Dad's disease does not hurt me. What's difficut and painful is being separated from dad.
............
There may be some worrisom , painful sadtime ahead that may bring you to tears
All those times I want you to remember coming here you are not alone you are the most loved person in the world if you remember that i'm certain you can hang in there.
.............
it's alright i will remember everything for you. Because even if you forget me. I wont forget you. Besides , won't you always be my dad ?.
ที่มีภาระต้องเลี้ยงลูกวัย8ขวบและกำลังจะเป็นอัลไซเมอร์
ก็คิดว่าเรื่องนี้ต้องเป็นดราม่าหนักแหงมๆ
แต่พออ่านไปๆคุณprysang บอกว่าไม่เสียน้ำตาสักหยด
เพราะซีรีส์มันไม่ได้เศร้าอะไรอย่างนั้น อ้าว!พลิกล็อกไปซะนี่
กลับกลายเป็นว่าเป็นเรื่องความสวยงามของกำลังใจ
การช่วยเหลือเกื้อกูลกันของคนในสังคม
เหมือนกับจะบอกว่าชีวิตไม่ได้โหดร้ายอย่างที่คิดกลัวกันไปหรอกนะ
ความมีน้ำใจ การไม่ทอดทิ้งกันของคนในสังคมยังมีอยู่นะ
จะว่าไปที่ซีรีส์มาเล่นเรื่องคนเป็นอัลไซเมอร์นี้
จะทำให้เป็นดราม่าหนักนี้ได้เลยนะคะ
เพราะโรคนี้ผู้ทุกข์หนักไม่ใช่ตัวคนไข้ แต่เป็นผู้ดูแลค่ะ
แล้วแถมในเรื่องนี้ก็ให้ผู้ที่ทำหน้าที่นี้อายุแค่8ขวบอีกด้วยค่ะ
แต่ดีแล้วล่ะค่ะ ที่ซีรีส์ฉีกแนวออกมาหาทางออกแบบนั้น
ซึ่งทำให้คนดูได้เห็นทางออกอีกทางหนึ่งของปัญหา
ที่สามารถพบเจอได้ในสังคม(เรื่องSocial Support)ซึ่งเป็นสิ่งที่สวยงาม
ส่วนเรื่องที่ว่าทำไมเด็กญี่ปุ่น ความคิดถึงโตเกินวัย
มะนาวเลิกแปลกใจแล้วค่ะ หลังจากที่ได้ดูเมะเรื่องUsagi Dropอ่ะค่ะ
เพราะเมื่อก่อนยอมรับว่าเมื่อเทียบกับมาตรฐานเด็กไทยที่ได้พบเจอ
หรือจากที่ตัวเองถูกเลี้ยงดูมา มันไม่สามารถทำอย่างที่เด็กญี่ปุ่นทำได้เลยค่ะ
ตอนนั้นก็เลยดูไปขวางไปว่าญี่ปุ่นนำเสนอเรื่องเด็กให้เก่งเกินจริงไปค่ะ
ทั้งความคิด(ที่เป็นผู้ใหญ่เกินวัย)และการกระทำ(ที่ดูประสีประสามากเลย)
แต่พอได้เห็นหรือได้รับรู้จากการดูหนัง ซีรีส์ และแอนิเมะหลายๆเรื่องเข้า
ก็พบว่ามีการนำเสนอเรื่องเด็กไปในแนวทางนี้ทั้งนั้น ยิ่งUsagi Dropนี้
เรียกว่าเป็นการลบล้างอาการขวางในการนำเสนอเรื่องเด็กไปจนหมดสิ้นค่ะ
เพราะรินอายุแค่6ขวบเอง แต่ทำไมถึงได้รู้ประสีประสามากขนาดนั้น
เพราะฉะนั้นถ้าได้ดูเรื่องนี้ มะนาวก็คงไม่แปลกใจแล้วค่ะ
ว่าทำไมหนูมิยุ อายุแค่ 8ขวบ ถึงได้เป็นผู้ใหญ่เกินวัยขนาดนั้น
แล้วยิ่งมาเจอการแสดงของหนูมานะเข้าไปอีก
ก็คงไม่ต้องพูดอะไรแล้วนะคะ เพราะฝีมือของน้องหนูระดับรางวัลการันตี
ซึ่งคิดว่าคนดูๆแล้วก็คงต้องเชื่อค่ะว่าหนูมิยุดูแลพ่อได้จริงๆ
แค่ดูจากคำพูดของหนูมิยุ ที่คุณprysang แปะให้อ่าน
แม๊!อะไรมันจะลึกซึ้งได้ขนาดนั้น(ความคิดหนูโตจิงจิ๊ง) ^_^
ปล.เย้ๆดีใจจังคุณprysang หวนคืนวงการแล๊ว(^___^)