วันเสาร์และอาทิตย์ที่ผ่านมา ผมและแม่เจ้าไนซ์ยังคงปฏิบัติภาระกิจเหมือนเคย
แม่เจ้าไนซ์ตื่นแต่มืด เพื่อจัดเตรียมแป้งและไส้ขนมกระหรี่ปั๊บ ก่อนที่ฟ้าจะสว่าง
พอแสงทองแตะขอบฟ้า ผมและแม่เจ้าไนซ์ต่างแยกย้ายกันไปเก็บผักชนิดต่าง ๆเพื่อไปขายที่ตลาดเหมือนเคย

ถึงตลาดก็ปาเข้าไปเกือบห้าโมงเช้า ลูกค้าโทรมาถามหลายสาย
เห็นว่าสายมากแล้ว กลัวว่าเราจะไม่ไปขาย
ขอบคุณมากมาย สำหรับการเสียสละเวลารอพ่อค้าแม่ค้าคู่นี้ จากใจจริง

เมื่อไปถึงตลาด เราสองคนก็รีบขนผักต่าง ๆลงไปที่ร้าน โดยมีเพื่อนแม่ค้ามาช่วยยกของ
น้ำใจหาได้ไม่ยากเลย

เวลาผ่านไปไม่นานนัก ลูกค้าซื้อผักเริ่มซา แม่เจ้าไนซ์ก็รีบไปที่ร้านทอดกระหรี่ปั๊บ ผมขายผักต่อไป
สายมากเหลือ จะขายได้สักเท่าไหร่
ลงมือปั้นและทอดกระหรี่ปั๊บสด ๆ ทันที

นี่เป็นเรื่องราวสั้น ๆ ของชีวิตผมและแม่เจ้าไนซ์ในวันหยุดสุดสัปดาห์ ที่หลายคนอาจได้พักผ่อน
ได้ผ่อนคลายในกิจกรรมต่าง ๆ
หลายปีมาแล้ว ที่ผมไม่มีวันหยุดสุดสัปดาห์
มีเพียงหน้าที่ หน้าที่

......................


วันนี้แม่เจ้าไนซ์เล่าให้ฟังว่า ขณะที่กำลังปั้นและทอดขนมกระหรี่ปั๊บอยู่นั้น มีเด็กผู้ชายคนหนึ่งน่าจะสักประมาณ ๘ หรือ ๙ ขวบมายืนหน้าร้าน
เด็กผู้ชายคนนั้นมากับแม่ของเขา ดูการแต่งตัวก็เป็นชาวบ้านธรรมดาไม่ได้หรูหราอะไร
ผู้เป็นแม่เอ่ยถามลูกชาย ..."เอากี่ตัวครับ"
ลูกชายบอกทันที ...เอาไส้ไก่ ๑๐ ตัวครับ
แม่เอ่ยทันนี้ โห...กินหมดเหรอ เอาแค่ ๖ ตัวก็พอก่อนนะ
เด็กผู้ชาย... ครับ

แม่เจ้าไนซ์ถามแม่ของเด็กชายคนนั้นว่า เขาชอบกินกระหรี่ปั๊บเหรอค่ะ
แม่เด็กชายคนนั้นตอบว่า ใช่ค่ะ ชอบมาก โดยเฉพาะไส้ไก่ รถขายกับข้าวขายทุกวันมีแต่ไส้ถั่ว

แม่เจ้าไนซ์ยื่นขนมกระหรี่ปั๊บให้เด็กชายคนนั้น แล้วกำชับว่า "ยังร้อนนะลูก"
เด็กชายคนรับไป แต่ดูเหมือนว่าจะหักห้ามใจไม่ได้ เอามือล้วงไปและหยิบกระหรี่ปั๊บค่อย ๆกิน

เวลาผ่านไปสักพัก เด็กชายคนนั้นกลับมาพร้อมแม่ของเขาอีกครั้ง
เด็กผู้ชายเอ่ย ...เอากระหรี่ปั๊บไส้ไก่ ๒๐ บาทครับ

แม่เจ้าไนซ์เอ่ยถามว่า ...หมดแล้วเหรอครับ
แม่ของเด็กชายตอบว่า...ยังไม่หมดค่ะแต่เขาชอบ เขาบอกว่าอร่อยมากอยากได้อีก
แม่เจ้าไนซ์ ทำท่าจะหยิบขนมกระหรี่ปั๊บซึ่งบรรจุถุงไว้แล้วส่งให้
เด็กชายรีบบอกว่า...เอาที่ไม่ได้ใส่ถุงก็ได้ครับป้า "ใส่ถุงเก่าของผมเลยไม่เปลืองถุงครับ"
แม่เจ้าไนซ์ ...ทำตามความต้องการของเด็กน้อยผู้นั้น
แม่และลูก เมื่อได้รับขนมที่ตนชอบก็เดินจากไป

เวลาผ่านไปสักพัก เด็กชายคนนั้นกลับมาพร้อมแม่ของเขาอีกครั้ง
เด็กผู้ชายเอ่ย ...เอากระหรี่ปั๊บไส้ไก่ ๑๐ บาทครับ
แม่เจ้าไนซ์ยังไม่ทันเอ่ยถามอะไร เด็กผู้ชายบอกว่า "ผมจะซื้อไปฝากพ่อ"
"อร่อยมาก พ่อต้องชอบแน่ ๆเลย"
แม่เจ้าไนซ์ หยิบขนมกระหรี่ปั๊บใส่ลงไปในถุงเดิมของเด็กน้อยอีกครั้ง
"ครั้งนี้ ป้าแถมให้ ๑ ตัวนะครับ" แม่เจ้าไนซ์เอ่ย
เด็กน้อย ยกมือไหว้ พร้อมก้มหัวลงอย่างนอบน้อม "ขอบคุณครับป้า"
แม่เจ้าไนซ์เอามือลูบหัว และพูดว่า "หนูเป็นเด็กดีมากนะลูก"

.........................

หลายครั้งที่มีลูกค้ามาอุดหนุน บอกว่า ขับรถมาที่นี่ เพื่อมาซื้อกระหรี่ปั๊บโดยเฉพาะ
หลายครั้ง ลูกค้าเด็ก ๆ แวะมาอุดหนุน และบอกว่า กดไลค์ให้เลยร้านนี้

สิ่งต่าง ๆนี้เอง คือกำลังใจ ให้ลุกขึ้นทำ แม้จะเหนื่อยเท่าไหร่

เรื่องเล่าที่ผมเล่านี้ก็เช่นกัน ผมจะไม่อธิบายขยายความใดใด
มีความรู้สึกดีดีมากมาย เกิดจากเรื่องเล่านี้

เด็กชายคนนี้ ...เน้นย้ำในความคิดของผมอีกครั้ง
การอบรมบ่มนิสัย...สำคัญกว่าสิ่งใดใด
แม่ของเจ้านี้ สอนเจ้าดีเหลือเกิน

..........................

ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาเยี่ยมชม และทักทาย

ขอให้มีแต่ความสุข สุขภาพแข็งแรงครับ