KM – กับการคิดแก้ไขปัญหา
ภายหลังจากสุนัขที่บ้านผมรวมทั้งของบ้านญาติที่อยู่ติดกันถูกคนวางยาตายนับสิบตัว (สงสัยจะไม่อยากถือยาไว้เลยนำมาวาง) ไม่นานนักผมก็ได้รับสมาชิกใหม่มาเป็นสุนัขบุญธรรม 2 ตัว โดยตั้งชื่อเพื่อให้สอดคล้องกับสีของแต่ละตัว ว่า โอเลี้ยง กับ นมสด
ทุกวันในตอนค่ำผมจะทำหน้าที่ให้มันเข้ามานอนในรั้วบ้านไม่ให้ออกไปไหน เพราะเกรงว่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นเดิมอีก โดยผมต้องคอยจุดยากันยุงพร้อมทั้งทาโลชั่นกันยุงเพื่อไม่ให้ยุงรบกวนมันมากนัก แต่ก็คงได้ไม่ตลอดคืน เพราะหลังจากที่ยากันยุงทุกประเภทหมดฤทธิ์ ทั้งสองตัวก็เริ่มอยู่ไม่สงบสุข โดยเฉพาะ “นังนมสด”สุนัขสตรีประจำบ้านที่มีแนวทางแก้ไขปัญหาและพัฒนาการหลบหลีกการถูกยุงรบกวนอย่างต่อเนื่อง
นังนมสด ลองผิดลองถูกจนรู้ว่า หากอยู่ใกล้ของสีดำ ซึ่งรวมถึงเจ้าโอเลี้ยงสุนัขเพศบุรุษซึ่งตัวสีดำ ยุงจะชอบมารบกวน มันจะพยายามไม่อยู่ใกล้อาจกล่าวได้ว่าค่ำเมื่อใด มีโอเลี้ยงไม่มีนมสด
ความรู้บางครั้งก็หามิได้จากตำราหรือการบอกเล่า เพราะนังนมสด คงไม่รู้จะไปอ่านตำราการหลบยุงสำหรับสุนัขที่ไหน สุนัขตัวใดเล่าจะมาบอกได้
แต่กลับมาจากการพบปัญหาและพยายามหาวิธีการแก้ไขด้วยตัวเอง ลองผิดลองถูก โดยไม่รอการช่วยเหลือจากคนอื่นอย่างเดียว หรือโยนปัญหานั้นให้คนอื่น
ฝ่ายเจ้าโอเลี้ยงเองนั้นก็กลับไม่รู้ตัวเสียด้วยซ้ำ ว่าได้เป็นส่วนหนึ่งในการสร้างปัญหาให้กับนังนมสด มันก็พยายามมานอนใกล้ ๆนังนมสดเช่นเคยปฏิบัติ ปล่อยให้สาวเจ้าลุกหนีทุกครั้ง
ปัญหาบางอย่างก็ไม่สามารถแก้ไขที่ตัวปัญหาได้ และหากเราคือตัวสร้างปัญหา เป็นปัญหา เราต้องปรับพฤติกรรมตัวเรา ไม่ควรให้คนอื่นต้องพยายามปรับทุกอย่างเพื่อเรา สังคมจะวุ่นวาย
ถึงอย่างไร นังนมสด ก็ยังคงคิดที่จะหาทางหลบหลีกการรบกวนของฝูงยุง มันคงหาที่นอนไปทั่ว ตามแต่ที่มันจะสรรหาได้ ไม่ว่าจะเป็น บนพื้น ที่นั่งที่อยู่สูง ในกะละมังสีฟ้า (สีดำไม่ยักกะนอน) ใต้ท้องรถ บนเบาะมอเตอร์ไซต์ และล่าสุด คือบนฝากระโปรงรถเก๋งคันหรูของผม(อิอิ) ซึ่งทำให้ผมโมโหถึงกลับเกือบขาดสติ ตีนังนมสดซึ่งเลี้ยงมาตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอยตาย แต่ในขณะที่เงื้อไม้อันเขื่องหวังตีเต็มแรง กลับเปลี่ยนใจ เนื่องจากนังนมสดนอนหงายปัสวะกระปริบ กับแววตาแห่งความหวาดกลัวและสงสัย “หนูผิดอะไร”
จริง ๆแล้วผมก็ไม่ได้เห็นว่านังนมสดมันนอนบนกระโปรงรถด้วยตาตนเองหรอกนะ แต่ด้วยพฤติกรรมของนังนมสดทำให้เชื่อได้ว่า ต้องเป็นมันแน่ ๆ (ทำแบบหลาย ๆท่านถนัดนัก)
ที่นี้ก็ถึงคราวผมแก้ปัญหาบ้าง หลังจากที่ล้างดินทรายที่ฝากระโปรงรถเสร็จ ล้างไปบ่นไป(เลียนแบบท่านนายก) ก็ได้เวลาขัดสี ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ใช้สมาธิที่สุดทำให้ผมได้หวนคิดทบทวนสิ่งต่าง ๆที่เกิดขึ้น เลยนึกลองคิดเล่น ๆว่า เอ...หากเราเป็นนังนมสด..เราจะทำอย่างไร และการที่ผมนำนังนมสดมาเลี้ยงและปล่อยให้มันหาวิธีการแก้ไขปัญหาด้วยตัวมันเอง ผมเองมีส่วนผิดไหม ?
หลายครั้งที่เราตัดสินคนอื่น โดยเอาความคิด ความรู้ ความสามารถและสติปัญญาของเราที่คิดว่าเหนือกว่า ไปตัดสินการกระทำของเขา โดยไม่เคยคิดถึงความแตกต่างระหว่างบุคคลซึ่งมีมากมาย
และการกระทำบางอย่างก็ขึ้นกับสถานะการณ์และข้อจำกัด และตัวเราเองก็ไม่ได้ทำตัวเอื้อหรือส่งเสริมสนับสนุนเพื่อให้อะไรมันดีขึ้น
นังนมสดคงคิดไม่ได้แน่ว่า หากขึ้นไปนอน รถคันหรูจะเป็นรอย
หากวันนั้นผมลงมือตีนังนมสดไป ผมคงรู้สึกผิดไปชั่วชีวิต เพราะผมเองเป็นเจ้านายของมัน เมื่อมันมีปัญหาผมต้องช่วยมันดูแลและแก้ไข
แก้ไขคือการลงมือช่วยแก้ไขมิใช่การให้แค่คำแนะนำ เพราะบางครั้งการให้คำแนะนำก็คงใช้แทบไม่ได้ โดยเฉพาะกับ “นังนมสด”
ปล.ทุกวันนี้ผมเลยใช้วิธีเปิดกระโปรงรถค้างไว้ ก็ได้ผลดี
| Create Date : 30 ธันวาคม 2551 |
| Last Update : 15 กรกฎาคม 2552 10:25:37 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1577 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 28 คน [
