BlogGang.com : : Jeeup - Did Michael do it?: The Untold Story IV

Love Lives Forever...I do it for u, Michael Jackson...You're always in my heart...

Group Blog

All Blogs

Did Michael do it?: The Untold Story IV

Part 4 Jackson asked his then-lawyer

Jackson asked his then-lawyer, Bert Fields, to intervene. One of the most prominent attorneys in the entertainment industry, Fields has been representing Jackson since 1990 and had negotiated for him, with Sony, the biggest music deal ever—with possible earnings of $700 million. Fields brought in investigator Anthony Pellicano to help sort things out. Pellicano does things Sicilian-style, being fiercely loyal to those he likes but a ruthless hardball player when it comes to his enemies.

Given the facts about sodium Amytal and a recent landmark case that involved the drug, the boy’s allegations, say several medical experts, must be viewed as unreliable, if not highly questionable.“It’s a psychiatric medication that cannot be relied on to produce fact.”
On July 9, 1993, Dave Schwartz and June Chandler Schwartz played the taped conversation for Pellicano. “After listening to the tape for ten minutes, I knew it was about extortion,” says Pellicano. That same day, he drove to Jackson’s Century City condominium, where Chandler’s son and the boy’s half-sister were visiting. Without Jackson there, Pellicano “made eye contact” with the boy and asked him, he says, “very pointed questions”: “Has Michael ever touched you? Have you ever seen him naked in bed?” The answer to all the questions was no. The boy repeatedly denied that anything bad had happened. On July 11, after Jackson had declined to meet with Chandler, the boy’s father and Rothman went ahead with another part of the plan—they needed to get custody of the boy. Chandler asked his ex-wife to let the youth stay with him for a “one-week visitation period.” As Bert Fields later said in an affidavit to the court, June Chandler Schwartz allowed the boy to go based on Rothman’s assurance to Fields that her son would come back to her after the specified time, never guessing that Rothman’s word would be worthless and that Chandler would not return their son.

Wylie Aitken, Rothman’s attorney, claims that “at the time [Rothman] gave his word, it was his intention to have the boy returned.” However, once “he learned that the boy would be whisked out of the country [to go on tour with Jackson], I don’t think Mr. Rothman had any other choice.” But the chronology clearly indicates that Chandler had learned in June, at the graduation, that the boy’s mother planned to take her son on the tour. The taped telephone conversation made in early July, before Chandler took custody of his son, also seems to verify that Chandler and Rothman had no intention of abiding by the visitation agreement. “They [the boy and his mother] don’t know it yet,” Chandler told Schwartz, “but they aren’t going anywhere.”

On July 12, one day after Chandler took control of his son, he had his ex-wife sign a document prepared by Rothman that prevented her from taking the youth out of Los Angeles County. This meant the boy would be unable to accompany Jackson on the tour. His mother told the court she signed the document under duress. Chandler, she said in an affidavit, had threatened that “I would not have [the boy] returned to me.” A bitter custody battle ensued, making even murkier any charges Chandler made about wrong-doing on Jackson’s part. (As of this August [1994], the boy was still living with Chandler.) It was during the first few weeks after Chandler took control of his son—who was now isolated from his friends, mother and stepfather—that the boy’s allegations began to take shape.

At the same time, Rothman, seeking an expert’s opinion to help establish the allegations against Jackson, called Dr. Mathis Abrams, a Beverly Hills psychiatrist. Over the telephone, Rothman presented Abrams with a hypothetical situation. In reply and without having met either Chandler or his son, Abrams on July 15 sent Rothman a two-page letter in which he stated that “reasonable suspicion would exist that sexual abuse may have occurred.” Importantly, he also stated that if this were a real and not a hypothetical case, he would be required by law to report the matter to the Los Angeles County Department of Children’s Services (DCS).

According to a July 27 entry in the diary kept by Rothman’s former colleague, it’s clear that Rothman was guiding Chandler in the plan. “Rothman wrote letter to Chandler advising him how to report child abuse without liability to parent,” the entry reads.

At this point, there still had been made no demands or formal accusations, only veiled assertions that had become intertwined with a fierce custody battle. On August 4, 1993, however, things became very clear. Chandler and his son met with Jackson and Pellicano in a suite at the Westwood Marquis Hotel. On seeing Jackson, says Pellicano, Chandler gave the singer an affectionate hug (a gesture, some say, that would seem to belie the dentist’s suspicions that Jackson had molested his son), then reached into his pocket, pulled out Abrams’s letter and began reading passages from it. When Chandler got to the parts about child molestation, the boy, says Pellicano, put his head down and then looked up at Jackson with a surprised expression, as if to say “I didn’t say that.” As the meeting broke up, Chandler pointed his finger at Jackson, says Pellicano, and warned “I’m going to ruin you.”

At a meeting with Pellicano in Rothman’s office later that evening, Chandler and Rothman made their demand – $20 million.

On August 13, there was another meeting in Rothman’s office. Pellicano came back with a counteroffer—a $350,000 screenwriting deal. Pellicano says he made the offer as a way to resolve the custody dispute and give Chandler an opportunity to spend more time with his son by working on a screenplay together. Chandler rejected the offer. Rothman made a counterdemand—a deal for three screenplays or nothing—which was spurned. In the diary of Rothman’s ex-colleague, an August 24 entry reveals Chandler’s disappointment: “I almost had a $20 million deal,” he was overheard telling Rothman.

Before Chandler took control of his son, the only one making allegations against Jackson was Chandler himself—the boy had never accused the singer of any wrongdoing. That changed one day in Chandler’s Beverly Hills dental office.

In the presence of Chandler and Mark Torbiner, a dental anesthesiologist, the boy was administered the controversial drug sodium Amytal—which some mistakenly believe is a truth serum. And it was after this session that the boy first made his charges against Jackson. A newsman at KCBS-TV, in L.A., reported on May 3 of this year that Chandler had used the drug on his son, but the dentist claimed he did so only to pull his son’s tooth and that while under the drug’s influence, the boy came out with allegations. Asked for this article about his use of the drug on the boy, Torbiner replied: “If I used it, it was for dental purposes.”

Given the facts about sodium Amytal and a recent landmark case that involved the drug, the boy’s allegations, say several medical experts, must be viewed as unreliable, if not highly questionable.

“It’s a psychiatric medication that cannot be relied on to produce fact,” says Dr. Resnick, the Cleveland psychiatrist. “People are very suggestible under it. People will say things under sodium Amytal that are blatantly untrue.” Sodium Amytal is a barbiturate, an invasive drug that puts people in a hypnotic state when it’s injected intravenously. Primarily administered for the treatment of amnesia, it first came into use during World War II, on soldiers traumatized—some into catatonic states—by the horrors of war. Scientific studies done in 1952 debunked the drug as a truth serum and instead demonstrated its risks: False memories can be easily implanted in those under its influence. “It is quite possible to implant an idea through the mere asking of a question,” says Resnick. But its effects are apparently even more insidious: “The idea can become their memory, and studies have shown that even when you tell them the truth, they will swear on a stack of Bibles that it happened,” says Resnick.

Recently, the reliability of the drug became an issue in a high-profile trial in Napa County, California. After undergoing numerous therapy sessions, at least one of which included the use of sodium Amytal, 20-year-old Holly Ramona accused her father of molesting her as a child. Gary Ramona vehemently denied the charge and sued his daughter’s therapist and the psychiatrist who had administered the drug. This past May, jurors sided with Gary Ramona, believing that the therapist and the psychiatrist may have reinforced memories that were false. Gary Ramona’s was the first successful legal challenge to the so-called “repressed memory phenomenon” that has produced thousands of sexual-abuse allegations over the past decade.

As for Chandler’s story about using the drug to sedate his son during a tooth extraction, that too seems dubious, in light of the drug’s customary use. “It’s absolutely a psychiatric drug,” says Dr. Kenneth Gottlieb, a San Francisco psychiatrist who has administeredsodium Amytal to amnesia patients. Dr. John Yagiela, the coordinator of the anesthesia and pain control department of UCLA’s school of dentistry, adds, “It’s unusual for it to be used [for pulling a tooth]. It makes no sense when better, safer alternatives are available. It would not be my choice.”

Part 4 Jackson asked his then-lawyer (คคห 3) - - - แปลโดย P.S.T.

ไมเคิลขอให้ทนายความของเขาในเวลานั้น คือเบิร์ท ฟิลดส์ (Bert Fields) ซึ่งเป็นทนายความที่มีชื่อเสียงที่สุดในวงการบันเทิงเข้ามาแทรกแซง ฟิลดส์ ได้ทำหน้าที่ผู้แทนของแจ๊คสันมาตั้งแต่ปี 1990 และได้ทำการต่อรองกับ Sony ในข้อตกลงทางธุรกิจดนตรีที่ใหญ่ที่สุดตั้งแต่เคยมีมาเพื่อไมเคิลด้วยรายได้ที่อาจสูงถึง $700 ล้าน ฟิลดส์ได้ดึงนักสืบชื่อว่า แอนโทนี่ เพลลิคาโน (Anthony Pellicano) เข้ามาช่วยเพื่อทำให้เรื่องต่าง ๆ กระจ่างขึ้น เพลลิคาโนทำงานในสไตล์แบบชาว Sicilian (เกาะที่ใหญ่ที่สุดในทะเลเมดิเตอเรเนียน ref: Wikipedia) นั่นคือซื่อสัตย์อย่างรุนแรงต่อบุคคลที่เขาชอบ แต่จะเป็นผู้เล่นที่โหดเหี้ยมไร้ความปราณีกับบุคคลที่เป็นศัตรูของเขา

จากข้อเท็จจริงเกี่ยวกับยาโซเดียม อมีทอล (Sodium Amytal: สาร sodium amytal จะออกฤทธิ์ทำให้เกิดอาการเหมือนครึ่งหลับครึ่งตื่น หรือเบลอๆ) และกรณีที่สำคัญซึ่งเกี่ยวข้องกับยาดังกล่าวเมื่อเร็ว ๆ นี้ ผู้เชี่ยวชาญทางด้านยาหลายท่านกล่าวว่า คำกล่าวอ้างของเด็กชายเป็นสิ่งที่ไม่น่าเชื่อถือ หรือไม่ก็เป็นคำกล่าวอ้างที่น่าสงสัยอย่างมาก "มันเป็นการใช้ยาทางด้านจิตเวชซึ่งไม่สามารถจะไว้วางใจได้เลยว่ามันจะทำให้ได้ข้อมูลที่เป็นความจริง"

ในวันที่ 9 กรกฎาคม 1993 เดฟ ชวาทซ์ และจูน แชนดเลอร์ ชวาทซ์ ได้ทำการเปิดเทปบันทึกบทสนทนาให้เพลลิคาโนฟัง "หลังจากได้ฟังเทปเป็นเวลาสิบนาที ผมก็รู้ได้ทันทีว่าเรื่องนี้มันเกี่ยวกับการรีดไถเงิน" เพลลิคาโนกล่าว ในวันเดียวกันนั้นเอง เขาขับรถไปยังคอนโดมิเนียม Century City ของไมเคิล ซึ่งเป็นสถานที่ที่ลูกชายของแชนดเลอร์และน้องสาวต่างมารดาของเขามาเที่ยวเล่น ในตอนนั้น ขณะที่ไมเคิลไม่ได้อยู่ในที่นั่น เพลลิคาโน "จ้องตา" เด็กชายคนนั้น และเริ่มตั้งคำถามกับเขา เขากล่าวว่า "ขอถามคำถามแบบไม่อ้อมค้อมเลยนะ": "ไมเคิลเคยแตะต้องตัวเธอไหม? เธอเคยเห็นเขาเปลือยบนเตียงไหม?" คำตอบสำหรับคำถามทั้งหมดนี้คือ "ไม่" เด็กชายตอบปฏิเสธซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าไม่ได้มีสิ่งเลวร้ายใด ๆ เกิดขึ้นเลย ในวันที่ 11 หลังจากที่ไมเคิล ปฏิเสธที่จะพบกับแชนดเลอร์ พ่อของเด็กชายคนนั้น รอธแมนได้เดินหน้าแผนการขั้นต่อไปทันที พวกเขาจำเป็นต้องได้สิทธิ์ในการดูแลเด็กชายคนนี้ แชนดเลอร์ขอกับภรรยาเก่าของเขา เพื่อให้เธอยอมให้เด็กชายได้อยู่กับเขา 1 สัปดาห์ โดยถือว่าเป็น "ช่วงเวลาการมาเยี่ยมเยือน 1 สัปดาห์" โดยเบิร์ท ฟิลดส์กล่าวไว้ในบันทึกคำให้การต่อศาลภายหลังว่า จูน แชนดเลอร์ ชวาทซ์ อนุญาตให้เด็กชายคนนั้นไปได้ โดยยึดถือการที่รอธแมนรับรองกับฟิลดส์ว่า ลูกชายของเธอจะกลับมาหาเธอหลังจากเวลาที่กำหนดแล้วแน่นอน ไม่ต้องเดาเลยว่าคำพูดของรอธแมนนั้นไม่มีค่าอะไรเลย และแชนดเลอร์จะไม่ยอมคืนลูกชายของพวกเขาให้อย่างแน่นอน

ไวลีย์ เอทเคน (Wylie Aitken) ทนายความของรอธแมน อ้างว่า "ในตอนที่ (รอธแมน) พูดออกไปเช่นนั้น เขาตั้งใจจะคืนเด็กให้จริง ๆ" อย่างไรก็ตาม เมื่อ "เขาได้รู้ว่าเด็กชายคนนั้นจะถูกดึงตัวออกนอกประเทศ (เพื่อไปทัวร์กับแจ๊คสัน) ผมคิดว่าคุณรอธแมนคงไม่มีทางเลือกอื่น" แต่ในบันทึกลำดับเวลาได้ระบุเอาไว้ชัดเจนอยู่แล้วว่า แชนดเลอร์ รู้ตั้งแต่ในพิธีจบการศึกษาเมื่อเดือนมิถุนายนว่าแม่ของเด็กชายวางแผนที่จะพาลูกชายของเธอออกทัวร์ บันทึกบทสนทนาทางโทรศัพท์ที่บันทึกไว้เมื่อต้นเดือนกรกฎาคม ก่อนหน้าที่แชนดเลอร์จะได้สิทธิ์ในการดูแลลูกชายของเขา ยังเป็นการยืนยันอีกครั้งว่า แชนดเลอร์และรอธแมน ไม่มีความตั้งใจ ที่จะรักษาข้อตกลงเรื่องช่วงเวลาในการเยี่ยมเยือนเลย "พวกเขา (เด็กชายคนนั้นและแม่ของเขา) ยังไม่ทราบเรื่องนี้" แชนดเลอร์กล่าวกับชวาทซ์ "แต่พวกเขาจะไม่ได้ไปไหนทั้งนั้น"

ในวันที่ 12 กรกฎาคม 1 วันหลังจากที่แชนดเลอร์ได้ควบคุมตัวลูกชายของเขา เขาจัดการให้ภรรยาเก่าของเขาเซ็นเอกสารที่รอธแมนเตรียมไว้ เพื่อเป็นการป้องกันไม่ให้เธอพาเด็กออกนอกเขต Los Angeles นี่หมายความว่าเด็กชายคนนี้จะไม่สามารถติดตามไมเคิลเพื่อไปร่วมทัวร์กับเขาได้ แม่ของเขากล่าวกับศาลว่า เธอยอมเซ็นเอกสารเพราะถูกบังคับข่มขู่ เธอกล่าวไว้ในบันทึกคำให้การว่า แชนดเลอร์ขู่ว่า "ฉันจะไม่ยอมคืน (เด็กชาย) ให้กับเธอ" การต่อสู้อย่างดุเดือดเพื่อแย่งสิทธิ์ในการเลี้ยงดูบุตรจึงเกิดขึ้น นั่นยิ่งทำให้คดีความต่าง ๆ ที่แชนดเลอร์ได้ฟ้องร้องการกระทำผิดในส่วนของไมเคิลยิ่งมืดมัวลงกว่าเดิม (ในเดือนสิงหาคมนี้ (1994) เด็กชายก็ยังคงอาศัยอยู่กับแชนดเลอร์) ในช่วงเวลาไม่กี่สัปดาห์หลังจากที่แชนดเลอร์ได้ควบคุมตัวลูกชายของเขา เด็กชายถูกแยกออกจากเพื่อน ๆ แม่ และพ่อเลี้ยงของเขา ช่วงเวลานี้เองที่ข้อกล่าวหาของเด็กชายคนนี้ได้เริ่มก่อตัวขึ้น

ในเวลาเดียวกัน รอธแมนก็พยายามสืบเสาะแสวงหาคำแนะนำจากผู้เชี่ยวชาญซึ่งจะช่วยสร้างข้อกล่าวหาต่อแจ๊คสันได้ โดยเขาได้โทรหา ดร.มาธิส อาบรามส์ (Dr. Mathis Abrams) จิตแพทย์แห่ง Beverly Hills จากการสนทนาทางโทรศัพท์ รอธแมนได้ยกสถานการณ์สมมติและถามคำถามกับอาบรามส์ อาบรามส์ทำการตอบคำถามนั้น ทั้งที่ไม่พบกับแชนดเลอร์และลูกชายของเขามาก่อน โดยในวันที่ 15 กรกฎาคม เขาได้ส่งจดหมายความยาว 2 หน้ากระดาษมาหารอธแมน พร้อมระบุว่า "เป็นข้อสงสัยที่สมเหตุสมผลว่าน่าจะมีการกระทำผิดทางเพศเกิดขึ้น" ที่สำคัญ เขายังระบุไว้อีกด้วยว่า ถ้าหากเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง ไม่ใช่เป็นเพียงแค่สถานการณ์สมมติแล้ว ตามกฎหมายเขาจำเป็นต้องรายงานเรื่องนี้ให้กับหน่วยงานเพื่อช่วยเหลือเยาวชนแห่งเขต Los Angeles (DCS) ได้รับทราบด้วย

ตามบันทึกของวันที่ 27 กรกฎาคมของอดีตเพื่อนร่วมงานของรอธแมน ทำให้แน่ใจว่า รอธแมนได้ชี้แนะแนวทางในการวางแผนแก่แชนดเลอร์ โดยในบันทึกได้กล่าวไว้ว่า “รอธแมนเขียนจดหมายถึงแชนดเลอร์และให้คำแนะนำต่อเขาในการเขียนรายการเกี่ยวกับการกระทำผิดทางเพศต่อเด็กโดยพ่อแม่ไม่ต้องรับผิด”

ณ จุดนี้ ยังไม่มีการเรียกร้องหรือกล่าวหาอย่างเป็นทางการ มีเพียงถ้อยคำคลุมเครือที่เริ่มเข้ามาพัวพันในการต่อสู้แย่งสิทธิในการเลี้ยงดูเด็กอย่างดุเดือด อย่างไรก็ตาม ในวันที่ 4 สิงหาคม 1993 สิ่งต่าง ๆ เริ่มชัดเจนมากขึ้น แชนดเลอร์และลูกชายของเขาได้พบกับไมเคิลและเพลลิคาโนในห้องชุดที่โรงแรม Westwood Marquis เพลลิคาโนกล่าวว่า ทันทีที่ได้เห็นไมเคิล แชนดเลอร์ตรงเข้าสวมกอดนักร้องดังอย่างรักใคร่ (ซึ่งบางคนบอกว่า สิ่งนี้เป็นสัญญาณที่ชี้ให้เห็นว่า ความสงสัยของทันตแพทย์ที่มีต่อตัวไมเคิลในการล่วงละเมิดทางเพศลูกชายของเขานั้นเป็นเท็จ) จากนั้นเขาก็ล้วงกระเป๋าเสื้อของเขาและดึงจดหมายของอาบรามส์ออกมา และเริ่มต้นอ่านข้อความในจดหมายนั้น เมื่อแชนดเลอร์อ่านมาถึงข้อความเกี่ยวกับการล่วงละเมิดทางเพศในเด็ก เพลลิคาโนบอกว่า เด็กชายคนนั้นก้มศีรษะลงก่อนจะมองขึ้นมายังไมเคิลด้วยสีหน้าประหลาดใจ ราวกับจะบอกว่า “ผมไม่ได้พูดแบบนั้นนะ” เมื่อการพบปะกันครั้งนี้สิ้นสุดลง เพลลิคาโนเล่าว่า แชนดเลอร์ชี้นิ้วไปยังไมเคิล และกล่าวเตือนว่า “ฉันจะทำให้แกต้องล่มจม”

หลังจากนั้น ในการพบปะกันกับเพลลิคาโนในสำนักงานของรอธแมนในช่วงเย็น แชนดเลอร์และรอธแมนยื่นข้อเรียกร้องเป็นจำนวนเงิน $20 ล้าน

ในวันที่ 13 สิงหาคม ได้มีการพบปะกันอีกครั้งในสำนักงานของรอธแมน เพลลิคาโนกลับมาพร้อมกับข้อเสนอตอบกลับ ซึ่งเป็นจำนวนเงิน $350,000 สำหรับข้อตกลงเรื่องการเขียนบทภาพยนตร์ เพลลิคาโนกล่าวว่าเขาได้ทำข้อเสนอนี้ขึ้นเพื่อแก้ไขปัญหาการโต้แย้งเรื่องสิทธิ์ในการดูแลเด็กและให้โอกาสแชนดเลอร์ได้มีเวลาในการแต่งบทภาพยนตร์ด้วยกันกับลูกชายของเขามากขึ้น แชนดเลอร์ปฏิเสธข้อเสนอนี้ รอธแมนได้ยื่นข้อเรียกร้องตอบกลับ เป็นข้อตกลงสำหรับบทภาพยนตร์ 3 เรื่องโดยไม่มีการต่อรอง ซึ่งได้ถูกปฏิเสธไปอย่างไม่ไยดี ในบันทึกของวันที่ 24 สิงหาคม ของอดีตเพื่อนร่วมงานของรอธแมน เปิดเผยความผิดหวังของแชนดเลอร์ไว้ดังนี้ “ฉันเกือบจะได้เงิน $20 ล้านอยู่แล้วเชียว” เขาแอบได้ยิน (แชนดเลอร์) กล่าวกับรอธแมน

ก่อนหน้าที่แชนดเลอร์จะได้ควบคุมตัวลูกชายของเขา บุคคลเดียวที่ทำการกล่าวหาไมเคิลคือตัวแชนดเลอร์เอง เด็กชายไม่เคยกล่าวหานักร้องดังเกี่ยวกับการกระทำผิดใด ๆ ทั้งสิ้น แต่สิ่งนั้นได้เปลี่ยนแปลงไปในวันหนึ่ง ณ คลินิกทันตกรรมที่ Beverly Hills ของแชนดเลอร์

ในการปรากฏตัวของแชนดเลอร์และมาร์ค ทอร์ไบเนอร์ ผู้เชี่ยวชาญด้านการให้ยาสลบทางทันตกรรมเด็กชายได้รับการให้ยาโซเดียม อมีทอล (sodium Amytal) ซึ่งเป็นที่ถกเถียงกันอย่างมาก โดยยาตัวนี้เป็นที่เชื่อกันอย่างผิด ๆ ว่า เป็น “ซีรั่มที่ทำให้พูดความจริง” (*truth serum/truth drug = ยาที่ทำให้ผู้ได้รับยอมให้ข้อมูลในสิ่งที่เขาไม่เต็มใจ มักถูกใช้ในการทำงานของตำรวจหรือการทหาร ref: Wikipedia) และหลังจากได้รับยานี้ เด็กชายเริ่มกล่าวหาแจ๊คสันเป็นครั้งแรก นักข่าวคนหนึ่งของ KCBS-TV ใน L.A. รายงานในวันที่ 3 พฤษภาคมของปีนี้ว่า แชนดเลอร์ได้ใช้ยานี้กับลูกชายของเขา แต่ทันตแพทย์อ้างว่า เขาใช้ยานี้เพียงเพื่อจะถอนฟันของลูกชายของเขาเท่านั้น และในขณะที่ยาออกฤทธิ์ เด็กชายก็เริ่มตั้งข้อกล่าวหานี้ขึ้นมาเอง สำหรับเรื่องราวการใช้ยากับเด็กชายที่ได้ถูกไต่ถามขึ้นมานี้ ทอร์ไบเนอร์ตอบว่า “ถ้าผมใช้มัน ก็ใช้เพื่อจุดประสงค์ทางงานทันตกรรมเท่านั้น”

จากข้อเท็จจริงเกี่ยวกับยาโซเดียม อมีทอล (Sodium Amytal) และกรณีที่สำคัญซึ่งเกี่ยวข้องกับยาดังกล่าวเมื่อเร็ว ๆ นี้ ผู้เชี่ยวชาญทางด้านยาหลายท่านกล่าวว่า คำกล่าวอ้างของเด็กชายเป็นสิ่งที่ไม่น่าเชื่อถือ หรือไม่ก็เป็นคำกล่าวอ้างที่น่าสงสัยอย่างมาก

"มันเป็นการใช้ยาทางด้านจิตเวช ซึ่งไม่มีความน่าเชื่อถือพอที่จะใช้อ้างอิงได้เลยว่าจะทำให้ได้ข้อมูลที่เป็นความจริง" ดร. เรสนิค (Dr. Resnick) จิตแพทย์จาก Cleveland กล่าว “พวกคนที่ได้รับยานี้จะถูกชักจูงได้ง่ายมาก พวกเขาจะพูดในสิ่งที่ไม่เป็นความจริงอย่าสิ้นเชิงเมื่ออยู่ภายใต้อำนาจของ โซเดียม อมีทอล (Sodium Amytal) ” โซเดียม อมีทอล (Sodium Amyal) เป็นยาระงับประสาท เป็นยาที่ออกฤทธิ์ทำให้ผู้รับยาอยู่ในภาวะเหมือนถูกสะกดจิตเมื่อมันถูกฉีดเข้าไปในหลอดเลือดดำ มันถูกนำมาใช้ครั้งแรกในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง โดยมีจุดประสงค์หลักเพื่อรักษาอาการหลงลืมในเหล่าทหารที่ได้รับความกระทบกระเทือนทางจิตใจอย่างหนัก บ้างก็เข้าสู่ภาวะสูญเสียความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ ด้วยสาเหตุของความหวาดกลัวในสงคราม การศึกษาทางวิทยาศาสตร์ในปี 1952 ได้กล่าวถากถางการที่ยาตัวนี้ถูกเรียกว่าเป็นซีรั่มที่ทำให้พูดความจริง และได้เปิดเผยความเสี่ยงที่แท้จริงของยานี้แทนว่า: ความทรงจำที่ผิดพลาดอาจก่อตัวขึ้นได้อย่างง่ายดายในกลุ่มคนที่ได้รับยานี้ “มันเป็นไปได้มากทีเดียวที่จะใส่ความคิดอย่างหนึ่งเข้าไปในตัวผู้ได้รับยา เพียงแค่ถามคำถามเท่านั้น” เรสนิคกล่าว แต่ผลของมันสามารถทำให้เกิดความทรงจำที่หลอกลวงได้มากกว่านั้น “ความคิดนั้น ๆ สามารถกลายเปลี่ยนเป็นความทรงจำของพวกเขาได้เลย และจากผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่า ถึงแม้คุณจะบอกความจริงแก่พวกเขาในภายหลัง แต่พวกเขาก็ยังจะเชื่อแบบหัวชนฝาและสาบานกับกองคัมภีร์ไบเบิ้ลอยู่อย่างนั้นว่า สิ่งนั้นได้เกิดขึ้นจริง” เรสนิคกล่าว

เมื่อเร็ว ๆ นี้ ประเด็นเรื่องความน่าเชื่อถือของการใช้ยานี้ ได้กลายมาเป็นประเด็นที่ถกเถียงกันอย่างมากในคดีความชื่อดังของเขตนาปา รัฐแคลิฟอร์เนีย โดยฮอลลี่ ราโมนา (Holly Ramona) วัย 20 ปี ได้กล่าวหาว่าพ่อของเธอกระทำชำเราเธอในวัยเด็ก หลังจากที่เธอได้ผ่านการรักษาพยาบาลมาหลายครั้ง และมีอย่างน้อยหนึ่งครั้งที่ได้รับยา โซเดียม อมีทอล (Sodium Amytal) แกรี่ ราโมนา ปฏิเสธข้อกล่าวหานี้อย่างรุนแรงและฟ้องร้องผู้ช่วยแพทย์ผู้ให้การรักษาลูกสาวของเขาและจิตแพทย์ที่ได้ให้ยานี้แก่เธอ ในเดือนพฤษภาคมที่ผ่านมา คณะลูกขุนเข้าข้างแกรี่ ราโมนา โดยเชื่อว่าผู้ช่วยแพทย์และจิตแพทย์อาจใส่ความทรงจำผิด ๆ ให้แก่เธอ กรณีของแกรี่ ราโมนาเป็นการฟ้องร้องทางกฎหมายที่ประสบความสำเร็จเป็นครั้งแรก ในการต่อสู้กับ “ปรากฏการณ์สะกดความทรงจำ” ซึ่งได้สร้างข้อกล่าวหาเกี่ยวกับการกระทำผิดทางเพศจำนวนหลายพันคดีในทศวรรษที่ผ่านมา

สำหรับเรื่องของแชนดเลอร์ที่ได้ใช้ยาดังกล่าวนี้เพื่อทำให้ลูกชายของเขาสงบระหว่างการถอนฟัน นั่นก็ฟังดูน่าสงสัยเช่นกัน ในแง่ของการใช้งานโดยทั่วไปของยานี้ “มันเป็นยาทางด้านจิตเวชอย่างแน่นอน” ดร.เคนเนท กอทเลียบ (Dr. Kenneth Gottlieb) จิตแพทย์จาก San Francisco ซึ่งเคยให้ยาโซเดียม อมีทอล (Sodium Amytal) แก่ผู้ป่วยโรคความทรงจำเสื่อม ดร.จอห์น ยาเกียลา (Dr. John Yagiela) ผู้ประสานงานของแผนกยาสลบและการควบคุมความเจ็บปวดแห่งคณะทันตแพทย์ศาสตร์ มหาวิทยาลัย UCLA กล่าวเสริมว่า “มันไม่ใช่เรื่องปกติที่จะใช้ยานี้ (ในการถอนฟัน) มันไม่มีเหตุผลเลยในเมื่อมีทางเลือกอื่นที่ดีกว่า ปลอดภัยกว่าให้ใช้ มันจะไม่ใช่ทางเลือกของผมแน่ ๆ”

ขอขอบคุณทีมแปลไมเคิลคลับ
//topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2009/09/C8298463/C8298463.html
//topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2009/09/C8343178/C8343178.html

Create Date : 19 พฤศจิกายน 2552

Last Update : 19 พฤศจิกายน 2552 21:57:03 น.

0 comments

Counter : 2949 Pageviews.

Jeeup

Location :

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]

แดุ่ไมเคิล ที่รัก.... ตั้งใจทำบล็อกนี้ เพื่อเป็นการเก็บรวบรวมบทความดี ๆ ที่เขียนเรื่องราวของคุณ.. ผลงานที่งดงาม.. ภาพแห่งความประทับใจที่ทิ้งร่องรอยของคุณไว้ ณ โลกใบนี้... โลกที่คุณใช้เวลาทั้งชีวิตที่จะปกป้อง...หวงแหน... ด้วยความรักและปรารถนาทีุ่ลึกซึ้งต่อผู้คนทั้งหลาย... สิ่งที่ฉันทำได้เพื่อคุณช่างเล็กน้อยราวหยดน้ำในมหาสมุทร เมื่อเทียบกับสิ่งที่คุณทำเพื่อคนอื่นอยู่เสมอ... พักให้สบายนะ... สักวันเราคงได้พบกันอีกครั้งในบ้านของพระเจ้า.....

Friends' blogs

Webmaster - BlogGang

[Add Jeeup's blog to your web]

Links

BlogGang.com