Group Blog All Blog
|
อยากมีใครสักคน ฉันเป็นผู้หญิงคนนึงที่อาศัยอยู่บนโลกบูดๆ เบี้ยวๆใบนี้ อายุแค่ยี่สิบต้นๆ แต่รู้ไหมว่าฉันต้องเจออะไรมากมายเหลือเกิน ประสบการณ์ชีวิตที่แสนจะรันทด สงสารตัวเอง น่าเวทนา จากบ้านเกิดมาเพื่อศึกษาต่อยังเมืองศรีวิไลแห่งนี้ ที่ๆมีแต่ความทุกข์ใจไปทั่วทุกแห่งหน ที่ที่ทุกๆ คนต่างก็ดิ้นรนเพื่อความอยู่รอดของตัวเองโดยไม่คิดถึงสิ่งอื่นใด ก็จริงอยู่มันเป็นปัจจัยพื้นฐานของมนุษย์ แต่มันจำเป็นเหรอ ทุกวันนี้เคยได้พูดเต็มปากกะเค้าบ้างหรือเปล่าว่า ในวันๆ นึงเราเคยมีความสุขซักเสี้ยววินาทีหรือเปล่าหรือเรามั่วแต่จมอยู่กับความทุกข์จนลืมไปแล้วว่าการเสพสุขแค่ชั่ววินาทีเดียวนั้นสามารถเติมเต็มวันคืนที่โหดร้ายนี้ได้มากเพียงใด แค่เสี้ยวนาทีเดียวก็พอที่จะเป็นแรงผลักดันให้เราก้าวเดินต่อไป วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ฉันสับสนเหลือเกิน ไม่รู้จะทำตัว ปรับตัวอย่างไรกับชีวิตที่ไม่มีวันเหมือนเดิม แต่ฉันอ่อนแอไม่ได้ ฉันต้องเข้มแข็ง เดินต่อไป วันนี้ฉันเริ่มโตขึ้น เจอะเจออะไรมากมาย มากกว่าตอนที่ฉันยังไม่รู้จักชีวิตนัก ต้องกล้า คำว่าไม่ได้ ไม่กล้า และกลัวสำหรับฉันมันไม่มี ฉันหาเลี้ยงตัวโดยลำพัง โดยไม่เคยจะเหนื่อยหรือจะล้า ฉันแอบมานั่งร้องไห้คนเดียว ถึงฉันจะเหนื่อยแค่ไหน ฉันก็ต้องทน และเดินไปข้างหน้า ฉันเหนื่อยไม่ได้ ฉันแพ้ไม่ได้ ถามว่าฉันไม่มีแฟนเหรอ ฉันเคยอยากมีใครสักคนมาแบ่งเบาความเหนื่อยของฉัน แต่เมื่อความผิดหวังมาเยือน มันทำให้ฉันโต และเข้าใจอะไรมากขึ้น ว่าความรักมันไม่มีจิงหรอก ไม่มีอะไรเป็นของเราสักอย่าง มันมาหาเรา มันก็ต้องไปจากเรา แม้แต่ชีวิตและร่างกายของเรา มัยนยังไม่อยูกับเราเลย แต่รู้ไหมว่าสิ่งดี ดี และสิ่งเลวร้ายมันผ่านมากระทบจิตใจฉันมากมายเหลือ จนฉันแกร่งและเข้าแข็งขึ้น ขอบใจกับสิ่งเลวร้าย เรื่องแย่ๆนะ ที่ช่วยสอนฉัน ช่วยทำให้ฉันโตขึ้น กว่าฉันจะอายุ 30 ฉันคงจะโต และแกร่งมากกว่านี้ที่สำคัญ ฉันจะยอมเสียรู้ และโดนใครหลอก ฉันเหนื่อยเหลือเกินบนทางเดินที่ไม่มีใครห่วงหาฉันล้มลงจนไม่อยากจะลุกขึ้นมาหนทางความฝัน ข้างหน้า ช่างห่างไกล ฉันเหนื่อยเหลือเกินฉันยิ่งเดินยิ่งพยายาม มากเท่าไหร่ก็เหมือนหลงอยู่บนหนทางที่เดิน แค่อยากมีใครสักคน ที่เข้าใจเรา . .ในที่นี้ไม่ได้หมายถึงแฟนนะคะใครก็ได้ที่พร้อมจะเป็นเพื่อนกับเรา จริงใจกับเราคอยอยู่ข้างเราเวลาเราไม่สบายใจเป็นที่ปรึกษาให้กับเรา ร่วมทุกข์ร่วมสุขกัน เป็นกำลังใจให้กันตลอดไปเหนื่อยมากเลยค่ะ เหมือนเดินอยู่คนเดียวเลยตอนนี้ท่ามกลางผู้คนมากมาย ฉันก็ยังรู้สึกเหงาใจ อยากจะมีใครสักคนจริง ๆ ที่ไม่ทอดทิ้งให้ฉันเดียวดาย เช่นนี้ อยากให้มีคนรักฉันจริง ๆ จะได้ไม่ต้องทนเหงาใจ อยู่อย่างนี้ มีคนตั้งมากมายหลายแสนล้านที่บนโลกนี้แต่เหมือนไม่มีคนที่ฉันรอ อยากจะบอกใครสักคนให้ได้รู้ความจริงในใจนี้
|
ขนนกกับดอกไม้
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Friends Blog
Link |
||||||||||||
