Bloggang.com : Q.NUH - ~..." TA-DA "...~

Group Blog

All blogs

~..." TA-DA "...~

.....เฮ้อ~ ในที่สุดวันนี้ดิฉันก็หลุดจากอารมณ์หงุ่ยๆซะที หลังจากเห็นอะไรก็ขวางหูขวางตา พาลไม่อยากพูดกับมนุษย์มนาหน้าไหนทั้งนั้นในช่วง 3-4 วันที่ผ่านมา (จนเมื่อวันอาทิตย์แม่ถึงขนาดงอน หายออกจากบ้านไปตั้งแต่เช้า โดยหุงข้าวไว้ แต่ไม่ยอมทำกับข้าว! ...ใจร้าย...)

วันนี้ตื่นเช้ามาอยู่ๆก็รู้สึกเบิกบานใจซะงั้น เรื่องนี้พี่ชายดิฉันก็เคยถามนะ เมื่อตอนที่อยู่คนเดียวพี่เคยถามว่า ทำไมบางวันก็อารมณ์ดี บางวันก็หงุดหงิดทั้งๆที่อยู่คนเดียว ไม่มีใครมาทำอะไรให้ซะหน่อย ดิฉันก็ตอบว่า...

"ไม่รู้ซิ เพราะวันนี้ฟ้ามันสีฟ้าเกินไป ดวงอาทิตย์คงโตเกินไป นกร้องดังไป ใบไม้เขียวไปมั้ง..."

...ฮื่อ...ก็ใครจะไปรู้...

ดิฉันว่าคราวนี้ความเบื่อ ความเซ็งกับอะไรๆมันคงค่อยๆเพิ่มขึ้นทีละนิด...ทีละนิด มาถึงขีดสุดเมื่อวานนี้ พอทุกอย่างมันเต็มที่แล้วเราหันกลับไปมองแต่ไม่รู้จะทำยังไง ก็เลยหัวเราะหึ..หึ..แล้วก็วางมันลงตรงนั้น...มันก็เลยหายมั้ง?

หรืออาจเป็นเพราะ...

"วันนี้ฟ้าสีฟ้ากำลังดี แดดไม่แรงเกินไป นกร้องเบาๆ ใบไม้สีสวยมั้ง"

...ฮื่อ...ก็ใครจะไปรู้...

***********************************************************

ว่าจะบอกเรื่องเพลงที่ใช้ประกอบblogเพลงนี้ตั้งหลายครั้ง แต่ก็ลืมทุกที

เพลงนี้เป็นเพลงจบของการ์ตูนเรื่อง ชินจัง คงจะประมาณปีที่ 2 หรือ 3 มั้ง เพราะชินจังมีน้องสาวแล้ว ภาพเป็นแม่อุ้มฮิมาวาริ มีชินจังกับชีโร่เดินตาม พากันไปรับพ่อที่สถานีรถไฟหลังเลิกงานแล้วก็เดินกลับบ้านด้วยกัน...

ชอบจังหวะ กับเสียงกลองค่ะ ร่าเริงดี...

Create Date : 14 กันยายน 2549

Last Update : 1 มกราคม 2551 20:53:23 น.

8 comments

Counter : 1432 Pageviews.

เคยคิดว่าจะถามเหมือนกันค่ะว่า เพลงที่ใช้ประกอบนี่คือเพลงอะไร เพราะดนตรีน่ารักมากๆ
แต่ก็นั่นแหละนะ สงสัยเพราะบล็อกนี้น่ารักเกินไป บทความที่ได้อ่านจากบล็อกนี้ก็น่าสนใจเกินไป เลยทำให้นัทลืมถามทุกที

นอนหลับฝันดีนะคะ

โดย: Picike

วันที่: 14 กันยายน 2549 เวลา:1:45:02 น.

ภาพประกอบน่ารักมากค่ะ

เคยเหมือนกันหงุดหงิดอย่างไม่มีเหตุผล

สงสารก็แต่คนรอบข้างที่ต้องทนเห็นหน้าบูดๆ

ของฉันน่ะค่ะ

โดย: random-4

วันที่: 14 กันยายน 2549 เวลา:4:20:59 น.

เอ้อ..
แหม..ค่อยยังชั่ว...เธอกลับมาแล้ว

รูปน่ารักมากเลย

เข้ามาดู
นึกว่ายังอยู่ในโหมดเดิม...เห็นยังงี้แล้วใจชื้นขึ้นมาหน่อย...

ดิฉันว่าอารมณ์คุณเป็นปกติของคนที่มีอารมณ์ศิลปินค่ะ...อิอิ

โดย: Life's like that IP: 202.91.23.1 วันที่: 14 กันยายน 2549 เวลา:10:17:39 น.

อารมณ์ขึ้นอยู่กับหลายอย่างมากเลยนะค่ะ
บางทีไม่มีเหตุผลเลยล่ะว่าเพราะอะไร ...

แต่ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว ก็ดีใจด้วยค่ะ ...

โดย: JewNid

วันที่: 14 กันยายน 2549 เวลา:13:27:24 น.

คุณ Q น่าจะเคยผ่านตาที่ผมเขียนถึงในบล็อคบ่อยๆ เรื่องการทำงานของจิตที่เป็นอิสระจาก "ตัวเรา"

ที่จริงจะร่างกาย หรือจิตใจ เขาก็เป็นของเขาอย่างนั้นแหละ

เขาทำงานของเขา เปลี่ยนแปลงไปตามเหตุ ตามปัจจัย

เช่นร่างกาย ก็อ้วน ผอม สูง ต่ำ ดำ ขาว หน้าเต่งตึง หน้าเหี่ยว หน้าผ่องใสอะไรไปตามเรื่อง ตามวัย ตามสิ่งที่เรากิน ตามการใช้ชีวิตของเรา

แต่เราก็บังคับเขาไม่ได้ ได้แค่ปรุงแต่งมันบ้างนิดๆหน่อยๆ ดูแลมันบ้าง นิดๆหน่อยๆ ไปจนถึงมากๆ ในบางคน แต่บังคับไม่ได้หรอก

ไม่งั้นทุกคนคงบังคับตัวเองไม่ให้แก่ ไม่ให้เจ็บ ไม่ให้เหี่ยว ผมไม่หงอก ฝันไม่ร่วงกันได้มานานแล้ว

จิตใจก็เหมือนกันแหละคุณ Q
มันมีช่วงเวลาที่มันเจริญ มันเสื่อม มันเหี่ยว มันอิ่มเอิบ เบ่งบาน เศร้าหมอง สุข เศร้า เหงา เซ็ง อย่างเป็นธรรมชาติของมัน

จะว่าไป โชคดีที่เราดูแลมันได้มากกว่ากายนะ พระพุทธเจ้าถึงสอนเรื่องการเจริญสติ การศึกษาเรื่องจิต ไว้เยอะ

แต่จิตก็มีพีเรียด ของจิตแต่ละดวง มันเกิดขึ้น เปลี่ยนแปลง แล้วก็ดับไป จิตดวงใหม่ก็เกิดมารับอารมณ์ใหม่ (หรือของเก่าที่ตกค้างมา)

ตอนมันเสื่อมลง เราเรียกว่า มันแสดงธรรมชาติให้เราเห็น ว่าเราบังคับมันไม่ได้จริงๆ หรอก ยิ่งอยากหลุด มันจะยิ่งรัดให้เราทุกข์แน่นขึ้นๆ แต่ถ้าไม่อินังขังขอบ กับมันมาก แค่มีสติไว้ มันจะหลุด มันก็หลุดของมันเอง

เอ่อ.... ผมพูดยาว น่าเบื่อไปหรือเปล่า ขอโต๊ดดดดด