ใต้เงาพยัคฆ์ บทส่งท้าย Part 2 (จบ)
งานเลี้ยงกลางคืนยิ่งใหญ่กว่างานกลางวันเนื่องจากเป็นงานเลี้ยงฉลองมงคลสมรส แขกอื่นๆ นอกจากพวกยามากูชิและซือต่างมาร่วมงานอย่างคับคั่ง ห้องบอลรูมตกแต่งหรูหราด้วยสีเงินและสีทอง สีของยามากูชิและซือ แซมด้วยสีเขียวรื่นรมย์ มาลิกางดงามในชุดแต่งงานสีงาช้างแขนยาวปิดถึงข้อมือแต่ด้านหลังกลับคว้านหลังลึกและมีผ้าโปร่งบางปิด รอยสักพยัคฆ์ปรากฎเลือนราง ชายกระโปรงยาวลากพื้นชนิดที่ไหมต้องคอยช่วยระวังไม่ให้ถูกเหยียบ เครื่องประดับเพียงชิ้นเดียวนอกจากแหวนแต่งงานเป็นสร้อยคอห้อยจี้เพชรไลต์ไฟร์ นรสิงห์ในชุดสูทสีขาวผูกหูกระต่ายสีทองยืนเคียงข้างไม่ห่าง พวกเขาช่วยกันต้อนรับแขกหน้างาน ญาติๆ กระจายตัวพูดคุยสังสรรค์กับแขกผู้มีเกียรติ บรรยากาศเปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อแขกกลุ่มใหญ่เดินเข้ามา นรสิงห์เห็นพวกเซอเพนเตมากันพร้อมหน้า ขนาดตาเฒ่าเอมิลิโอก็ยังถ่อสังขารมา น่าเสียดายขาดเลเบดที่บัดนี้ยังอยู่ในซังเตไม่ก็วิ่งเต้นเรื่องคดีความที่ก่อไว้ หลังจากรีดเค้นเอาความจริงจากอสมาได้ โทดะก็ปล่อยเธอไป ยังมาซึ่งความไม่เข้าใจของคนหลายคน แต่คนในอย่างอคินและนรสิงห์ดูจะเข้าใจว่าโทดะคงจะช็อกและปลงจนไม่อยากเอาเรื่องอสมา แล้วอีกอย่างกฎหมายจะลงโทษพวกเลเบดเอง ทรงฤทธิ์รับปากเอาไว้แล้ว และทำได้ดังที่บอก มีเพียงอสมากับธัญญาที่หลุดรอดมาได้คอยวิ่งเต้นช่วยเหลือเลเบดที่เหลือที่อยู่ในคุก อาณาจักรของเลเบดล่มสลาย ธุรกิจถูกสั่งแช่แข็ง ทรัพย์สินถูกยึด เลเบดเจอเรื่องสาหัสและไม่มีโอกาสฟื้นตัว สมกับโทษทัณฑ์ที่พวกเขาทำไว้ ยามากูชิภายใต้การนำของอคินได้พาตัวเองเข้าสู่ธุรกิจสีขาวเต็มตัว โดยมีพวกสิงห์ทองร่วมอุดมการณ์ด้วย แต่ที่ทำให้พวกเขาประหลาดใจคือเซอเพนเตก็สนใจเช่นกัน แก๊งผู้มีอิทธิพลทั้งสามยังคงรักษาอิทธิพลของตัวเองต่อไป เพียงแต่เริ่มโละธุรกิจที่ไม่ค่อยสะอาดออกไปเสีย การที่ตำรวจขอความช่วยเหลือจากตระกูลซือจึงเป็นการยิงปืนนัดเดียวได้นกหลายตัว จำได้ว่าเจ้าสาวไม่น่าจะใช่คนนี้ไม่ใช่เรอะ อนันตชัยนำทีมแซวมังกรหยก นั่นสิ หมั้นกับน้อง แต่ดั๊นมาแต่งกับพี่ อย่างนี้จะดีเร้อ อนันตฤกษ์รีบเสนอหน้าเป็นลูกคู่ แต่น้องสาวคนเล็กของสองหนุ่มกลับขัดขึ้นมา พี่โทนี่ พี่แองเจิล คนเขารักกันก็เลยแต่งงานกัน มันผิดตรงไหน เปล๊า ก็ไม่ผิดอะไรหรอก ดวงตาของอนันตฤกษ์เป็นประกาย แค่อิจฉา อิจฉาก็เลิกควงสาวๆ ไม่ซ้ำหน้าแล้วรีบแต่งงานบ้างสิ อ้อ แต่บอกไว้ก่อนว่าหนูไม่รับพวกสาวๆ ที่พี่ควงเป็นพี่สะใภ้นะ ไม่ผ่านมาตรฐานสักคน ถ้าเป็นแบบมาร์ถึงจะโอเคใช่ไหม อนันตฤกษ์ไม่พูดเปล่า ถือวิสาสะคว้าเจ้าสาวมากอดเอว เจ้าบ่าวขี้หวงรีบตามมาแยก งกจริงนรสิงห์ ขอควงถ่ายรูปนิดเดียวเอง เขาหันไปยิ้มให้กล้องที่ตามมาถ่ายพวกเขา เออ งก ของของฉัน ฉันหวง คำประกาศยังมาซึ่งเสียงโห่แซวความหวานของเจ้าบ่าว มาลิกาหน้าแดง อายที่สามีเวอร์เกินไป อย่าไปสนหมอนี่เลยมาร์ อาชีพนักหักอกสาวๆ ทำผู้หญิงเสียใจมานักต่อนักแล้ว เมื่อไหร่แกหรือโทนี่จะแต่งงานบ้างล่ะ ปล่อยให้พวกซือกับยามากูชิแซงหน้าไปได้ยังไง เอมิลิโอแทรกขึ้นมา มุมปากยกขึ้นน้อยๆ ปู่ยังอยากจะเห็นหน้าเหลนก่อนตายนะ ปู่ครับ อย่าพูดแบบนี้สิ ปู่ยังต้องอยู่กับเราไปอีกนานๆ ในโลกนี้ไม่มีอะไรเที่ยงแท้หรอก เราถึงต้องทำวันนี้ให้ดีที่สุดยังไง และนี่เป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเขาไม่ขัดขวางอนันตชัยที่อยากจะเปลี่ยนแปลงเซอเพนเตไปในทางที่สะอาดขึ้นและปลอดภัยขึ้น เพราะเขาคงไม่มีปัญญาจะอยู่ปกป้องพวกหลานๆ ไปจนแก่เฒ่า เขาไม่อยากจะเสียหลานๆ เหมือนที่เสียลูกชายทั้งสามไป และสิ่งที่เกิดขึ้นกับยามากูชิกับเลเบดก็แสดงให้เห็นแล้วว่าการแก้แค้นไม่มีประโยชน์ รังแต่จะทำให้สูญเสียมากขึ้น ใช่ ในโลกนี้ไม่มีอะไรที่เที่ยงแท้จริงๆ โทดะเดินเข้ามาสมทบ พวกเราคนแก่จึงต้องเปิดทางให้คนรุ่นใหม่ได้ทำอะไรดีๆ ที่เป็นประโยชน์บ้าง เท่าที่ดูก็คงจะดีกว่าที่พวกเราทำกันมานั่นแหละ นั่นสิ โทดะพยักหน้าอย่างเห็นด้วยก่อนจะชวน เราไปนั่งคุยเรื่องเก่าๆ ของเรากันดีกว่าเอมิลิโอ ปล่อยให้พวกหนุ่มๆ สาวๆ เฮฮากันไป กว่าส่งแขกจนหมดงานก็ปาเข้าไปห้าทุ่ม พวกยามากูชิและซือแห่ไปส่งบ่าวสาวถึงห้องพัก ก่อนจะแยกย้ายกันกลับ โทดะไม่วายพูดทิ้งท้าย อย่าลืมละหยูหลง อย่าทำให้ปู่ผิดหวัง แน่นอนครับปู่ นรสิงห์รับคำพลางหัวเราะ ก่อนจะร้องโอ๊ยเพราะเจ้าสาวกระแทกส้นรองเท้าใส่เท้าเขา รับเป็นลูกคู่กันเชียว ไม่ต้องสงวนท่าทีกันแล้วหรือไง ใช่ อยู่กันสองคนไม่ต้องสงวนท่าทีแล้ว เขาตอบไปคนละทาง แถมยังหันไปรวบร่างเพรียวอุ้มเดินไปที่เตียง อุ๊ย! หญิงสาวอุทาน แก้มถูกรุกรานรุนแรง เล่นอะไรน่ะคุณ ชื่นใจ รู้ไหมว่าผมรอเวลานี้มาตั้งนานแล้ว คุณก็ คึกไปได้ นรสิงห์โยนเธอลงกลางเตียง กระโปรงบานฟูรอบกาย เธอมองใบหน้าของเขาลดต่ำลงมาเรื่อยๆ จนกระทั่งริมฝีปากของเขาแตะริมฝีปากของเธอ จุมพิตเริ่มต้นอย่างแผ่วเบาและอ่อนหวาน ก่อนเจตนาจะแปรเปลี่ยนเป็นดูดดื่มและร้อนแรง มือต่างตระกองกอดกันและแบ่งปันสัมผัสเสน่หา เขาถอนริมฝีปากออกและกระซิบคลอเคลีย คิดถึง เจอกันทุกวัน วันนี้ก็เจอกัน ยังจะคิดถึงอยู่อีก ไม่รู้ละ ก็อยากพูด...คิดถึงนะ แล้วก็ขโมยลมหายใจของเธออีกครั้ง คราวนี้เขาไม่ได้หยุดง่ายๆ มือเริ่มยุกยิกที่ชุดแต่งงานของเธอ กระดุมด้านหลังติดขัด ขณะที่เธอพยายามช่วยเขาถอดเสื้อและกางเกง ต่างคนต่างเร่งรีบจนกลายเป็นขัดขวางกันเอง หยูหลง คุณต้องหยุดถอดเสื้อนอกก่อน ไม่อย่างนั้นก็แกะกระดุมให้ฉันไม่ได้หรอก เธอหัวเราะ มือของทั้งสองปล่อยลงพร้อมกัน เธอมองเขาถอดเสื้อสูทและกระชากหูกระต่ายโยนลงพื้นทั้งที่ใบหน้ายิ้มอย่างหมายมั่น มือของเขาเอื้อมมาที่ผมของเธอ ดึงหมุดกิ๊บนับสิบออกแล้วสยายผมของเธอที่บัดนี้ยาวเกือบถึงกลางหลัง ประกายสีน้ำเงินแทรกอยู่ในเส้นผมสีดำสนิท สวยมาก เสียงห้าวบอกอย่างหลงใหล อีกเจ็ดเดือนคุณยังจะพูดแบบนี้อีกไหม คำถามของเธอทำเอาเขานิ่วหน้า เจ็ดเดือน? ทำไมต้องเจ็ดเดือน มาลิกาค่อยๆ เปิดยิ้มอย่างไม่แน่ใจ ชายหนุ่มเริ่มจะเดาความนัยได้ เขาอ้าปากค้าง ดวงตาเบิกกว้าง คุณท้องเหรอ เพิ่งได้ผลเมื่อวานซืน ยังไม่มีเวลาบอกคุณเลย กี่เดือนแล้ว สองเดือน ตอนนั้นใช่ไหม นรสิงห์ระลึกถึงฉากหวามระหว่างเขากับเธอเมื่อสองเดือนก่อน พวกเขาใจร้อนจนไม่ได้ป้องกันถึงผลที่จะตามมา เพราะเห็นว่าอีกไม่กี่เดือนก็จะแต่งงานกัน ก็น่าจะเป็นอย่างนั้น หญิงสาวลุกขึ้นมานั่งกอดเข่า หยูหลง คุณโอเคไหม เขานิ่งเสียจนเธอใจแกว่ง โอเคสิ โอเคเสียยิ่งกว่าโอเค น้ำเสียงนั้นตื่นเต้น เรากำลังจะมีลูก เรากำลังจะเป็นพ่อแม่ แต่คุณทำหน้าเหมือนไม่ดีใจเลย โธ่! ที่รัก เขาดึงเธอมากอด ใครว่าผมไม่ดีใจ ผมดีใจ ดีใจมาก แต่ผมแค่กำลังช็อก มัน...มันไม่คาดฝัน ช็อก! ไม่คาดฝัน! งั้นก็หมายความว่าคุณไม่อยากจะให้มันเป็นแบบนี้น่ะสิ มาลิกาเริ่มโวยวาย ดูท่าว่าฮอร์โมนคนท้องจะเริ่มเล่นงานเจ้าหล่อนเข้าแล้ว ไม่เอาน่ามาร์ นรสิงห์ดันเธอออกให้อยู่ในระยะแขน เขาสบตาเธอและเห็นดวงตาที่ฉ่ำน้ำตา ร้องไห้ทำไมที่รัก มันเป็นเรื่องน่ายินดี วันนี้เป็นวันดีๆ ของเรานะ เป็นวันที่เราได้เริ่มต้นชีวิตคู่อย่างสมบูรณ์ แล้วไหนจะเจ้าตัวน้อยนี่อีกละ มือของเขาเลื่อนไปแตะหน้าท้องของเธอซึ่งตอนนี้ยังแบนราบ ส่วนมืออีกข้างเช็ดน้ำตาของเธอที่เริ่มจะไหลออกมา ผมดีใจที่เรามีลูกด้วยกัน ดังนั้นอย่าร้องไห้เลยนะ รู้ใช่ไหมว่าผมรักคุณ มาลิกาพยักหน้าหงึกๆ น้ำตาเริ่มเหือดหาย และผมก็จะรักลูกของเราด้วย ไม่ว่าลูกจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย ไม่ว่าแกจะเกิดตอนไหน ไม่ว่าเราจะมีลูกกี่คน คุณดีใจหรือ แน่นอนสิ หรือคุณไม่ดีใจ ฉัน...ดีใจ แล้วก็...ตื่นเต้นด้วย มัน...ความรู้สึกมันหลากหลาย ฉันคิดว่าฉันสับสนด้วย ผมรู้ ผมเข้าใจนะ แต่เอาเป็นว่าคุณแน่ใจได้อย่างนึงว่า เด็กคนนี้เกิดมาจากความรัก พ่อแม่ของแกรักกัน และทำให้แกเกิดมา ผมรักคุณกับลูกนะที่รัก เมื่อเห็นรอยยิ้มของเธอ เขาก็โล่งใจและเริ่มยิ้มออกบ้าง แม่ของคุณกับตาเฒ่าคงจะดีใจ ขอหลานขอเหลนได้รวดเร็วทันใจ ตาคุณก็ไม่หยอกนะ สนับสนุนกันใหญ่เชียว ความสุขของคนแก่น่ะ เธอเอนศีรษะพิงไหล่ของเขาและรำพัน อีกเจ็ดเดือนมันจะเป็นยังไงนะ ในฐานะพ่อแม่มือใหม่ เราคงจะวุ่นวายน่าดู แต่ผมเต็มใจ มือของเขาแตะท้องของเธออีกครั้ง สวัสดีลูก นี่คือพ่อของลูกนะ อีกเจ็ดเดือนเจอกัน มาลิกาหัวเราะคิก คุณพูดกับลูกเหรอ เห็นหน้าขรึมๆ อย่างเขาทำอะไรกุ๊กกิ๊กๆ แบบนี้แล้วมันช่าง...ไม่เข้ากันที่สุด อ้าว คุณไม่เคยได้ยินเหรอ ที่เขาว่าเด็กๆ มีพัฒนาการตั้งแต่อยู่ในท้อง พ่อแม่ควรจะพูดคุยสื่อสารกับลูกเพื่อพัฒนาการที่ดีของลูก เคย แต่กับคุณ...มันไม่เข้ากันเลย เอาน่า ผมคงไม่ไปพูดให้ใครเห็นหรอก ทำไมคะ เสียภาพลักษณ์มังกรหยกหมดเหรอ ก็...นิดนึง แหม นึกว่าเสียไปตั้งแต่ตอนเสนอตัวลงข่าวบินไปง้อสาวถึงอเมริกาแล้ว ผมทำทุกอย่างเพื่อคุณได้...และตอนนี้ก็มีลูกอีกคนนั่นแหละ ขอบคุณนะ มือของเธอประสานกับมือของเขา นิ้วสอดเกี่ยวด้วยกัน พวกเขาค่อยๆ ล้มตัวลงนอนกลางเตียง ศีรษะเคียงข้างกัน ก่อนจะหันมาสบตาหวาน ขอบคุณเหมือนกันที่ยอมมาอยู่ที่นี่กับผม ผมรู้ว่ามันยากสำหรับคุณกับแม่ที่ต้องย้ายกลับมาอยู่เมืองไทย กลับมาสู่ชีวิตที่เคยหนี เขาดีใจที่เธอเลือกมาเพราะเขา มากกว่าสนใจข้อเสนอของโทดะหรืออคิน ซึ่งมันตอกย้ำความรักของเธอที่มีต่อเขา ถ้าคุณกับอากิระไม่เริ่มเปลี่ยนแปลงอะไร ฉันก็คงตัดสินใจไม่ได้ง่ายๆ อย่างนี้ คุณก็รู้ใช่ไหม ครับ นรสิงห์ปัดผมของเธอให้พ้นดวงตาเพื่อจะได้เห็นประกายหวานเจือความนับถือและความมั่นใจในแก้วตาเธอ เราจะเริ่มสร้างอาณาจักรของเราด้วยกัน อาณาจักรที่มีคุณ ผม ลูกๆ ของเรา ครอบครัวของเรา อยู่ด้วยกันอย่างนี้ตลอดไป จบบริบูรณ์
สวัสดีค่ะ มาถึงบทส่งท้ายของเรื่องนี้กันแล้ว บทนี้อ่านยาวๆ ฟินๆ กันค่ะ ส่งท้ายกันให้จุใจไปเลย ตัวละครบางคนอาจจะรู้สึกว่าทำไมโดนไม่สาสมกับที่ทำไปเลย แต่อย่างโทดะก็ดูจะกลายเป็นตาแก่ธรรมดา (ที่ออกจะเจ้ากี้เจ้าการไปสักหน่อย) หรือชีวิตที่ดูจะมีปัญหาของอากิระหรือทาเคตะจะลงเอยยังไง มิถุนาคิดว่าจะแต่งเรื่องของอากิระต่อค่ะ เริ่มได้ไอเดียเล็กๆ อยู่ในใจ ขอเวลาสักหน่อย คงจะได้เจอกันในอนาคต ส่วนใครที่รออ่าน พี่เมฆ จากแผนซ้อนซ่อนกลรัก (Hidden Love
ซ่อนอะไรไว้ความลับ) และวายร้ายไม่หน่ายรัก รอกันด้วยนะคะ มิถุนายังไม่ลืม คิดว่าจะเริ่มแต่งหลังจากใต้เงาพยัคฆ์นี่แหละ อาจจะสลับกับเรื่องของอากิระ ใครอ่านแล้วชอบ แวะทิ้งคอมเมนต์ ให้คะแนน เขียนวิจารณ์เป็นกำลังใจให้ผู้แต่งได้นะคะ นิยายเรื่องนี้จะวางแผงราวเดือนก.ค. ค่ะ จะออกกับสนพ. อะไร ราคาเท่าไหร่ หน้าปกสวยไหม จะอัพเดตข่าวในหน้าของนิยาย บล็อก และเฟซบุ๊ก ใครที่กลัวตกข่าว แนะนำคลิก LIKE Facebook ไว้นะคะ น่าจะเป็นช่องทางที่เร็วที่สุดเมื่อเทียบกับช่องทางอื่นๆ ก่อนจะลาจากกันไปจริงๆ แอบกระซิบว่ามี อภินันทนาการพิเศษ สำหรับผู้อ่าน เป็นPrologue ของบทส่งท้าย (และกำลังดูแนวโน้มความขี้เกียจว่าจะเขียน Epilogue ของบทส่งท้ายด้วยไหม) หวานๆ กันต่อกับมาร์และหยูหลง ห้ามพลาด แต่เนื่องจากมีฉากกระต่าย (ฉากเรต) อยู่นิดๆ ถ้าลงในเว็บเด็กดี มิถุนาจะตัดออกไปเลยค่ะ ส่วนคนที่อ่านในบล็อกแก็งจะยังได้อ่านกันอยู่ อาจจะไม่เรตแรงมาก แต่กันเรื่องการโดนแบนในเว็บเด็กดีค่ะ ดังนั้นใครชอบอ่านฉากกระต่าย เข้าไปอ่านในบล็อกนะคะ เดี๋ยวจะแจ้งอีกทีตอนแปะ Prologue แล้วเจอกันในตอนพิเศษเร็วๆ นี้ค่ะ มิถุนา คลิก Like แฟนเพจ จะได้ไม่ตกข่าวนะคะ https://www.facebook.com/MithunaNiyay บล็อกรวมนิยาย (และเรื่องจิปาถะ) //mithuna.bloggang.com อ่านนิยายตัวโตๆ สะใจได้ที่ //my.dek-d.com/Mithuna
กลัวตกข่าวในแฟนเพจของมิถุนา ต้องทำยังไง? เนื่องจากเฟซบุ๊กลดการฟีดหน้าของแฟนเพจลง ถ้าไม่อยากตกข่าว ให้ทำตามดังนี้ค่ะ 1. เลื่อนเมาส์ไปที่ "✓Like" (อยู่ด้านบนขวา ใต้ Cover Photo) 2. คลิก "Get Notifications" ในเมนูที่โผล่ขึ้นมา เท่านี้ก็เป็นอันเรียบร้อย ไม่ตกข่าวนิยายของมิถุนาในหน้าเพจแน่นอนค่ะ เพราะถ้าบางทีไม่ได้อัพนิยาย จะสื่อสารทางเฟซบุ๊กแทนนะคะ
| Create Date : 12 พฤษภาคม 2557 |
| Last Update : 12 พฤษภาคม 2557 0:34:59 น. |
|
4 comments
|
| Counter : 730 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 33 คน [
คะแนนคนเขียนเอาไปเต็มร้อยเลยจร้า ^__^