ความรัก.....ร่อยรอยแห่งทุกข์ กลับมาอีกครั้ง กลับรอยน้ำตาเต็มๆ ...... เมื่อคืนร้องไห้มากมาย เพียงเพราะผู้ชายคนนึง ไม่ว่าเค้าจะดีจะเลวยังไง ในเมื่อรักไปแล้ว ในทางปฏิบัติ เพื่อให้เลิกรา มันช่างยากนัก..... แม้ว่าจะคบมาไม่นานเท่าไหร่ แต่ก็รู้สึกเสียใจไม่น้อย ทุกวันนี้ อะไรๆก็ยังค้างๆคาๆอยู่ เพราะเค้าหนีไปปัญหา ไม่คุย ไม่เจอ เลยไม่ได้เคลียร์ความไม่เข้าใจกัน.....แต่มันก็น่าจะดีหละมั้ง (สำหรับเขา) เพราะว่าตัวเค้าเองก็เปลี่ยนไปเยอะตั้งแต่รู้จักกันใหม่ๆ จากเมื่อก่อนดีแสนดี แต่วันนี้ไม่มีแม้แต่คำว่าคิดถึง เป็นห่วง หรือมาหา.... ก็รุ้นะว่า จะมาสวีทเหมือนเก่าคงไม่ใช่ แต่ก็ไม่คิดว่าจะเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังตีนได้ขนาดนี้ด้วย.... นอนร้องไห้มาก็เยอะ น้อยใจมาก็แยะ เมื่อก่อนเค้าก็แคร์ความรู้สึกเราดีหรอก แต่ตอนนี้ไม่มีเลยมั้ง... เชื่อมั้ยหละว่า.....ดูดวงให้เค้าตั้งแต่ตอนแรก ก็รู้แล้วว่ามันจะเป็นยังไง ที่ไม่ได้บอกเค้าไปทั้งหมด ก็เพราะว่า เปิ้ลเลือกเอง เลือกที่จะเจ็บ....ไพ่ไม่ได้บอกว่ามันจะเลวร้าย แต่ไพ่บอกว่า เค้าจะไม่รักเราแบบนี้นานๆ จะไม่ดีกับเราแบบนี้นานๆ รู้ทั้งรู้ ก็ยังโง่คบ..... ได้แต่รอ รอ รอ ว่าซักวันหนึ่ง เค้าจะคิดได้ว่า "ถ้าเรารักใครสักคน ถึงแม้ว่ามันจะเหนื่อยแค่ไหน แต่ก็จะมีความสุขใจที่ได้ทำ แล้วเห็นว่าคนที่เรารักมีความสุข แม้ว่าจะเป็นการเปลี่ยนตัวเองก็ตาม" ไม่ว่าวันที่เค้าคิดได้ เราจะกลับมาคบกันใหม่ได้อีกครั้ง หรือ ต่างคนต่างมีทางเดินชีวิตใหม่กันไปแล้ว ก็ยังดีใจ ที่เค้าคิดได้ว่าครั้งหนึ่งได้ทำอะไรให้กับผู้หญิงคนนึงไว้มาก ......ทำให้ร้องไห้ ให้เสียใจ...... "เปิ้ลไม่เสียใจที่ได้รัก เพราะไม่ว่าเค้าจะดีจะเลวยังไง ไม่ว่าจะทะเลาะขนาดไหน เปิ้ลไม่หนีปัญหา เปิ้ลแก้ไขไม่ว่าทำได้บ้างไม่ได้บ้าง เปิ้ลให้อภัย เปิ้ลไม่เคยทิ้งเค้า......เปิ้ลได้ทำดีที่สุดแล้ว" ส่วนเค้าที่เอาแต่หนีปัญหา...ไม่แก้ไข เพราะว่าเหนื่อยเกินไป...ไม่ให้อภัย....และไม่คิดที่จะทำความรักให้ดีที่สุด....สักวันเค้าจะเสียใจเอง กว่าจะผ่านวันคืนโหดร้ายไป คงต้องการกำลังใจอย่างมากเลย ใครๆที่มาอ่านบล็อค อย่าเพิ่งอ่านแล้วมองข้ามไป...ตอนนี้เปิ้ลไม่มีใคร...อย่างน้อยก็คอมเม้น ข้อคิดดีดี หรือคำให้กำลังใจสักนิดนะคะ.. เปิ้ลมันก็แค่ผู้หญิง โง่ๆคนนึงเท่านั้นหละคะ   Create Date : 19 พฤษภาคม 2551     Last Update : 19 พฤษภาคม 2551 8:25:16 น. Counter : 322 Pageviews.   5 comment Share Tweet

กาลครั้งหนึ่งของความเสียใจ ......มีเพื่อนคนนึง เคยบอกกับเปิ้ลว่า "เฮ้ย....ถ้าเค้ารักมึงจิงอะ...เค้าจะทำทุกอย่างเพื่อมึงเว้ย....ไม่ว่าเค้าจะเหนื่อยแค่ไหน....เค้าจะไม่ทิ้งมึง....เชื่อกู" เปิ้ลก็เชื่อมาตลอดอะนะ....แล้วก็เห็นมาหลายต่อหลายคู่ มีทุกข์ก็ร่วมฝ่าฟัน ก็ได้แต่รอวันนั้น วันที่จะมีใครสักคนเข้ามา แบบนั้นบ้าง ........วันก่อนนั่งรถใต้ดิน ได้ยินคนเค้าพูดกับเพื่อนทางโทรศัพท์ว่า "ให้อภัยสิวะ....โกรธแค่ไหนก็ให้อภัยกัน ไม่ว่าใครจะเป็นคนผิด....แล้วมันก็จะไม่เลิก" ฟังแล้วคิด...เออ จิงแหะ...แต่ใครจะรู้ว่า เปิ้ลได้ทำแล้ว ของแบบนี้ ทำฝ่ายเดียวไม่เห็นผลหรอกคุณๆเอ๋ย ถึงเราจะให้อภัยเค้าพยายามประคับประคอง ความรักที่ใช้เวลาด้วยกันมาก็นาน.... แต่เค้าเอาแต่หนีปัญหา ไม่ให้อภัย....เลือกที่จะไม่พูด ไม่แก้ไข เลือกที่จะไม่ทะเลาะโดยการมองข้ามปัญหา แล้วทิ้งเราไว้กับความน้อยใจ.... ผู้ชายส่วนใหญ่ ไม่เข้าใจหรอกว่า ผู้หญิงทั้งหลายรู้สึกน้อยใจแค่ไหน ที่แรกคุณทำดี พอคบกันไปนานๆ ไม่มีแม้แต่คำว่าคิดถึง... เฮ้อ...ตบมือข้างเดียวในเรื่องแบบนี้ ยากนักจะเห็นผล... ----ไม่ใช่คุณคนเดียวหรอกคะ ที่กำลังเสียใจ เปิ้ลก็กำลังเสียใจ....ร้องไห้เถอะคะ ร้องให้พอ ถ้ามันไปกันไม่ได้.....เมื่อไหร่เวรกรรมหมด คงจะได้เจอสิ่งดีดีกับเขาบ้าง----   Create Date : 04 พฤษภาคม 2551     Last Update : 4 พฤษภาคม 2551 21:56:30 น. Counter : 201 Pageviews.   2 comment Share Tweet

ว่าด้วยเรื่อง.....รถไฟใต้ดิน วันนี้เป็นวันที่เริ่มต้น อาทิตย์ที่ 4 ของการทำงานครั้งแรก ของเปิ้ล เรื่องงานนี้ เอาไว้ก่อน แต่ที่เปิ้ลอยากระบายๆๆๆ ก็คือ การเดินทางอันน่าตื่นเต้นทุกเช้า ณ รถไฟฟ้าใต้ดิน หรือ MRT ที่เรียกกันโก้ๆหรูๆนั่นแหละ.... ใครที่ไปทำงานตอนเช้าก็คงจะพอรู้ว่า ตั้งแต่เจ็ดโมงครึ่ง ถึงเก้าโมงครึ่งนี่ MRT จะเบียดเสียดเยียดยัดไปด้วย ฝูงประชาชนคราครั่งทวีคูณ ทุกคนต่างหลั่งไหลเข้ามาในวังวนชีวิตของการทำงานที่แตกต่างกัน ในทุกๆเช้า บางคนเจอจนคุ้นหน้าคุ้นตา บางคนไม่เคยสนใจใคร เพราะยัดเสียงเพลงเข้ารูหู ก้มหน้าก้มตาดูบาทาตัวเองจนกว่าจะถึงที่หมาย(เปิ้ลก็เป็นนะ แต่ชอบที่จะมองอะไรโดยรอบไปด้วยมากกว่า) สิ่งที่แปลกใจอยู่อย่างหนึ่งก็คือ......หน้าประตูเบียดอิ๊บอ๋าย...ตรงกลางยืนพริ้วกันเชียว.... สัปดาห์แรกๆของการทำงานเปิ้ลไปสายบ้าง ไม่สายบ้าง เพราะว่า รถบางคันมาแล้วก็ขึ้นไม่ได้ ผ่านไปสามคัน (ทำไมตูยังขึ้นไม่ได้อีกฟระ) และแล้วเปิ้ลก็ไปสายจนได้ ถึงแม้จะวิ่งแทบขี้แตก ไปถึงที่ทำงานราวเก้าโมงสามนาที แถมถูกพี่ๆเอ็ดว่า "มาสาย".......(ไม่รู้จะแก้ตัวอย่างไร ได้แต่คิดว่า พรุ่งนี้จะเบียดเสียดแทรกตัวเข้าไปให้ได้) ตอนนี้รึ คันไหนมา เปิ้ลผู้เก่งกล้าผู้นี้ไม่เคยพลาดอีกเลย เพราะความใจกล้าหน้าด้าน และไม่อยากไปสาย ให้พวกรุ่นพี่ถากถางหัวใจดวงน้อยๆนี้อีก (แค่สามนาที ขี้ยังนานกว่าเลย แต่ก็ยอมรับว่าผิดจริงๆโฮะๆๆๆ) ติ๊ดๆๆๆๆๆๆๆ (เสียงรถไฟเทียบชานชลา......) ประชาชนคับคั่งราวไม่เกิน ห้าคน เบียดแทรกตัว เอาทุกอนูขุมขนออกมาจาก MRT ณ สถานีศูนย์วัฒนธรรม ซึ่งเปิ้ลก็ได้แต่หวังว่า ออกมาอีกๆๆๆๆๆๆ จะได้ยืนสบายๆหน่อย (แต่ส่วนมากไม่ถึง 10 คน ซักที เหอๆ) ไอ่ตรงกลางก็ยืนกันนิ่งๆ ส่วนตรงหน้าประตู หน้าของน้องผู้หญิงคนนึงแทบจะเบียดเข้ากับ จักแร้ของผู้ชายคนนึงที่ยืนเอามือจับ "ยางย้อยยืดหยุ่น" (มันเป็นที่จับทำด้วยยาง แต่เปิ้ลเรียกว่าอย่างนี้ เพราะมันไม่ได้ทำให้มั่นคงขึ้นเลย (แค่กันไหลไปข้างหน้าข้างหลังได้พอควร) ให้ตายเถอะ เมื่อยด้วย ยิ่งคนเตี้ยๆแบบเปิ้ล ยิ่งเมื่อย หลังๆ เลยไม่จับละ ชิ) น่าสงสารน้องเค้าจิงๆ แต่ต้องทนหน่อยน๊า ตูก็รีบบ.....เสียงเจ้าหน้าที่ดูแลบอกว่า "พอแล้วคะ เข้าไม่ได้แล้วนะคะ รอขบวนต่อไปคะ" ปึ๊ดๆๆๆๆ เสียงความอดทนขาดผึง นึกในใจว่า "อะไรวะ ตรงกลางว่างอยู่ชัดๆ ตูจะขึ้น ตูรีบ ใครไม่รีบ ตูรีบโว้ยย" สิ้นเสียงในจิต เปิ้ลก็อาศัยนิสัยพื้นฐานที่เก็บกดมานาน ตะโกนไปดังๆลั่นรถว่า "ข้างในเถิบไปหน่อยได้มั้ยค้า.......มีอีกหลายคนรีบไปทำงานค่า....." ปรากฎว่า ---ได้ผลเว้ย--- ประชาชนผู้รีบร้อนไปทำงาน แต่ไม่คิดว่าคนอื่นเค้าก็รีบเช่นกัน ได้พยายามกระเถิบเนื้อหนังเบียดเสียดเข้าไปอย่างทันตาเห็น มีที่ว่างให้ เปิ้ล เดินเข้าไปอย่างมาดมั่น พร้อมกับผู้โชคดีที่ต่อแถวด้านหลังเปิ้ลอีกสามถึงห้าท่าน หลังประตูปิด เปิ้ลก็ตะโกนอย่างมาดมั่นตอบไปว่า "ขอบคุณคะ" เอาเถ้อออ....ยืนไปก็คิดไป ทำไมต้องให้บอกกันด้วยน๊า แค่มีน้ำใจ อะไรๆก็ง่ายขึ้นแท้ๆ แล้วพนักงาน MRT ก็เหมือนกัน เห็นๆกันอยู่ ว่าตรงกลางว๊างว่าง แทนที่จะไล่ให้คนออกมา เปลี่ยนเป็น พูดเตือนสติคนข้างในดีกว่ามั้ย ว่าให้ "ชิดในหน่อยพี่" แบบกระเป๋ารถเมล์ยังได้ประโยชน์กว่า.....ตูหนะหน่าย จริงจริ๊งงง ถ้าใครขึ้นรถไฟฟ้าใต้ดิน แล้วได้ยินเสียงผู้หญิงตะโกนว่า "ให้ชิดในหน่อยค่า" แถวๆ ศูนย์วัฒนธรรม ตอนเช้าๆ ก็ไม่ต้องแปลกใจ เปิ้ลเองคะ หุหุ   Create Date : 18 กุมภาพันธ์ 2551     Last Update : 18 กุมภาพันธ์ 2551 21:59:25 น. Counter : 288 Pageviews.   1 comment Share Tweet

กุมารทอง .....ลูกรัก เพื่อนๆหลายคนอาจแปลกใจ ว่าทำไมเปิ้ลถึง รักลูก กุมารทอง มากมาย นั่นหนะสิ เปิ้ลเองก็กำลังหาคำตอบเหมือนกัน เปิ้ลก็ไม่เคยเห็นหรอกนะ ว่าลูกๆวิ่งเล่นตรงไหน ทำอะไร ถึงแม้จะเคยมาเข้าฝันบ้าง แต่ตื่นมาก็จำเนื้อหาไม่ได้ซะงั้นจำได้แต่มาเข้าฝัน ทำอะไร ไปไหน ก็จะคอยคิด และเป็นห่วงลูกๆเสมอ เพื่อนๆบอกว่า "นับวันยิ่งไสยศาตร์ ขึ้นทุกวันๆนะแก" ท่าทางจะจริงแฮะ เริ่มจากดูดวงไพ่ยิปซี ดวงไทย จนมามีลูกเป็นของตัวเอง หึหึ... วันนี้เป็นวันแรกเลยนะ ที่ได้เข้ามาทำ Blog ตัวเองโดนการใส่เนื้อหาลงไป (หุหุ) จบเรื่อง ลูกๆ กุมารทองไปก่อน แล้วจะมา update เรื่อยๆถ้ามีคนสนใจน่อ เหอๆ   Create Date : 17 กุมภาพันธ์ 2551     Last Update : 17 กุมภาพันธ์ 2551 16:11:29 น. Counter : 308 Pageviews.   1 comment Share Tweet