วิญญาณสีดา
โรงแรมในตัวจังหวัดแห่งนั้น น่าจะเปิดดำเนินการได้ถึงวันนี้ ไม่ต่างจากโรงแรมเก่าอื่น ๆ ที่ได้รับการอนุรักษ์เป็นอย่างดี เพื่อให้เห็นถึงคุณค่าแห่งความเก่าแก่ในสถาปัตยกรรมของมัน นอกจากนั้น ความโดดเด่นเป็นสง่าของโรงแรมแห่งนี้ น่าจะได้รับการดูแลที่ดีกว่านี้ มันเป็นอาคารเรือนไม้หลังใหญ่ที่หรูหราที่สุดในยุคเกือบหนึ่งร้อยปีก่อน ความสูง 3 ชั้นของมันนั้น ทำให้มันกลายเป็นสิ่งดึงดูดใจจากผู้คนทั่วสารทิศที่มุ่งมาขุดทองที่ปักษ์ใต้ในยุคที่เหมืองแร่ต่าง ๆ กำลังตื่นตัวสุดขีด เศรษฐีคนดังในปัจจุบัน ผู้เคยเป็นพนักงานดีเด่นในเหมืองทางใต้หลายคนเคยใช้ชีวิต ชั่วคืน ที่นั่น และพบว่าความคึกคักมีชีวิตชีวาของโรงแรมไม้ขนาดใหญ่แห่งนั้น คือสีสันที่งดงามของจังหวัดทางใต้แห่งนั้น
มันเป็นเหมือนเรื่องเล่าที่มีชีวิตอันตื่นเต้น สุข ทุกข์ และร่ำรวย ให้กับผู้คนที่แวะเวียนไปที่นั่น หลายคนผ่านมันไปแล้วก็ไม่หวนมาอีก บางคนก็สิงสถิตอยู่ที่นั่นนานนับเป็นอาทิตย์ ๆ เพราะติดงาน หรือไม่ก็ติดฝนที่กระหน่ำเทอย่างไม่ลืมหูลืมตาหลายเดือนในแต่ละปี และบางคน...ติดสาวนัยน์ตาแขกจากพม่าที่มีท่วงท่าลีลาดึงดูดใจลูกค้า จนแทบฆ่ากันตายกับหนุ่มถิ่นอื่น แต่เรื่องราวก็สงบลงได้ เมื่อตำรวจมือดีถูกส่งเข้าไปดูแลสถานการณ์ที่คุกรุ่นไปด้วยสารพัดเรื่องในเวลานั้น หลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นที่นั่น และจบลงที่นั่นไม่ต่างจากขุนทองในโอลด์เวสต์หรือลูกทุ่งอเมริกันที่ใครหลายคนร่ำรวย สนุก พบความหื่นกระหาย และลงท้ายด้วยความตายที่ไม่ได้เลือก แต่มันก็คือชีวิตที่คล้ายกัน แม้อยู่คนละซีกโลก โรงแรมไม้แดนใต้แห่งนั้น จึงเปรียบเสมือนหนังสือเล่มใหญ่ที่มีเรื่องราวครบรสบรรจุอยู่ภายในเสมอ การพลิกแต่ละหน้าอ่านไปก็คือ การเสพเรื่องราวชีวิตที่ตื่นเต้นไปเรื่อย ๆ แต่หน้าสุดท้ายของมันก็มาถึงรวดเร็วเกินคาดคิด...มันถูกปิดทำการไปหลังจากดำเนินกิจการมาได้ราว 10 ปีเท่านั้น
สาเหตุสำคัญเพียงประการเดียวที่ทำให้มันถูกระงับการใช้งานก็คือ...มันเป็นอาคารผีหลอก มันเป็นอาคารสุดเฮี้ยน และเป็นอาคารที่ใครต่อใครลงความเห็นกันในที่สุดว่า ไม่สมควรจะใช้งานอาคารนี้อีกต่อไป ขืนยังเปิดทำการ คงได้มีคนตายเพราะความกลัว หรือมีคนเป็นโรคประสาทขวัญผวาเพราะถูกผีร้ายเข้าสิงสู่หรือหลอกหลอนในที่สุด ลือกันว่า หนึ่งในบรรดาผีร้ายที่ร้ายที่สุดในหมู่ของผีตายโหงที่เป็นหนึ่งในกลุ่มพนักงานโรงแรมที่ตายจากการฆาตกรรมหมู่ก่อนโรงแรมปิดทำการไม่กี่เดือน และผู้ที่เป็นมูลเหตุสำคัญก็คือ วิญญาณสีดา ได้เกริ่นกันไปพอคร่าว ๆ แล้วนะคะ มาเข้าเรื่องกันดีกว่าค่ะ กับ วิญญาณสีดา
สีดานั้นเป็นพนักงานหญิงที่นอกจะถูกสังหารอย่างทารุณโดยทรชนคนใจเหี้ยมแล้ว ก่อนที่ลมหายใจสุดท้ายจะหลุดออกไปจากร่างของเธอ เธอยังถูกฆาตกรโหดรุมข่มขืนยับเยิน พวกมันฉีกทึ้งเสื้อผ้าเธอกระจุยกระจาย และบีบเค้นไปทั่วเรือนร่างงามของเธออย่างสะใจคนละหนุบคนละหนับ ไม่ต่างจากแย่งกันหยิบชิ้นขนมหวาน มิไยที่เธอจะร้องวิงวอนขอความเมตตาจากพวกมัน หรือร่ำร้องด้วยความเจ็บปวดทรมานจากฆาตกรวิปริตเพียงใดก็ตาม ฆาตกรยังคงเดินหน้ากระทำการ ย่ำยี เธอจนขาดใจตาย ตาค้าง ผมเผ้ายุ่งเหยิง แขนขาเกร็ง เมื่อวิญญาณหลุดจากร่างไปแล้ว ฆาตกรโหดยังใช้มีดขนาดใหญ่หั่นร่างเธอออกเป็นสองท่อนเพื่อที่จะอำพรางคดี เนื่องจากเกรงว่าเธอจะจำหน้าพวกมันได้และนำเอาเรื่องไปเล่าให้ตำรวจฟัง ดังนั้น เพื่อตัดไฟแต่ต้นลม การฆ่าเธอจึงเป็นทางเลือกของพวกมัน เรือนร่างที่ถูกแยกออกจากกันคือชะตากรรมเลวร้ายที่สุดที่สีดาได้รับ ทั้งๆที่เป็นร่างที่ปราศจากวิญญาณไปแล้วก็ตามที ร่างที่เคยงามถูกชำแหละไม่ต่างจากเนื้อในตลาดที่ถูกสับ ถูกฟันด้วยของมีคมจนยากจะจำได้ว่าชิ้นไหนเป็นอะไร และนั่นอาจเป็นอีกสาเหตุที่ทำให้วิญญาณของเธอร้ายมากยิ่งขึ้น ไม่มีความสงบมากขึ้น และพยาบาทรุนแรงมากขึ้น ๆ
การหาทางตอบโต้แม้จะเป็นผีไปแล้วก็ตาม คือสิ่งที่สีดากระทำต่อมนุษย์แทบทุกคนที่ใช้อาคารแห่งนั้น การเร่ร่อนค้นหาร่างกายท่อนที่เหลือ การติดตามมองหาผู้สังหารเธอทุกซอกทุกมุมในอาคารและการปรากฏกายขึ้นมาโดยกะทันหันต่อหน้าผู้คนต่างยุค คือสิ่งที่สร้างความช็อคให้กับใครก็ตามที่ใช้อาคารนี้นับแต่เปิดอาคารมาจนถึงปีที่ต้องปิดตัวลงดังกล่าว ทุกวันนี้แม้อาคารจะถูกปิดไปแล้ว แต่ยังเป็นสถานที่ที่พวกอยากลองดีกับวิญญาณหรือพวกลองของ ตลอดจนพวกชอบพิสูจน์พากันไปปักหลักเสาะหาความจริงกัน หลายต่อหลายคณะต้องเผ่นหนีไม่เป็นท่า เพราะสิ่งที่พวกเขาตั้งใจรอหรือตั้งใจจะพิสูจน์นั้น รุนแรง และมีความอาฆาตมาดร้ายเกินจะรับ นั่นคงเป็นอีกทางหนึ่งที่ทำให้โรงแรมนี้กลายเป็นแหล่งที่มีความเฮี้ยนไม่ได้ยิ่งหย่อนกว่าสถานที่ผีสิงที่ไหน ๆ ในย่านนั้น
ย้อนกลับมากล่าวถึงโรงแรมนี้ในช่วงที่ยังเปิดทำการ... ยุคนั้นพนักงานหน้าใหม่ที่เข้ามาเป็นพนักงานฝึกหัดของโรงแรม มักจะถูกบังคับให้พักที่อาคารเรือนไม้หลังนี้ด้วยโดยมีโซนที่จัดไว้ให้เฉพาะ เพื่อความสะดวกในการทำงานและพักผ่อนโดยที่ไม่ต้องเร่ร่อนออกไปพักยังที่อื่น ๆ บางคนเคยได้ยินข่าวเรื่องราววิญญาณสีดามาก่อน แต่บางรายก็ไม่เคยรับรู้เรื่องนี้ พวกที่รู้หรือพวกที่ไม่รู้ มีสิทธิ์เท่าเทียมกัน นั่นคือสิทธิ์ในการถูกวิญญาณสีดาหลอกจนจับไข้หัวโกร๋น บางรายก็แทบเพ้อ เสียสติไปเมื่อพบกับการหลอนอย่างถี่กระชั้นของวิญญาณสีดา ผีอาฆาตหรือวิญญาณสีดานั้น มักจะโผล่ขึ้นมาหลอกหลอนผู้คนในโรงแรมชนิดปัจจุบันทันด่วน ไม่ทันตั้งตัว เป็นต้นว่ากำลังเดินคุยกับเพื่อนตามโถงทางเดินอยู่ดี ๆ วิญญาณสีดาก็โผล่ขึ้นมาชัดเจนตรงหน้า โฉมหน้าของสีดานั้นเลอะเทอะ ผมเผ้าเป็นกระเซิง คลุกไปด้วยดินโคลนไม่ต่างจากบรรยากาศตอนที่เธอสิ้นลมหายใจ ใบหน้าบูดเบี้ยว ดวงตาลึกโบ๋และปากแสยะยิ้มกว้างนั้นยังไม่รุนแรงเท่ากับเรือนร่างที่โผล่มาให้เห็นแค่ครึ่งท่อนบน เลือดที่หยดไหลราวกับน้ำจากภาพหลอนนั้น ทำให้ผู้พบเห็นแทบช็อค นอกจากนั้นยังมีรายงานถึงกลิ่นสาบและคาวเลือดอย่างรุนแรง ผู้มาพักใหม่หรือใครก็ตามที่มองเห็นภาพนั้น ส่วนใหญ่จะตะลึงและก้าวขาไม่ออก สภาพการณ์คงไม่ต่างจากคนทั้งโลกที่พบกับเหตุการณ์ช็อคอารมณ์ชนิดรุนแรงจนทำอะไรไม่ได้ไปพักหนึ่ง วิญญาณสีดาจะโผล่ขึ้นมาให้เห็นระยะหนึ่ง และแทบเป็นระยะประชิดจนจะเอื้อมมือคว้ากันได้ ก่อนที่จะผลุนผลันโผล่โผนลอยขึ้นไปในอากาศอย่างรวดเร็ว และพุ่งรุนแรงเข้าใส่ผนังไม้ของตัวโรงแรม หายวับไปกับตา ทิ้งไว้แต่ความสยดสยอง งงงัน คนที่จิตอ่อนบางคนจะล้มฮวบกับพื้นตรงนั้น บางรายก็วิ่งเตลิดเปิดเปิงไม่ได้สติออกไปพลางร้องตะโกนฟังไม่ได้ศัพท์ ใครก็ตามที่มีประสบการณ์จะบอกได้ว่า เสียงร้องโหยหวน ผู้เข้าพักแบบนั้นแสดงว่าถูกวิญญาณสีดาเล่นงานเข้าให้แล้ว
วิญญาณสีดาไม่ได้จำกัดการโผล่มาหลอนเพียงแค่ตามโถงทางเดิน หรือตามมุม ตามโค้งที่มีทางเดินหักศอกในอาคารแบบที่ว่าโผล่มาแล้วต้องประจันหน้ากันในแบบช็อคสุดๆเท่านั้นเอง แต่วิญญาณสีดายังตามเข้าไปจู่โจมถึงในห้องพัก ห้องอาหาร หรือห้องประชุมโดยไม่รอให้ตะวันตกดิน มีเรื่องเล่าว่า เจ้าหน้าที่หนุ่มจากเมืองกรุงที่มาอบรมพนักงานโรงแรมในการเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานต้องขอเลิกอบรมกลางคัน... เขาเขียนไว้ในบันทึกว่า "ระหว่างที่ข้าพเจ้าทำการอบรมพนักงานโรงแรมอยู่นั้น เมื่อออกไปที่ประตูซึ่งเปิดอ้าได้เอง ข้าพเจ้าตกใจแทบสิ้นสติ เมื่อพบว่ามีร่างหญิงสาวผมยาวคนหนึ่งดึงลูกบิดประตูนั้น เธอก้มหน้านิดหน่อยเมื่อรับรู้ว่า...ข้าพเจ้าสนใจจ้องเธอ เธอจึงเงยหน้าขึ้นมอง ข้าพเจ้าสาบานได้ว่า สิ่งที่ทำให้หัวใจข้าพเจ้าหยุดเต้น เลือดในกายเย็นเฉียบ และแข้งขาอ่อนแทบเป็นลมล้มพับกับที่ มันคือร่างครึ่งท่อนของหญิงสาววัยราวยี่สิบปีที่มีใบหน้าน่ากลัวที่สุด เธอมองข้าพเจ้านิ่ง... เมื่อพนักงานในห้องเห็นอาการอ้าปากค้างของข้าพเจ้าจึงพากันซุบซิบ ก่อนที่จะหันไปมองตามทิศทางที่ข้าพเจ้ามองอยู่ คราวนั้นเองที่ห้องเรียนเกิดอาการอลหม่านขึ้นมาทันใด... พนักงานหญิงหลายรายหวีดร้องขึ้นมาพร้อมกัน พนักงานชายบางคนครางอย่างไม่น่าเชื่อสายตา เช่นเดียวกับข้าพเจ้าที่ไม่อาจมีคำพูดใด ๆ หลุดออกจากปากได้นานพอดู นับจากวันนั้น ข้าพเจ้ายังเห็นเธอ ซึ่งได้ชื่อว่าวิญญาณสีดาอีกหลายครั้งหลายหน ในสถานการณ์ที่แตกต่างกันออกไป และนั่นเป็นเหตุหนึ่งที่ทำให้ข้าพเจ้าเผ่นออกจากสถานที่นั้นอย่างเร่งด่วน"
ยุคนั้นไม่มีใครคิดว่าการจากไปของผู้อบรมหนุ่มเป็นเรื่องที่ไม่สมควร ที่จริงมีผู้อบรมหลายคนทำแบบนั้นมาก่อนหน้าแล้ว มันกลายเป็นเรื่องปกติของโรงแรมในช่วงเวลานั้นอย่างสมเหตุสมผลที่สุด เหตุการณ์การหลอกหลอนของวิญญาณสีดายังคงดำเนินอย่างต่อเนื่อง และทำให้เกือบมีการตายเกิดขึ้นเนื่องจากระโดดออกจากหน้าต่างห้องชั้นสองของโซนห้องพักพนักงานหญิงรายหนึ่ง เธออ้างว่า ถูกวิญญาณสีดาหลอกอย่างจังจนต้องกระโดดหน้าต่างหนี ไม่ใช่เรื่องเกินเลยสำหรับเธอ หลายคนเชื่อว่าเธอพูดจริง ในที่สุด โรงแรมไม้ขนาดใหญ่แห่งนั้นก็ถูกปิดตัวลงหลังจากดำเนินกิจการมาได้ราว10ปีจากสาเหตุการหลอกหลอนต่อเนื่องของวิญญาณสีดาที่คาดไว้แต่แรกของทุกคนที่รับรู้ประวัติการหลอกหลอนผีอาฆาตนี้
ทุกวันนี้โรงแรมไม้เก่าแห่งนี้ยังคงปิดตัวเงียบงันเหมือนกำลังมองดูความเปลี่ยนแปลงของผู้คนที่รายล้อมมันอยู่ ผู้คนผ่านมาแล้วก็ผ่านไป บางรายก็ชี้กันให้ชมตัวอาคารไม้โบราณแห่งหนึ่ง พร้อมกับกระซิบเล่าเรื่องราวต่าง ๆ คนใจกล้าบางคนเฉียดมาท้าพิสูจน์กันยามค่ำคืน แต่แล้วก็เผ่นหนีกันไปคนละทางสองทาง ก่อนจะกลับไปบอกเล่าสิ่งที่ตัวเองพบปากคอสั่น แม้จะเป็นการมองกันในแง่ร้ายไปบ้าง แต่ก็ทำให้โรงแรมเก่านี้เป็นที่พูดถึงของใครต่อใครบ้าง และมันยังคงเป็นอยู่อย่างนั้นอีกนานแสนนานต่อไป...
| Create Date : 09 สิงหาคม 2557 |
| Last Update : 9 สิงหาคม 2557 10:11:46 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 696 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 12 คน [
ส่งอีเมล์ 
Facebook ของ Hathairat 