ส่วนหนึ่งของชีวิต ที่เรารับเข้ามาเต็มหัวใจ นั่นคือการทำงานเป็นครู
เราเรียนจบปริญญาตรีปีแรกไม่มีการสอบบรรจุ ใช้เวลาระหว่างนั้นรับจ็อบจัดรายการวิทยุไปเรียนต่อปริญญาโทด้านบรรณารักษศาสตร์ไปด้วย พอเข้าปีที่สอง
อ่านเจอประกาศสอบครูทั้งกรมสามัญศึกษา และกรมอาชีวศึกษา
เราก้อไปสอบทั้งสองกรม หุ หุ
ผลสอบกรมสามัญออกมาก่อนเมื่อปี 2536
เราได้บรรจุรับราชการครั้งแรกที่โรงเรียนมัธยมห้วยเม็กจังหวัดกาฬสินธ์ เดือนกว่าๆ
ช่วงนั้นพอดี กรมอาชีวศึกษาประกาศผลสอบอีก
เราจึงตัดสินใจเลือกไปกรมอาชีวศึกษา เลือกไปลง ที่จังหวัดเลย เป็นแห่งแรก
นับจากวันแรก ถึงวันสุดท้ายเป็นเวลาร่วมสิบกว่าปี

พอปีที่สามเริ่มไม่สนุก ทำปริญญานิพนธ์
หาทางหนีทีไล่ดักหน้าดักหลังอาจารย์ที่ปรึกษาไม่ค่อยได้เจอหน้า
เพราะเราติดงานราชการเลยได้เขียนขอย้ายจากจังหวัดเลย
มาลงอาชีวศึกษามหาสารคามเพื่อใกล้บ้านขึ้น บ้านพ่อเราอยู่ที่ อำเภอนางรอง บุรีรัมย์ใกล้มหาสารคามกว่าเมืองเลยอ่ะ
และอีกเหตุผลนึงคือจะได้เรียนโทให้จบๆ ด้วย

ย้ายมามหาสารคาม เหมือนได้กลับบ้าน


มาได้เพื่อนพี่ที่รักที่นี่ เสมือนหนึ่งญาติสนิท เป็นพี่เป็นน้อง รักใคร่ ฝากบ้านฝากเรือนกันได้


เลยอยากบันทึกไว้ในบล็อก ไม่ว่าเราจะติดตามสามีไปที่ไหนๆ ไกลบ้านเพียงใด ดูภาพฟิล์มแสดงว่าเก่าอยู่เน้อ ก่อนสมัยกล้องดิจิตอลอ่ะนะ



รูปและเรื่องราวเหล่านี้จะทำให้เรามีความสุขใจทุกครั้งที่ได้เห็น

สอนภาษาอังกฤษระดับปวช ปวส เพื่อการประกอบอาชีพหลังจบหลักสูตร
เนื้อหาไม่ยาก แต่คำศัพท์เป็นวงวิชาชีพสาขาใคร ก้อเน้นไปด้านนั้นๆ
ครูใหม่อย่างเรากลัวนักศึกษาตัวโตๆ ด้วยเน้อออ

ตอนฝึกสอนดันเลือกโรงเรียนอนุบาล สมน้ำหน้าตัวเอง
ได้พลิกพจนานุกรมมือหงิก อยากจะกลับไปหาอาจารย์ที่มหาวิทยาลัย
ไอ้คำนี้ คำนั้น มันออกเสียงยังไง จะได้สอนนักศึกษาถูก

รูปนี้งานคริสต์มาสกะน้องๆ ส่วนนู๋เต๋านี่นักศึกษาปีสุดท้ายค่ะ
เราเมื่อมาใหม่ๆ ก่อนตอนนั้น สอนไปด้วย เรียนไปด้วย
เดี๋ยวเราไว้เล่าต่อ อยากแนะนำเพื่อนรักก่อนแล้ว

Create Date : 20 สิงหาคม 2551
Last Update : 27 สิงหาคม 2551 15:43:28 น.		7 comments
Counter : 1295 Pageviews.
Share Tweet