All Blog
ชีวิต
ชีวิตดิฉันก็คงเหมือนคนต่างจังหวัดทั่วไปที่พยายามเข้ามาหาความเจริญให้กับตัวเองในเมืองกรุงพยายามสอบเข้ามาเรียนมาทำงานดิ้นรนปากกัดตีนถีบและมาทำตามความฝันที่หวังไว้ตั้งแต่เด็กโดยหลายครั้งลืมไปว่ามีใครรออยู่ที่บ้านมีความรักแบบหนุ่มสาว บางครั้งก็คิดถึงเฉพาะคนรักจนลืมใครที่อยู่เบื้องหลังร้องไห้กับเรื่องบ้าบอเรื่องความรักเสียน้ำตาไปกับการกระทำที่ไม่ได้สาระเท่าใดนักช่วงปีที่ผ่านมาจนถึงวันนี้หลายอย่างเปลี่ยนไปมากขึ้นคนทางบ้านเริ่มป่วยทั้งทางใจและทางกายมากขึ้นเราเองได้กลับไปช่วยบางครั้ง แม้จะเหนื่อยและเพลียก็คิดในใจว่าพ่อแม่เราเหนื่อยกว่าเป็นล้านเท่า ท่านยังทำให้เราได้ไม่รู้จักหยุดเลยแม้กระทั่งกินข้าวก็ยังไม่มีเวลากินต้องสลับกันกินเพื่อให้การทำมาหากินอยู่รอด เราทำให้แค่นี้ยังเป็นแค่เศษเสี้ยวยิ่งตอนนี้พ่อแม่ยิ่งอยากให้เรากลับไปอยู่กับท่านเพราะท่านอยากพักแล้วแต่เรารั้นที่จะอยู่ที่เมืองกรุงจนบัดนี้นอกจากเรื่องทางบ้านแล้วเรื่องงานและเงินก็เป็นปัญหาใหญ่ตอนนี้ ตกงาน ไม่รู้จะได้รับการตอบรับตอนไหนเราว่าเราพยายามพอสมควรแล้วนะแต่มันก็ยังไม่ไปไหนเราส่งข้อมูลเป็นร้อยๆบริษัทแต่ก็ยังไม่เข้าที่ซะทีซึ่งก็รวมทั้งปัญหาจากที่ทำงานเก่าเรื่องเจ้านายที่ไม่จ่ายค่าชดเชยเรื่องมันไปถึงหน่วยราชการแล้วล่ะแต่เจ้าหน้าที่ก็บอกว่าอย่าคิดว่าลูกจ้างจะชนะได้ตลอดนะซึ่งมันบั่นทอนกำลังใจเรามากเลย หลายๆเรื่องข้างบนนี้ ความรู้สึกกังวล สับสน โดดเดี่ยวมันอยู่ในใจตลอดเวลา ทำให้เราคิดว่าเราจะเอาเงินที่ไหนจ่ายค่าห้อง ค่ากินเราจะทำตามความฝันได้ไหม อนาคตดูริบหรี่มากวันนี้ คนรักเรา จริงๆเราก็ไม่ทราบหรอกนะว่า ความรักจริงๆจากเค้าจะมีรึเปล่า เค้าพูดบางคำ ซึ่งมันเป็นคำธรรมดา ๆคำนึงแต่เราก็ร้องไห้เสียใจมาก เค้าพูดว่า “ หาอะไรกินเองคนเดียวแล้วกัน “เค้าคงไม่รู้หรอกว่า คำนี้มันกะเทาะหัวใจเราอย่างมากเรารู้สึกว่า เราโดดเดี่ยวจริงๆ ร้องไห้มากมาย นั่งเขียนไดอารี่ ถึงความรู้สึกต่างๆ ซึ่งมันทำให้เราระลึกถึงใครบ้างคนขึ้นมาได้ว่าเค้าคือคนที่จะช่วยเหลือเราเสมอและหน้าสุดท้ายของไดอารี่เราเขียนว่า
• เมื่อเธอต้องกินข้าวคนเดียว เพราะเธอปล่อยให้แม่เธอกินข้าวคนเดียว
• เมื่อเธอร้องไห้คนเดียว เพราะเธอปล่อยให้แม่เธอร้องไห้อยู่ที่บ้านคนเดียว
• เมื่อเธอเดินคนเดียว เพราะแม่เธอยังคงนั่งเปล่าเปลี่ยวอยู่ที่บ้านคนเดียว
• เมื่อเธอพูดคนเดียว เพราะแม่เธอพร่ำหาลูกอย่างโดดเดี่ยวเช่นกัน
• เมื่อเธอต้องทำทุกอย่างคนเดียว เพราะเธอปล่อยให้ท่านสู้คนเดียว เสียใจคนเดียว มองท้องฟ้าคนเดียว ทำกับข้าวคนเดียว นั่งมองกับข้าวคนเดียว เจ็บตัวรวมทั้งเจ็บหัวใจ อยู่คนเดียว



Create Date : 15 ตุลาคม 2553
Last Update : 15 ตุลาคม 2553 12:10:01 น.
Counter : 224 Pageviews.

0 comments
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ขนนกกับดอกไม้
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]