Bloggang.com : weblog for you and your gang
...คิดว่ายังมีความหวัง ตราบที่ยังมีลมหายใจ...
Group Blog
กาพย์ โคลง กลอน
นิยายภาพ / การ์ตูน
นิยาย
เรื่องสั้น
นักสื่อสารสุขภาพ หรือ นสส.
สารคดี
ขำขัน
วาดรูป
All blogs
ตำนานเมืองชุมพร(ต่อ)
เรื่องเล่าหรือตำนานเมืองชุมพร
แม่ทองร่อน
ประวัติเมืองชุมพร
การเกิดพายุไต้ฝุ่น เกย์
เรารักษ์ชุมพร
จากนางสาวลีลาวดีถึงนายกาบหมาก
หมวกจากกองขยะ
ขยะกำลังจะล้นโลก
โลกไม่มีขยะ ๕-๖ (จบนะครับ)
โลกไม่มีขยะ ๓
โลกไม่มีขยะ ๒
โลกไม่มีขยะ
นักวาดการ์ตูนตกสมัย
นักวาดการ์ตูนกระจอก ๓
นักวาดการ์ตูนกระจอก ๒
นักวาดการ์ตูน(กระจอก)
แม่กง
แม่กน
นักวาดการ์ตูนภูธร
การ์ตูนคนรุ่นเก่า
นาน ๆ จะมีอารมณ์ตูน
การ์ตูนตลก จบในหนึ่งหน้า
ภาพปกนิยายการ์ตูนเมื่อสามสิบกว่าปีที่แล้ว
เขาช้าง ๒๒
เขาช้าง ๒๑
เขาช้าง ๒๐
เขาช้าง ๑๙
เขาช้าง ๑๘
เขาช้าง ๑๗
เขาช้าง ๑๖
เขาช้าง ๑๕
เขาช้าง ๑๔
เขาช้างฯ ๑๓
เขาช้างฯ ๑๒
เขาช้าง ๑๑
เขาช้าง ๑๐
เขาช้าง ๙
เขาช้าง ๘
เขาช้าง ๗
เขาช้าง ๖
เขาช้าง ๕
เขาช้าง ๔
เขาช้าง ๓
เขาช้างที่พังงา ๒
"เขาช้าง" ที่พังงา ๑
แค่ใช่น้ำมือหมอ ๗
แค่ใช่น้ำมือหมอ ๖
แค่ใช่น้ำมือหมอ๕
แค่ใช่น้ำมือหมอ๔
แค่ใช่น้ำมือหมอ๓
ใช่แค่น้ำมือหมอ ๒
ใช่ แค่น้ำมือหมอ
นักวาดการ์ตูนกระจอก ๓
บทรำพึง
ภาพเหล่านี้เคยนำลงในบล็อกมาครั้งหนึ่งแล้ว แต่การนำเสนอหรือเรื่องราวอาจจะต่างมุมกันในฐานะที่ข้าพเจ้ามีอาชีพ (ตอนนี้)คือ เขียนเรื่องสั้น บทกลอนและนิยาย" จึงขอเขียนถ้อยคำในทำนองเพ้อ(เจ้อ) อีกสักครั้ง หวังว่าท่านที่มาเผลออ่าน คงจะไม่หาว่ามาขึ้นธรรมาสน์เทศนานะครับ
ทุก ๆ ชีวิตที่เกิดมาบนโลกต่างมีต้นทุนทั้งทางร่างกาย ฐานะทางบ้าน หรือแม้แต่สิ่งแวดล้อมทางสังคมที่แตกต่างกัน ผมเป็นคนหนึ่งที่เรียกได้ว่า "มีต้นทุนต่ำ" ในข้อที่ ๑ และ ๒
(หากท่านอยากทราบว่าผมมีต้นทุนแบบใด ท่านสามารถหาอ่านได้ในหนังสือเรื่อง "ครูไพบูลย์ฯ" ที่จัดพิมพ์โดยสำนักพิมพ์นานมีบุ๊ค วางขายคู่กับ "ไล่ตงจิ้นฯ และ หลินเจี้ยงหลงฯ" ซึ่งเป็นหนังสือแนวอัตชีวประวัติของคนจีนไต้หวัน
การมีต้นทุนต่ำเป็นเหตุให้คนเราต่างไขว่คว้าหาทุนใหม่ที่สามารถหาได้ด้วยตนเองมาเสริม เพราะถ้าไม่พยายามหาใครจะหามาให้ได้ละครับ
มีคำ ๆ หนึ่งที่ข้าพเจ้าฟังแล้วสะกิดใจตลอดทุกครั้งที่ได้ยิน คือคำว่า ขยัน กับ ขี้เกียจ พระพุทธเจ้าจึงตรัสเป็นพุทธภาษิตว่า "วิริเย นะ ทุก ขะ มัจ เจ ติ" แปลว่า ชีวิตจะพ้นทุกข์ได้ด้วยความเพียร
แต่ในความขยันนี้ มีบางท่านบอกว่า
"ต้องขยันแบบฉลาด"
ด้วยจึงจะประสบความสำเร็จ ส่วนถ้า
ขยันแบบโง่ ๆ
ยิ่งขยันยิ่งฉายหิบ ว่าเข้าไปนั่น
ก็น่าจะจริง เพราะความเพียรของคนค้าขาย ทำให้คนกลายเป็นเศรษฐี ความเพียรของนักการพนันทำให้คน ๆ นั้นล่มจม ความเพียรของนักเขียน อาจทำให้จากที่เขียนไม่เอาไหน ไม่ได้เรื่องกลายเป็นเขียนดี
ก็ได้
(อันนี้คือหัวเรื่อง เขียนให้คนที่เขียบนเรื่องมาลงในนิตยสาร)
ความเพียรฝึกฝนฝีมือทางช่าง สร้างมูลค่าเพิ่มให้ช่างแต่ละคนกลายเป็นช่างที่มีฝีมือ ความขยันในการฝึกซ้อมเพลงอาวุธของทหารในสงคราม ทำให้สามารถเอาตัวรอดได้จากศัตรู ฉันใดก็ฉันนั้น
(อันนี้ก็หัวเรื่อง)
"บุรุษและสตรีจึงไม่พึงปล่อยเวลาให้ล่วงไปโดยเปล่าประโยชน์ เพราะชีวิตที่ชะตากรรมท่านสั่งให้เรามาเกิดเพื่อใช้กรรมนี้สั้นนัก"
สาธุ...
(ขอยืมคำของนักปราชญ์ ศาสดามาเทศน์)
(หัวเรื่อง วาดประกอบให้นักเขียนที่เขียนเรื่องสั้นมาลงในนิตยสาร)
ด้วยเหตุดังกล่าว ข้าพเจ้าจึงอยากจะเล่าว่า ข้าพเจ้าได้ใช้ทุก ๆ เวลาและนาที เพื่อจะสะสมต้นทุนเหล่านี้ และทุนที่ใฝ่หามาก็ได้ส่งผลให้ข้าพเจ้ามีทุนกินใช้ได้ในระดับหนึ่ง และในปัจจุบันข้าพเจ้าก็ยังต้องเพียรเพิ่มทุนให้กับตนเองไปเรื่อย ๆ จนกว่าม่านชีวิตของข้าพเจ้าจะถูกปิดลง
สาธุ...(อีกครั้ง)
(หัวเรื่อง)
ภาพทั้งหมดในนี้ คือต้นทุนหนึ่งที่ข้าพเจ้าได้พยายามฝึกปรือมาในอดีต จนครั้งหนึ่งข้าพเจ้าได้ใช้มันเป็นเครื่องทำมาหาเลี้ยงชีพ ส่งตนเองเรียนเป็นค่าหน่วยกิต ค่าอาหาร ค่าหอพัก และค่าเสื้อผ้ารวมทั้งรายจ่ายนานา ตอนที่เรียนที่ มศว.ประสานมิตรระหว่างปี พ.ศ.๒๕๑๘-๒๕๑๙
(หัวเรื่อง สมัยนั้นมีคนเขียนเรื่องอาวุธปืนไปลงในหนังสือที่ข้าพเจ้าทำด้วย)
นี่ก็หัวเรื่อง เขียนประกอบเรื่องของนักเขียนที่เขียนไปลง
Create Date : 30 ตุลาคม 2553
Last Update : 30 ตุลาคม 2553 13:18:01 น.
26 comments
Counter : 6538 Pageviews.
Share
Tweet
สายัณห์สวัสดีค่ะลุงบูลย์
+============================+
ว้าว! ผีมือ อะกึ๊ย!
ฝีมือนักวาดการ์ตูนยุคเก่า...มาเล่าใหม่พร้อมนำภาพหัวเรื่องมาโชว์
ดูแล้วเหมือนย้อนความรู้สึกกลับไปสมัยเป็นนักเรียนชั้นประถม
หากแต่ไม่ค่อยได้อ่านการ์ตูนเล่มบาง ๆ บ่อยนัก
เพราะอยู่บ้านนอก ได้สตางค์ไปโรงเรียนแค่ไม่กี่สลึง
อย่าหวังจะได้ซื้อมาอ่านเล่นเชียวนะ อะคึ่ ๆ
ปล. วันนี้กระแสลมหนาวพัดแรงค่ะ ต้องสวมหมวกถุงเท้ากันหนาวอย่างหนา
คาดว่าฤดูหนาวปีนี้ ได้สวมเสื้อผ้ากันหนาวคุ้มค่าราคาแน่ ๆ หุ หุ
โดย:
สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น
วันที่: 30 ตุลาคม 2553 เวลา:16:34:32 น.
จริงเลยครับ
ต้องขยันแบบฉลาด
จึงจะประสบความสำเร็จ
เอ ว่าแต่ว่า ขี้เกียจแบบฉลาดบางทีก็ประสบความสำเร็จได้ด้วยก็มีให้เห็นนะครับ อิอิ
ชอบอักษรประดิษฐ์คำว่าอาวุธปืนครับลุง
โดย:
น้ำ-ฟ้า-ป่า-เขา
วันที่: 30 ตุลาคม 2553 เวลา:16:39:33 น.
อ่านแล้วมีกำลังใจจัง
ชอบเรื่องประณิธานของฉัน
แม่ค้าขายกล้วยแขกนี่คืออาชีพที่ใฝ่ฝันของหนูเลย จำได้ได้ว่าตอนไปโรงเรียนเรียนตอนเช้าต้องแวะตลาดไปดูแม่ค้าทอดกล้วยแขกก่อนไปเรียนจริงๆนะคะ เดี๋ยวเอาไว้ไม่มีงานทำ หนูจะไปทอดกล้วยแขกสานฝันในวัยเยาว์ (ทอดกล้วยแขกไม่เรื่องกล้วยๆ)
โดย:
seton
วันที่: 30 ตุลาคม 2553 เวลา:18:14:27 น.
ขอบคุณคุณลุงบูลย์ที่แต่งบทกลอนเป็นคอมเม้นต์ให้ผม
ชอบมากครับ
ภาพประกอกเรื่งสั้น หรือภาพหัวเรื่อง คงอยู่ในความทรงจำของคน
เขียนเรื่องไม่มีวันลืม เขาต้องขอบคุณและระลึกถึงคุณลุงบูลย์ตลอดไป
แต่ละลายเส้น แต่ละภาพ เห็นความมานะ ความพยายามที่ซ่อนอยู่
น่าจะมีหน้าตาของใครบางคนซ่อนอยู่ในภาพเหล่านี้ อย่างภาพน้ำตา
พ่อน้ำใจหมอ ผมนึกถึงรายการทีวีสมัยก่อน คือ รายการพบหมอศิริราชครับ
โดย:
Insignia_Museum
วันที่: 30 ตุลาคม 2553 เวลา:19:07:06 น.
โอ...ลุงบุลย์เอางานเก่าๆแบบนี้มาให้ดูเรื่อยๆเลยระยะนี้
เพลิดเพลินมากๆค่ะ
เป็นคนทำงานไว้เยอะทีเดียว
ภาพการ์ตูนในบล้อกวันนี้ ทำไมนักล่าฯดูมันหัวโตๆไปหมดคะลุง
โดย: นักล่าน้ำตก IP: 27.130.211.125 วันที่: 30 ตุลาคม 2553 เวลา:21:52:07 น.
สวัสดีคุณอัยย์
ที่ว่าหัวโต ๆ นั่นเพราะตั้งใจจะให้มันเป็น ตูนครับ แต่ทีนี้ลุงคงไม่ถนัดตูนจริง ๆ มันก็เลยดูอีหลักอีเหลื่อ
โถ... บล็อกนี้มีผู้เข้ามาเกินร้อย แต่เมนท์แค่ ๕ แสดงว่า ควรหยุดหรือควรทำต่อไปดี
ขอเสียงหน่อย
โดย: ลุงบูลย์ (
pantamuang
) วันที่: 31 ตุลาคม 2553 เวลา:9:21:57 น.
มาลงชื่อก่อน เด่วมาใหม่ครับ
โดย:
ปลายแป้นพิมพ์
วันที่: 31 ตุลาคม 2553 เวลา:10:37:48 น.
ควรทำต่อไปครับคุณลุงบูลย์ (แต่เอ...ออกความเห็นแบบนี้จะทำให้คุณลุงบูลย์เหนื่อยมากขึ้นไหมนี่...)
อย่างน้อยเด็กรุ่นหลังจะได้ทราบความเป็นมาของต้นกำเนิดการ์ตูนไทย ชีวิตนักเขียนการ์ตูนอิสระสมัยก่อน เพื่อเปรียบเทียบกันนักวาดรุ่นใหม่ที่มีเครื่องไม้เครื่องมือให้เลือกมากมาย อย่างน้อยเด็กๆที่เรียนอนิเมชั่นจะได้เข้ามาศึกษาครับ
โดย:
Insignia_Museum
วันที่: 31 ตุลาคม 2553 เวลา:20:41:01 น.
สวัสดียามเช้าวันหวยออกครับลุง
ชอบหลายถ้อยคำในบล็อกนี้ จำได้บ้างว่าเคยผ่านสายตามาแล้ว แต่มาดูซ้ำอีกครั้งก็ดูได้ไม่เบื่อ เพราะเป็นภาพวาดการ์ตูนที่ผมชอบครับ
โดย:
ปลายแป้นพิมพ์
วันที่: 1 พฤศจิกายน 2553 เวลา:9:08:18 น.
สวัสดีครับลุง
ขอบคุณที่ไปชี้แนะและให้กำลังใจผมครับ
ถ้ายังขยันสักวันอาจมีสนามให้ลง ใช่ไหมครับ
ผมอ่านไล่ตงจิ้นแล้ว วันหลังจะไปหา ครูไพบูลย์ฯ
ของลุงมาอ่านมั้งครับ
โดย:
ดอกหญ้า บนทางดิน
วันที่: 1 พฤศจิกายน 2553 เวลา:11:21:48 น.
สวัสดีค่ะลุงบูลย์
+========================+
คนมีฝีในมืออย่างลุงบูลย์.. หาคนเลียนแบบได้ยากกกกส์ ในยุคนี้ค่ะ
เพราะฉะนั้น.. ต้องฝากลวดลายการ์ตูนให้ระเบิดเถิดเทิงต่อไป
เชื่อมั่นว่า... ที่นี่คือแหล่งเรียนรู้วิถีชีวิตหลากหลายสไตล์
และยังได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นหลากหลายเช่นกันค่ะ
บล๊อกแก๊ง.. คือ สถานีอิสระเสรีในการคิด เขียนและ ฯลฯ
ทั้งเป็นการแสดงความรู้ ความคิด ความสามารถของมิตรรักฯ ได้ไม่จำกัด
ใครที่รู้จัก ไม่รู้จัก เมื่อเข้ามาอ่านในบล๊อกฯ (เป็นสมาชิกหรือไม่เป็น)
ยังเปิดโอกาสให้ทุกคนได้แสดงความคิดโดยไม่จำกัดสิทธิใด ๆ ทั้งสิ้น
แม้ว่า... บางเวลาอาจเบื่อ(หน่าย) แต่หากได้แวะมาอ่านเรื่องดีดี
อยากน้อย ๆ ก็ช่วยให้สมองเกิดจินตนาการขึ้นมาเป็นแรงดลใจ
ให้ทำอะไรดีดี... อย่างสม่ำเสมอค่ะ
สู้ ๆ สู้ต่อไป
ไปเรื่อย ๆ จนกว่าลุงบูลย์ขี้เกียจเล่นบล๊อกฯ อะคึ่ ๆ
ปล. เขียนเม้นท์ซะยาวเฟื้อย
ดูเหมือนจะการเม้นท์เพื่อปลุกใจให้เข้าบล๊อกฯ ไปซะงั้น หุ หุ
โดย:
สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น
วันที่: 1 พฤศจิกายน 2553 เวลา:11:28:29 น.
ลป. ขอปรับปรุงประโยคใหม่ แบบใส่อารมย์ขำขัน
เพื่อเข้ากับบรรยากาศของภาพการ์ตูน
+========================+
คนมีใฝในมือ อะกึ๊ย!
ฝีมืออย่างลุงบูลย์.. หาคนเลียนแบบได้ยากกกกส์ ในยุคนี้ค่ะ
เพราะฉะนั้น.. ต้องฝาก "ลวดลายการ์ตูนไทย" ให้ระเบิดเถิดเทิงต่อไป
หุ หุ อะคึ่ ๆ อะเอิ๊ก ๆ
ขำขันแบบ 3 เวอร์ชั่น
โดย:
สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น
วันที่: 1 พฤศจิกายน 2553 เวลา:11:36:35 น.
หวัดดีค่ะ
มาดูตูนหัวโต แล้วก็มาทักทายจร้า...
ทำต่อไปจิ...แฟนขาประจำก็ยังอยู่ครบนี่นา
คิดถึงนะคะ
โดย: นักล่าน้ำตก IP: 27.130.193.181 วันที่: 1 พฤศจิกายน 2553 เวลา:19:58:42 น.
เมนท์ไม่ได้มานาน
โดย: ธารดาว IP: 110.49.205.87 วันที่: 2 พฤศจิกายน 2553 เวลา:4:24:55 น.
อืมม์ วันนี้คอมเมนท์ได้แฮะ
โอ้โห ลุง ทำได้ขนาดลุงนี่่ก็สุุดยอดแล้ว...
คำสอนของลุงหลายๆอย่าง ถือว่าเป็นประโยชน์กับรุ่นหลังๆได้เป็นอย่างดี ไม่ว่าจะในประเด็นงานเขียน หรือการใช้ชีวิต
***
ครูที่เคยสอนโรงเรียนประถมของผมหลายท่าน เกษียณอายุแล้วก็ยังลำบาก ท่านหนึ่งไม่มีแม้แต่บ้านจะซุกหัวนอน ต้องไปอาศัยอยู่กับครอบครัวที่ใช้ชีวิตแบบชาวสันติอโศก
อีกท่านหนึ่งเป็นระดับผอ. ท่านไม่มีรถยนต์ขับ ทั้งๆที่่สมัยเป็นผอ. ท่านเป็นคนชอบเรื่องรถ ปัจจุบันเห็นขี่มอเตอร์ไซค์ไปเอาของมาขาย...
ทำให้ผมอดคิดไม่ได้ว่า ทำไมเป็นถึงครูแล้ว บั้นปลายชีวิตกลับไม่มั่นคง แต่่ก็รู้สาเหตุ(ฟังจากลุงเล่า) ว่าทำไมครูหลายๆท่านถึงไม่มั่นคง...
***
ลุงรู้จักครูเพลงที่เพิ่งเสียชีวิต ชื่อ ครูจิ๋ว พิจิตร ไหมล่ะครับ ผมเพิ่งรู้จัก ทั้งๆที่่เคยฟังเพลงฝีมือการแต่งของครูเพลงท่านนี้คุ้นหูอยู่หลายเพลง
จากรายงานข่าว ทำให้รู้ว่า ครูเพลงอัจฉริยะผู้นี้ ก็ค่อนข้างจะอาภัพอยู่
***
แวะมาคุยครับ
โดย: ธารดาว IP: 110.49.205.87 วันที่: 2 พฤศจิกายน 2553 เวลา:4:40:58 น.
ที่เขียนข้างบนนั้นมันเป็นอย่างนี้
คือสงสัยในวิถีคนมาหา
มากันร้อยสี่สิบในพริบตา
แต่คนมาทักทายกลายสิบคน
หันไปที่เฟลบุ๊คสนุกนัก
เขามาชักชวนเป็นเพื่อนเดือนร้อยหน
เขาสนุกอะไรสงสัยพิกล
แต่ตรงนี้ไม่มีคนค่อยทักทาย
ก็สงสัยแค่นี้นี่แหละหนอ
ว่าอะไรมันจะพอบอกได้หมาย(ไหม)
สิ่งเราทำอยู่รู้เสียดาย
แต่ทำไมที่เฟสบุคบุกรบกวน
ขอบอกกล่าวให้เข้าใจว่าไม่ชอบ
จะอยู่แต่ในกรอบบล็อกล้วนล้วน
ใครอยากคุยอยากท้าเชิญมาชวน
ลุงจะตอบทั่วถ้วนทุกทุกคน
............
ขอบคุณทุกท่านที่มาทักทาย พอดีจะรีบไปงานทอดกฐินพระราชทานกับสมาคมข้าราชการบำนาญ ที่ลุงเป็นกรรมการด้วยเดี๋ยวจะไปเยี่ยมท่านที่มาทักทายครับ
โดย: ลุงบูลย์ (
pantamuang
) วันที่: 2 พฤศจิกายน 2553 เวลา:7:11:02 น.
สวัสดีธารดาว
ฮ่า ๆ ในที่สุดก็เมนท์ได้ใช่ไหมล่ะ
นักเขียนดังเพื่อนเราคนหนึ่งที่เขียนบล็อกมานานปี และเขาเป็นคนชักนำให้ลุงมาหัดทำบล็อกเมื่อราวหกเจ็ดปีที่แล้ว(ถ้าจำไม่ผิด) ตอนหลัง ๆ เขาประกาศปิดบล็อก แล้วก็ไปเขียนเฟส.. เพราะว่าที่นั่นฮิตกว่า
คนเราจะเป็นเพื่อนกันทำไมต้องตามกระแสด้วย เมื่อก่อนไฮ ๕ ลุงก็เอากับเขานิด ๆ พอมาตอนนี้ อีกแล้ว เฟส ๆ ๆ มีนักเขียนตรึมเลย แต่พวกขายสินค้าก็ตรึมเหมือนกัน อิ ๆ
อย่างลุงจริง ๆ นะ ถ้าเห็นว่าที่นี่ไม่มีใครอยากคุยด้วยก็เลิกมันซะ จบ เวลาแต่ละนาทียิ่งมีค่าอยู่
เรื่องครู ๆ ที่มานะว่า ครูต้องสอนตนเองได้ด้วย ไม่ใช่สอนแต่คนอื่น ลุงเองตอนนี้หมั่นสอนตนเองทุกวัน ครูบางคนพอออกจากครูเอาบำเหน็จมากินหมด บางคนมีบำนาญเขาให้กู้บำนาญมาหมุนก็กู้อีก และถ้ารับเงินบำนาญรายเดือน สหกรณ์ครูเขาก็ยังให้กู้อยู่ ครูบางคนก็ไปกู้สหกรณ์อีก หนี้สินไปหมดคือแคนเซิลกันตอนตาย
ลุงเองตอนนี้งานรับจ้างไม่มีแล้ว มีแต่งานเขียนหนังสือ ก็ต้องขยันเขียนไปเรื่อยอย่างน้อยกลอนสักบทต่อสัปดาห์ก็ไม่ยากเกินไป แต่หนี้สินลุงไม่มี ฮา ๆ
บำนาญที่จะไม่พอก็มีอยู่เรื่องเดียว ภาษีสังคม พวกซองทั้งหลาย พวกนี้สร้างปัญหาให้มาก คนใกล้ตัวลุงยิ่งใจกว้าง แทบทั้งจังหวัดไปหมด เขาหวังว่าวันใดลุงเด็ต จะได้คืน คิดแบบนี้ผิด ผิดมากแต่ก็พูดกันไม่เข้าใจก็ต้องตามใจเขา
เดือนที่แล้วน้ำประปาไม่มี ฝนชุมพรไม่ตก หรือตกนาน ๆ ครั้ง ลงทุนซื้อโอ่งกับทำรางน้ำไปห้าพันบาท บำนาญรายเดือนไม่พอก็ไปถอนเงินตัวเองหมื่นหนึ่งมาจากสหกรณ์ครู แต่ยามปรกติก็ทำไม่รู้ไม่ชี้เสีย เงินปันผลรายปี ปีละหมื่นสองพันกว่าบาท กลายเป็นเงินฝาก เคยถอนไปเที่ยวลาวเสียห้าหมื่นพออีกสามปีไม่ไปยุ่งเงินก็ไหลกลับเข้าบัญชีเท่าเดิม
นี่เรียกว่าสอนตัวเอง ไม่รวยแต่ไม่เดือดร้อน (ถ้าคนข้างตัวไม่หาเรื่องมาให้)
โดย: ลุงบูลย์ (
pantamuang
) วันที่: 2 พฤศจิกายน 2553 เวลา:8:18:36 น.
อรุณสวัสดีค่ะลุงบูลย์
+=======================+
ขอบคุณค่ะสำหรับ "ลีลากวีกระวาด ณ บ้านนอก"
เขียนเหน็บได้จี๊ดใจจัง หุ หุ
โอ้ว!~ ธารดาว เจ้ามาได้จั๋งได่
ฮู้บ่เอื้อยสาวฯ คึดฮอดบักหำน้อยคักหลายเด้อ
น้ำท่วมนาแถวบ้านบ่บักหล่าคำแพง
เอื้อยเบิ่งสารคดี "ภาวะโลกฮ้อน" น้ำจิท่วมหนักขึ้นเรื่อย ๆ
คาดว่า "ภัยธรรมชาติ" กำลังลงโทษมนุษย์อย่างยุติธรรมนะ
ตอนนี้เขียนเรื่องสั้น ๆ ยาว ๆ ไปกี่เล่มแล้ว
นำเสนอให้แฟนคลิป อะกึ๊ย! แฟนคลับที่นี่ด้วยนะ
อาศัยบล๊อกลุงบูลย์ที่นี่แหล่ะ.. ไหน ๆ ก็เคยอาศัยมาแต่แรกแล้ว
เพราะไม่ยอมทำบลีอกเป็นของต้วเอง อะคึ่ ๆ
โดย:
สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น
วันที่: 2 พฤศจิกายน 2553 เวลา:8:40:11 น.
มันดี555555
โดย: เน่ร IP: 117.47.13.214 วันที่: 2 พฤศจิกายน 2553 เวลา:12:02:42 น.
สวัสดีค่ะลุงบูลย์
+========================+
โอ้ว! ศิษย์ก้นหม้อ อะกึ๊ย!
ศิษย์รักนักเขียน "ธารดาว" มาได้จังได๋ หุ หุ
ผ่านไป 10 ปี ยังไม่สายสำหรับการแวะมาทักทายกัน อะเอิ๊ก ๆ
น้องหล่าคำแพง หายหัว-หายตัวไปโดนเติบ
เอื้อยสาวฯ คึดฮอดหลายคักเด้อ
ยามเบิ่งข่าวน้ำท่วมแถบอีสานที่มีลำน้ำไหลผ่าน
ย่านน้องบ่าวลอยน้ำตุ๊บป่อง ๆ ๆ ในนาข้าวซั่นเด่!
ตอนนี้เขียนนิยายขายได้กี่ล้านเล่มแล้ว
ละคร "กระบือสื่อรัก" ลงจอทีวีเมื่อใดจะได้ชมกันจ๊ะ
ณ บ้านนอก ตอนนี้กระแสลมรัก อะกึ๊ย!
กระแสมลมหนาวแรง โหมกระหน่ำทำให้หัวใจหวั่นไหวจัง หุ หุ
ว่าง ๆ จากงานเขียนนิยายก็แวะมาทักทายกันที่นี่บ่อย ๆ นะจ๊ะ
ปล. จขบ.ยิ่งขี้งอนและบ่นน้อยใจมิตรรักฯ
ที่น้าน นานจะแวะมาพูดคุยกัน
มากันบ่อย ๆ จขบ. อ่านเม้นท์แล้วยิ้มอยู่หน้าจอฯ มีความสุข อะคึ่ ๆ
โดย:
สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น
วันที่: 2 พฤศจิกายน 2553 เวลา:15:17:53 น.
ตกลงสาวบ้านนอกมาทักทายธารดาวใช่ไหม
เอาเลยธารดาวอยู่ไหนมาตอบหน่อย
วันนี้เข้าบล็อกมาตอนสองทุ่ม ตกใจมากนึกว่าโดนยึดบล็อกเสียแล้ว เพราะล็อกอินไม่ได้ มีปกใหม่มาบังไว้หมด
นึกว่าพูดอะไรผิด ถ้าผิดก็กรุณาเตือนนะครับ เจ้านาย...
โดย: ลุงบูลย์ (
pantamuang
) วันที่: 2 พฤศจิกายน 2553 เวลา:19:50:54 น.
มาอ่านคำตอบยาวๆครับ
อย่างที่คุณลุงบูลย์ว่า ไม่ว่าจะอายุเท่าใด
ยังต้องเตือนตัวเองอยู่ร่ำไป แม้ในวัยเกษียณอายุแล้ว
ผมเคยคิดว่าวัยเกิน 60 น่าจะปลอดภัยเรื่องเงินๆ ทองๆ
จากตัวอย่างที่คุณธารดาวยกมาให้ดู
เห็นที่ต้องเตรียมตัวเหมือนกันครับ
เรื่องเฟสบุ๊คนี่ คุณลุงบูลย์กับผมใจเดียวกีน ผมมีเพื่อนในนั้น 3 คน
คนหนึ่งเป็นลูกาสาว เปิดไว้ไม่เคยเล่นเลยครับ ยังนึกไม่ออกว่าจะ
สนุกได้อย่างไร
โดย:
Insignia_Museum
วันที่: 2 พฤศจิกายน 2553 เวลา:21:32:41 น.
ตอนเดินผ่านแผงการ์ตูนก็ชะเง้อมองนะครับ ว่าจะมีผลงานของอาจารย์วางแผงบ้างไหม ไม่ทราบมีวางแผงไหมครับช่วงนี้
โดย: แมวหง่าว (
chaiwatmsu
) วันที่: 3 พฤศจิกายน 2553 เวลา:1:35:01 น.
ซำบายดีเอื้อยสาวฯ
คุณกระบือฯคงไม่ได้ออกอากาศแล้วละ ไม่มีคำอธิบายจากทางสถานี
มีละครหลายเรื่องที่ถูกดอง ไม่ทราบเหตุผลเหมือนกันครับ
ีปีนี้น้ำมามาก โชคดีหน่อย แถวบ้านไม่ท่วม แต่ชาวนาหลายคนก็ช้ำใจมากกับต้นข้าวที่จมอยู่ใต้น้ำ ก็ได้แต่ให้กำลังใจกันไป
หนาวจนขนลุกแบบนี้ เอื้อยสาวมีผ้าห่มหรือยัง ผ้าห่มตราผู้บ่าว 555
มาทักพี่สาว ไม่ทักเ้จ้าของบ้านกันละ อิอิ
โดย: ธารดาว IP: 110.49.193.98 วันที่: 3 พฤศจิกายน 2553 เวลา:5:59:20 น.
ผมก็อีกคนหนึ่งที่ไม่สนเฟสบ๊ง เฟสบุ๊ค อะไรนั่น คงเล่นแต่บล็อกอย่างเดียวนี่ละ จะได้มีเวลาทำอย่างอื่นบ้าง
สวัสดียามบ่ายครับลุง ฟ้ามืดมาอีกแล้ว นี่อีกไม่กี่วันก็สิ้นปี ถ้าเกิดคลื่นยักษ์มาอีก คราวนี้แถวคึกคักบ้านผมไม่เหลือแน่
โดย:
ปลายแป้นพิมพ์
วันที่: 3 พฤศจิกายน 2553 เวลา:13:50:15 น.
ถูกต้องเลยสาวบ้านนอก กำลังจะอัพบล็อกใหม่ยู้ เห็นมีคอมเมนท์ถูกแบนทั้งตู่ เลยรีบแก้ปมให้ อิ ๆ ตอนแรกตกใจนึกว่าใครมาถอนหงอก หมู่นี้บรรยากาศล้วนน่าระแวงไปหมด ทั้งธรรมชาติและคน
รับเมล์เมื่อเช้าเขาว่า วันที่ ๓๐ ธันวาคม ๕๓ นี้ จากชุมพรยันนราธืวาสแผ่นดินจะจมลงใต้ทะเล ให้เตรียมอพยพ ลุง เตรียม ตต.อย่างเดียวไม่รู้จะอพยพไปไหน ขอไปอยู่บ้านสาว กับบ้านธารดาวได้บ่
โดย: ลุงบูลย์ (
pantamuang
) วันที่: 3 พฤศจิกายน 2553 เวลา:15:10:59 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
pantamuang
Location :
[Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 22 คน [
?
]
ไม่อยู่อย่างอยาก แต่ยังอยากจะอยู่
อยู่อย่างไม่ลำบาก เวลาที่เหลือน้อยรีบสอยรีบคว้า
ก่อนจะหมดเวลาให้สอย
ดวงดาวบนฟ้าก็สอยได้ ถ้ารู้จักต่อด้ามฝันให้ยาวพอ
ฝันถึงไหนก็ได้ มีสิทธิ์ฝัน แต่จะเป็นจริงหรือไม่ช่างฝัน
เพราะสิ่งที่ฝันคือนวนิยาย..
ชีวิตก็คือนวนิยายเรื่องหนึ่ง ที่เราเป็นผู้เขียนและกำกับ.
เริ่ม 9 กันยายน 2550
Friends' blogs
หนอนเมืองกรุงฯ
pu_chiangdao
สีน้ำฟ้า
Mommy and me
สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น
แพรจารุ
Insignia_Museum
ปลายแป้นพิมพ์
hyee
ชบาฉาย
นักล่าน้ำตก
ทีแปลง
seton
ดอกหญ้า บนทางดิน
panwat
หญิงแก่น
นางมารร้ายจีจี้
แนวเนี๊ยะ
หลวงเส
Webmaster - BlogGang
[Add pantamuang's blog to your web]
Links
ประพันธ์สาส์น
ท่านจันทร์
ประภัสสร เสวิกุล
นิตยสารสกุลไทย
ฮอตเมล์ดอทคอม
นายอินทร์
ไทยไรเตอร์
โกศล อนุสิม
colour code ป้ามด
โค้ดง่ายสำหรับบล็อก โดย ป้ามด
กระบี่ทูเดย์
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
+============================+
ว้าว! ผีมือ อะกึ๊ย!
ฝีมือนักวาดการ์ตูนยุคเก่า...มาเล่าใหม่พร้อมนำภาพหัวเรื่องมาโชว์
ดูแล้วเหมือนย้อนความรู้สึกกลับไปสมัยเป็นนักเรียนชั้นประถม
หากแต่ไม่ค่อยได้อ่านการ์ตูนเล่มบาง ๆ บ่อยนัก
เพราะอยู่บ้านนอก ได้สตางค์ไปโรงเรียนแค่ไม่กี่สลึง
อย่าหวังจะได้ซื้อมาอ่านเล่นเชียวนะ อะคึ่ ๆ
ปล. วันนี้กระแสลมหนาวพัดแรงค่ะ ต้องสวมหมวกถุงเท้ากันหนาวอย่างหนา
คาดว่าฤดูหนาวปีนี้ ได้สวมเสื้อผ้ากันหนาวคุ้มค่าราคาแน่ ๆ หุ หุ