Group Blog All Blog
|
ผมเป็น big boy 4 ขวบแล้วครับ
ช่วงนี้น้องกันต์เป็น big boy แล้ว ชอบการไปโรงเรียนและดูเหมือนจะตั้งใจและสนใจเรียนไม่น้อย ชอบให้อ่านหนังสือนิทานก่อนนอนเหมือนเคย แต่กิจกรรมที่ดูจะเพิ่มขึ้นก็คือ การบวกลบเลข และ การหัดอ่านหัดเขียน ซึ่งต้องทำทุกวันก่อนนอน เห็นเด็กอนุบาลสองทำได้แบบนี้แล้ว ก็อดคิดไม่ได้ว่า ตอนที่แม่อายุเท่ากับหนู แม่ทำอะไรอยู่นะ
ช่วงนี้น้องกันต์เรียนว่ายน้ำด้วย แม่ไปลงคอร์สกับครูไว้ เพราะอยากให้ลูกปลอดภัยและได้ออกกำลังกาย ตอนแรกน้องกันต์ชอบอยากไปเรียน แต่พอเรียนแล้วก็อิดออดไม่อยากว่าย ร้องไห้ทุกครั้งที่ลงสระ เกิดอาการเครียดสะสม ทั้งปวดท้องอึและอาเจียน แต่แม่ก็ให้ลูกไปเรียนตลอด เพราะแม่เห็นว่า ถ้ากันต์ผ่านจุดนี้ไปได้ กันต์จะได้เรียนรู้หลายสิ่งหลายอย่างจากการว่ายน้ำ ไม่ว่าเรื่องของ การมีวินัยและความพยายาม แต่น้องกันต์ก็เก่งนะลูก หนูลงเรียนครั้งที่ 18 ก็ว่ายลูกหมาตกน้ำได้แล้ว พยายามต่อไปครับ
สามขวบหกเดือน
ตอนเช้า ก่อนไปโรงเรียนน้องกันต์ไม่ร้องไห้ ไม่งอแงแล้ว อาบน้ำแต่งตัวง่ายขึ้น พูดถึงเพื่อนที่โรงเรียนให้ฟังบ่อยขึ้น ดูท่าว่าจะปรับตัวได้แล้ว แต่ก็มีบ้างที่บางวัน ตื่นนอนแล้วก็จะถามว่า " วันนี้หยุดหรือยังครับแม่ "
คืนก่อน แม่หยิบหนังสือขึ้นมาอ่านให้ลูกฟังตามปกติ แต่ที่พิเศษกว่าทุกวันก็คือ น้องกันต์อ่านเองว่า " the red cat sat on the log " << น้องกันต์ช่วยเหลือตัวเองได้มากขึ้น ถอดและใส่เสื้อ กางเกง ถุงเท้าเอง แปรงฟันเอง กินข้าวเอง (แต่ก็ยังมีบ้างที่อ้อนให้แม่ป้อน) เยี่ยมมาก ๆ เลยลูก  สามขวบห้าเดือน
ยังคงชอบเรียน เขียนอ่าน มีเวลาว่างก็มักจะขีดเขียน เห็นลูกชอบทำ แม่ก็จัดให้ครับ
เด็กอนุบาล 1
ในที่สุดลูกของแม่ก็เป็นเด็กน้อยอนุบาล 1 แล้ว ช่วงแรกของการเปิดเทอมยังมีงอแงให้เห็นในช่วงเช้า อาจเป็นเพราะเปลี่ยนเพื่อน เปลี่ยนห้อง และเปลี่ยนครู คงต้องใช้เวลาปรับตัวกันอีกสักพักนึง
น้องกันต์เขียนอักษรภาษาอังกฤษได้บ้างเป็นบางตัวแล้ว เก่งมากๆ เลย ทั้งที่แม่ไม่เคยจับมือลูกเขียน พอเห็นลูกเขียนได้ ก็ตื่นเต้นดีใจตามประสาคนเป็นแม่ เลยบันทึกภาพตอนที่ลูกเขียนชื่อ " โรงเรียนอนุบาลปาริมา" ซึ่งถือได้ว่าเป็นโรงเรียนแรกของการเรียนรู้ เอาไว้ให้ดูเมื่อลูกโตขึ้น น้องกันต์นับ 1-100 เป็นภาษาอังกฤษได้คล่องแคล่ว อันนี้ต้องยกความดีให้ e-learning จาก youtube ตอนนี้ลูกไม่ใส่ diaperse แล้ว อึในชักโครก ฉี่ในห้องน้ำ ประหยัดตังค์ป๊าไปได้เยอะเลย พูดเก่งมากขึ้น ลีลาลูกอ้อนก็มากขึ้นตามไปด้วย แม่กับป๊ารักน้องกันต์มากนะครับ อยากให้ลูกใฝ่รู้ใฝ่เรียนแบบนี้ไปจนโตนะลูก    สามขวบ
น้องกันต์ครบสามขวบไปตั้งแต่เดือนกุมภาพันธ์แล้วล่ะครับ แต่ช่วงที่ผ่านมา มีเหตุการณ์ที่ทำให้เราต้องเหนื่อยกายเหนื่อยใจกันนิดหน่อย แม่เลยไม่มีแก่ใจเขียน แต่ตอนนี้เริ่มนิ่งละ ก็เลยจะเขียนให้น้องกันต์ได้รู้ว่า หลังจากผ่านวันเกิดไปได้สักสองอาทิตย์ ลูกก็ป่วยเป็นหลอดลมอักเสบ จนต้องแอดมิทโรงพยาบาล นอนสองคืนเพื่อฉีดยาและให้น้ำเกลือ กินยาตั้งหลายอย่างในหนึ่งวัน ตอนแรกแม่หนักใจมาก เพราะลูกกินยายาก แต่คราวนี้ไม่น่าเชื่อเลยว่า น้องกันต์ยอมกินยาเอง ไม่ต้องบังคับหรือล็อคตัวกันแล้ว บทจะง่ายก็ง่ายอย่างไม่น่าเชื่อเลย แม่พยายามคิดว่า ทำไมจู่ ๆ น้องกันต์ถึงกินยาได้ง่ายจัง หรืออาจเป็นเพราะไปโรงเรียนแล้วเห็นเพื่อน ๆ กินยาหรือเปล่า แต่จะเป็นเพราะอะไร ก็ช่างเถอะ แบบนี้ดีมาก ๆ เลยล่ะครับ ถ้าลูกไม่ให้ความร่วมมือ แม่คงเครียดมากกว่านี้ เพียงแค่เห็นลูกต้องโดนฉีดยาและให้น้ำเกลือ ตัวแม่ก็แย่แล้ว สงสารจริงๆ ลูกเอ๋ย ออกจากโรงพยาบาลไม่กี่วัน ลูกก็ป่วยอีก เพราะแม่พาหนูไปซัมเมอร์ คุณลุงหมอดุมากมาย บอกแม่ว่า เด็กที่ป่วยเป็นหลอดลมอักเสบควรให้พักนาน ๆ ไม่ควรให้ไปรับเชื้อเพิ่มอีก แต่แม่จำเป็นจริง ๆ นะครับ ก็ไม่มีใครดูแลลูกที่บ้านนี่นา นอกจากนี้คุณหมอก็ให้ลูกกินยาแก้แพ้ zyrtec & singuliar แบบ long term ไว้เลย เพราะว่ากลัวลูกจะเป็นโรคภูมิแพ้ ตั้งแต่เข้าสามขวบมานี้ ลูกแม่เป็นบิ๊กบอยมากเลย เลิกเพิร์สแบบถาวร อธิบายให้ฟังว่าไม่มีไซส์ของน้องกันต์ทำขายแล้วนะ ลูกก็โอเค ยอมนั่งกระโถน (เดี๋ยวสักพัก ค่อยย้ายไปชักโครกละกัน ) ถือว่าลูกปรับตัวได้เก่งมากเลยครับ ส่วนด้านการสื่อสาร รู้จักเหตุผลมากขึ้น ลูกล่อลูกชนก็เยอะ แม่ : เข็มยาวชี้เลขสามหรือเลขสี่ เราจะอาบน้ำ กันต์ : เลขสี่ครับ แม่ : น้องกันต์เลขสี่แล้วลูก อาบน้ำกันนะ กันต์ : กันต์ยังอยากจะกินนมอยู่เลย ....................................................................... แม่ : เราจะไปโรงเรียนตอนเข็มยาวชี้เลขสิบหรือสิบเอ็ดครับ กันต์ : สิบเอ็ดครับ แม่ : น้องกันต์เลขสิบเอ็ดแล้วลูก กันต์ : กันต์ปวดท้อง อยากอึ๊ แม่ : มานั่งกระโถนครับ กันต์ : หายปวดแล้วครับ แต่น้องกันต์อยากไปโรงเรียนเลขสิบสอง แม่ : *. * .......................................................................... ลูกแม่ยอมไปร้านตัดผมแล้วด้วย เก่งมาก ๆ เลยครับ ต้องยอมรับว่าลึก ๆ ก็แอบใจหายเหมือนกันว่า เด็กชายตัวเล็ก ๆ ที่เคยตัวติดแม่ อะไร ๆ ก็จะให้แม่ทำ เค้าเริ่มปรับตัวให้เข้ากับโลกใบใหญ่ใบนี้แล้ว ถึงจะดีใจที่ลูกกล้าแกร่งขึ้น แต่ก็มีนิดนิดเหมือนกัน นิดเดียวเท่านั้นแหละลูก  |
totoro_ok
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] เจ้าชายน้อยของแม่ เติบโตขึ้นทุกวัน อยากให้ทุกก้าวของลูก เป็นไปอย่างมั่นคง และแข็งแรง Friends Blog
Link |
