ฉันเองบางทีอาจอยู่กับคืนวันอันหม่นหมอง แต่ฉันก็มอบใจให้คุณ อยากเติมสิ่งที่ขาดหายของคุณให้เต็ม ฉันไม่ใช่นักกลอนกวี ไม่มีถ้อยคำหวานหรู มีแค่สองตาคอยเฝ้าดูอยู่อีกเวิ้งทะเลไกล และฉันก็ไม่ใช่นักรัก ไม่มีความรักล้นเหลือ เท่าที่ทำได้เท่าที่คุณเห็น เท่าที่คุณได้รู้

ฉันยังอยู่ที่ไหนสักที่ ในความรู้สึกขาดหายของคุณ ฉันคงอยู่ในความผูกพันที่เราต่างร้อยไว้ด้วยความฝัน จะแปลกตรงไหนหากความฝัน จะเติมความจริงให้เต็มได้ในสักวัน

ทุกความรู้สึกดีๆยังมีให้เสมอ จะได้พบหน้าหรือไม่อาจจะพบเจอ แต่ทุกสิ่งที่รวมเป็นตัวคุณฉันเข้าใจ ไม่เคยต้องฝืนความรู้สึก ทุกอย่างออกมาจากความเป็นฉัน แค่เราได้รู้จักตัวตนของกันและกัน เข้าใจกันแค่นั้นก็มากเกินพอ

ในความเงียบเหงา เปล่าไร้ ท้อแท้ สับสน มีสักกี่คนที่เข้าใจคุณจริงๆ ไม่มีคำหวานปลอบหู ไม่มีคำรัก ไม่มีอะไรทั้งนั้น มีแต่ความห่วงใยบนความผูกพัน ผูกปลายติดกันบนจุดมุ่งหมายของใจ

ฉันเป็นแค่คนธรรมดา ผู้หญิงช่างฝัน ช่างอ่อนไหว เป็นปีกของนกที่แสนไกล เป็นความรู้สึกอบอุ่นใจ คอยทดแทนทุกความรู้สึกที่ขาดหายไปให้คุณ

คงทำให้คุณได้เท่านี้ เท่าที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะทำให้ได้ สัมผัสได้บ้างไหมกับสิ่งที่ฉันมอบให้ ทั้งหมดความรู้สึกดี