| All Blog
|
แด่เธอเจ้าของอีเมลฉบับหนึ่ง...
วันนี้....โพสต์บล็อกหลังจากไม่ได้ทำมานาน เพราะอยากไว้อาลัยให้กับคนๆหนึ่งที่เคยเป็นหนึ่งในความรู้สึกดีๆในชีวิต ที่บัดนี้ เขาลาจากโลกนี้ไปแล้ว ขอให้ไปดี สู่ภพโลกที่ดีนะ
ครั้งหนึ่งเคยเขียนจดหมายเล็กๆ ถึงเขา เลยเอามาอ่านอีกครั้ง ขอบคุณสำหรับความเอื้อเฟื้อที่เคยมีให้กันนะ ---อีเมลที่ไม่ได้ส่ง--- ฉันเริ่มต้นเขียนอีเมล์ฉบับนี้หลังจากฝึกซ้อมรับปริญญาเสร็จเนื่องจากความรู้สึกบางอย่างที่มันเกิดขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัวในสายของวันฝึกซ้อมวันที่สองฉันนั่งมองด้านหลังของใครบางคน ด้วยความรู้สึกอบอุ่นในใจแม้ว่าข้างในหัวใจดวงนี้จะเจ็บปวดเล็ก ๆ
คุณเคยบ้างไหม..ที่คอยแต่จ้องมองด้านหลังของคนที่ชอบ.. มองอยู่อย่างนั้นไม่ยอมแม้แต่จะทักทาย..ไม่แสดงตัวตนให้เขารู้ว่าชื่นชอบเขามากมายแค่ไหน.. ฉันคือหนึ่งในนั้น..คนที่ทำได้แค่มอง..
เขาคงจำฉันไม่ได้ด้วยซ้ำ ระยะเวลา 4 ปีใครจะไปจำได้ละจริงไหม...แต่ฉันกลับจำได้ดีแม่นยำเหลือเกิน..เราเจอกันโดยบังเอิญในขณะที่เรียนปี1 เรียนวิชาหนึ่งด้วยกันแม้ว่าจะอยู่คนละโปรแกรม เขาเรียนดนตรีสากลส่วนฉันเรียนการประชาสัมพันธ์.. ความประทับใจไม่ได้เกิดขึ้นเพราะความหน้าตาดีของเขาหรอกนะ..แต่เพราะนิสัยดีๆ ที่เขาแบ่งปันให้ในยามที่เราต้องการความช่วยเหลือต่างหาก..
สมัยนั้นฉันทำกิจกรรมเป็นเรื่องหลักแทนที่จะเป็นเรื่องการเรียนความสนุกและความชื่นชอบกิจกรรมทำให้ฉันกลายเป็นประธานชมรมอาสาพัฒนาซึ่งปกติทางสถาบันฯจะให้งบประมาณมาพอสมควรการจัดสรรก็แล้วแต่ว่าจะได้รับกันมากน้อยเท่าไหร่ ชมรมเล็ก ๆ ก็จะได้น้อยหน่อยโดยที่ชมรมของเราก็อยู่ในกลุ่มขนาดเล็กนั้นด้วย เพื่อนๆจึงตกลงใจกันหารายได้เสริมด้วยการเล่นดนตรีเปิดหมวกแต่ทว่าไม่มีใครเล่นเป็นกันซักคน อีกทั้งเพื่อนที่มีอยู่ก็มีจำนวนน้อย จึงได้ให้เพื่อนคนหนึ่งติดต่อไปยังโปรแกรมดนตรีเนื่องจากรู้จักกันเป็นการส่วนตัว..และนั่นเป็นครั้งแรกที่ฉันได้คุยกับเขา..ความประทับใจเริ่มต้นจากรอยยิ้ม..ความเอื้อเฟื้อในเรื่องต่างๆ ค่าตัวที่ไม่ขอรับ แค่อาหารเมื้อเดียวก็เพียงพอแล้ว..
กิจกรรมเปิดหมวกในวันนั้นดำเนินไปด้วยดีได้เงินเยอะพอสมควร เพราะเขานั่นแหละที่เป็นตัวดึงดูดความสนใจของสาว ๆเขาได้รับเสียงกรี๊ดเป็นระยะ.. เมื่อจบงานเขาถามด้วยความสงสัยว่าเงินที่ได้จะพอไหมกับกิจกรรมที่ทำ..ฉันยิ้มและบอกด้วยความยินดีว่าเกินพอขอบใจมากกับสิ่งที่ทำให้..
หลังจากนั้น..ฉันก็แอบมองเขามาโดยตลอด..ไม่แม้แต่จะพูดคุย..เพราะฉันรู้ว่า..ฉันคงทำได้แค่เพียงเท่านั้น..จนถึงวันนี้..วันที่ฉันได้เจอเขาอีกครั้ง...เขาก็ยังเหมือนเดิมทุกอย่าง...ฉันไม่เคยเสียใจเลยที่ไม่ยอมแสดงตัวออกไป..เพราะฉันชอบเขามากเกินกว่าจะเอาความรักไปทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป...
แม้ฉันจะรู้จักความรักได้ไม่นานแต่ฉันก็รู้ว่ามันมีพลังร้ายแรงแค่ไหน..ฉันได้รักคนๆหนึ่งไปแล้วและคงไม่อาจจะเลิกรักเขาได้..เพราะความรักมันทำให้ฉันอยากเป็นเจ้าของ..อยากอยู่กับเขา..อยากให้เขารักตอบฉัน..และความผิดหวังมันเจ็บปวดร้ายกาจแค่ไหน..ฉันรู้ดี.. ฉันจึงไม่ทำให้ความชื่นชอบเหล่านั้นเปลี่ยนแปลงเป็นอย่างอื่น..ความรักกับความชอบมันต่างกันนะ...มันมีคุณค่าต่างกัน...เรียกความรู้สึกนี้ว่า..รักบริสุทธิ์ได้ไหมนะ...
ฉันขอแค่..ได้มองเขาก็พอ..มองด้านหลังของเขา..ได้แต่คิดเอาว่า..เขาจะเป็นอย่างไรบ้างในอนาคต..เขาจะมีความสุขไหม....ครั้งสุดท้ายท้ายที่เจอ...เราสบตากันแต่มันมีความว่างเปล่าที่สุขใจอยู่ลึกๆ .. ฉันจะเป็นคนที่เดินตามเงาของนายต่อไปนะ....จะยืนมองอยู่ข้างหลังไปเรื่อย ๆ .... ความรักจะทำให้เราอยากยึดติด..อยากเป็นเจ้าของ..ฉันจึงไม่กล้าที่จะรักนาย.... แต่ฉันจะชอบนายไปอย่างนี้เรื่อย ๆเรื่อย ๆ...เป็นแค่คนข้างหลังนายก็พอ...
ฉันรู้ว่าอีเมลฉบับนี้คงจะไม่ถึงเขา..มันจะเป็นเพียงจดหมายที่ไม่ได้ส่ง..แต่ฉันก็อยากเขียนมันขึ้นมาด้วยความตั้งใจจริง...ที่เกิดจากความรักบริสุทธิ์จากคนเดินดินคนหนึ่งที่พระเจ้าได้มอบหัวใจมาให้...ฉันจะรักษาความรู้สึกดี ๆ นี้ตลอดไป.. ฉันเชื่อว่าทุกคนจะมีคนที่เดินนำหน้าอยู่..จงรักเขาด้วยความบริสุทธิ์ใจต่อไปเถอะ..
................คีตา............................ 17 สิงหาคม 2548 เวลา 13.21 น. ----------------------------------------------------------------- Toki no ashioto เสียงฝีเท้าของกาลเวลา
ชอบความหมายของเพลงนี้มากๆ ค่ะเลยเอามาฝากกัน
ดอกไม้โดดเดี่ยวหวั่นไหวในฤดูกาลแห่งการลาจาก ใครก็ตามต่างเดินหาสายลมแห่งความอบอุ่น ใต้ผืนเมฆสีเทาที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า การพบพานนั้นค่อยๆวนเวียนมาบรรจบกัน ราวกับเข็มของนาฬิกา หากเธอเป็นเข็มสั้น ฉันจะเป็นเข็มยาว ระหว่างที่เคลื่อนผ่านเวลาที่เท่ากัน เราจะได้พบกันอีกนับครั้งไม่ถ้วน แม้ย่างก้าวที่เดินจะต่างกัน แต่หากอนาคตที่วาดฝันไว้นั้นเหมือนกัน แค่นั้นก็เพียงพอ เพราะเราสามารถเริ่มต้นจากจุดเดียวกันได้ "พยายามเต็มที่แล้ว แต่ก็ไม่สำเร็จ" "แม้จะแพ้ แต่ก็สุดยอดแล้ว" คำพูดที่เหมือนกับเมล็ดพรรณมากมายเพิ่มความชุ่มชื้นให้กับจิตใจ ความฝันที่เบ่งบานออกในฤดูใบไม้ผลิอันแสนสั้น ข้ามผ่านฤดูหนาวอันยาวนาน เมล็ดพรรณที่รวบรวมอยู่ในจิตใจนั้นเติมโตด้วยแสงใดกันหนอ ดอกไม้ที่เบ่งบานในเงามืดของถนนหนทางนั้นมีอยู่เพื่อใครกันหนอ "ไม่ใช่เพื่อใครทั้งนั้นแหละ" เธอเปล่งแสงเจิดจ้าออกมา จินตนาการแปรเปลี่ยนเป็นข้อความ ข้อความร้องเรียกแสงสว่าง แสงสว่างสร้างให้เกิดเงา เงาสามารถทำให้ผู้คนแข็งแกร่งขึ้นมาได้ ความแข็งแกร่งแปรเปลี่ยนเป็นความอ่อนโยน ความอ่อนโยนเรียกหาการพบพาน การพบพานสรรค์สร้างหนทาง หนทางนี้จะกลับมาก่อให้เกิดจินตนาการ หากเข็มสั้นหยุดเดิน เข็มยาวก็หยุดเช่นกัน การที่แบ่งปันความเจ็บปวดด้วยกัน สักวันหนึ่งจะแปรเปลี่ยนเป็นความสุข ไม่ว่าใครก็ตามก็สามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ผ่านเวลาที่ไม่สามารถย้อนคืนได้ เพียงคนเดียว หนึ่งเดียว ชั่วขณะเดียว วินาทีเดียว แม้แต่ครั้งเดียว โดยไม่หวั่นไหว เมื่อได้พบคนที่ตามหาการพบพานเช่นนั้น เพียงคนเดียว หนึ่งเดียว ชั่วขณะเดียว วินาทีเดียว เพียงแค่ครั้งเดียว .......ก็เพียงพอแล้ว ขอบคุณคำแปลจาก //mel-sk125.blogspot.com/2008/11/blog-post.html หากใจไม่สงบก็มิสามารถทำการใดได้อย่างสมบูรณ์..อาเมน
วันนี้ฝนตกทั้งวันเลยค่ะ..ความรู้สึกเลยเรื่อย ๆ เอื่อย ๆ แต่กระนั้นก็ยังก็มีความขุ่นข้องหมองใจกล้ำกลายเข้ามาอยู่ดี..นี่แหละคะ ชีิวิต มีคนเคยบอกไว้ว่า ถ้าหากวันนี้มีฝนพรุ่งนี้ก็จะแจ่มใส..ไม่มีวันไหนที่เรามีแต่พายุตลอดไปหรอกนะ..
วันนี้ขนาดดูละครออนไลน์ยังมีแต่ซีนเครียดเลยค่ะ ทั้งเมียแต่งก็กำลังพีค ส่วนคู่แค้นฯก็ปวดหัวแทน คนอะไรโรคจิตขนาดนั้น ดูยังไม่จบดีก็ต้องมาหาเพลงบรรเลงฟังให้ความเครียดลดลง.. มีช่วงเวลาที่ผ่านมาตาลืมไปว่า..เพลงบรรเลงเคยทำให้ใจเย็นลงแค่ไหน..บางทีเราก็หลงลืมไปจริง ๆ นะคะ มาฟังเพลงของ yiruma อีกครั้ง ก็ทำให้ใจเย็นลงอย่างเหลือเชื่อ วันนี้ไม่สามารถจัดการงานหรืออะไรได้เลยค่ะ รู้สึกว่าสับสนวุ่นวาย ในสมองเหมือนมีมีนกอยู่นับพันตัวบินร่อนตลอดเลย..หากใจไม่สงบก็มิสามารถทำการใดได้อย่างสมบูรณ์.. ถ้าตอนนี้มีคนถามว่าคิดอะไรอยู่..ก็ตอบไม่ได้เหมือนกันคะ..มันเบลอๆ..บางอย่างเมื่อมีโลกความเป็นจริงคั่นอยู่เราก็ไม่สามารถจัดการให้มันเป็นไปอย่างใจได้ มีแวดล้อมหลายอย่างที่คอยเป็นกรอบกั้นสิ่งที่เราอยากทำ ได้แต่คิดว่า..ทำไมนะ..อยากหยุดทุกอย่างเพื่อให้สมองมันว่าง..แต่ก็ไม่เคยทำได้..ความรับผิดชอบมันค้ำคออยู่..เกลียดตัวเองที่เ็ป็นอย่างนี้จริง ๆเลย วันก่อนก็ได้แต่ปลูต้นไม้ให้ตัวเองสงบแต่วันนี้ยังไม่ได้ทำอะไรเลย..คำว่าทำไมนะ?..มันผุดขึ้นมาอยู่เรื่อยเลย..อีกซักหน่อยคงพ้นสภาวะแบบนี้ อยากเขียนเรื่องที่กำลังปั่นให้ได้พยายามบิ้วตัวเองบ่อย ๆแต่ดันลืมว่าเพลงบรรเลงเคยช่วยได้ จนเมื่อเราถึงขีดสุดก็ค้นพบ..ว่าเราแค่เดินกลับมาสู่จุดเริ่มต้นใหม่เท่านั้นเอง..ก้าวใหม่ เริ่มใหม่ อีกซักครั้ง... ลองฟังเพลงRiver Flows in You ในเวอร์ชั่น Sungha Jungกันบ้าง จากเปียโนมาเป็นกีตาร์ได้อารมณ์อีกแบบค่ะ วิธีแก้ปัญหาที่สร้างปัญหา
วันนี้อึมครีมแต่เช้าเลยคะ..พร้อมๆกับอาการหวัดเล่นงาน..ง่ะ..แต่ก็ทำงานต่อได้..แต่สองสามวันนี้เป็นบ้าฟังเพลง Jay Chou - East Wind Breaks แล้วอิน..ไหลกระเพื่อมเลยความคิด..แต่กระนั้นก็ยังมีหลงทาง..ฮ่า ๆ ชอบดนตรีเพลงนี้มาก..มันฟังสบาย ๆ (เพราะแปลไม่ออก) เมื่อไหร่ไทยจะทำแบบนี้ เพลงสากลแต่มีกลิ่นอายไทยๆเข้าด้วย..ไม่ต้องเน้นเพลงช้าแต่เต้น?เป็นเกาหลี..ดูบางทีก็เหนื่อยแต่ก็นั่นแหละ..ดีหมดแหละคะถ้ามันสร้างสรรค์ไม่ได้ว่ากัน..เพราะบางทีเรายังชอบเฟย์ ฟาง แก้วเลย..ฮ่า ๆ ดนตรีมันเป็นภาษาสากล เข้าใจกันได้..
แวะมาบ่นนิดหน่อย..เพิ่งซื้อโน๊ตบุ๊คมาแล้วไม่รู้ยางรองฐานมันหลุดตอนไหนไม่รู้ หลุดไปอันหนึ่ง เหลือสามอันเวลาพิมพ์มันเอนไปเอนมาไม่สะดวก..ก็คิดอยู่ว่ามันคงไม่มีขายหรอก แต่ก็คิดว่าเราเพิ่งซื้อมาไม่ถึงสัปดาห์อ่ะ..ไปถามที่ร้านมันดีกว่าเผื่อจะมี..ไม่มีก็ไม่เ็ป็นไรหรอก ก่อนไปก็ถามเพื่อนๆว่าไปถามเขาดีไหม..เพื่อนก็บอกไปเหอะ เรา:โทษนะคะพอดียางไอ้เนี่ยมันหลุดไปอันหนึ่ง มีเปลี่ยนไหมค่ะ? พนักงาน: อ๋อ..ไม่มีหรอกครับมันมาเป็นของใครของมัน เรา:แล้วทำไงคะ เพิ่งซื้อมานะคะเนี่ย(อยากให้ช่วยแก้ปัญหา) พนักงาน : แล้วทำหลุดที่ไหนครับ (ตูจะรู้ไหมถ้าตูหาเจอจะมาหา...เหรอ) เรา: มันเล็กหาไม่เจอค่ะ หาให้ได้ไหม มันก็ไม่มีอะไรหรอกมันเอียงเวลาพิมพ์(คือมันไม่สมบูรณ์ไง เพิ่งซื้อน่ะเข้าใจไหม) พนักงาน: งั้นพี่ก็เลาะยางที่เหลือออกให้หมดพื้นจะได้เท่ากันครับ...=_=?... ....เราก็เลยเลิกคิดที่จะไปหาร้านอีกเอากระดาษแปะไว้อย่างเดิมดีกว่า..คงไม่บ้าเลาะออกให้หมดสามอันเพื่อให้เท่ากับหนึ่งอันที่หายไป?...อีกอย่างเราผิดเองแหละที่เข้าไปถาม..รู้อยู่แล้วว่ามันไม่มีก็ยังไป?.. เพลงเย็นๆกับอากาศดีๆ
เช้านี้อากาศดีขึ้นมากหลังจากที่ร้อนจนจะกลายเป็นหมูอบแล้ว..แต่อารมณ์มันก็ยังไม่ดีเลยน๊า..เลยกล่อมเกลาตัวเองด้วยเพลงบรรเลงของ เจย์ Chrysanthemum Flower Bed(instrumental) ฟังแล้วเย็นขึ้น..ส่วนตัวชอบดนตรีบรรเลงที่เป็นเปียโน แต่เพลงนี้มันมีกลิ่นไอของเครื่องดนตรีโบราณของจีน เอ่อ..จำไม่ได้ว่าชื่ออะไร ทำให้ยิ่งเย็นไปใหญ่ 555+
ใกล้สงกรานต์แล้วมีคนนัดเลี้ยงรวมตัวกันแต่ตอนคุยกันก่อนหน้านั้นว่ากันไว้ว่าวันที่ 12 จะได้หยุดกันพอดี มาเจอข้อความนัดอีกทีกลายเป็น 11 ซะงั้น..พอทวงถามเขาก็ตอบกลับมาว่า ใครบอกเหรอ?..อ้าววว...ยังไม่แก่นะเนี่ยจำได้..จำได้เราก็วางแผนติดป้ายอย่างดีว่าหยุดสงกรานต์ 12-15 ทีนี้ทำไงละ? ก็ช่างมันเหอะ ไปได้ก็ไป ไปไม่ได้ก็ช่างมัน..เฮ่อ.. ปล.คนอะไรจะเก่งจังเนี่ย...หาเอาที่เล่นสดมาให้ฟังกันนะจ๊ะ.. |
ดนตรีในสายลม
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?] ฟังดนตรีไม่มีเสียงร้อง..บ่นเป็นตัวหนังสือมากกว่าพูด.. Friends Blog |
