|
|
Love Story part 2...Michael & Lisa Marie...Enter : Lisa Marie Presley...
ต่อจากตอนที่แล้วค่ะ เพื่อน ๆ มิตรรัก ไมค์ ลิซ่า แฟนคลับ
As Elvis's sole beneficiary, Lisa would come into a fortune of about $300 million, but not until she turned thirty. Most of Lisa's money would be the result of the savvy Priscilla Beaulieu Presley's business acumen. While Elvis had earned roughly $250 million in his life, by the time he died his estate was valued at $5.4 million. It was his ex-wife, Priscilla, who turned Elvis's failing Presley Enterprises around to make a profit. Turning Elvis's fourteen-acre estate, Graceland (purchased by him in 1957) into a tourist attraction, in 1982 was one stroke of geniuse on her part. It brought in $20 million a year.
Throughout 1993, during the time Michael seemed obsessed with Jordie Chandler, he was dating Lisa, intermittently. When the molestation allegations surfaced in life, however, Michael's relationship with Lisa became a more urgent matter to him. Ironically, if not for Jordie's accusations and the ensuing scandal, he and Lisa may never have become anything more than just friends, a coupling similar to the innocuous, non-sexual "romanced' he had with Brooke Shields and Tatum O'Neal. However, after Michael began the second leg of his Dangerous tour and the investigation intensified, he began to depend on Lisa for emotional support, telephoning her from overseas, seeming desperate and alone. During such anguished calls, Lisa would attempt to counter his sadness with humour, cheerfulness and good advice. As he grew to depend upon her, their relationship strengthend.
"I was in on the beginning of the molestation stuff, and I was getting the phone calls, and he was telling me that it was extortion," she recalled. 'I believed him at the time. I mean, I was convinced. He was freaking out. I believed that he didn't do anything wrong, and that he was being wrongly accused and, yes, I started falling for him. I wanted to save him. I felt that I could do it.'
......Michael Proposes to Lisa Marie.....
It was difficult to imagine how things could get much wore for Michael Jackson in the fall of 1993. In just a matter of months he had, without a doubt experienced the 'swift and sudden fall from grace', he would later write about in his self-revealing song, 'Stranger in Moscow'
Certainly, no one had counted on Michael becoming addicted to drugs, thereby raising the stakes in terms of the precarious nature of his future and well-being. Yet, anxious, unable to sleep and, he said, in pain because of dental work and a recent surgery to his scalp (a consequence of the burn he suffered during that Pepsi commercial), Michael began taking more of the painkillers, Percodam, Demerol and codeine, as well as tranquillizers Valium, Xanax and Ativan. Such dependence was uncharted terrain for him.
In the past, he had made an effort to not over-medicate during recovery from plastic surgeries, explaining to doctors that he wanted to remain 'sharp' for the purpose of making sound business and carees dicisions. However, with al that was going on in his life at this time, Michael no longer cared to be quite so focused. In fact, he wanted to forget, escape. It didn't take long before he was completely dependent on the drugs. It happened so quickly that his team in the United State didn't even realize what was going on with Michael, untill it was too late to do anything about it.
Everyone was stunned to learn that Michael had a problem with drugs. Of course, Elizabeth Taylor understood and had empathy for his plight. She'd been there, with her own, well-publicized battles. Lisa Marie Presley was also sympathetic; she, too, was a recovering addict.
'When I was a teenager, I was completely out of control.' she told me. 'I started doing drugs when I was fourteen. I had been spinning for quite some thime, years, when I finally hit bottom. That was when I found myself on a seventy-two-hour bender of cocaine, sedatives, pot and drinking, all at the same time. I woke up and there were all of these people, friends of mine, passed out on the floor. My coke dealer was in the room trying to sell me more stuff. I just said, 'That's it Everybody get the f...c..k out.' I don't know why I got addicted, I just know that I was going to die if I didn't get help. Finally, my mother and I decided I would go to the Scientology Center in Hollywood for detoxfication. It saved my life.'
When Michael telephoned Lisa from overseas in September 1993, he was high, incoherent and delusional. Alarmed, Lisa attempted to convince Michael to do as she had once done, enter a rehabilitation centre. For Lisa, the quest to pull a drug-addled superstar back from the edge had great significance. She had shared with friends earlier the guilt she had suffered as a child, seeing her father falling into his own bottomless pit of addiction. She was still married to Danny Keough, but unhappily. She was restless and felt that she had no real purpose; she wanted more than motherhood, she said. Michael's dilemma seemed to provide an outlet for her. 'Absolutely, I felt that I had a responsibility to save him,' she said. 'I don't know the psychology of it and what it had to do with my father. I only know what I felt.'
There was one major obstacle that lay before Lisa if she was going to help quiet the demons haunting Michael: access. It was well known that Jackson had done a very thorough job of insulating himself from the outside world. Often, he would start casual relationships with people, many of whom were certain that their relationship would grow, only to find that Michael had left them behind. Calls would go unanswered, sometimes letters would be returned, unread. Lisa had heared of Michael's reputation for tossing aside new-found 'soulmates', and saw this pattern as a liability if she was going to complete her task of rebuilding his crumbling life. She would have to proceed with caution.
In her frequent telephone calls to him, Lisa maintained that Michael could not go on much longer with his personal life and career in such disarray. He was immobilized by uncertainty and a sense of hopelessness, which had contributed to his addiction. she suggested to him the idea others in his camp had begun to secretly dicuss: that Michael end his misery with a cash settlement to Evan Chandler. Michael was, predictably, against the idea. A man who'd been building an image for himself since the time most children were building tree houses, Michael cared deeply about what people thought of him. Even if the image he had fostered over they years was, arguably, not the best one for him, it was the result of a great deal of strategizing on his part, and on that of his handlers. 'He felt that this thing of him being wacky and weird and crazy worked for him,' Lisa recalled, 'and maybe for a time, it did. I don't know. I was always against it. I always thought he was bigger, better, than the image. I always thought the image did him an injustice.'
One thing was certain: by 1993 Michael was lonelier than he'd ever before been, and that was really saying something. He had to face the fact that his career, his most enduring passion, was in jeopardy, a possible fatality either of an unlawful, immoral love affair with a minor or of poor judgement in having aligned himself so stubbornly with money, Lisa suggested rehab at the very least. She cared deeply about him. she told him, and she wanted to be sure he knew it.
One night, while abroad, Michael found himself, as he often would, feeling trapped in plush hotel suite, alone with the constant drone of a chanting crowd below his room. After a string of phone calls from lawyers and publicists, Michael decided to calm himself by calling the one person who could somehow help him forget that his career hung in the balance: Lisa.
She had certainly been persistent in her pursuit of him. She left telephone numbers for a house she was renting in Canoga Park, California.
She had certainly been persistent in her pursuit of him. She left telephone numbers for a house she was renting in Canoga Park, California.
She also left the number of the new three-acre estate which she had just purchased and was getting ready to occupy on Long Valley Road in Hidden Hills (an exclusive gate-guarded equestrian community in Calabasas, California, where she still lives, today).
Then, just to be sure, she left the number where she could be reached in Clearwater, Florida, where she was planning to spend time at the Scientology retreat. She even sent him party balloons with messages attached. Somehow, she could always put a smile on his face, even if it was just her raspy voice proclaiming, 'Oh, f....c..k them' He found her in Canoga Park.
Michael valued Lisa settling effect on him, so much so that during his phone conversation, he posed a question that surprised both of them. 'If I ask you to marry me, would you do it?' Was this a joke? A hypothetical? Or was it a dare for Lisa to take him seriously? If it was a dare, Lisa was just the woman to take it-even though she was still married to Danny Keough. Without missing a beat, she replied, 'I would do it.' Michael didn't say a word, at first. He then said, 'Hold on, I have to use the bathroom.'
When he finally did speak into the phone again, he was speaking to his new fianceee. 'My love for you is real,' Michael told Lisa. 'Pleas believe me.' Michael didn't realize, however, that whether or not Michael love her wasn't the real issue for Lisa. His proposal served a greater purpose. It would give her access, she hoped, to enter his secret world. Then, from the inside, she would begin to put the pieces of this broken man together, and this time she would not fail.
The 'troops' to which Michael's adviser had referred were those Jackson team members on their way to Mexico City: attorneys John Branca, Howard Weitzman, Bert Fields, as well as Dr Arnold Klein (to deal with a skin condition brought on by Jackson's anxiety) and Elizabeth Taylor. They hope to convince Michael to return to the States. The longer he stayed away the guiltier he looked to his fans. Lisa Marie Presley also hoped to go on the trip.
For the last few years, Elizabeth had been trying to convice Michael to open himself up to a romantic relationship. However, when it began to happen with Lisa, she suddenly felt left out. 'She has a deep insecurity about other women, especially younger women,' says a friend of Michael's. 'I spent a great deal of time in her company and saw for myself the competitiive way she dealt with Lisa.
One of Jackson's associates was with Elizabeth and Lisa during a meeting. Both were sitting in the adviser's office, discussing their concern about Michael. Elizabeth looked grand in a blak, turtleneck sweater and matching skirt, her hair in a bouffant style. Her eyes, the world's most famous violet pair, were concealed by large sunglasses, which she even wore indoors. By contrast, Lisa looked like a punk rocker in torn denim slacks, a white T-shirt and a black leather jacket.
('I can understand if she doesn't want to be a star like her father,' Elizabet said of Lisa, later 'However, one would think she would at least want to dress like one.')
'I think we should get him into rehab,' Lisa said, speaking of the beleaguered Michael. 'Fly to be at his side. Do whatever it takes.'
Liz gave Lisa an icy star. 'It's taken care of, dear.' she said. 'I've been rescuing Michael for years.
'Well, maybe that's the problem.' Lisa countered. 'Maybe he needs to grow up, do things on his own-'
Elizabeth cut her off. 'Or maybe not, dear,' she said. With her tone sickeningly sweet, she made her point: Lisa was an interloper. Perhaps she realized she'd acted rudely, because Elizabeth then apologized and blamed her attitude on the stress of the times.
Still, Lisa was chagrined and felt that Elizabeth had treated her as if she was one of Michael's groupie, rather than a trusted friend. She decided not to go to Mexico City because, as she later explained, she didn't want to make things wore for Michael. However, from that point onward, Lisa considered Elizabeth to be, as she put it, 'opposing counsel.'
ขอขอบคุณ คุณ ลูกโป่งสีน้ำเงิน
จากในหนังสือ Michael Jackson : The Magic&The Madness by J.RANDY TARABORRELLI
ในฐานะที่เป็นผู้ได้รับประโยชน์แต่เพียงผู้เดียวจากเอลวิส ลิซ่าจึงกลายมาเป็นผู้รับมรดกมหาศาลประมาณ 300 ล้านดอลลาร์ ตั้งแต่เธอยังอายุไม่ถึง 30 ปี ทรัพย์สมบัติของลิซ่านั้นส่วนใหญ่เป็นผลจากความเฉลียวฉลาดและความมีไหวพริบเฉียบแหลมของการดำเนินธุรกิจของ Priscilla Beaulieu Presley
ในขณะที่เอลวิสยังมีชีวิตอยู่นั้น เขาสามารถหารายได้ทั้งหมดประมาณ 250 ล้านดอลลาร์ และเมื่อเขาจากไป ทรัพย์สินที่เป็นอสังหาริมทรัพย์ก็มีมูลค่า 5.4 ล้านดอลลาร์
เพราะอดีตภรรยาของเขา พริสซิลลา ผู้พลิกวิกฤติของบริษัทของเอลวิสที่กำลังแย่ให้กลับกลายมาเป็นการสร้างผลกำไร นั่นคือการเปลี่ยนเกรซแลนด์ของเอลวิสบนเนื้อที่ 14 เอเคอร์(ที่เขาซื้อไว้ในปี 1957) ให้กลายมาเป็นสถานที่ที่ดึงดูดนักท่องเที่ยวในปี 1982 นับเป็นการจับจังหวะที่แสนอัจฉริยะของเธอ ซึ่งสามารถสร้างรายได้ถึง 20 ล้านดอลลาร์ต่อปี
ตลอดช่วงปี 1993 ระหว่างที่ไมเคิลเหมือนถูกครอบงำด้วยจอร์ดี้ แชนดเลอร์ ขณะนั้นเขาเพิ่งเริ่มเดทกับลิซ่า และเมื่อมีการตั้งข้อหาการทำร้ายร่างกายเด็ก ความสัมพันธ์ระหว่างไมเคิลและลิซ่าก็เหมือนจะใกล้ชิดกันเข้ามากขึ้นเรื่อยๆ มีการกล่าวเสียดสีต่อเรื่องนี้ว่า ถ้าไม่ใช่การถูกกล่าวหาจากคดีของจอร์ดี้และเรื่องราวอื้อฉาวที่ตามมา ไมเคิลกับลิซ่าคงไม่ได้มีอะไรมากไปกว่าความเป็นเพื่อน มันคงจะเป็นการคบหาที่ไร้เดียงสา เป็นความรักที่ปราศจากเรื่อง sex เข้ามาเกี่ยวข้อง เหมือนที่เขาเคยมีกับบรู๊ค ชิลด์และตาตั้ม โอนีล
อย่างไรก็ตามหลังจากที่ไมเคิลเริ่มกลับไปแสดงคอนเสิร์ต Dangerous tour และการสืบสวนเริ่มทวีความรุนแรงมากขึ้น ไมเคิลเริ่มที่จะพึ่งพาการช่วยเหลือทางด้านจิตใจจากลิซ่า เขาโทรหาลิซ่าข้ามประเทศด้วยความสิ้นหวังและโดดเดี่ยว ระหว่างสายโทรศัพท์ที่รวดร้าวจากไมเคิลนั้น ลิซ่ากลับโต้กลับความเศร้าของไมเคิลด้วยอารมณ์ขัน การให้กำลังใจและคำแนะนำดีๆ เมื่อเขาต้องพึ่งพาเธอมากขึ้นๆ ความสัมพันธ์ของทั้งสองก็ยิ่งแข็งแรงขึ้น
ฉันอยู่ในช่วงเวลาเริ่มต้นของเรื่องคดีทำร้ายร่างกาย ฉันได้รับโทรศัพท์ และเขาบอกฉันว่ามันเป็นการข่มขู่ เธอหวนคิดถึง ตอนนั้นฉันเชื่อเขา ฉันหมายความว่า ฉันแน่ใจ มันเป็นเรื่องบ้าบอ ฉันเชื่อว่าเขาไม่ได้ทำอะไรผิด และเขาถูกกล่าวหาอย่างผิดๆ และใช่...ฉันเริ่มตกหลุมรักเขา ฉันต้องการจะช่วยเขา ฉันรู้สึกว่าฉันทำได้
ไมเคิลขอลิซ่าแต่งงาน...
มันยากที่จะจินตนาการว่าเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นในฤดูใบไม้ร่วงในปี 1993 นั้นทำให้ไมเคิล แจ๊คสันย่ำแย่เพียงใด
ในช่วงหลายเดือนที่เขาเจอ เขาเองไม่เคยมีประสบการณ์ที่น่าสงสัย จากการตกลงมาจากความสง่างามอย่างปัจจุบันทันด่วนแบบนี้ ซึ่งต่อมาเขาได้เขียนเพลงซึ่งเปิดเผยชีวิตของเขาเองในช่วงเวลานั้น 'Stranger in Moscow'
แน่นอนที่สุด ไม่มีใครเชื่อหรอกว่าไมเคิลจะติดยา ซึ่งนั่นเพิ่มความไม่ปลอดภัยต่ออนาคตและสวัสดิภาพของเขา ทั้งความกังวล การนอนไม่หลับ และเขาบอกว่าความเจ็บปวดจากการทำฟันและการผ่าตัดหนังศีรษะของเขาที่ผ่านมาเมื่อเร็วๆนี้ (ผลจากการบาดเจ็บจากการเผาไหม้ที่เขาได้รับขณะการถ่ายทำภาพยนตร์โฆษณาของเป๊ปซี่) ไมเคิลเริ่มใช้ยาแก้ปวดมากขึ้น ทั้งเพอโรแคม เดเมอรอล และโคเดอีน เช่นเดียวกับยากล่อมประสาท แวเลียม ซาแน็กส์ และอะติแวน ซึ่งเป็นการพึ่งพาที่เขาไม่คุ้นเคย
ในอดีต ไมเคิลพยายามที่จะไม่ใช้ยามากเกินไประหว่างการฟื้นฟูหลังการผ่าตัดศัลยกรรม เขาอธิบายกับหมอว่า เขาต้องการที่จะคงความหลักแหลมในการทำงานธุรกิจเพลงและการตัดสินใจที่เกี่ยวกับอาชีพของเขา อย่างไรก็ตาม เพราะสิ่งต่างๆทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับเขาในช่วงเวลานั้น ไมเคิลก็ไม่สนใจที่จะตั้งใจในเรื่องต่างๆอีกต่อไป ที่จริงแล้วเขาต้องการจะลืม ต้องการจะหนี มันเป็นเวลาไม่นานนักก่อนที่เขาจะพึ่งพายาพวกนั้นอย่างสมบูรณ์ มันเกิดขึ้นเร็วมากจนแม้แต่ทีมงานในสหรัฐอเมริกาก็ไม่ทันที่จะตระหนักว่าเกิดอะไรขึ้นกับไมเคิล จนกระทั่ง...สายเกินไปที่จะทำอะไรกับมันได้
ทุกคนพากันอึ้ง เมื่อพบว่าไมเคิลมีปัญหาเรื่องการใช้ยา แน่นอนว่า อลิซาเบธ เทย์เลอร์นั้น เข้าใจ และเห็นใจในเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น เธอเคยผ่านเหตุการณ์ต่าง ๆ เหล่านี้มาแล้ว ด้วยตัวของเธอเอง ท่ามกลางการเผยแพร่ข่าวต่าง ๆ ของสื่อ ลิซ่า มารีย์ เพรสลีย์เอง ก็เห็นใจไมเคิล เช่นกัน เพราะเธอเอง ก็เคยผ่านการบำบัดอาการติดยาเสพติดมาแล้ว
"เมื่อครั้งที่ฉันเป็นวัยรุ่น ฉันแทบจะหลุดโลกไปเลย" เธอเล่าเรื่องราว "ฉันเริ่มใช้ยาตั้งแต่ฉันอายุได้ 14 ฉันตกอยู่ในความมึนเมาอยู่นานหลายปี ฉันรู้สึกได้ถึงความเลวร้ายของมัน ก็ต่อเมื่อฉันอยู่ในปาร์ตี้ยาเสพติด และเสพมันติด ๆ กันตลอด 72 ชม ฉันตื่นขึ้นมาจากความมึนเมา และพบว่า มีคนหลายคน ซึ่งรวมถึงเพื่อน ๆ ของฉันด้วย นอนกันเกลื่อนกราดบนพื้นห้อง คนขายยาพยายามคะยั้นคะยอให้ฉันเสพต่อ จู่ ๆ ฉันก็พูดว่า "พอแล้ว นี่ทุกคนบ้ากันไปหมดแล้ว" ฉันไม่รู้ว่าทำไมฉันติดยา ฉันรู้แค่ว่า ฉันกำลังจะตาย ถ้าไม่มีใครช่วยฉัน สุดท้าย แม่และฉันตัดสินใจที่จะไปรับการบำบัดล้างพิษที่ศูนย์ Scientology ในฮอลลีวูด นั่น ทำให้ฉันมีชีวิตรอดมาจนถึงวันนี้"
เมื่อไมเคิลโทรศัพท์ทางไกลมาหาลิซ่าในเดือนกันยายน ปี 1993 ตอนนั้นเขาค่อนข้างเลื่อนลอย เรียกได้ว่าอาการไม่ค่อยดีนัก ซึ่งถือว่าเป็นสัญญาณอันตราย ลิซ่าพยายามเป็นอย่างที่ยิ่ง ที่จะโน้มน้าวให้ไมเคิลเข้ารับการรักษาเพื่อบำบัดฟื้นฟูจากอาการติดยา สำหรับลิซ่าแล้ว ความพยายามในการเหนี่ยวรั้งศิลปินระดับโลกให้หลุดพ้นจากวงจรของการใช้ยา ถือเป็นเรื่องสำคัญมาก เธอเคยระบายความในใจกับเพื่อนของเธอถึงความรู้สึกผิดพลาดต่อเรื่องที่เคยเกิดขึ้นเมื่อเธอยังเป็นเด็ก การที่เธอต้องทนเห็นการสูญเสียของพ่ออันเนื่องจากการติดยา ในขณะนั้นเธอใช้ชีวิตแต่งงานกับ Danny Keough ชีวิตคู่ของเธอไม่ค่อยมีความสุขนัก เธอรู้สึกขาดที่พึ่ง และรู้สึกขาดเป้าหมายในชีวิต เธอต้องการที่จะเป็นมากกว่าแม่ของลูก สิ่งที่เกิดขึ้นกับไมเคิล เปิดโอกาสให้เธอได้เป็นมากกว่านั้น แน่นอน ฉันรู้สึกว่าฉันต้องช่วยเขา เธอบอกว่า ฉันไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน หรือมันอาจจะเกี่ยวกับประสบการณ์ของฉันที่มีกับพ่อก็ได้นะ ตอนนี้ฉันแค่รู้สึกว่าอยากจะช่วย
อุปสรรคหลักที่ลิซ่าต้องเผชิญ เมื่อเธอพยายามจะช่วยไมเคิลให้พ้นจากปีศาจที่ตามล่าเขา ก็คือ การเข้าถึงไมเคิล
เป็นที่รู้กันดีว่าไมเคิลนั้นพยายามปิดกั้นตัวเองจากโลกภายนอก บ่อยครั้งที่เขาจะสร้างความสัมพันธ์กับผู้คน หลายคนที่แน่ใจว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาและไมเคิลจะงอกเงย แต่กลับต้องมาพบว่า ไมเคิลทิ้งพวกเขาไว้เบื้องหลัง ไมเคิลจะไม่รับสาย บางทีจดหมายก็ถูกตีกลับ หรือไม่ถูกเปิดอ่าน
ลิซ่าได้ยินกิตติศัพท์ของไมเคิลมาว่าเขามักทิ้งขว้างคนที่เพิ่งคบหากัน และมองว่ามันเป็นความรับผิดชอบของเธอ หากเธอจะช่วยกอบกู้ชีวิตที่แตกสลายของเขาให้กลับมาดีเหมือนเดิมอีกครั้ง เธอจะต้องทำด้วยความระมัดระวัง
บ่อยครั้งเมื่อลิซ่าโทรไปหาไมเคิล เธอจะบอกเขาว่าเขาไม่สามารถปล่อยให้ชีวิตส่วนตัวและอาชีพของเขาอยู่ในสภาพที่ยุ่งเหยิงแบบนี้อีกต่อไปแล้ว เขาต้องอยู่อย่างนิ่งเงียบเพราะความลังเลและความสิ้นหวัง ซึ่งมีส่วนทำให้เขาติดยา
ลิซ่าแนะนำไมเคิลถึงความคิดหนึ่งที่คนที่สนับสนุนไมเคิลเริ่มถกเถียงกันอย่างลับๆ นั่นก็คือ ให้ไมเคิลเสนอเงินให้ Evan Chandler เพื่อยุติเรื่องอื้อฉาว แน่นอนว่าไมเคิลไม่เห็นด้วยกับความคิดนี้
ชายคนหนึ่งที่ได้สร้างภาพลักษณ์ของเขามาตั้งแต่ช่วงที่เด็กทั่วไปกำลังสร้างบ้านต้นไม้ ไมเคิลใส่ใจในสิ่งที่ผู้คนคิดเกี่ยวกับตัวเขาอย่างมาก แม้ว่าภาพลักษณ์ที่เขาสร้างมาหลายปีนั้น จะไม่ใช่ภาพลักษณ์ที่ดีที่สุดสำหรับเขา มันเป็นผลลัพธ์ของแผนการทางธุรกิจของเขาและเหล่าผู้จัดการ
"เขารู้สึกว่าภาพลักษณ์ที่เพี้ยนและแปลกนั้นส่งผลดีต่อเขา" ลิซ่าเอ่ย "และบางครั้ง มันก็จริงนะ ฉันไม่รู้สิ ฉันไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้มาตลอด ฉันคิดอยู่เสมอว่าไมเคิล ยิ่งใหญ่และดีกว่า ภาพลักษณ์ของเขา ฉันว่ามันไม่ยุติธรรมสำหรับเขาเลย"
สิ่งหนึ่งที่แน่นอน :
ในปี 1993 ไมเคิลนั้นโดดเดี่ยวกว่าที่เขาเคยเป็นมาก่อน และนั่นแสดงให้เห็นว่ามีสิ่งที่ผิดปกติเกิดขึ้นกับเขา เขาต้องเผชิญหน้ากับความจริงที่ว่า งานและความหลงใหลที่ไม่มีที่สิ้นสุดของเขากำลังตกอยู่ในอันตราย เป็นเรื่องความเป็นความตาย ไม่เรื่องความสัมพันธ์ที่ผิดศีลธรรมกับผู้เยาว์ก็เรื่องที่ผู้คนพากันตัดสินเขา ที่พยายามแก้ปัญหาชีวิตด้วยเงิน ลิซ่าแนะนำให้เขาไปบำบัด เธอเป็นห่วงเขามาก เธอพร่ำบอกเขาและเธอต้องการแน่ใจว่าเขารับรู้
คืนหนึ่ง ขณะที่อยู่ต่างประเทศ ไมเคิลพบว่าตัวเขารู้สึกอย่างที่เคยรู้สึกอยู่บ่อยครั้ง คือรู้สึกเหมือนติดอยู่ในห้องสูทสุดหรูของโรงแรม เปล่าเปลี่ยวอยู่กับเสียงคนร้องตะโกนจากด้านล่าง หลังจากที่ต้องรับสายเหล่าทนายความและนักประชาสัมพันธ์ ไมเคิลตัดสินใจโทรหาคนที่อาจช่วยให้เขาลืมได้ว่า อาชีพของเขากำลังแขวนอยู่บนเส้นด้าย: ลิซ่า
 
ลิซ่าจะต้องแน่ใจว่าเธอจะสามารถติดต่อกับไมเคิลได้อยู่เสมอ เธอทิ้งเบอร์โทรศัพท์ที่บ้านซึ่งเธอเช่าอยู่ใน Canoga Park รัฐแคลิฟอร์เนียไว้ให้เขา
เธอยังทิ้งเบอร์โทรศัพท์ที่บ้านขนาดสามเอเคอร์หลังใหม่ที่ Long Valley Road ใน Hidden Hills ซึ่งเธอเพิ่งซื้อมาและกำลังเตรียมจะย้ายเข้าไปด้วย (บ้านหลังดังกล่าวอยู่ในหมู่บ้านนักขี่ม้าซึ่งมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคอยดูแลอยู่ที่หน้าประตูใน Calabasas รัฐแคลิฟอร์เนีย ซึ่งเป็นบ้านที่เธออาศัยอยู่ในปัจจุบัน)
นอกจากนี้ เพื่อให้มั่นใจมากขึ้น เธอยังทิ้งเบอร์โทรศัพท์ที่น่าจะติดต่อเธอได้ใน Clearwater รัฐฟลอริด้า อันเป็นสถานที่ซึ่งเธอวางแผนไว้ว่าจะไปเพื่อศึกษาศาสนา Scientology ด้วย และเธอยังส่งลูกโป่งอวยพรพร้อมข้อความไปให้เขาอีกด้วย เธอสามารถจะระบายรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาได้เสมอ ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง แม้ว่ามันจะเป็นแค่เสียงห้าว ๆ ของเธอที่ร้องขึ้นว่า "โอ้ f ... c .. k พวกมันเหอะ" และเขาก็สามารถติดต่อเธอได้ที่ Canoga Park
ไมเคิลให้คุณค่าในตัวลิซ่าอย่างมากเพราะเธอสามารถสร้างอิทธิพลต่อเขาได้มากมาย จนกระทั่งในระหว่างการสนทนาทางโทรศัพท์ระหว่างเขากับเธอ เขาก็ได้เอ่ยถามคำถามหนึ่งซึ่งสร้างความประหลาดใจให้กับเขาทั้งคู่ "ถ้าผมขอคุณแต่งงาน คุณจะแต่งไหมครับ?" นี่ล้อเล่นหรือเปล่า? นี่เป็นแค่เรื่องสมมติใช่ไหม? หรือจะเป็นแค่คำถามท้าทายลิซ่าว่าเธอจริงจังกับเขาหรือเปล่า? ถ้ามันเป็นคำท้าสำหรับลิซ่าล่ะก็ เธอก็เป็นผู้หญิงคนนั้นที่กล้ารับคำท้า แม้ว่าเธอจะยังมีสถานภาพสมรสอยู่กับ Danny Keough เธอตอบโดยไม่รีรอว่า "ฉันจะแต่งกับคุณค่ะ" ในตอนแรก ไมเคิลไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก แต่หลังจากนั้น เขาก็พูดขึ้นว่า "รอแป๊บนึงนะครับ ผมขอไปเข้าห้องน้ำหน่อย"
เมื่อเขากลับมาคุยโทรศัพท์อีกครั้ง ตอนนี้เขากำลังคุยอยู่กับคู่หมั้นคู่หมายคนใหม่ของเขาแล้ว "ผมรักคุณจริง ๆ นะ" ไมเคิลกล่าวกับลิซ่า "โปรดจงเชื่อผม" อย่างไรก็ตาม ไมเคิลไม่ได้ตระหนักเลยว่า การที่เขาจะรักเธอจริง ๆ หรือเปล่านั้น ไม่ใช่สิ่งสำคัญสำหรับลิซ่า การขอแต่งงานของเขาเป็นไปตามวัตถุประสงค์ที่ยิ่งใหญ่กว่านั้น เธอหวังว่ามันจะกลายเป็นหนทางให้เธอสามารถเข้าถึงโลกแห่งความลับของเขาได้ จากนั้น เธอจะสามารถประสานชิ้นส่วนที่แตกร้าวภายในตัวตนของชายคนนี้ได้ และครั้งนี้เธอจะไม่ล้มเหลวแน่นอน
คณะที่ปรึกษาของไมเคิล อันประกอบไปด้วย ทนายความ จอห์น บลังก้า, โฮวาดร์ เวียทซ์แมน, เบิร์ธ ฟิลด์ และ ดร.อาโนลด์ ไคลน์ (แพทย์ที่ดูแลเรื่องปัญหาทางผิวหนังของไมเคิล) และอลิซาเบธ เทเลอร์ ทั้งหมดถูกกล่าวถึงในขณะกำลังเดินทางไปยังเม็กซิโก ซิตี้ พวกเขาหวังที่จะโน้มน้าวให้ไมเคิล ตัดสินใจเดินทางกลับไปยังสหรัฐอเมริกา เนื่องจากยิ่งเขาอยู่นอกประเทศนานเท่าไหร่ เขาก็จะยิ่งกลายเป็นคนผิดในสายตาแฟน ๆ ใจจริงแล้ว ลิซ่า มารีย์ เพรสลีย์เอง ก็อยากร่วมในการเดินทางครั้งนี้ด้วย
ในช่วงสองสามปีหลัง อลิซาเบธพยายามหว่านล้อมให้ไมเคิล เปิดใจพร้อมรับกับความรัก แต่เมื่อไมเคิลมีความรักกับลิซ่า อลิซาเบธก็มีความรู้สึกว่าตัวเองถูกทอดทิ้ง ลึก ๆ แล้ว เธอรู้สึกเป็นรองเวลาที่อยู่ใกล้กับผู้หญิงคนอื่น โดยเฉพาะ ผู้หญิงที่เด็กกว่า เพื่อนคนหนึ่งของไมเคิลเล่าว่า ฉันเคยใช้เวลาช่วงหนึ่งอยู่กับเธอ และได้มีโอกาสเห็นวิธีที่อลิซาเบธปฏิบัติต่อลิซ่าในเชิงแข่งขันเล็ก ๆ
ผู้ช่วยคนหนึ่งของไมเคิลอยู่กับอลิซาเบธและลิซ่าในระหว่างการประชุม หญิงสาวทั้งสองนั่งอยู่ในห้องของที่ปรึกษา เพื่อหารือเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับไมเคิล อลิซาเบธนั้นดูสง่างามในโทนสีดำ โดยเธอสวมเสว๊ตเตอร์คอเต่า เข้าชุดกันกับกระโปรง ผมของเธอถูกเซทมาอย่างดีในสไตล์ Bouffant ดวงตาคู่สวยอันแสนโด่งดังของเธอถูกปกปิดไว้ด้วยแว่นกันแดดขนาดใหญ่ ซึ่งเธอสวมใส่เอาไว้แม้ขณะอยู่ในร่ม ในทางตรงกันข้าม ลิซ่าแต่งกายในแนวพังค์ ร๊อค โดยเธอสวมกางเกงยีนส์ขาด ๆ กับเสื้อยืดสีขาว คลุมทับด้วย แจ๊กเกตหนังสีดำ
ฉันคิดว่า เราควรพาเขาไปรับการบำบัด ลิซ่าเอ่ยถึงปัญหาของไมเคิล เราต้องอยู่เคียงข้างเขา รับมือกับทุกอย่าง ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
ลิซมองลิซ่าด้วยสายตาเย็นชา มีคนดูแลเขาอยู่แล้ว สาวน้อย ลิซพูดขึ้น ฉันดูแลปกป้องไมเคิลมาหลายปีแล้ว
งั้นหรือ บางทีนั่นอาจจะเป็นปัญหา ลิซ่าเถียง บางทีเขาอาจจะต้องโตเป็นผู้ใหญ่ ให้เขาได้ทำอะไรด้วยตัวเองบ้าง
อลิซาเบธแทรกขึ้น หรืออาจจะไม่ใช่ก็ได้นะจ๊ะเธอ เธอพูดน้ำเสียงค่อนแคะ และพูดสื่อในทำนองที่ว่า ลิซ่ากำลังก้าวก่ายในเรื่องนี้อยู่ บางทีเธออาจะรู้ตัวก็ได้ว่าที่แสดงออกไปนั้นมันไม่สมควร เพราะว่าหลังจากนั้นอลิซาเบทก็กล่าวขอโทษลิซ่า โดยบอกว่าที่เธอแสดงออกไปอย่างนั้น เพราะเธอกำลังอยู่ในภาวะเครียด
แต่ยังไง ลิซาก็ยังคงรู้สึกว่าเธอถูกอลิซาเบธปฏิบัติราวกับว่าเธอเป็นพวกแฟนเพลงที่คลั่งไคล้ไมเคิล แทนที่จะคิดว่าเธอเป็นเพื่อนคนหนึ่งที่ไมเคิลไว้วางใจ เธอจึงตัดสินใจ ไม่เดินทางไปยัง Mexico City โดยเธอให้เหตุผลในภายหลังว่า เธอไม่อยากทำให้เหตุการณ์ต่าง ๆ เลวร้ายไปกว่านี้สำหรับไมเคิล อย่างไรก็ดี นับจากตอนนั้น ลิซ่าก็เห็นว่าอลิซาเบธเป็นที่ปรึกษาที่เป็นฝ่ายตรงข้ามของเธอ
ขอขอบคุณ คุณแอริโกะและคุณ P.S.T (Pretty Small Thing) นะคะ
ทีมแปลของไมเคิลคลับ...
//www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C8571919/C8571919.html
| Create Date : 22 พฤศจิกายน 2552 |
| Last Update : 22 พฤศจิกายน 2552 19:27:57 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1924 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
แดุ่ไมเคิล ที่รัก....
ตั้งใจทำบล็อกนี้ เพื่อเป็นการเก็บรวบรวมบทความดี ๆ ที่เขียนเรื่องราวของคุณ..
ผลงานที่งดงาม..
ภาพแห่งความประทับใจที่ทิ้งร่องรอยของคุณไว้ ณ โลกใบนี้...
โลกที่คุณใช้เวลาทั้งชีวิตที่จะปกป้อง...หวงแหน...
ด้วยความรักและปรารถนาทีุ่ลึกซึ้งต่อผู้คนทั้งหลาย...
สิ่งที่ฉันทำได้เพื่อคุณช่างเล็กน้อยราวหยดน้ำในมหาสมุทร
เมื่อเทียบกับสิ่งที่คุณทำเพื่อคนอื่นอยู่เสมอ...
พักให้สบายนะ...
สักวันเราคงได้พบกันอีกครั้งในบ้านของพระเจ้า.....
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [