• ผู้หญิงสีรุ้งปี 53 และก่อนหน้านั้น
• กล่องจดหมาย letter box
• ความเรียงเรื่อยๆ
• นิยายที่พิมพ์แล้ว ดวงดาวดอกไม้
• หวานไหวในบทกวี
• รอยเท้าที่เราย่ำ
• จัดการชีวิตรอบด้าน
• My day
• ปี 2553 - 2555 ชีวิตนี้ดีที่สุด

อดทนอีกนิดเดียว.. To: mybusy2004@yahoo.com สวัสดีค่ะคุณบี ตอนแรกว่าจะไม่เขียนเมล์หาคุณแล้วแต่พอดีได้รับรู้เรื่องของน้องคนนึงที่รู้จัก เลยมีความรู้สึกว่าความรักและความดีที่มี ต่อคนที่น้องเค้ารักนี่ไม่สามารถมัดใจคนรักได้เลยหรือ ตอนที่คนรักของน้องเค้าตกต่ำและไม่สบายมากจนแทบจะเอาชีวิตไม่รอด ก็มีน้องคนนี้ที่ช่วยเหลือดูแลทุกอย่างตอนหายใหม่ๆก็เห็นพร่ำบอกแต่ว่ารักมากและรู้แล้วว่าใครรักจริงแต่แล้วไม่กี่เดือนต่อมา ไปเจอคนใหม่ที่ถูกใจกว่าก็มาบอกทางนี้ว่าเหลือเป็นแค่พี่น้องกันเถอะ แล้วให้อยู่กันแบบเรา3คน ฉันฟังก็งงแถมน้องเราเค้าก็ยอมอีกเลยมีความรู้สึกว่าเออ! คนที่เค้ารักกันมากๆมันเป็นอย่างงี้มั้ง ของตายมันเป็นอย่างนี้นี่เองจะเป็นจะตายมาก็กลับมาหาพอสบายดีเธอก็ไปกะคนอื่น ถึงบอกคุณบีว่าอย่าไปคิดแทนเค้าเลยค่ะเพราะถ้าคิดแทนเค้าเราจะหดหู่และเศร้าใจ บางครั้งเราก็ต้องยอมให้เค้าเจ็บให้เค้าเรียนรู้ ถึงแม้นเค้าอาจ จะต้องเจ็บปวดเราก็ได้แต่ให้กำลังใจให้เค้าผ่านพ้นไปให้ได้ แล้วเค้าก็จะเข้าใจในชีวิตมากขึ้น ฉันเป็นคนที่เชื่อมั่นในความรักและความดีว่าสิ่งนี้มันทำให้ชีวิตคู่มั่นคงเห็นน้องคนนี้แล้วยังรู้สึกเลยว่าใจของแฟนน้องเค้าทำด้วยอะไรหรือเดี๋ยวนี่เค้าไม่เชื่อในรักเดียวกันแล้วหรือ เค้าไม่เหนื่อยที่จะแสวงหากันเลยหรือว่าเค้าไม่เชื่อในความรักเค้าเลือกแค่ความพอใจกันแค่นั้น ไม่รู้ว่าคุณบีอ่านแล้วจะยิ่งรู้สึกแย่หรือเปล่า ฉันเองยังรู้สึกเศร้าใจเสียดายน้องคนดีของฉันอยากจะช่วยแต่ไม่รู้จะช่วยยังไงนอกจากให้กำลังใจกันไป เค้าเลือกแล้วเราก็ได้แต่มองแล้วเอาธรรมะเข้ามาสอนใจเค้ามีกรรมผูกพันกันมารู้ว่าจะต้องเจ็บก็ยังเลือก อย่าเครียดมากนะคะเดี๋ยวโรคลำไส้แปรปรวนจะมาหาอีก นั่งสมาธิแล้วทำใจเป็นอุเบกขานะคะ ฉันบอกคุณแล้วตัวฉันเองก็ต้องทำด้วยไม่งั้น ความเครียดจะลงกระเพาะเหมือนกัน ......... ขอเก็บจดหมายคุณแอบไว้ใน box ด้วยความรู้สึกดีๆนะคะ ขอบคุณในความห่วงใยที่คุณแอบส่งถึง ธรรมะข้อ 'อุเบกขา' นี่ ฉันยังไม่ลึกซึ้งและสงสัยว่าตัวเองยังทำไม่ได ทั้งที่พยายามจะมี 'ธรรมะ' ในใจแล้ว ฉันเชื่อล่ะค่ะว่าความเมตตาจะทำให้เราเย็นและสงบ แต่บางทีฉันอยากเป็นนางมารมากกว่านางเอก ไม่รู้เคยเล่าไปหรือยัง ว่าก่อนจะเป็นนางมาร หรือ เป็นนางเอกแล้วแต่ในช่วงเวลาหรือสถานการณ์ ฉันเป็น คนใจร้าย ใจดำและเลือดเย็นมาก่อน อย่างให้อภัยตัวเองไม่ได้เลยล่ะค่ะ ฉันจึงเข้าใจว่าคนเราพลาดกันได้ ( เพราะหน้ามืดไร้สติ ) แต่ในขณะเดียวกันหากยังรักดีอยู่บ้าง ( แต่รักตัวเองมากกว่าซะนี่ ) ก็ควรจะคำนึงถึงความรู้สึกของคนที่รักเรา แต่โดนเราทำร้าย ให้มากกว่ากว่านี้ กรณีสิบปีแล้วไปเจออีกคน คุยกันเดือนเดียวก็หน้ามืด มันก็เป็นไปได้ ความรู้สึกอยากสลัดคนเก่า ไปลองของใหม่ ทั้งที่ไม่รู้ของใหม่จะดีกว่าหรือเปล่า เป็นความรู้สึกที่เย้ายวนจะตายไป น้ำเชี่ยว เขาจึงบอกว่าอย่าเอาเรือไปขวาง ขนาดเรือขวางตั้งหลายลำ มันยังอยากดันทุรังไปเลยอ่ะค่ะ เฮ้อ ... ฉันซึ้งใจค่ะ กับการที่คุณบอกว่าให้ฉัน อุเบกขา นะ พี่คนหนึ่งแกก็บอกฉันว่า ให้อุเบกขา เหมือนกัน เอาเถอะค่ะ ฉันทำได้สุดๆก็แค่นี้ เพราะเราคงไปกะเกณฑ์ใครไม่ได้หรอก อยากให้เขาอยู่เป็นเด็กดีของเรา เราคงทำได้ยากนัก คงต้องให้เขาคิดเอง เพราะนั่นก็ชีวิตเขา เราเตือนแล้ว เราทำได้แค่นั้นแหละ ขอบคุณอีกครั้งนะคะที่ให้สติ น้ำเชี่ยวได้วันนี้ วันหน้ามันอาจจะแปรเปลี่ยนเป็นน้ำนิ่งๆ ก็ได้ เอาน่ะ ลมฟ้ามันแปรปรวนกันได้ค่ะ ส่วนเคสของคุณที่เล่ามานั้น ฉันก็ขอภาวนาเอาใจช่วยให้น้องของคุณ ผ่านคนใจร้ายไปได้นะคะ ชีวิตมันก็โหดร้ายอย่างนี้แหละ เมื่อวานฉันไปดูละครเวทีลมหายใจเดอะมิวสิคัลมา ฉันได้ยินเพลง live and learn แล้วแทบร้องไห้ คนเราสุดท้ายก็เท่านี้ เอาอะไรไปไม่ได้หรอกค่ะ แม้แต่ความเจ็บปวดในวันนี้ก็จะหลุดหายไปทันทีที่เราหมดลมหายใจ อดทนอีกนิดเดียว.. บอกเขานะคะ   Create Date : 25 ตุลาคม 2552     Last Update : 25 ตุลาคม 2552 8:56:43 น. Counter : 282 Pageviews.   2 comment Share Tweet

เนื่องมาจาก... ดอกไม้กับดอกไม้ From: This sender is DomainKeys verified ".........." Add sender to ContactsTo: mylovebe1001@yahoo.com เพิ่งได้อ่านหนังสือที่คุณบีเขียนค่ะ อาจจะดูล้าหลังไปสักหน่อยที่ปลื้มจนมาบอกคุณบีเอาตอนนี้ ไม่อยากรบกวนคุณบีมากนะคะ แค่อยากบอกว่าคุณบีทำให้คนคนนึงมีความสุขมากค่ะ^^ ชอบภาษาคุณบีค่ะ และก็ไม่อยากเชื่อเลยว่าแค่หนังสือเล่มสีฟ้าบางๆความยาวแค่ร้อยกว่า จะทำให้รู้สึกรักและเอ็นดูตัวละคร"จอม" กับ" นัฐ" มากมายขนาดนี้ มีหลายช่วงค่ะ ที่ยิ้มแก้มปริ""ลงจากเตียงไปนอนกลิ้งบนพื้นโดยมีหนังสือปิดหน้า ดูเว่อร์ไปไหมคะ แต่ว่าจอมกับนัฐเค้าน่ารักจริงๆนะคะ แถมเวลาจะซึ้งก็เล่นน้ำตาซึมเลยเหมือนกัน... อีกอย่างทั้งๆที่จอมเป็นทอมดื่มเหล้า สูบบุหรี่ มีเคลิ้มหญิงเพราะเมาอีก คนอ่านคนนี้ก็ไม่ได้รู้สึกกระดากกระด้างใจเลยนะคะ( เพราะในชีวิตจริงไม่ชอบคนแบบนี้ค่ะ) เพราะดูเหมือนจะหาความเชื่อมั่น จริงใจได้ยาก แต่กับจอมรู้สึกมั่นใจและเชื่อว่ารักนัฐจริงๆ ต่างกับหนังสือเล่มอื่นของสำนักพิมพ์อื่น ที่ยอมรับว่าอ่านแล้วผิดหวัง เพราะไม่เข้าใจในเหตุผลและการกระทำของตัวละคร อ่านแล้วพาลเกลียดพระเอกนางเอกซะงั้น ทั้งๆที่คนเขียนไม่ได้ต้องการแบบนั้น เฮ้อๆๆๆๆ ไม่กวนคุณบีละนะคะ แค่อยากบอกว่าชอบค่ะ จะติดตามหนังสือเล่มอื่นของคุณบี นักเขียนท่านอื่น และหนังสือของสำนักพิมพ์สีม่วงอ่อนต่อไปค่ะ ^_____^ ........................................ ขอบคุณเจ้าของจดหมายฉบับนี้ ที่ทำให้ฉันรู้ว่าหนังสือเล่มแรกในชีวิต ของฉันได้สร้างความประทับใจให้แก่เธอผู้เป็นเจ้าของจดหมายมากมาย เพียงใด โปรดอ่านเรื่องยาวล่าสุดที่ฉันยังเขียนไม่จบสักที ดวงดาวดอกไม้ ขณะนี้ถึงตอนที่ 33 แล้ว ได้ที่ กระดานปิงฟ้า ( ถึงตอน 32 ) และที่เว็บ leslady นะคะ ขอบคุณค่ะ   Create Date : 16 กรกฎาคม 2552     Last Update : 16 กรกฎาคม 2552 23:08:18 น. Counter : 305 Pageviews.   0 comment Share Tweet

สับสนทางเพศ ( อีกแล้ว ) ?? To: mylovebe1001@yahoo.com Sent: Monday, February 23, 2009 8:39:51 PM Subject: อะไรบางอย่างในชีวิตนี่ไม่มีความบังเอิญนะคะ สวัสดีค่ะคุณบี ก่อนอื่นต้องแนะนำตัวก่อน ชั้นเป็นคนที่หลงเข้ามาอ่านบล๊อกของคุณโดยไม่ตั้งใจ เพิ่งรู้จักคุณบีได้ 10 วันพอดี เผอิญที่พักไม่มีอินเตอร์เนตค่ะ เพิ่งมีคนประทานมาให้ ได้ เดือนเดียวนี่ล่ะค่ะ อะไรบางอย่างในชีวิตนี่ไม่มีความบังเอิญนะคะ คุณ เขียนบล๊อกมาก็หลายปี ชั้นเพิ่งมีโอกาสได้ พบ และ อ่าน ยิ่งอ่านมาก ยิ่งค้นหามากยิ่งทำให้ชั้นเริ่มเข้าใจตัวเองและแน่ใจแล้วล่ะค่ะ เฮ้ย ไม่รู้ว่า ยอมรับความจริงกับหลอกตัวเองไปวันๆนี่ อะไรมันจะดีกว่ากัน จริงๆแล้วต้องขอบคุณ คุณเมษาพาเพลิน คุณบลูดานูป และคุณบีนะคะ ที่ทำให้ โลกของดิฉันกว้างและสว่างขึ้น อย่างน้อย เราก็ได้รู้จักกัน และ ชั้นก็ได้ เข้าใจและยอมรับตัวเอง จะตามอ่าน blog นะคะ เรียกชั้นว่า ยายเหวิ่งค่ะ ขอบคุณ แล้วเจอกันค่ะ ---------------------------------------- ขอบคุณคุณยายเหวิ่งที่ส่งจดหมายฉบับนี้มาทักทาย ฉันขออนุญาตเก็บไว้ใน letter box และได้ตอบกลับไปแล้ว ไม่แน่ใจว่าคุณยายเหวิ่งหรือแฟนบล็อกท่านใดมีคำถามเกี่ยวกับ ประเด็น หญิงรักหญิง ที่ยังสับสนหรือค้นไม่พบว่าตัวเองเป็นอะไร อยู่หรือเปล่าคะ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ทำให้เกิดปัญหาตามมาอีกเยอะค่ะ ในขณะที่เราอาจจะยังต้องอยู่กับความสับสน ซึ่งอยู่ในใจ ในขณะเดียวกันก็อยู่ในชีวิตจริง ที่อาจจะต้องซ่อนเร้นความรู้สึกนั้น เอาไว้ ฉันจะกลับมาคุยในประเด็นนี้อีกทีนะคะ   Create Date : 25 กุมภาพันธ์ 2552     Last Update : 25 กุมภาพันธ์ 2552 21:32:30 น. Counter : 399 Pageviews.   4 comment Share Tweet

จดหมายจากแฟนบล็อก จดหมายด้านล่างนี้ มาจากแฟนบล็อกท่านหนึ่ง ตั้งแต่ตอนที่ฉันยังเขียนบล็อกได้ไม่ถึงสามร้อย จดหมายสั้นๆ แต่ทำให้คนเขียนมีกำลังใจ ขออนุญาตแปะอีกฉบับ เก็บไว้อ่านเป็นที่ระลึกนะคะ ฉันเขียนบล็อกมาถึงหกร้อยกว่าบล็อกแล้ว คุณคนอ่านท่านนี้ ยังติดตามอยู่หรือเปล่าก็ไม่ทราบ ด้วยความขอบคุณค่ะ -------------------------------------------------------- Date: Sun, 13 Jan 2008 06:54:23 -0800 jantaporn ponsuwanna wrote: ติดตามอ่านบล็อกคุณบี มาทุกวันนานร่วมเดือนได้แล้วค่ะ.. แต่ไม่เคยทิ้งร่องรอยไว้เลย เพราะตามรอยบล็อกคนที่เราแอบชอบมาอ่านน่ะ.. กลัวเค้ารู้ว่าเราแอบตามเค้ามาบล็อกนี้ ฮ่าๆอ่านตอนแรกปุ๊บ เหมือนมีอะไรดึงดูดให้ต้องเซฟไว้ใน my favorite ไม่แปลกใจเลย ที่ได้รางวัลท็อปโวต ยินดีด้วยนะคะอยากเป็นกำลังใจให้เขียนต่อไป แม้ RC จะถึง 300 ตามเป้าหมายแล้วนะ อ้อ.. เรื่องดวงดาวดอกไม้.. สนุกๆมากๆค่ะ.. ติดตามอ่านมาตลอดเช่นกัน Ooh   Create Date : 31 มกราคม 2552     Last Update : 31 มกราคม 2552 16:10:57 น. Counter : 296 Pageviews.   3 comment Share Tweet

จดหมายรัก ?? วันนี้ล้างกล่องจดหมาย ฉันไปค้นเจอจดหมายฉบับหนึ่ง หากเจ้าของ จดหมายผ่านมาพบ ก็ขออนุญาตไว้ตรงนี้ ฉันไม่แน่ใจว่าได้ตอบจดหมายกลับไปอย่างไร ลำพังแค่ค้นกล่องก็ เยอะแยะแล้ว หากไปขุดกล่อง sent คงต้องใช้เวลานานทีเดียวค่ะ จดหมายฉบับนี้ มาจากคนอ่านผู้ซึ่งอ่านบล็อกของฉัน น่าพิศวงว่า เราไม่เคยเจอกันเลย จากบัดนั้นจนบัดนี้ ฉันไม่รู้จักเธอ ไม่เคยพบเจอ แต่ในจดหมายฉบับนี้ไม่ธรรมดา จดหมายของเธอมาถึงฉันไม่มาก มีไม่ถึงสิบฉบับ และจนบัดนี้ ฉันก็ยังไม่เคยรู้ที่มาที่ไป ของความรักเงียบๆ ที่มันซ่อนอยู่ หรือบางทีมันอาจไม่มีจริง ?? ความดังนี้ค่ะ Wednesday, January 30, 2008 11:56 PM -----Inline Attachment Follows----- คุณบีที่รัก ในตอนนี้ อาการป่วยของคุณบีเป็นอย่างไรบ้าง ฉันหวังว่า การได้พักผ่อน คงจะช่วยให้คุณบีรู้สึกดีขึ้นบ้างแล้ว ฉันเองก็ไม่ค่อยสบายเหมือนกัน โดยเฉพาะทางด้านจิตใจ แต่หากเทียบกับเมื่อห้าหกเดือนก่อน วันนี้..ก็คงต้องถือได้ว่า ฉันดีขึ้นมาก มีคำกล่าวว่า หากเรายอมรับการเติบโต เราควรยอมรับความทุกข์ด้วย แน่นอนว่า ทุกครั้งของการเติบโต ใช่ว่าเราจะต้องทุกข์เสมอไป แต่หากเราหลีกเลี่ยงความทุกข์ในครั้งคราวนั้นๆไม่ได้ การยอมรับอย่างอ่อนโยน-ในฐานะที่มันจะช่วยให้เราเติบโตและเข้มแข็ง-นั่นอาจเป็นหนทางที่ดีต่อการฟื้นคืนแรงแห่งใจของเราเอง การมีอยู่ของคุณบี ไม่ว่าในเวลานี้ หรือในเวลาไหน ย่อมมีความสำคัญสำหรับฉัน..และใครอีกหลายคน..อย่างแน่นอน ที่สำคัญที่สุดจริงๆ คือมีความสำคัญสำหรับพ่อกับแม่ รวมทั้งพี่น้องของคุณบีเองด้วย.. ฉันไม่กล้าคาดหวัง ว่าความรักของฉันจะมีค่าสำหรับคุณบี พร้อมกันนั้น ฉันก็ไม่มั่นใจเลยว่า ในฐานะ "นินจา" ที่อยู่ในเงามืด แล้วก็หลงใหลรักใคร่คุณบีเช่นนี้ ตัวฉันเองจะสามารถถนอมความรู้สึกของคุณบีได้ดีเพียงใด.. คุณบีจ๋า.. เพราะฉันมองตัวเอง จึงเห็นตำแหน่ง (หรือจุดที่จะยืน) ที่น่าจะเหมาะสำหรับฉัน เพราะฉันรักตัวเอง จึงยอมซ่อนตัวตน เพื่อจะไม่ต้องทนเจ็บ..หากต้องสูญเสียคุณบีไป แต่ฉันก็..ไม่ใช่จะคำนึงถึงแต่ตัวเองหรอกนะ จริงๆฉันก็คำนึงถึงจิตใจและความรู้สึกของคุณบีด้วย ฉันอาจไม่มีค่าพอที่คุณจะอยากรู้จัก แต่อาจเป็นไปได้..ที่คุณจะอยากมองเห็นฉันบ้าง เพื่อจะมั่นใจว่า "นินจา" อย่างฉัน จะไม่มีอันตรายต่อคุณ ที่รัก.. ฉันไม่ได้กลัวที่จะให้คุณได้รู้จัก แต่สิ่งที่ฉันกลัวอยู่ถัดต่อจากนั้น นั่นคือ การที่คุณจะ "เหินห่าง" ฉันไป (ซึ่งมีความหมายว่า เวลานี้ ฉันรู้สึกว่า คุณบียัง "อยู่ใกล้" กับฉันอยู่) ฉันก็คงคล้ายๆกับคุณบีอยู่นะ ที่ไม่เคยมีเกราะหรือกำแพงใดๆ ที่จะปิดกั้นความสัมพันธ์กับผู้อื่น รวมไปถึงคนที่รักด้วย บางทีสักวัน คุณคงจะรู้.. ว่าฉันอยู่ที่ไหน แต่ได้โปรดอย่าคาดหวังที่จะรู้จักฉันอย่างแท้จริงเลยนะ เพราะบางครั้ง แม้แต่ฉัน..ก็ไม่รู้จักตัวเองอย่างแท้จริง และเราก็คงจะเหมือนๆกันอีกด้วย..ที่ไม่รู้อะไรๆจริงๆอีกหลายๆอย่าง.. คุณบี ฉันมีสิ่งที่มืดมัวหลายอย่างในชีวิต แต่ไม่มีอย่างใดที่ฉันจะอยากให้คุณมองข้าม หากถึงวันที่ฉันแสดงตัวตน ฉันอยากให้คุณมองฉันในทุกๆด้านเสียก่อน ถึงแม้ว่า ในที่สุดแล้ว คุณจะต้องเหินห่างจากฉันไปก็ตาม และเพียงเท่านี้ ฉันก็คิดว่า คงเป็นความยุติธรรมสำหรับตัวฉันแล้วล่ะ ฉันไม่รู้ว่า คุณจะมองเห็นไปว่า นี่เป็นความสัมพันธ์ในลักษณะที่ฉันเป็นผู้คุมเกม หรือเปล่า.. แต่สำหรับฉัน เพียงแค่การควบคุมตัวเองให้รักคุณแต่พองาม ก็ยากแล้วล่ะ.. จะว่าไป หากฉันสามารถเป็นเหมือนสายลมได้อย่างคนที่คุณรัก ฉันก็คงคลายความคิดถึงคุณได้ เพราะฉันจะโอบล้อมกายของคุณ และมีส่วนในการหล่อเลี้ยงชีวิตเลือดเนื้อของคุณ..ให้คงอยู่ ฉัน..ยอมบอกความรู้สึกของฉันที่มีต่อคุณ มากมายถึงเพียงนี้ ฉันคงเสียใจ หากว่าคุณบีหรือใคร จะคิดเห็นไปว่า ฉันล้อเล่นกะคุณ "การที่มองไม่เห็นสิ่งใด มิใช่แปลว่า สิ่งนั้น ไม่มีจริง" รักที่ฉันมีให้คุณ ก็เช่นนั้นนะคุณบี Chatarasuda -------------------------------------------------------------- เจ้าของจดหมายอยู่ไหน ฉันหวังว่าคุณคงสบายดีนะคะ !!   Create Date : 31 มกราคม 2552     Last Update : 31 มกราคม 2552 16:03:22 น. Counter : 228 Pageviews.   0 comment Share Tweet

• bewae1001
• เช้านี้ยังมีเธอ
• li_goro
• I am just fine^^
• - in the deepest mist -
• lnpuu29
• กาแฟสอง
• บลูดานูป
• Mizz A n D
• รันหณ์
• orangebox
• cherydnk
• เพลงฝนต้นลมหนาว
• mameehanako
• Para-Nasi
• raBBitFood
• ดอกหญ้าเมืองเลย
• รอยยิ้มนางฟ้า
• อย่าิไปคิดมากกับชีวิต
• เต่าตัวลาย
• Karn_theFreeItem
• Lucky in Life
• CCAIS
• engthan
• Webmaster - BlogGang

• ฟ้าพิงดาว
• การ์ด LB สวยๆ
• ปิงฟ้าวิลันดา นวนิยายหญิงรักหญิง
• ชีวิตดีดี
• น้องใหม่
• ธรรมตามใจ / ประชาไท
• letter to my princess
• สวัสดีแปดริ้ว
• OKnation
• leslady
• my hi5
• slow life สูตรความสุข
• BlogGang.com