|
|
ไม่ชอบตอกย้ำ ไม่ต้องซ้ำเติม
โดยปกติ เวลาที่เราเศร้า เราก้อมักจะฟังเพลงเศร้า
ดูหนังเศร้า นั่งคุยกับตัวเอง
ไม่ว่าจะมากหรือน้อย มนุษย์เป็นแบบนี้
จริงๆแล้วคนเราสามารถจัดการกับความทุกข์ได้ทั้งนั้น
น้อยคนมากๆ ที่จะไม่รู้ว่าตัวเองกำลังทุกข์เพราะอะไร
แต่ก้ออีกนั่นแหละ ได้แค่รู้ รู้แต่ไม่เข้าใจ
ปัญหาและบาดแผล มันถึงอยู่ที่เดิม
เจ็บที่เดิม แล้วก้อแปลก ที่ไม่ค่อยมีใครเข็ดจำ
วันก่อน ได้มีโอกาสคุยกับเพื่อนคนหนึ่ง
ปัญหาของเค้า ซ้ำซากไม่ต่างกับเรา
ปัญหาเดียวกัน เหมือนดูหนังเรื่องเดียวกัน
แต่คนละโรง..
กำลังไล่ตามเพื่อนคนหนึ่ง ไม่ต้องบอกฉันก้อรู้ดี
รู้ดีมานานถึงเธอจะปฏิเสธกี่ครั้ง
ทำไมฉันจะไม่รู้ ฉันนั่งหายใจเข้าออกข้างๆเธอมาเป็นปีๆ
นั่งเห็นสายตาของเธอขยับซ้ายขวามานานเท่าไหร่
โกหกไปก้อเท่านั้น สุดท้ายเธอเองก้อเข้าใจดีที่สุด
อะไรคือสิ่งที่ใจเธอรู้สึก จะปฏิเสธหรือว่า มันคนละอย่างกับที่ฉันคิด
คนเราน่ะ มันเข้าใจปัญหาทั้งนั้น
แต่สำคัญที่ว่า ไอ้ส่วนที่เข้าใจกับส่วนที่รู้สึกอยู่ทุกวี่วัน
มันทำงานอยู่กันคนละที่
แล้วฉันจะบอกให้ฟังว่า
ถ้าไอ้การเลิกสนใจคนที่เค้าไม่สนใจเราเท่าไหร่
มันทำง่ายนัก
ฉันก้อคงเลิกทำไปแล้วล่ะ
จะไปนั่ง ใส่ใจ สิ่งมีชีวิต ที่มันไม่ได้มีเราในความรู้สึกทำไมนักหนา
ปากน่ะ จะบอกว่าปล่อยสักกี่ครั้งก็ได้
แต่ถ้าใจยังปล่อยไม่ได้ ก็อย่าพูด
เห็นใจนะ เพราะถ้าเราต้องร้องไห้ด้วยหนังเรื่องเดียวกัน
ฉันก้อคงร้องไห้ ด้วยความรู้สึกเดียวกับเธอ
แน่นอนเลยว่า ฉันเข้าใจมันจริงๆ
เพราะเป็นเวลานานแค่ไหนแล้ว ที่เธอยังคงเก็บเอาเรื่องพวกนี้
มากวนหัวใจ ชอบตอกย้ำซ้ำเติมความรู้สึกเจ็บปวดของตัวเองงั้นหรือ
แต่ถ้าเป็นฉันนะ ยิ่งตอกย้ำ ยิ่งซ้ำเติม
ฉันก้อจะยิ่งรู้สึกว่ามันเป็นความจำเป็นที่น้อยนิดมาก
สำหรับการ ใส่ใจ ใครสักคน
ยิ่งเธอวิ่งไกลออกไปเท่าไหร่ ฉันก้อยิ่งอยู่ไกลเธอมากเท่านั้น
ทุกครั้งที่สายตาของเธอมันฟ้องว่าดีใจแค่ไหน
ที่เพื่อนคนนั้น หยุด แล้วหันกลับมามอง
ฉันก้อดีใจกับเธอ จริงๆ
ฉันแค่ไม่เข้าใจ ว่าเพื่ออะไร
แล้วทุกครั้งที่เธอระบายความไม่สบายใจเรื่องนี้
เห็นไหม ว่าฉันไม่อยากตอกย้ำ ไม่อยากซ้ำเติม
เพราะฉันเองก็ไม่ชอบ
ไม่ชอบให้เธอมาตอกย้ำ
ด้วยการแสดงว่าเธอกำลังวิ่ง กำลังเหนื่อยอย่างมีความสุข
แน่ใจนะ ว่าเธอมีความสุขจริงๆ
แล้วก็ไม่ชอบให้เธอมาซ้ำเติมด้วย คำพูดว่าเธอไม่ได้วิ่ง
แล้วก้อทำท่าเหมือนจะหยุดอยู่ตรงนี้
เพราะถึงเวลานี้ ฉันอยากบอกว่า มันไม่มีอะไรดีขึ้นมาหรอก
เพราะคนประเภทที่ดูหนังเจ็บๆตอนกำลังเศร้าๆ
มันมักจะปล่อยให้ความรู้สึกเลวๆ
ทำร้ายมันจนสาแก่ใจ
ถึงจะร้องไห้
แต่ก้อออกจากโรงหนังไป เหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น
| Create Date : 20 กุมภาพันธ์ 2551 |
| Last Update : 20 กุมภาพันธ์ 2551 17:07:21 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 337 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: a.miyazaki  วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:17:55:09 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [