คนเรามักจะคิดอะไรได้ก็เมื่อมันสายไปแล้วเสมอ.

เช้านี้อยู่ดี ๆ ก็คิดเรื่องอดีตเก่าก่อนได้ อาจจะเพราะฝนตกความเหงาเลยเข้ามาครอบครองความคิดจิตใจเอาไำด้ ด้วยความที่เป็นคนเงียบๆ นิ่ง ๆมาตั้งแต่เรียน คิดอะไร โมโหอะไรก็ไม่ค่อยได้พูด จะทำให้เห็นเลย(เพิ่งมาเปลี่ยนเมื่อตอนเลิกทำงานนี่แหละ) จำได้ว่าครั้งหนึ่งมีคนพูดขึ้นมากลางวงตอนอบรมการเขียนสารคดี สมัยเรียนมหาวิทยาลัย ซึ่งทางมหาวิทยาลัยส่งเราไปเป็นตัวแทนและมีตัวแทนจากที่อื่น ๆ ที่ละคนนี่แหละ เขาพูดขึ้นมาว่า "คนเงียบ ๆ นี่เดาใจยาก ทำให้อยากรู้ อยากค้นหา"แล้วสายตาก็เหลือบมาทางเรา..คิดในใจ มันหมายถึงเราป่าวหว๊าาา...แต่ก็ไม่ได้ึคิดอะไรเลย จริง ๆว่าไม่ได้เอะใจหรือคิดอะไรซักนิด มาคิดได้ตอนนี้..ฮ่าๆ ขำดีแท้ ตอนนั้นเรายังอินโนเซนท์อยู่ไม่รู้หรอกว่าคำพูดพวกนั้นคืออะไร แถมเราชอบคนๆหนึ่งอยู่ด้วยมันก็เลยไม่มีอะไรเกิดขึ้น 55555

ตอนนั้นทุกคนเงียบกริบ เราก็เงียบ(เพราะง่วง)...หลังจากนั้นก็จำไม่ได้ว่ามีอะไรบ้าง เราเปลี่ยนเมล์ เปลี่ยนเบอร์โทร.เพราะอะไรนี่แหละ อ๋อ โทรศัพท์หาย ส่วนเมล์นั่นเพราะ เราจำรหัสไม่ได้ 555+++ บ้าจริงๆ

ตอนนี้แม้แต่หน้าตายังจำไม่ได้เลยว่า คนพูดหน้าตาเป็นไงวะ..ลืมไปแล้ว หกปีแล้วนะเนี่ย เรามักไม่ค่อยได้สนใจรายละเอียดรอบตัวเท่าไหร่ มัวแต่มองไปข้างหน้า สิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เรามองข้ามเมื่อเวลาผ่านไปกลับคิดได้ แต่มันก็สายไปแล้วที่จะทำอะไร ได้แต่คิดถึงมันอยู่อย่างนั้น

นี่แหละ คนเรามักจะคิดอะไรได้ก็เมื่อมันสายไปแล้วเสมอ..

Create Date : 13 กันยายน 2553 Last Update : 13 กันยายน 2553 8:41:09 น. Counter : 409 Pageviews.		3 comments
Share Tweet