• ตำบอล 2018
• ยอดนักเสียบ 2017
• แปลเพลงไทใหญ่ 2014
• แปลเพลงไทใหญ่ 2013
• Full time 1x1 2013
• ยางโทน 2012
• One man, one wheel 2011
• 29er MTB

การสอบระดับแดน 2 สวัสดีครับ ผมรุต เรเดอร์ ในที่สุดวิทยายุทธ์ของเรา ก็เก่งพอที่จะสอบในระดับ แดน 2 (2nd Dan) แล้ว บล็อกนี้มาลองสอบกันครับ ผมจะข้ามไปสอบแดน 2 เลย เพราะแดน 1 และ 2 ใช้ กระบวนท่าเหมือนกัน ต่างแค่ปริมาณ การสอบก็ไล่ลำดับท่าตามนี้เลยครับ 1 ท่าทัวร์รอบโลก เอา 5 ครั้ง (ให้โอกาส 10 ครั้ง) 2 ท่าประภาคาร เอา 5 ครั้ง (ให้โอกาส 10 ครั้ง) 3 ท่าขึ้นลำกล้อง เอา 4 ครั้ง (ให้โอกาส 10 ครั้ง) 4 ท่าโลกหมุน เอา 4 ครั้ง (ให้โอกาส 10 ครั้ง) เริ่มด้วยท่าเหวี่ยงเสียบ 5 ท่าหอคอยถล่ม เอา 3 ครั้ง (ให้โอกาส 10 ครั้ง) เริ่มด้วยท่าประภาคาร 6 ท่าเหวี่ยงเสียบสวนทาง เอา 3 ครั้ง (ให้โอกาส 10 ครั้ง) 7 ท่าท่องอวกาศ เอา 2 ครั้ง (ให้โอกาส 10 ครั้ง) 8 ท่านกเกาะเสาไฟฟ้า เอา 2 ครั้ง (ให้โอกาส 10 ครั้ง) 9 ท่าแขวนเสียบ เอา 2 ครั้ง (ให้โอกาส 10 ครั้ง) 10 ท่าไม้หมุน เอา 2 ครั้ง (ให้โอกาส 10 ครั้ง) เริ่มด้วยท่าเครื่องบินตก 11 ท่าจับปากกาเดาะบอล เอา 300 ครั้ง (ห้ามช้า ห้ามพลาด) เดาะให้เร็ว ไม่น้อยกว่า 135 ครั้งต่อนาที ตัวอย่างการสอบ ดูตามคลิปได้เลยครับ ในคลิป ผมเสียสมาธิกับท่าโลกหมุนเยอะที่สุดครับ ใช้โอกาสไป 8 ครั้ง ส่วนการเดาะก็เฉียดฉิว ได้ 135 ครั้งก็เกือบหมด 1 นาที ได้ 270 ครั้งก็ เกือบจะหมด 2 นาที แต่ก็ยังผ่าน มันกดดัน เพราะอุตส่าทำมา 10 ท่า ถ้ามาเดาะหล่น ก็จะถือว่าสอบตก ทันทีครับ เลยไม่กล้าเร่งมาก กลัวพลาด สรุปสำหรับหลักสูตรเคนดามะของผม ผ่าน 11 บท เราสอบระดับคิว 1 ได้ ผ่าน 12 บท เราสอบระดับพรีแดนได้ และ ผ่าน 18 บท เราสอบระดับแดน 2 ได้ ส่วนใครที่เห็นว่าแดน 2 มันยากไป ก็สอบแดน 1 ก่อนก็ได้ครับ มันก็จะ เครียดน้อยกว่าหน่อย แล้วเจอกันใหม่ปีหน้าครับ กับกลุ่มบล็อกใหม่ ตำบอล 2018 เนื้อหาก็จะมุ่นเน้นเพื่อไปสอบ ในระดับแดน 3 ต่อครับ   Create Date : 25 ธันวาคม 2560     Last Update : 25 ธันวาคม 2560 17:04:30 น. Counter : 968 Pageviews.   0 comment Share Tweet

บทที่ 18 เดาะช้าไม่ได้ สวัสดีครับ ผมรุต เรเดอร์ จริงๆ จบบทที่ 17 ก็กะว่าจะทำคลิปสอบระดับแดนเลย แต่ผมลองๆ เดาะท่า Moshikame ดูแล้ว ไม่ง่ายอย่าง ที่เคยเดาะๆ มาในการสอบระดับคิว หรือ พรีแดน เลยต้องมีบทที่ 18 เพื่อซักซ้อมการเดาะ ให้ได้เร็วตามที่ กติกากำหนด คือต้องเดาะอย่างน้อย 135 ครั้งต่อนาที คิดง่ายๆ คือ เดาะวินาทีละ 2 ครั้งก็ยังช้าไป กลายเป็นว่า ในบรรดาท่าที่ต้องสอบในระดับแดน 1 และ 2 ท่าจับปากกาเดาะบอล กลายเป็นยากที่สุด เพราะจะเดาะ เหยาะๆ แหยะๆ แบบการสอบครั้งก่อนๆ ก็ไม่ได้ พอเรา เดาะไว โอกาสพลาดมันก็มากขึ้น และเป็นข้อกำหนดมา ตั้งแต่ระดับพรีแดนแล้ว ว่าการเดาะนั้นห้ามพลาดด้วย วิธีที่จะช่วยให้เดาะได้ไวประการหนึ่ง คือการใช้เคนดามะ ที่ไม่มีเชือกครับ เพราะว่ายิ่งเราเดาะไว หลายๆ ครั้งเชือก มันจะไม่เป็นใจ มันจะมากวนมือเรา มาพัวพัน จนสุดท้าย บอลหล่น พอไม่มีเชือก ปัญหาดังกล่าวก็จะหมดไป แค่เวลาพลาด บอลมันจะหล่นกระแทกพื้นแค่นั้นครับ ก็หาผ้ามารองเอา ในคลิปที่ผมลองใช้นาฬิกาจับเวลาดู ผมเดาะได้ 146 ครั้ง ภายใน 1 นาที แต่เทคก่อนหน้า ก็มีทำหล่นก่อน และใช้ เวลาเฉียดฉิวเหมือนกัน ฉนั้น ถ้าไม่ซ้อมไว้ก่อน ไปสอบ เลย คงจะยาก ในการสอบระดับแดน 1 ต้องเดาะให้ได้ 200 ครั้ง นั่นหมายความว่า ภายในนาทีครึ่งก็ต้องเดาะจบครบ 200 ครั้ง และถ้าสอบระดับแดน 2 เอา 300 ครั้ง ใน 2 นาที เราก็ต้องเดาะได้ 270 ครั้งไปแล้ว อีก 30 ครั้งก็ใช้เวลาอีกประมาณ 15 วินาที สรุป ราว 2 นาที 15 วินาทีต้องเดาะเสร็จ และอย่าลืมว่า พลาดไม่ได้ด้วย เพราะถ้าพลาด ก็คือสอบตก และ ต้องมาสอบใหม่โดยเริ่มตั้งแต่ท่าทัวร์รอบโลก เวลาสอบก็เตรียมเคนดามะไป 2 อันครับ อันมีเชือกก็ไว้แสดงท่าทั่วไป อันไม่มีเชือกก็ไว้สอบเดาะนั่นเอง แล้วเจอกันบล็อกหน้าครับ   Create Date : 24 ธันวาคม 2560     Last Update : 24 ธันวาคม 2560 9:36:02 น. Counter : 537 Pageviews.   0 comment Share Tweet

บทที่ 17 ไม้หมุน สวัสดีครับ ผมรุต เรเดอร์ เมื่อมีท่าโลกหมุน (บอลหมุน) ก็ต้องมีท่าไม้หมุน (เคนหมุน) คู่กัน แต่ไม้หมุนจะยากกว่า เนื่องจากหนามมันหมุนค่อนข้าง เร็ว ใหม่ๆ มองไม่ทันแน่นอนครับ ในบทนี้ เป็นโอกาสอันดีที่จะได้มีท่าในระดับเบื้องต้น กลาง และขั้นสูง รวมอยู่ในบทเดียว เพราะการจะทำท่าไม้หมุนได้ ต้องมีประสบการณ์จากท่าต่างๆ ที่ให้เคนลอยมาเสียบที่บอล มาพอสมควรก่อน ท่าแรกเลย ที่เป็นท่าในระดับเบื้องต้น ก็คือท่าเครื่องบินตก (Airplane) ทบทวนอย่างละเอียดได้ในบทที่ 9 ผมอธิบายไว้ อย่างเจอะลึกแล้ว ว่าควรให้น้ำหนักเคนอย่างไร ให้มันมาปัก ที่บอล แล้วพร้อมในการที่จะต่อท่าต่างๆ ได้ง่ายๆ ท่าที่สอง ในระดับเบื้องต้นเช่นกัน คือท่าถอนเสียบ (Zero spin) เมื่อเคนอยู่ในตำแหน่งเสียบที่บอล เราดีดถอนเคนออกไป แล้วให้มันกลับมาเสียบใหม่โดยที่เคนไม่หมุน ท่านี้จะช่วยฝึก ความแม่นยำ ในการนำรูไปรอรับหนาม ท่าที่สาม ความยากในระดับกลาง คือท่าหอคอยถล่ม (Falling down) ทบทวนได้ในบทที่ 10 ท่านี้จะช่วยให้เราฝึก มองหนามที่หมุน ก่อนมาปักลงที่บอล ท่านี้เคนจะหมุนช้า และหมุนเพียงครึ่งรอบ เลยเหมาะมากๆ ในการฝึกให้ชำนาญ ก่อนไปทำท่าไม้หมุนต่อไป ท่าที่สี่ ความยากในระดับกลาง คือท่าไม้หมุน (Jumping stick) ก็เป็นท่าพระเอกของบทนี้ครับ เมือเราฝึกสามท่าข้างต้นจน เข้าท่าเข้าทางแล้ว ก็มาลองไม้หมุนดูได้ครับ ลองโยน ลองดีด ลองให้มันฟรุ๊คก่อนก็ได้ ทำไปเรื่อยๆ เราจะชินน้ำหนักมากขึ้น ตาเราก็จะมองการหมุนของเคนได้ดีมากขึ้น ตามชั่วโมงบินที่ เราฝึกนั่นเอง และแถมท่าที่ห้า ความยากในระดับขั้นสูง คือท่าจานบิน (UFO) มันหลักการเดียวกับไม้หมุนนั่นแหละ แต่ทำในแนวนอน พอเป็นแนวนอนแล้วมันยากจริงๆ ครับ ต้องให้บอลกับเคนอยู่ ในระนาบเดียวกันให้ได้ การดีดในแนวดิ่ง ต้องใช้ขาเข้าช่วย เยอะๆ ส่งเคนออกจากรู ด้วยน้ำหนักที่พอดี ไม่ให้เคนหมุนเร็ว จนเกินไป ไม่งั้นเสียบไม่ทัน ช้าไปก็ไม่ได้ จ้องหนามดีๆ แล้ว พุ่งรูเขาหาหนามด้วยความแม่นยำ รายละเอียดทั้ง 5 ท่า ดูตามคลิปได้เลยครับ ย้อนไปที่ท่าถอนเสียบ ฝึกไปฝึกมา มันจะกลายเป็นง่ายไปเลยครับ เราสามารถทำมันอย่างต่อเนื่องได้ ก็มันดีไปอีกแบบ ได้เป็นท่า ถอนเสียบรัวๆ ส่วนท่าไม้หมุน ผมก็มีคลิปเก่าที่เคยอธิบายไว้ สำหรับท่าจานบิน ผมก็มีคลิปเก่าที่เคยอธิบายไว้เช่นกัน แต่แม้จะทำได้มานานแล้ว ก็ยังทำได้ไม่คล่องเสียที สมแล้วครับ ที่มันเป็นท่าในระดับขั้นสูง หากใครที่ฝึกตามผมมาถึงบทที่ 17 นี้แล้ว และทำท่าหลักๆ ในระดับกลาง ที่ใช้ในการสอบได้คล่องแล้ว การสอบระดับแดน 1 และ 2 ก็ไม่ไกลเกินฝันแน่นอนครับ แล้วไปลองสอบกันครับ   Create Date : 20 ธันวาคม 2560     Last Update : 20 ธันวาคม 2560 14:26:46 น. Counter : 598 Pageviews.   0 comment Share Tweet

บทที่ 16 กลุ่มท่ากลางอากาศ สวัสดีครับ ผมรุต เรเดอร์ สำหรับบล็อกนี้ ผมจะพูดถึงท่าในกลุ่มกลางอากาศ หรือ Aerial tricks ซึ่งก็หมายถึงท่าใดก็ได้ครับ ที่มีการโยน ให้เคนกับบอลลอยหลุดจากมือเราไป ในจังหวะใดจังหวะหนึ่งของการทำท่า ในตารางการสอบวัดระดับความสามารถด้านเคนดามะ ท่าที่เข้าเงื่อนไขนี้ ท่าแรกก็คือท่าแขวนเสียบครับ หรือ Hanging pull up in หรือ Hanging spike ถ้าดูไล่ลำดับท่ามา จะพบว่า เราใกล้จะได้ไปสอบวัดระดับกันอีกแล้ว เหลืออีกเพียงท่าเดียว คือ Jumping stick ที่จะกล่าวในบทต่อไป เพราะ ท่าทัวร์รอบโลก เราทำได้นานแล้ว ทบทวนได้ในบทที่ 7 ท่าประภาคาร เราก็ทำได้นานแล้ว ตั้งแต่บทที่ 10 ท่าขึ้นลำกล้อง เราก็ทำได้แล้ว ทบทวนได้ในบทที่ 12 ท่าโลกหมุน เราก็เพิ่งฝึกกันไป ในบทที่ 14 ท่าหอคอยถล่ม เราก็ฝึกไปนานแล้ว ในบทที่ 10 ท่าเหวี่ยงเสียบสวนทาง เราก็ฝึกไว้รอแล้ว ตั้งแต่บทที่ 11 ท่าท่องอวกาศ เราก็ฝึกไปแล้ว ในบทที่ 13 ท่านกเกาะเสาไฟฟ้า ก็เพิ่งฝึกกันไปหมาดๆ ในบทที่ 15 มาถึงบทที่ 16 นี้ เราก็จะได้ทำท่าแขวนเสียบ ตามมาอีก ท่าแขวนเสียบ คือท่าที่เราถือเชือกไว้ ปล่อยให้เคน กับบอล ห้อยแขวนอยู่ แล้วโยนออกไป จับเคนให้ไว แล้วเสียบที่บอล แรกๆ ที่ผมเคยฝึก มันยากนะ ถ้าเราจับจุดไม่ได้ บอลมัน ไม่นิ่ง รูมันไม่นิ่ง เสียบไม่ได้สักที หัวใจสำคัญ คือต้องโยน ให้บอลนิ่งๆ ตาโฟกัสที่บอล จ้องที่ขั้วของลูกบอลเอาไว้ ถือบอลกับเคนให้อยู่ใกล้กับตัวเรา ย่อเข่าช่วย โยนนิ่งๆ พยายามโยนให้ได้ในแนวดิ่ง หรือให้น้ำหนักออกไปด้านนอก ร่างกายเล็กน้อย จะช่วยให้รูอยู่ในตำแหน่งที่เสียบได้ง่าย จากนั้นในเวลาเสี้ยววินาทีที่โยนไป มือคว้าเคนให้ได้ แล้วเสียบ พูดมันก็ง่ายหมดแหละครับ มันยากตอนฝึกนั่นแหละ ลองชมวิดีโอสาธิตประกอบได้ครับ ในคลิปยังมีท่าในกลุ่มกลางอากาศที่ไม่ยากแถมให้อีก 2 ท่า 1) ท่ากายกรรมโหนราว (Trapeze acrobat) ควงเคนกับบอล แล้วโยน แล้วรับบอลด้วยก้นถ้วนให้ได้ 2) ท่าโยนบอลลงถ้วยใหญ่ (Tama grip throw to big cup) ถือบอลไว้ โยนออกไป รับเคน แล้วเอาถ้วยใหญ่รับบอล ก็เป็นท่าที่ไว้ฝึกเรียกกำลังใจได้ครับ มันไม่ยากมาก แล้วเจอกันบทต่อไปครับ   Create Date : 19 ธันวาคม 2560     Last Update : 20 ธันวาคม 2560 13:40:31 น. Counter : 681 Pageviews.   0 comment Share Tweet

น้ำหนักของเคนดามะ สวัสดีครับ ผมรุต เรเดอร์ บล็อกนี้พักการซ้อมไว้ก่อนครับ แต่จะเล่าเรื่อง น้ำหนักของเคนดามะให้ฟังแทน น้ำหนักที่แน่นอน หรือที่เป็นมาตรฐานของเคนดามะ นั้น ไม่มีกำหนดไว้ครับ เพราะว่าวัสดุที่เอามาทำ เคนดามาะมีได้หลากหลาย อาจจะเป็นพลาสติค เป็นไม้ หรือเป็นโลหะก็ได้ ถึงแม้ส่วนใหญ่ของเคนดามะจะเป็นไม้ แต่ไม้เอง ก็มีหลายชนิด ทำให้กำหนดน้ำหนักของเคนดามะ ไม่ได้ ว่าควรจะหนักกี่กรัม มันก็แล้วแต่ว่าทำมาจาก ไม้ชนิดได แต่เคนดามะที่ดีนั้น เคน กับบอล ควรมีน้ำหนักเท่ากัน อาจจะไม่ได้จำเป็นต้องเท่ากันเป๊ะขนาดนั้น แต่ถ้า เคน กับบอล มีน้ำหนักต่างกันมาก มันจะเสียสมดุลย์ โดยเฉพาะกับท่าในกลุ่มกลางอากาศ (Aerial tricks) ท่ากลางอากาศ หรือ Aerial tricks ผมจะเล่าให้ฟัง และ พาฝึกในบทต่อไป แต่ในเบื้องต้น มันก็คือท่าใดก็ได้ ที่มีการปล่อยให้เคน และบอล ลอยออกจากมือเราไป อย่างอิสระ ที่ผ่านมา เราไม่ถือบอลไว้ ก็ถือเคนไว้ แล้วเล่น แต่ถ้ามีการโยน การเหวี่ยง โดยที่ทั้งบอล ทั้งเคน รวม่ทั้งเชือก ลอยหลุดจากมือเราไป แล้วค่อย รับ ท่าเหล่านั้น จะจัดอยู่ในกลุ่ม Aerial tricks นั่นเอง เมื่อจะทำท่ากลางอากาศ น้ำหนักเคน และบอลที่เท่า กัน มันจะช่วยให้สมดุลย์ซ้าย ขวา เวลาโยน เวลาควง มันดีขึ้นนั่นเองครับ ดังคำอธิบายในคลิปต่อไปนี้ ถ้าหากพบว่า เคนดามะที่เรามี เคน และบอล หนักไม่เท่ากัน ก็พอมีวิธีปรับแต่งได้ครับ โดยเฉพาะ ถ้าเคน หนักกว่าบอล เราสามารถทำการคว้านที่บริเวณก้นถ้วยได้ ซึ่งมีเคนดามะ หลายๆ ยี่ห้อที่ทำแบบนี้ขายอยู่แล้วด้วย เพื่อประโยชน์ในเรื่อง ของความสมดุลย์ เวลาทำท่าลงจอดบนดวงจันทร์ (Lunar lander) ดังคำอธิบายตามคลิปต่อไปนี้ครับ โดยสรุปแล้ว เคนดามะที่ดี น้ำหนักเคน กับบอล ควรจะหนักเท่าๆ กัน และยิ่งดีขึ้นไปอีก ถ้าตัวเคน ฝั่งถ้วยใหญ่ หนักกว่าฝั่งก้นถ้วยมากๆ ยิ่งดีต่อการ ทำท่าลงจอดบนด้วงจันทร์ครับ ท่านี้อยู่ในระดับขั้นสูง กว่าจะได้กล่าวถึงคงอีกนานเลย ส่วนตัวอย่างท่าที่อยู่ในกลุ่มกลางอากาศ ที่ผมเคย อธิบายไว้ ก็มีท่าโยนสลับ (Juggle) ถ้าบอล กับเคน น้ำหนักสมดุลย์กัน เราก็จะโยนได้ง่าย กะ น้ำหนักได้แม่นยำขึ้นนั่นเองครับ ท่านี้ก็เป็นท่าที่ยาก มากอีกท่าหนึ่ง ส่วนตัวอย่างของท่าในกลุ่มกลางอากาศอื่นๆ บทต่อไป ค่อยว่ากันครับ พร้อมพาฝึก แต่ในบล็อกนี้ ให้ดูตัวอย่างเฉยๆ แต่ถ้าใครอย่ากจะฝึกก่อนก็ไม่เป็นไรครับ แล้วแต่ความชอบ ชอบท่าไหนก็ฝึกท่านั้นครับ ท่าที่เราชอบ แม้จะยาก แต่ก็ อาจจะเป็นได้ก่อนท่าในระดับที่ง่ายกว่าก็ได้ แล้วพบกันใหม่บทต่อไปครับ   Create Date : 18 ธันวาคม 2560     Last Update : 19 ธันวาคม 2560 13:55:45 น. Counter : 676 Pageviews.   0 comment Share Tweet

• Webmaster - BlogGang