อ่านแล้วให้คิดว่า
มนุษย์นี้หนอมนุษย์

ดี.แวะมาอ่านนะคะ
เป็นมุมมองที่ไม่เคยได้สัมผัสเอง
ขอบคุณนะคะที่เล่าให้ฟังกัน

คำถาม คนที่ประเมิน หรือ mentor นี่เป็น "ผู้หญิง" ใช่มั๊ยคะ .... สงสัยอ่ะ

ไปทำงานที่ประเทศไหนเหรอคะ พอดีกำลังหาทางไปทำงานที่อิสราเอลอยู่ เป็น PT น่ะค่ะ

ใช่แล้วค่ะคุณ Flowerfun เธอเป็นพยาบาลเด็ก(Kinderkrankenschwester) แต่ทำงานในวอร์ดโรงพยาบาลผู้ใหญ่

To Lucky: ถ้าคุณอยากทำงานเมืองนอก ต้องเตรียมใจสำหรับมุมมืดนี้ไว้
ให้มั่นใจในตัวเอง อย่าให้คำพูดหรือว่าคำติเตียนแบบนี้มาบ่อนทอนความเป็นตัวของตัวเอง
ไม่ใช่แต่ที่มิวนิค คนแบบนี้เจอทุกมุมโลกค่ะ

ต้องได้ซิคะ สักวันมันต้องเป็นเราที่ได้ดี คนเขียนรายงานเขาคงโรคจิตอ่ะค่ะ เขียนให้ใครเพอเฟคไม่ได้ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

อย่างนี้นี่เอง คนประเมินเธอเป็นเด็กสาวด้วย ใช้อารมณ์ในการตัดสิน
เราได้ยินสามีพูดเสมอว่าคนเอเชียจะมีความรู้สึกแบบนี้ ไม่คิดว่าจะมีในคนยุโรปด้วย
ยังไงก็ขอเอาใจช่วยนะค่ะ ทำดีได้ ยังคงมีอยู่ค่ะ

เข้ามาขอบคุณอีกครั้งค่ะ ที่ให้คำแนะนำในการบอกอาการทั้งหมดกับหมอ บอกตรงๆว่าภาษาอังกฤษไม่แข็งแรงค่ะ ก็พยายามอธิบายกับหมอเท่าที่สามารถค่ะ

คุณสามีไม่ได้ไปด้วยเพราะเธอไปประชุมที่ฮิวตันค่ะ

ครั้งนี้จดไปเลยค่ะ ว่ามีอาการอะไรบ้างไม่งั้นไปถึงหมอ ตื่นเต้นแล้วลืมหมดค่ะ

เห็นด้วยค่ะว่าหลักจิตวิทยาง่ายๆ ถ้าเราคิดว่าป่วย เราก็จะป่วยจริงๆ อันนี้เห็นด้วยเต็มร้อยเลยค่ะ ดังนั้นทุกครั้งที่รู้สึกไม่สบายตัวเราเองจะไม่พยายามทำตัวอ่อนแอค่ะ

เราอยากดื่มน้ำเยอะๆค่ะ แต่เบื่อตรงที่หลังจากดื่มไปแล้ว ประมาณ 7-10 นาที ก็ต้องเข้าห้องน้ำนี่ซิค่ะ กลางคืนก่อนนอนเลยไม่ค่อยจะดื่มน้ำเลยค่ะ

ส่วนการพักผ่อนนั้น ได้เยอะอยู่แล้วเพราะยังไม่มีงานทำ เป็นแม่บ้านอย่างเดียวค่ะ

ได้อ่านหลายบล๊อคแล้ว ลูกหลานใครหรอเก่งจังเลยค่ะ
นับถือๆ
ผ่านการคัดเลือกจากผู้สมัคร 300 กว่าคน เป็นหนึ่งใน 22

คุณแม่คงภูมิใจกับลูกคนนี้เป็นอันมากซินะค่ะ

อ่านแล้วก็แอบจี๊ดไปด้วยค่ะ ไม่ง่ายเลย

สู้..สู้นะคะ

อ่านแล้วมันปรี้ด แตก

เข้าไปค้นหาแล้วค่ะ มีรูปให้ดูด้วย เพราะคุณๆใช้คำย่อกันนี่เอง ตอนแรกเราเลยหาไม่มี

ขอบคุณนะจ๊ะ ขอลองแบบหนักๆ ดูค่ะ ถ้าไม่ไหว ก็ลาออกกกก เอิ๊กๆๆ เป็นกำลังใจให้นะคะ

ว่าแล้วในชีวิตนี้ไม่ชอบการเต้นรำเลยค่ะ เคยไปลงเรียนตอนทำงานที่กรุงเทพฯเสียเงินแต่ไม่ได้ไป แย่จัง

ยังไงก็ขอขอบคุณนะค่ะที่แนะนำ

อ่านแว เหมือน ซอ วอ ยอ ในกรณีสุดท้ายมากมาก

ประจบเข้าไว้ ใช้ได้ทุกที่

วันนี้คุณลองแล้วหรือยังคะ

พี่เป็น Mentor มา 8 ปี
มีอะไีรที่มันก่อให้เกิดความกังขา น่าสงสัย ก็ต้องเรียกนักเรียนมาคุยกันทันที บางครั้งพี่บอกตรงๆ ว่าเวลาในการประเมินนั้นบางทีก็สั้น เด็กขึ้นเวรไม่ตรงกับพี่บ้าง และบางครั้งพวกเขามีปัญหากับสำเนียงเยอรมันของพี่ เลยตั้งท่าไม่ค่อยจะเชื่อถือเราเหมือนกัน

แต่เมื่อสัมผัสกันนานขึ้นก็รู้อะไรมากขึ้น นักเรียนพยาบาลที่นี่เขาจะถามเก่ง เพราะเขากลัวว่าจะแคร์ผิดแล้วมีปัญหา บางคนนั้นอ่านเก่ง หาข้อมูลเก่ง สรุปพี่ก็เรียนรู้จากเขาด้วย ในแวดวงพยาบาล ไม่มีอะไีตายตัว แม้แต่การแคร์ก็ต้องระวัง และหาข้อมูลเพิ่มเติมเรื่อยๆ
บางอย่างเด็กแย้งพี่ตอบไม่ได้ก็ต้องหาข้อมูล ถามครูในวิทยาลัยด้วย ใครพฤติกรรมแปลกๆ พี่คุยกับเขาให้เวลาปรับตัว ก่อนประเมิน และไม่เคยประเมินใครแบบไม่ให้โอกาสเขา

พี่เคยทำงานร่วมกับ Mentor เด็กสาวๆ วอร์ดอื่น เจอมาเหมือนกันว่าประสบการณ์ของเขานั้นน้อย และการใช้จิตวิทยาของเขานั้นก็น้อยมาก ขนาดเด็กนักเรียนชาวแอฟริกันที่ต้องสอบเอาใบประกอบโรคศิลป์ในเยอรมันยื่นเรื่องขอร้องให้พี่คุมสอบแทน เพราะเขามีปัญหากัน พี่ไกล่เกลี่ยก็ไม่ได้ เขากลัวว่าจะสอบไม่ผ่านหาก คนคนนี้คุมสอบ

ตอนนี้พี่มาป็นหัวหน้าอยู่แผนกวิเคราะห์แผล ทำแผล เลยไม่เป็นครูคลีนิคอีก เพราะมันเหนื่อย เด็กสอบที พี่ก็เครียดไปกับเขา ลุ้นเขา ตะลอนไปอบรมจนไม่มีเวลาให้ครอบครัว

แต่เด็กๆที่จบไปทำงานกันแล้ว เขามาเยี่ยมพี่บ่อย บางคนเสาร์อาทิตย์มาที่วอร์ด แอบช่วยพี่แจกอาหารคนไข้อีกด้วย บางทีมีปัญหาอะไรเขาก็ปรึกษา พี่ดีใจมาก

สิ่งที่น้องเจอ มันมีทุกที่ค่ะน้อง ที่สำคัญ พูดกับเขาตรงๆ เอาหลัก วิชาการมาอ้าง ดูกาละเทศะ เพราะพวกนี้ก็เหมือนคนไทยหลายคนที่ ไม่ชอบการเสียหน้า ไม่ยอมรับว่าตนเองก็ผิดเป็นเหมือนกัน บางทีกับคนเหล่านี้น้องต้องใช้จิตวิทยามากกว่ากับคนไข้เสียอีก
อย่าท้อค่ะ คนไข้จะรู้ว่าน้องพยาบาลด้วยใจ และความรู้
พี่เคยท้อมาแล้ว แต่ก็สู้มาตลอด จนเพื่อนร่วมงาน คนไข้หัวหน้ายอมรับค่ะ

พี่เป็น Mentor มา 8 ปี
มีอะไีรที่มันก่อให้เกิดความกังขา น่าสงสัย ก็ต้องเรียกนักเรียนมาคุยกันทันที บางครั้งพี่บอกตรงๆ ว่าเวลาในการประเมินนั้นบางทีก็สั้น เด็กขึ้นเวรไม่ตรงกับพี่บ้าง และบางครั้งพวกเขามีปัญหากับสำเนียงเยอรมันของพี่ เลยตั้งท่าไม่ค่อยจะเชื่อถือเราเหมือนกัน

แต่เมื่อสัมผัสกันนานขึ้นก็รู้อะไรมากขึ้น นักเรียนพยาบาลที่นี่เขาจะถามเก่ง เพราะเขากลัวว่าจะแคร์ผิดแล้วมีปัญหา บางคนนั้นอ่านเก่ง หาข้อมูลเก่ง สรุปพี่ก็เรียนรู้จากเขาด้วย ในแวดวงพยาบาล ไม่มีอะไีรตายตัวไปหมด แม้แต่การแคร์ก็ต้องระวัง และหาข้อมูลเพิ่มเติมเรื่อยๆ
บางอย่างเด็กแย้งพี่ตอบไม่ได้ก็ต้องหาข้อมูล ถามครูในวิทยาลัยด้วย ใครพฤติกรรมแปลกๆ พี่คุยกับเขาให้เวลาปรับตัว ก่อนประเมิน และไม่เคยประเมินใครแบบไม่ให้โอกาสเขา

พี่เคยทำงานร่วมกับ Mentor เด็กสาวๆ วอร์ดอื่น เจอมาเหมือนกันว่าประสบการณ์ของเขานั้นน้อย และการใช้จิตวิทยาของเขานั้นก็น้อยมาก ขนาดเด็กนักเรียนชาวแอฟริกันที่ต้องสอบเอาใบประกอบโรคศิลป์ในเยอรมันยื่นเรื่องขอร้องให้พี่คุมสอบแทน เพราะเขามีปัญหากัน พี่ไกล่เกลี่ยก็ไม่ได้ เขากลัวว่าจะสอบไม่ผ่านหาก คนคนนี้คุมสอบ

ตอนนี้พี่มาป็นหัวหน้าอยู่แผนกวิเคราะห์แผล ทำแผล เลยไม่เป็นครูคลีนิคอีก เพราะมันเหนื่อย เด็กสอบที พี่ก็เครียดไปกับเขา ลุ้นเขา ตะลอนไปอบรมจนไม่มีเวลาให้ครอบครัว

แต่เด็กๆที่จบไปทำงานกันแล้ว เขามาเยี่ยมพี่บ่อย บางคนเสาร์อาทิตย์มาที่วอร์ด แอบช่วยพี่แจกอาหารคนไข้อีกด้วย บางทีมีปัญหาอะไรเขาก็ปรึกษา พี่ดีใจมาก

สิ่งที่น้องเจอ มันมีทุกที่ค่ะน้อง ที่สำคัญ พูดกับเขาตรงๆ เอาหลัก วิชาการมาอ้าง ดูกาละเทศะ เพราะพวกนี้ก็เหมือนคนไทยหลายคนที่ ไม่ชอบการเสียหน้า ไม่ยอมรับว่าตนเองก็ผิดเป็นเหมือนกัน บางทีกับคนเหล่านี้น้องต้องใช้จิตวิทยามากกว่ากับคนไข้เสียอีก
อย่าท้อค่ะ คนไข้จะรู้ว่าน้องพยาบาลด้วยใจ และความรู้
พี่เคยท้อมาแล้ว แต่ก็สู้มาตลอด จนเพื่อนร่วมงาน คนไข้หัวหน้ายอมรับค่ะ

เรียนพยาบาลที่ไทยก็หนัก แต่เรียนที่ต่างประเทศหนักมากกว่าแน่ ต้องเรียนภาษา เรียนรู้วัฒนธรรม อาหาร อากาศ พฤติกรรม จิตวิทยาของคนชาตินั้น คนต่างชาติมักจะดูถูกคนเอเชีย พยาบาลไทยมีความขยันอยู่เป็นหลัก อยู่แล้ว ความรู้ความสามารถก็ไม่ด้อยกว่าคนชาติไหน แต่มักจะท้อเพราะต้องทนฟัง ทนเห็น คนต่างชาติพูดจาถากถาง ดูหมิ่น นี่แหละ อย่าท้อถอย นะคะ คิดไว้เสมอเลยว่า ถ้าไม่แน่จริง ฉันไม่มาถึงที่นี่หรอก