Group Blog All Blog
|
สองขวบหกเดือน
เดือนนี้เป็นเดือนแห่งการเปลี่ยนแปลง พี่กันต์ต้องก้าวสู๋โลกกว้าง ลูกต้องไปเดย์แคร์ เพราะต้องเตรียมพร้อมก่อนที่พี่เลี้ยงจะลาจาก
ช่วงนี้เลยจิตตกกันทั้งบ้าน เริ่มตั้งแต่พี่กันต์ที่กลัวการไปโรงเรียน จนไม่ยอมนั่งรถไปไหนเลย ตื่นเช้าขึ้นมาก็จะมีแต่เสียงงอแง ร้องไห้ พร้อมกับบอกว่า " วันนี้โรงเรียนปิดครับ มามี๊ " รวมไปถึงไม่ยอมให้แม่อุ้ม เร่งแม่ให้ไปทำงาน เพียงเพราะว่า กลัวว่าจะโดนอุ้มขึ้นรถไปโรงเรียน ทำเอาแม่เสียใจ ไปไม่เป็นเลยทีเดียว ลูกไปโรงเรียนได้เพียงสองอาทิตย์ กลับมาป่วยนอนซมที่บ้านอีกหนึ่งอาทิตย์ ผอมไปเลยล่ะครับ เพราะว่าป่วยด้วย แล้วแถมไม่ยอมกินอะไรที่โรงเรียนอีก น้ำหนักลดจาก 15.8 กก. เหลือ 14.5 กก. แม่จะถอดใจยอมแพ้ตั้งหลายทีแล้วนะ แต่มาคิดอีกทีว่า ถ้าเราไม่เข้มแข็ง ต่อให้ยืดระยะเวลาไปอีกหน่อย ก็คงเจอเหตุการณ์แบบเดียวกันอีก ก็ได้แต่ภาวนาว่าขอให้ลูกปรับตัวได้ในเร็ววัน และไม่เจ็บไม่ไข้อีกเลย พัฒนาการเดือนนี้ เลิกแพมเพิร์สตอนกลางคืนได้แล้ว ส่วนตอนกลางวัน บอกฉี่ได้ ไม่ยอมฉี่ใส่เพิร์สด้วย แต่ยังไม่ยอมนั่งชักโครกเพื่ออึซักที ขึ้นลงบันไดเองได้แล้ว แต่ยังอ้อนให้แม่อุ้มเหมือนเดิม กินข้าวน้อยลง นมกล่องขนาด 125 ml สองกล่องเอง แต่ซนได้ทั้งวัน ไม่รู้ไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน อารมณ์สุนทรีย์ ชอบฟังเพลง ชอบเต้น นั่งโยกหัวไปตามจังหวะเพลง เวลานั่งในรถ ร้องเพลงได้หลายเพลงแล้ว ชอบขีดเขียน ระบายสี และชอบอ่านหนังสือพร้อมใส่จินตนาการของตัวเองเข้าไปด้วย แปะรูปเด็กน้อยไม่ยอมกินข้าวให้ดูนะครับ   สองขวบห้าเดือน
ตอนนี้หมูน้อยเป็นหนุ่มขี้อ้อน น่ารักมากมากสำหรับแม่
อยากเก็บช่วงเวลาแบบนี้ให้นานที่สุดเลยครับ คำพูดบางอย่างน่าจดจำที่สุด แม่เลยต้องบันทึกเก็บไว้อ่านให้ชื่นใจหายเหนื่อยสักหน่อยนะลูก ตื่นนอนตอนเช้า ในวันที่แม่ต้องไปทำงาน กันต์ : วันนี้ มี๊ไม่ต้องไปทำงาน มี๊จะดูแลพี่กันต์เอง แต่เช้าเลย นะ นะ นะครับ นะครับ นะครับ เย้....(พร้อมกับชูมือขึ้นสูง) แม่ : มี๊ไปแป๊บเดียวครับ ตอนเย็นก็กลับมาแล้ว ลูกเข้าใจนะครับ พี่กันต์เด้งตัวจากที่นอน กระโดดลงไปกองที่พื้น พร้อมบีบน้ำตา กันต์ : กันต์เจ็บ มามี๊เป่าเพี้ยงให้หน่อย แม่ : ไม่เป็นไรนะ มาครับ มี๊เป่าเพี้ยงให้ พี่กันต์สบายใจละ ปล่อยแม่เตรียมตัวไปทำงานได้...... พี่กันต์เห็นรูปหมีแพนด้าในหนังสือ เงยหน้าขึ้นแล้วพูดว่า กันต์ : เดี๋ยวเราไปเชียงใหม่กันน้า แพนด้ารออยู่ ไปนั่งโทมัสด้วย พี่กันต์ไม่ทำรถแล้ว ( เวลาที่อยู่ในรถ ชอบเตะคอนโซล แม่จะบอกว่า ไม่ทำนะลูก เดี๋ยวรถพังแล้ว ไม่ได้ไปเชียงใหม่น้า ) แม่ : ^_^ ช่วงนี้ มีสารพัดปัญหาถามตอบ บางครั้งทำแม่มึนไปพักใหญ๋ ต้องพยายามหาคำพูดที่เด็กวัยนี้น่าจะเข้าใจได้ง่าย กันต์ : ตอนกลางวัน ดวงดาวหายไปไหนหมดนะเนี่ย กันต์ : มามี๊ bear มาจากไหน (นั่งดูทีวีแล้ว หมีโผล่ออกมา) แม่ : ^_^ พัฒนาการด้านอื่นบ้างนะครับ กล้ามเนื้อมัดใหญ่ วิ่ง เดิน ปีน ขึ้นบันได ได้คล่องแล้ว ปั่นจักรยานได้ประมาณ 5 เมตร กล้ามเนื้อมัดเล็ก ขีดเขียนไปตามเรื่อง แล้วแต่อยากเขียนอะไร ไม่กีดกั้นจินตนาการ จับดินสอยังไม่ค่อยถนัดนัก ติดสติ๊กเกอร์ ยังไม่ค่อยตรงรูป แต่เข้าใจว่า ต้องติดแบบไหน ไม่กลับหัวกลับหาง รู้จักเรื่อง set บ้างแล้ว แยกหมวดหมู่ได้ ว่าอันไหนเป็นพวกเดียวกัน ด้านการพูด สื่อสารได้ดีเชียวล่ะครับ เดือนหน้าหมูน้อยต้องไปโรงเรียน ไปเป็นเด็กเนอสแล้วนะ ช่วงนี้แม่ก็ใส่ข้อมูลเรื่องโรงเรียนไปเรื่อยๆ รู้สึกว่าซึมซับด้วยละ เห็นเที่ยวไปบอกคนอื่นว่า เดี๋ยวพี่กันต์จะไปโรงเรียนแล้ว บางทีก็บอกพี่เลี้ยงให้เอากระเป๋ามาสะพายให้หน่อยจะไปโรงเรียน ดูท่าว่าจะไปได้สวย (หรือเปล่า) เอาน่า เอาใจช่วยทั้งคุณแม่คุณลูก ชีวิตต้องดำเนินต่อไปนะครับ รักลูกที่สุดเลย...    สองขวบสี่เดือน
พี่กันต์โตขึ้นมาก รู้เรื่องเยอะเลย เริ่มมีคำถาม " อะไร " มากขึ้น จนบางครั้งแม่ต้องพยายามหาคำตอบให้เด็กตัวน้อยเข้าใจมากที่สุด ซึ่งยากตรงนี้แหละครับ
ลูกเริ่มเข้าใจ grouping มากขึ้น แยกสีได้แล้ว แต่ยังบอกไม่ได้ว่าเป็นสีอะไร ก็ค่อยเรียนรู้กันไปครับ แม่ไม่ได้เร่งอะไร เน้นสบาย ๆ เรียนรู้ผ่านการเล่นไปเรื่อย ๆ พี่กันต์ชอบร้องเพลงและเต้นมากที่สุด อยากถ่ายวีดีโอไว้ แต่พอรู้ตัว ก็จะหยุดกิจกรรมทันที ทำให้ไม่มีคลิปเก็บไว้เลย ตอนนี้งดขวดนมได้แล้ว แม่ดีใจจัง แต่ก็เครียดนิด ๆ ตรงที่ปริมาณนมที่ดื่มต่อวันลดลงมากเลย วันนึงได้แค่ นมกล่องเล็กขนาดสามสิบออนซ์ 2 กล่องเท่านั้น แต่กินข้าวได้มากขึ้น ลูกยังคงชอบวิ่งออกกำลังกายตอนเย็นๆ บางครั้งแม่ก็พาไปเตะฟุตบอลบ้าง ปั่นจักรยานบ้าง ถือเป็นกิจกรรมที่ต้องทำด้วยกันทุกวัน สนุกดี แต่วันก่อนลูกล้มแล้วโดนหนามตำ ต้องพาไปหาหมอเพื่อกรีดออก พี่กันต์ร้องไห้มากมาย ตอนที่โดนพี่ ๆ พยาบาลช่วยกันล็อคตัว ห่อผ้า และฉีดยาชา เพื่อทำหัตถการสงสารลูกที่สุดเลย ถ้าแม่เป็นแทนได้ก็คงจะดีไม่น้อย อีกสองเดือน ก็จะไปเนอสเซอรี่แล้ว แม่แอบหวั่นใจเล็ก ๆ สงสารลูก กลัวว่าจะป่วยบ่อย เพราะพี่กันต์กินยายาก แต่ติดปัญหาว่าพี่เลี้ยงจะไม่อยู่ด้วยแล้ว แม่ได้แต่คิดเข้าข้างตัวเองว่า บางที่ลูกอาจสนุกกว่าอยู่ที่บ้านก็ได้ เพราะช่วงนี้แม่สังเกตว่าลูกก็อยากเล่นกับเด็กคนอื่นเหมือนกัน ตอนนี้ก็จะเป็นช่วงตระเวณหาโรงเรียนให้ลูก ได้ความอย่างไร เดี๋ยวแม่จะเขียนอีกทีนะครับ    วัยรุ่นตอนต้นต้น
ตั้งแต่เข้าสองขวบมาเนี่ย แม่ไม่ค่อยได้อัพเดตพัฒนาการลูกเลย
รูปก็ไม่ค่อยได้ถ่าย เพราะน้องกันต์ไม่ให้ความร่วมมือ แค่เห็นกล้อง ก็จะรีบวิ่งมาเช็ครูปตัวเอง ทั้งที่ยังไม่ได้ถ่าย หรือไม่ก็จะบอกให้แม่เก็บกล้องไว้ที่เดิม ช่วงนี้หมูอ้วนกินเก่งมาก ทั้งนมและข้าว น้ำหนักพุ่งไปที่ 16.2 กิโลกรัมแล้วล่ะครับ ตัวหนักมากมาย แต่ก็ยังชอบอ้อนให้แม่อุ้มเหมือนเดิม ทั้ง ๆ ที่ วิ่งเร็วจี๋ และขึ้นลงบันไดเองได้เก่งแล้ว ชอบปีนป่ายเป็นที่สุด กระโดดขึ้นลงตัวลอยเลยทีเดียว การสื่อสารเป็นเยี่ยม ถามตอบได้อย่างเข้าใจ เล่าเรื่องต่าง ๆ เป็นฉาก ๆ ใส่จินตนาการลงไปก็เยอะ ฟังกันเพลินเลยล่ะครับ อารมณ์ฉันเป็นฉันเองยังคงชัดเจนเหมือนเดิม ยังคงมีการต่อต้านบ้างแต่ไม่มากเหมือนที่ผ่านมา เหมือนจะรู้เรื่องมากขึ้น เรื่องบางเรื่องที่เคยทำ แล้วโดน time out ก็มักไม่เกิดซ้ำ ถือว่าอยู่ในระดับที่แม่พอใจมากครับ ช่วงนี้พี่กันต์เป็นอาร์ตตัวพ่อเลยนะลูก ต้องเลือกเสื้อผ้าเองทุกครั้ง และแน่นอนว่าเป็นตัวที่ใส่ซ้ำกันทุกวัน เรื่องนี้เป็นอันรู้กันว่า ถ้าพี่กันต์นอนหลับไปแล้ว ต้องรีบเอาเสื้อตัวโปรดมาซัก เพราะถ้าตื่นเช้ามาแล้วไม่มีใส่ล่ะก็ เป็นเรื่องเลย ใกล้สองขวบครี่งแล้ว แม่ต้องมองหาเนอสเซอรี่ให้ลูกแล้วล่ะ หลังจากที่ยื้อพี่เลี้ยงมานาน แต่ก็ค่อย ๆ หาไป ช่วงนี้ก็พาพี่กันต์ไปตระเวณเล่น play park ตามโรงเรียนต่าง ๆ ก่อน เพื่อสร้างความคุ้นเคย ปอลิง 1 : เสื้อตัวนี้ไง เสื้อตัวโปรด car ที่มี sun ปอลิง 2 : ลูกเรียกตัวเองว่า พี่กันต์ ทุกครั้ง จนแม่เรียกติดปากไปด้วย ทั้งๆ ที่ยังไม่มีน้องเลยสักคน     เดือนที่ยี่สิบสาม (ใกล้เลขสอง)
พัฒนาการเดือนนี้ มุ่งเน้นความชำนาญ โดยเฉพาะการ วิ่ง ขึ้นบันได ปีนป่าย และเล่นสไลเดอร์
น้องกันต์ฝึกฝนอยู่บ่อยครั้ง กะว่าจะเทิร์นโปรกันเลยทีเดียว ด้านสังคม ชอบเล่นกับเด็กโตมาก เลียนแบบที่หนึ่งเลย เมื่อวานแม่พาไปเล่นบอลแลนด์ พอกันต์เห็นพี่เด็กโตกระโดดลงมาจากสไลเดอร์เท่านั้น ลูกก็ทำตาม แต่ด้วยความสามารถอันน้อยนิด ทำให้ล้มก้นกระแทก แม่แอบหวั่นใจว่า ถ้าไปโรงเรียนแล้วครูดูไม่ทั่วถึง คงเกิดแผลบ่อยแน่เลย ลูกจับอารมณ์ความรู้สึกของแม่ได้เป็นอย่างดี ถ้าแม่มีอารมณ์ปรี๊ด น้องกันต์จะพูดว่า มี๊ครับ กันต์อยู๋นี่ (พร้อมกับเอามือจับหน้าแม่ ให้หันไปสบตากับน้องกันต์ให้ได้ ) โถลูก..แค่นี้แม่ก็ใจอ่อนแล้วล่ะครับ น้องกันต์เล่นคนเดียวได้นานขึ้น พูดอธิบายโน่น นั่น นี่ตลอดเวลาที่เล่นฟังแล้วเพลินใจจริงจริง แค่นี้ก็ทำให้แม่มีความสุขมากเหลือเกิน  |
totoro_ok
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] เจ้าชายน้อยของแม่ เติบโตขึ้นทุกวัน อยากให้ทุกก้าวของลูก เป็นไปอย่างมั่นคง และแข็งแรง Friends Blog
Link |
