันไดจับราวเอง แต่ตอนลงต้องมีคนช่วย ท่อง A-Z ได้ แต่ต้องให้แม่ช่วยบางตัว ชอบต่อบล๊อค นั่งเล่นเองได้นานเชียว ชอบขีดเขียน และยังคงชอบอ่านหนังสือ การพูดจาเป็นเลิศ แสดงเหตุผลต่างๆ นานา เวลาที่ต้องการปฎิเสธอะไร เช่น แม่ : น้องกันต์ ได้เวลากินยาแล้วครับ กันต์ : กันต์อ่านหนังสืออยู่ แม่ : เดี๋ยวค่อยมาอ่านก็ได้ลูก กันต์ : กันต์อ่านหนังสือแป๊บเดียว ...... แม่ : น้องกันต์ ไปกินยาเถอะลูก กันต์ : กันต์หิวนม แม่ : เพิ่งกินไปเมื่อกี้เองนะ กันต์ : กันต์ล้างตัวดีกว่า ...... แม่ : ไปลูก ออกไปกินยากัน กันต์ : มี๊ไปเถอะ กันต์อยู่คนเดียว ...... กว่าจะสำเร็จแต่ละเรื่อง ต้องใช้เวลาตะล่อมตั้งนาน แต่ก็มีบ้างที่ต้องหักหาญน้ำใจกัน (แน่นอนว่าต้องมีน้ำตาพร้อมกับท่าทรุดตัวล้มลงของเด็กชาย) แต่แม่ก็จะพยายามไม่ให้มันเกิดขึ้นบ่อยๆ นะครับลูก   เดือนที่ยี่สิบ ( ฉันเป็นฉันเอง )
น้องกันต์ยังคงคอนเซปต์ ฉันเป็นฉันเอง ได้อย่างเหนียวแน่น
อารมณ์ยังคงมีโหมด little devil อยู่บ้าง แต่บางอารมณ์ก็น่ารัก น่าหลง ได้อีก ทุกครั้งที่แม่บอกเหนื่อย ลูกชายสุดที่รักคนนี้จะเข้ามาจุ๊บแก้ม ให้กำลังใจ กันต์จะแปลกใจมั้ยนะว่า ทำไมวันนึง ๆ แม่เหนื่อยบ่อยจัง  น้องกันต์บอกความต้องการของตัวเองได้แล้ว เลือกเสื้อผ้าและรองเท้าเอง เลือกที่จะกินข้าวหรือดื่มนมเองด้วย แน่นอนว่า ทุกอย่างกันต์ต้องเลือกเอง มิเช่นนั้น มีเคือง รู้เรื่องมากขึ้น โต้ตอบสื่อสารกับคนรอบข้างได้ดี เก็บข้อมูลได้อย่างยอดเยี่ยม จนทำให้แม่อึ้งและต้องระวังคำพูดของตัวเองให้มากกว่าเดิม เพราะคิดว่าบางเรื่องที่ผู้ใหญ่คุยกัน แล้วลูกเหมือนไม่ได้ฟัง แต่จริงๆ แล้วรู้เรื่องหมด เช่นวันก่อน ยายจิน (พี่เลี้ยงลูก) บอกแม่ว่า แวะไปตลาด ซื้อขนมที่กันต์ชอบมาให้แล้ว ตอนนั้นลูกนั่งเล่นของเล่นอยู่เหมือนไม่ใส่ใจ พอตอนสาย ๆ ยายบอกว่า น้องกันต์ทวงขนมที่ยายซื้อให้ แววเจ้าหนูจำไม เริ่มมาแล้ว ตอนนี้ชอบใช้คำถาม นั่นอะไร นี่อะไร อยู่บ่อยครั้ง ท่อง 1-10 และ one to ten เอง ได้แล้ว ขึ้นลงบันไดขั้นเตี้ยๆ ได้คล่องปรื๋อ ยอมห่างแม่มากขึ้น ปล่อยให้แม่ได้ทานข้าว เข้าห้องน้ำ หรือนั่งนิ่งๆ ได้บ้างแล้ว ตอนเช้าก่อนมาทำงาน เพียงแม่บอกว่า มี๊ต้องไปทำงาน แล้วจะรีบกลับนะครับ ลูกเข้าใจดี ไม่มีร้องไห้ให้เห็นอีก (วันแรกๆ แม่เศร้านิดนิด ทั้งๆ ที่ควรดีใจว่า ลูกแม่โตขึ้นและพร้อมที่จะเผชิญโลกกว้างได้เอง ใช่ไหมครับ ? ) เดือนนี้กลับมาเลิฟป๊าเหมือนเดิมแล้ว หลังจากที่ช่วงนึงปฏิเสธทุกอย่าง แต่ก็เลียนแบบทุกการกระทำของป๊าเหมือนกัน ทำเอาป๊าน้อยใจไปเลย แต่ลุงหมอบอกว่า เป็นพัฒนาการอีกอย่างนึงที่แสดงว่า ลูกอยากเป็นผู้ชายคนสำคัญของแม่ จึงต่อต้านป๊าไงล่ะครับ    เดือนที่สิบเก้า ( ดาวโคจร )
เดือนนี้ ลูกโตขึ้น แข็งแรงมากขึ้นด้วย
ปีนป่ายอย่างคล่อง วิ่งเร็วจี๋ ไม่มีหยุด แต่ก็ยังคงมีล้มบ้าง ขอเดินเอง ถ้าพบเห็นอะไรถูกใจ แต่ถ้าขี้เกียจ จะอ้างว่า แดดร้อน..และขอให้อุ้ม (มีเหตุมีผลตั้งแต่เด็กเลยเชียว) ยังคงติดแม่เหมือนเดิม และดูจะมากขึ้น ถ้ารู้ว่าวันไหนแม่อยู่บ้าน จะเกาะติดไม่ยอมให้คลาดสายตา ทุกกิจกรรม ต้องมีแม่อยู่ด้วยเสมอ แต่ก็เริ่มไว้ใจคนอื่นมากขึ้น เพราะเดือนนี้ พี่เลี้ยงขอลากลับบ้าน ต้องขอแรงย่าให้มาช่วย เแรกๆ แม่กังวลว่า ลูกจะรับย่าได้ไหม เพราะก่อนหน้านี้ น้องกันต์ไม่ยอมให้ใครอุ้มเลย (นอกจาก แม่ ป๊า และ พี่เลี้ยง) แต่พอถึงเวลาจริงๆ ก็อยู่กับย่าได้ดี ไม่มีปัญหาใดๆ เก่งมากครับลูก สื่อสารได้มากขึ้น พูดเป็นประโยคได้แล้ว ทำให้เลี้ยงง่ายขึ้น ชอบนั่งโต๊ะกินข้าวกับผู้ใหญ่ ทำตัวเป็น Big Boy น้ำหนักชั่งล่าสุด 13.3 kg มีฟัน 16 ซี่แล้ว แปรงฟันยากเหมือนเดิม การใช้กล้ามเนื้อมัดเล็ก เก่งขึ้นมาก หยิบของชิ้นเล็กๆ ได้แม่นแล้ว แต่หมุนปิด เปิดฝาขวดน้ำยังไม่คล่องเท่าไหร่ คงต้องฝึกกันต่อไปนะครับผม  เดือนที่สิบแปด ( ตัวตน...ต่อต้าน )
ในที่สุดก็เข้าสู่ terrible two
วัยเพิ่มขึ้น ความคิด จินตนาการ ความเป็นตัวตนที่มีมากขึ้น ทำให้ลูกเปลี่ยนไปหลายอย่าง เริ่มตั้งแต่... - ไม่ให้ความร่วมมือในการอาบน้ำ โดยเฉพาะการสระผมและแปรงฟัน - จะขึ้นลงบันไดเอง ไม่ให้ใครจับ พอทำเองไม่ได้ ก็ร้องไห้ เพราะรู้สึกอึดอัดขัดใจ - ไม่ยอมทานข้าว เรียกหาแต่ขนม พอแม่ไม่ให้ โศกเศร้าเสียใจมากมาย - ใครถามหรือชวนทำอะไร ต้องปฏิเสธไว้ก่อน - ไม่ถูกใจอะไร จะร้องไห้แบบไม่มีเหตุผล (จริงๆ คงมี ..แต่อธิบายไม่ได้) - ชอบทำในสิ่งที่แม่ห้าม แต่ก็พยายามทำ อีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้ง แน่นอนว่า น้ำตาของลูกผู้ชายต้องไหลริน - อยากได้อะไร ต้องในทันที มิฉะนั้นมีเคือง บททดสอบอันมากมายที่ลูกส่งมาให้ แม่ต้องทำใจและยอมรับว่า มันเป็นเรื่องสุดแสนจะธรรมดาที่ต้องเกิดขึ้นกับเด็กวัยนี้ ส่วนวิธีการรับมือนั้น มีหลายอย่าง เช่น ตามใจ (บ้าง), เบนความสนใจของลูก, เลี่ยงไม่ให้เกิดเหตุการณ์ที่คาดว่าต้องมีการเสียน้ำตา และ ปล่อยให้ลูกร้องไห้จนหยุดไปเอง (แน่นอนว่า แม่ปวดใจมากกว่า) ใช่ว่าเดือนนี้จะมีแต่โหมดสองขวบสยอง โหมดน่ารักน่ากอดก็มีนะครับ - พูดจาสื่อสารรู้เรื่อง ถามตอบได้ ราวกับเป็นผู้ใหญ่อีกคน - แข็งแรงขึ้นมาก ปีนป่าย ไถรถ กระโดด และวิ่งได้คล่อง - ขึ้นลงบันไดขั้นเตี้ยๆ ได้เอง - ทานผักได้ดี - รู้จักยกมือไหว้ขอบคุณ สวัสดี และพูดจามี ครับ ครับผม ตลอด (ที่แม่ท้วง) - เตะบอลอย่างพริ้ว - เวลาอยากได้อะไรมากๆ จะเข้ามาหอม มาจุ๊บแก้มแม่ (อยากให้เป็นแบบนี้ตลอดไปจังเลยครับลูก) พัฒนาการทางด้านร่างกาย ตอนนี้ หนัก 12.5 กิโลกรัม สูง 88 ซม. (คาดว่าเมื่อโตเต็มที่ จะสูงราว 175 อัพ) ไม่ว่าลูกจะเป็นอย่างไร อารมณ์จะขึ้นๆ ลงๆ บ้างตามวัย แม่ก็ยังคงรักลูกสุดหัวใจ   มาออกกำลังกายกันนะครับคนเก่ง มาเพิ่มเอนโดรฟินกัน ลดความเครียดในใจ |
totoro_ok
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] เจ้าชายน้อยของแม่ เติบโตขึ้นทุกวัน อยากให้ทุกก้าวของลูก เป็นไปอย่างมั่นคง และแข็งแรง Friends Blog
Link |
