Group Blog All Blog
|
สองขวบสิบเอ็ดเดือน
ใกล้ถึงวันเกิดครบรอบสามขวบแล้ว จากเด็กน้อยมาเป็นเด็กวัยอนุบาล เรารู้จักและเข้าใจกันมากขึ้น เราอยู่ด้วยกันทุกวัน เรานอนด้วยกันทุกคืน เราอ่านหนังสือด้วยกัน เล่นด้วยกัน เที่ยวด้วยกัน แม่มีความสุขมากและก็ดีใจมากที่มีลูกมาเติมเต็มในชีวิต
สามปีที่ผ่านมา แม่พยายามทำทุกอย่างให้ดีที่สุด แต่ก็ต้องยอมรับว่าบางครั้งก็มีอารมณ์โกรธ ปนกับเหนื่อย จึงทำให้ดุลูกไปบ้าง แต่จากนี้ไปแม่จะพยายามควบคุมอารมณ์ให้ดีกว่านี้ จะพยายามใช้เทคนิคการสร้างวินัยเชิงบวกให้มากขึ้น ช่วงนี้ลูกแม่โตขึ้นมากเลย อ้อนเก่งกว่าเดิม ก่อนนอนทุกคืนต้องให้แม่อ่านหนังสือให้ฟัง แล้วก็ให้แม่นอนกอดตลอดทั้งคืน มันเป็นความสุขที่ไม่สามารถซื้อหาที่ไหนได้เลย ขอให้น้องกันต์มีความสุขในทุกวัน แข็งแรง เป็นเด็กดีของพ่อแม่ เป็นคนดีของสังคม แม่กับป๊ารักลูกมากนะครับ    สองขวบสิบเดือน
ใกล้เลขสามแล้วนะครับลูก แม่รู้สึกว่าน้องกันต์โตขึ้นมาก พูดจาและเข้าใจอะไรได้เยอะเลย อาการดื้อดึงก็เหมือนจะดีขึ้น ชอบไปโรงเรียนแล้ว ไม่มีน้ำตาให้เห็นอีก
ช่วงนี้เห็นได้เลยว่าพัฒนาการก้าวกระโดด อยากเป็น big boy มาก ๆ เช่น กินข้าวเอง แต่งตัวเอง ส่วนเลือกเสื้อผ้าใส่เองเป็นมานานแล้ว อยากเลือกอะไรด้วยตัวเอง เรื่องนี้ทำให้เข้าทางแม่ เพราะแม่บอกให้น้องกันต์เลือกระหว่างไปโรงเรียน ไปเล่นสนุกกับเพื่อน หรือ อยู่บ้านคนเดียว แน่นอนว่า น้องกันต์เลือกไปโรงเรียน ถึงแม้ว่าอยากเป็นบิ๊กบอย แต่บางอารมณ์ก็เรียกหาแม่ตลอดเวลาเหมือนกัน นับว่าเป็นช่วงเวลาที่อบอุ่นดีนะลูก แม่ไม่อยากจะคิดเลยว่า หากลูกโตขึ้นกว่านี้ แล้วไม่มากอดมาหอมแม่เหมือนเดิม แม่จะเศร้าแค่ไหน ช่วงนี้ต้องตุนไว้เยอะ ๆ หน่อย เดือนนี้ เริ่มมีแอคติ้งในการถ่ายรูปแล้วนะครับ  สองขวบเก้าเดือน
พฤติกรรมที่ต้องรีบแก้ไขในเดือนที่แล้ว ดีขึ้นในเดือนนี้ ลูกฟังแม่มากขึ้นและยอมทำตาม (บ้างในบางที ) แต่โดยรวมแล้วถือว่าดีขึ้นมาก ทั้งอารมณ์ของลูกและแม่ ช่วงเช้ายังงอแงตอนไปโรงเรียน แต่ก็เป็นช่วงที่ลงจากรถจะเดินเข้าโรงเรียนเท่านั้น ซึ่งก็ถือว่าดีขึ้นมาก แต่พอไปโรงเรียนก็อยู่ได้ทั้งวัน
เดือนนี้ลูกแม่โตขึ้นมาก สูงขึ้นกว่าเดิมเยอะเลย ( ไม่ได้วัด แต่แม่สังเกตจากการที่ลูกยืน แล้วสูงเกินขอบโต๊ะวางทีวี ) พูดจาซักถามเยอะแยะไปหมด จินตนาการก้าวล้ำ (เปลี่ยนเนื้อหาในหนังสือต้นฉบับไปโรงเรียนสนุกจัง จากเดิมที่ ต้นฉบับต้องไปโรงเรียนตอนเช้า แล้วพ่อกับแม่จะไปรับกลับบ้านตอนเย็น แต่น้องกันต์จะเปลี่ยนเป็น ต้นฉบับตื่นนอนตอนเช้าแล้วพ่อกับแม่ก็พาไปเที่ยวบ้านคุณยายที่ต่างจังหวัด บลา.. บลา หรือ ให้แม่อ่านข้ามไปหน้าสุดท้ายของเล่ม ที่เป็นเวลาที่ต้นฉบับได้กลับจากโรงเรียนแล้ว ) แม่สังเกตว่า ลูกชอบอ่านตัวอักษรภาษาอังกฤษและตัวเลขมาก ของเล่นอะไรที่มีเกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้ เช่น จิ๊กซอว์ บัตรคำ ลูกจะชอบมาก หยิบมาเล่นบ่อยครั้ง และแต่ละครั้ง น้องกันต์จะมีสมาธิมากเลย ดีจังเลยครับลูก แม่สนับสนุนเต็มที่เลยนะ อีกอย่างที่ค่อนข้างโดดเด่น ก็คือ น้องกันต์อารมณ์ดี ชอบเต้น คุณครูที่โรงเรียนก็สังเกตเห็นเหมือนกัน พูดให้แม่ฟังบ่อย ๆ   สองขวบแปดเดือน
สองเดือนที่ผ่านมา องค์ปีศาจน้อยเข้า หงุดหงิดงุ่นง่านไปหมด เป็นตัวของตัวเองมากถึงมากที่สุด อาจเป็นเพราะก่อนหน้านี้ น้องกันต์เป็นไข้หวัดใหญ๋ FLU. B ทำให้อ้อนมาก ป๊ากับแม่ก็ตามใจสารพัด เพราะสงสารที่ลูกป่วยหนัก พอหายไข้ อาการติดเอาแต่ใจไม่ได้หายตาม เหมือนจะมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ
แม่พยายามที่จะควบคุมอารมณ์ให้มาก อ่านหนังสือก็หลายเล่ม เพื่อหวังจะได้มาใช้ปรับพฤติกรรมลูก ซึ่งก็ได้ผลบ้างบางครั้ง ก็ได้แต่ประคับประคองไปเรื่อย ๆ หวังว่า สักวันนึงคงดีขึ้น บันทึกพฤติกรรมที่ต้องรีบแก้ไข - ไม่ยอมอาบน้ำ แปรงฟัน - ตะคอกเสียงดัง พยายามข่วนแม่กับป๊า ยามถูกขัดใจ - บอกซ้ายจะไปขวา - ร้องไห้คร่ำครวญ ไม่ยอมไปโรงเรียน ( ณ ตอนนี้เข้าเดือนที่สองแล้ว) - แกล้งเด็กคนอื่น (ข่วนหน้าพี่ฝ้าย , บีบขาเด็กคนอื่นที่เข้าใกล้แม่ ) ไม่รู้ว่าจำมาจากไหน เป็นที่น้องกันต์เองหรือว่าเห็นตัวอย่างเพื่อนที่โรงเรียน ไม่แน่ใจเหมือนกัน เพราะวันนั้นแม่ไปรับลูก ขณะที่กำลังซุ่มมองลูก ก็เห็นเพื่อนในห้องเดินเข้ามาผลักลูก โดยไม่มีเหตุผล - แม่กับป๊า บอกให้ทำอะไร ก็ต้อง " ไม่ " ไว้ก่อน แต่ถึงยังไง แม่ก็รักลูกสุดหัวใจ และจะใช้ความพยายามในการควบคุมอารมณ์ของตัวเอง แล้วปรับพฤติกรรมลูกให้ดีขึ้นให้ได้ อีกไม่นานเกินรอครับผม  สองขวบเจ็ดเดือน
เนื่องจากเดือนนี้ ลูกอยู่ในช่วงปรับตัว เปลี่ยนสถานที่จากบ้านไปเดย์แคร์ ทำให้ป่วยบ่อยมาก แรก ๆ ก็เป็นหวัด น้ำมูกไหล และไอแค่ก ๆ แม่ก็ยังดันทุรัง ส่งลูกไปเรียนอยู่ ทำให้พี่กันต์ของแม่ยังไออยู่เรื่อย ๆ ไปเรียนสองอาทิตย์ ป่วย 1 อาทิตย์ หลังจากนั้นไปเรียนอีก 1 อาทิตย์ ก็ป่วยอีก 1 อาทิตย์ คราวนี้เป็นหนักเลย ติดเชื้อไวรัสที่ทำให้เกิดผื่นลมพิษ ขึ้นทั้งตัว ลูกต้องโดนเจาะเลือด น่าสงสารมาก ๆ เลย ร้องไห้สุดชีวิต แม่เห็นแล้วจิตตก โทษตัวเองว่าเป็นเพราะเราผลักลูกไปป่วยหรือเปล่าน้า รักษาตัวสักอาทิตย์นึงก็เริ่มดีขึ้น แต่ก็เข้าสู่วงจรเดิม ลูกต้องไปเดย์แคร์อีกแล้ว แม่ก็นอยด์กว่าเดิม คอยเช็คอุณหภูมิลูกทุกวัน
บันทึกพัฒนาการบ้าง - เพราะป่วย เพราะเครียดที่ต้องไปโรงเรียน ทำให้กินข้าวและนมได้น้อยลงมาก น้ำหนักลดเหลือ 14 โลนิด ๆ - จำตัวอักษรภาษาอังกฤษได้ทุกตัว - จำตัวเลข 0-9 ได้แล้ว - ชอบร้องรำทำเพลง ร้องเพลงจนจบได้หลายเพลงแล้ว - ต่อต้านกันอยู่ร่ำไป - เริ่มุอยู่กับคนอื่นมากขึ้น เข้าหาคนอื่นที่ไม่คุ้นได้ดีขึ้น( แม่คิดว่าเป็นผลจากการที่พี่กันต์ไปเดย์แคร์นะ) - ใส่กางเกงเองแล้ว (แม่ไม่เคยเห็น แต่ครูที่โรงเรียนบอก) - จินตนาการเหลือเฟือ - มีเหตุผล เอ้า ยกตัวอย่างนิดส์นุง แม่ : พี่กันต์ กินนมหน่อยนะลูก ไม่งั้นมี๊แบ่งให้เพอร์ซีย์ (รูปในหนังสือ) กินนะ กันต์ : เพอร์ซีย์กินไม่ได้ ไม่มีปาก แม่ : อึ้ง.. ไม่รู้จะพูดไงดี - ชอบเที่ยว ชอบออกกำลังกาย - ชอบเลียนแบบ - ยังไม่ชอบไปโรงเรียน งอแง ง๊องแง๊งทุกเช้า แต่ถ้าไปถึงโรงเรียนแล้วก็อยู่ได้ แต่ยังไม่ร้อยเปอร์เซนต์ - อ้อนแม่อย่างน่ารัก " มี๊ กอดพี่กันต์หน่อย " - เทคนิคแพรวพราว เล่นเกมหาตัวอักษรภาษาอังกฤษ พี่กันต์จะเล็งไว้ก่อนแล้ว ก็ชวนแม่หา " ใครหาตัว J ได้ก่อนกันนะ " แน่นอนพี่กันต์จับได้ก่อนเพราะล็อคไว้แล้ว |
totoro_ok
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] เจ้าชายน้อยของแม่ เติบโตขึ้นทุกวัน อยากให้ทุกก้าวของลูก เป็นไปอย่างมั่นคง และแข็งแรง Friends Blog
Link |
