เกืบครบปีแล้วซินะที่ไม่ได้ติดต่อกันเลย ไม่รู้ว่าคุณเป็นไงบ้าง ลืมกันแล้วหรือยัง ส่วนฉันไม่มีสักวันเลยที่จะไม่คิดถึงคุณ นึกถึงบรรยากาศการทำงานกับคุณ นึกถึงวันเวลาและความผูกพันช่วงสั้นๆที่เราได้ใช้ร่วมกัน ถึงแม้ตอนนี้มันไม่มีทางกลับมา หรือหวนกลับไปเป็นอย่างเดิมและฉันเองก็ไม่รู้ว่าอยากให้มันกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้อีกหรือไม่ ฉันอยากบอกคุณว่า ผู้หญิงคนนี้ที่ดูเหมือนไม่แคร์ ดูเหมือนไม่เอาใคร ดูเหมือนเข้มแข็งและมั่นใจในตัวเอง เก่งไปซะทุกอย่าง ที่จริงแล้วสิ่งที่ฉันเก่งที่สุดในบรรดาความสามารถทั้งหมดที่ฉันมีนั้นคือ ฉันสามารถเก็บความรู้สึกและไม่แสดงมันออกและทำเหมือนทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี ทั้งๆ ที่ไม่เลย ไม่เลยสักนิด วันที่คำพูดคุณมันบ่มเพาะความเจ็บช้ำมันกัดกร่อนหัวใจฉัน คำว่าศรัทธาในตัวคุณผลักฉันล้มลง วันนั้นฉันเคยคิดว่าชีวิตฉันมันคงหมดความหมายแต่ท้ายที่สุดฉันก็ได้เรียนรู้การก้าวผ่านคำว่าแพ้พ่ายที่เคยทำให้ฉันล้มลง ที่จริงไม่ใช่.. คุณก็แค่ผลักให้ฉันก้าวเดินต่อไปอีกครั้ง เชื่อไหมว่าตั้งแต่วันนั้นที่คุณไล่ฉันออกมา คุณคงคิดว่าฉันยังสามารถเดินอย่างสง่าผ่าเผยได้อย่างไรกัน คุณคงคิดว่าชั้นไม่มีหัวใจ คุณคงคิดว่าฉันเย็นชา ฉันอยากให้คุณรู้ไว้เถอะนะ ว่ามันก็แค่หน้ากากถาวรที่ฉันชั้นใส่อยู่แต่ชีวิตมันต้องเป็นไป ฉันเองก็ไม่นึกว่าคุณจะมีผลกับฉันมากเพียงนี้ ไม่นึกเหมือนกันว่าฉันยังคงลืมคุณไม่ได้ทั้งๆ ที่มันก็ผ่านมาเป็นปี คุณเป็นสาเหตุที่ทำให้ฉันต้องทำให้คนรอบๆ ข้างฉันเจ็บปวด คนที่รักฉัน ที่คอยห่วงใยฉันที่ยืนอยู่เคียงข้างฉันในยามที่ฉันล้มลงซึ่งฉันก็ไม่มีวันให้คุณเห็น ฉันสู้ชีวิตด้วยลำแข้งของตัวเอง พอใจที่จะทะเยอทะยานและไม่เคยสักครั้งที่จะสะบัดหน้าให้แก่คนทุกคนที่ไม่เข้าใจฉัน ถึงฉันจะไม่ยอมพูด ไม่ยอมแก้ตัวและไม่ยอมให้เหตุผล แต่ทุกอย่างฉันจะเก็บไว้เป็นความคิดหรือความรู้สึกของตัวเอง ใครจะเข้าใจก็ช่าง ไม่เข้าใจก็ช่างฉันจะไม่แคร์ใคร แม้ว่าฉันจะผิด มันก็เป็นเรื่องของฉันและฉันจะแก้มันเอง ไม่ว่าจะยังไงก็ตามฉันไม่เคยเสียดาย ที่ชีวิตฉันเคยได้รู้จักคุณ ได้เป็นคนโปรดของคุณเวลาที่มันผ่านไปอย่างเชื่องช้ามันก็ยังหมุนไป เก็บเกี่ยววันร้ายๆ เตือนฉันให้จำ