Bloggang.com : ขนนกกับดอกไม้ - ขอพื้นที่ระบายหน่อย

Group Blog

All Blog

ขอพื้นที่ระบายหน่อย

ขอพื้นที่ระบายหน่อย เมื่อวานคุยกับแม่แล้วเกิดความกดดันและคิดมาก อยากหายตัวไปจากที่นี้ซักสิบปีแล้วค่อยกลับมาตั้งต้นสู้ใหม่ เคยไหมที่โดนพ่อแม่เปรียบเทียบกับลูกคนอื่น(แบบไม่ไหวแล้ว) เมื่อตอนอยู่มัธยมประจำแม่ไปประชุมผู้ปกครองระหว่างรอประชุมผู้ปกครอง(แม่เพื่อน) มักจะมาชวนคุยจับกลุ่มกัน แล้วพูดคุย เล่าเรื่องของลูกตัวเอง ว่าลูกอิฉันนเก่งอย่างโน้นเก่งอย่างนี้ เรียนพิเศษหลายที่ มีความรู้แน่นปึก พอแม่เรากลับมาจากประชุมผู้ปกครอง ก็มาร่ายยาวใส่ให้เราฟัง ประมาณไม่ได้เปรียบเทียบนะ แต่พูดให้ฟังฉันเฉย พอขึ้นมาเรียนหนังสือที่กรุงเทพตั้งแต่ปี 1 จนจบแล้วทำงาน เมื่อวานที่บ้านก็พูดทำนองว่าคนแถวบ้านเค้ามีทำงาน เค้าสร้างบ้านให้พ่อแม่เค้าแต่เราไม่มีอะไรเลยคือเป็นพนักงานธรรมดานะค่ะ ไม่ได้ร่ำรวยอะไร แม่หน่ะ ไม่ได้รู้หรอกกว่าการทำงานในกรุงเทพมันเป็นยังไง การแข่งขันสูงมากแค่ไหน การชิงดีชิงเด่น รวมไปถึงการแต่งตัวการเข้าสังคม ไม่ได้อยากว่าอะไรให้แม่ตัวเองหรอกนะค่ะ แต่ชาวบ้านก็ชอบนินทา เบรียบเทียบกันจัง คนเรามันไม่ได้วาสนาดีกันทุกคน เรื่องอยากให้ท่านอยู่แบบสบายๆ ก็อยากแต่จะทำอย่างไรได้ ตัวเราไม่ได้โชคดีเหมือนคนอื่นเขา ทำไมคนชอบคิดว่ามีงานทำเงินเดือนหมื่นต้นๆ แล้วต้องส่งเสียให้พ่อแม่หมดหรือไง อยู่กรุงเทพไม่มีค่าใช้จ่ายหรือไง หนี้สินทุกวันนี้ที่จ่ายไม่หมดสักทีก็เพราะต้องส่งเงินรายเดือนให้แม่ได้ใช้ไง จำได้ไหม เครียดโว้ย........ เราไม่ได้เกิดมาจากครอบครัวที่สมบูรณ์นัก พ่อแม่ก็ไม่ได้มีหน้ามีตากับเขา หนำซ้ำยังถูกพี่น้องกันเองคอยสมน้ำหน้า คอยจะซ้ำเติม ทำให้พ่อกับแม่เราต้องสู้กับสิ่งเหล่านี้ด้วยขันติ และคอยสนับสนุนเราให้มีให้ใช้และให้ได้แต่สิ่งดีที่ท่านไม่เคยมี หาเงินส่งเสียเลี้ยงดูเราให้เราได้เรียนหนังสือที่ดีๆ ถึงแม้จะไม่มีเงินมากนักแต่ก็ยอมเก็บหอมรอมริบเพื่อเราจะได้มีชีวิตที่ดี พ่อแม่เราไม่เคยไปทำร้ายใคร ไม่เคยคิดร้ายใคร แต่ทำไมคนอื่นชอบคิดร้ายกับพ่อแม่เรา คอยจะซ้ำเติม เหยียบย้ำ แล้วก็ไม่รู้ทำไมพ่อแม่เราเองก็ต้องมานั่งน้อยออกน้อยใจไอคนพวกนี้ด้วย (ไม่ใช่ใครที่ไหน ก็เครือญาติกันนี้แหละ)พ่อแม่เราถือคติที่ว่านิ่งไว้แล้วทุกอย่างจะสงบไปเอง เหมือนจะดีใช่มั้ย แต่คนที่ต้องรับภาระความกดดันก็จะมีใครซะอีกหล่ะ ก็เป็นเราไง ที่ท่านปลุกปั้นเพื่อให้เรามีหน้ามีตาในสังคม ให้คนเค้ารู้ว่าอย่างน้อยท่านก็สามารถเลี้ยงดูลูกให้ได้ดี เรารู้ว่ามันเป็นโชคดีอันเหลือล้น พ้นเกล้าพ้นกระหม่อม เราเองก็ไม่เคยเสียใจแถมยังภูมิใจซะอีกด้วยที่เกิดเป็นลูกท่าน ถึงแม้บางครั้งทำให้ท่านผิดหวังบางก็ตามแต่สุดท้ายเราก็จะดีขึ้น แต่มันกดดันนะที่ต้องสมบูรณ์แบบไปทุกอย่าง บาวครั้งเวลาเราเครียดกับคำพูดของพ่อกับแม่มากๆ เราก็หลุดปากเปรียบเทียบพ่อแม่เรากับพ่อแม่คนอื่น ปรากฏว่า เราทำผิดมหันต์อย่างใหญ่หลวง ถึงกับทำให้พ่อกัแม่น้ำตาร่วง เป็นเรื่องกินใจแบบว่าถ้าเมื่อไหร่มีการโต้เถียงกันหรือ ทะเลาะกันพ่อกับแม่ก็จะเอาเรื่องนี้แหละมาพูดซ้ำแล้วซ้ำเหล่า จนมีบาง บางครั้งที่อยากจะตายๆ ไปซะ ถ้ามีชีวิตอยู่แล้วทำให้พ่อแม่ต้องเสียใจขนาดนี้ เราเองก็รับไม่ได้ที่พ่อกับแม่ต้องเสียใจกับการกระทำของเรา

Create Date : 25 กันยายน 2553
Last Update : 25 กันยายน 2553 23:10:28 น.
Counter : 189 Pageviews.

5 comments