อยากเข้ามาบอกว่า รักษาสุขภาพกายและใจ นะคะ เพื่อคนที่่ป้ารักและรักป้า จุ๊บ ...จุ๊บ

จะเป็นอีกคนนึงที่แวะเวียนเข้ามาคุยกะป้าบ่อยๆค่ะ

เพราะว่าชอบบล๊อกที่ป้าเขียนมากๆค่ะ และถ้ามีเรื่องไม่สบายใจอะไร รบกวนให้คุณป้าเป็นที่ปรึกษาด้วยค่ะ

รักษาสุขภาพด้วยค่ะ

สวัสดีค่ะ ป้าพนอจัน
ไม่ได้เข้ามาคุยกับป้าตั้งนาน คุณป้าสบายดีใหมคะ หวังว่าคุณป้าและคุณลุงจะสบายดีนะคะ
วันนี้มีเรื่องมารบกวนปรึกษาอีกแล้วค่ะ คราวนี้เป็นเรื่องเพื่อนค่ะป้า คือเพื่อนหนูเค้าจะมาเที่ยวที่ญี่ปุ่น แต่เพราะมีงบจำกัดเค้าเลยอยากมีขอพักด้วย แต่สามีกลับไม่ยอมให้พักทั้งที่ห้องก็มีที่ว่างอยู่หนึ่งห้อง เค้าบอกว่ามันเป็นธรรมเนียมของคนญี่ปุ่น เค้าจะไม่ให้คนอื่นมาพักกับคู่ที่แต่งงานแล้ว มันเป็นเช่นนั้นหรือคะป้า (จำได้ว่า ตอนแรกที่เช่าทีนี่ เค้าก็เป็นคนพูดเองว่าห้องนี้เอาไว้เวลาที่ญาติพี่น้องหรือเพื่อนๆเรามาเยี่ยมจากเมืองไทย แต่ตอนนี้มากลับลำซะงั้น...)
จริงๆถ้าเป็นเพื่อนคนอื่นหนูก็ไม่ว่าอะไร แต่คนนี้เป็นเพื่อนสนิทที่รักกันมาก และแต่ก่อนเพื่อนคนนี้ก็ช่วยเหลือเรามากในหลายๆสิ่ง ตอนงานแต่งเค้าก็ช่วยตั้งแต่ไปช่วยเลือกของชำร่วย(ตอนนั้นเจ้าบ่าวยังอยู่ญี่ปุ่นอยู่เลยค่ะ) วันงานก็เป็นแม่งานแถมพาเพื่อนๆขับรถไปร่วมงานตั้งไกล ฯลฯ คือปกติเพื่อนคนนี้จะไม่ค่อยขอความช่วยเหลือใดๆจากหนูเลย มีแต่เค้าที่ช่วยหนูตลอด ครั้งนี้เลยอยากจะตอบแทนน้ำใจของเพื่อนบ้างน่ะค่ะ
ป้าว่าหนูควรจะทำยังไงดีคะ จะลองไฟท์กับสามีดูซักตั้งดีรึเปล่า เพราะหนูรู้สึกว่าเค้าใจดำไปหน่อยค่ะ

ช่วงนี้อากาศหนาวมาก รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

สวัสดีคุณ fon_nara ขอบคุณมากสำหรับคำอวยพร
มิตรภาพออนไลน์ เป็นสิ่งที่ช่วยให้จิตใจชุ่มชื่น ป้าเข้ามาอ่านและได้รับคำอวยพร เหมือนได้น้ำทิพย์

สวัสดีคุณ cooking papa มีอะไรให้ป้าช่วยเหลือ เขียนไว้ได้ ป้ายินดีให้คำปรึกษา อย่างน้อยก็ถือว่าช่วยๆกัน ป้าอาจจะมองอะไรได้ทะลุกว่า จากประสบการณ์ชีวิต คงพอช่วยได้ ขอบคุณที่ยังระลึกถึงกัน

สวัสดีคุณ แสงเทียน เรื่องเพื่อนสนิทที่มีบุญคุณจะมาพักอยู่ด้วย
ขอให้ให้เหตุผลสามีอย่างตรงไปตรงมาว่า เขาเป็นเพื่อนที่ดีกับเรามาอย่างมาก เราอยากตอบแทนเพื่อน
ถ้าเขารักเรา ก็ควรจะเข้าใจเราด้วย เพื่อนดีๆไม่ได้หาง่ายๆ ควรรักษาถนอมน้ำใจกันเอาไว้
แต่สามีดีๆก็ไม่ใช่จะหาได้ง่าย ก็ต้องถนอมน้ำใจไว้เช่นกัน

งานนี้อย่าให้ต้องเสียทั้งสามีและเพื่อนเลย
สามีอาจจะเปลี่ยนความคิดได้ถ้าเราอธิบายเขาดีๆ
อย่าถึงกับไฟท์กับสามีเลย แต่ถ้าเขายังไม่เข้าใจก็ต้องพยายามให้ถึงที่สุด
เราก็บอกไปว่า เพื่อนก็ไม่ได้มาอยู่ถาวร มาเที่ยวแค่ไม่กี่วัน เราเหงาอยากมีเพื่อนที่เรารักเอาไว้พูดคุย แล้วก็เล่าเรื่องดีๆของเพื่อนคนนี้ให้สามีฟัง กรอกหูไปทุกวัน แต่อย่าทำเหมือนเราบังคับเขา หรือว่าเขากลัวเพื่อนมาแย่งความรักความสนใจไปจากเขา ลองหยั่งเชิงถามดู แต่ตอนนี้เราก็เอาใจเขาให้มากๆ พูดยกยอสรรเสริญความดีความมีน้ำใจของเขา สามีคงใจอ่อนลงบ้าง ได้ผลอย่างไร เข้ามาบอกด้วย

ขอบคุณมากน่ะค่ะคุณป้า ปอรู้สึกดีจังเลย ที่ได้รู้จักคุณป้า และได้มีใครสักคนที่สามรถ คุยและปรึษาได้
ปออยากให้กำลังใจคุณป้าอย่างหนึ่งน่ะค่ะ ยังมีคนอีกตั้งมากมายที่เขามีชีวิตทีแย่กว่าคุณป้าอีกน่ะค่ะ คุณป้าดีกว่าคนอีกตั้งมากมายเลยค่ะ และได้มาถึงจุดนี้ก็ถือว่าดีแล้วค่ะ
ปอเดินทางกับพ่อบ้านปอ ผ่านมาตั้งหลายแห่ง และทุกฯประเทศมี่ทั้งรวยและจน บางแห่งก็น่าสงสารมาก ปอยังคิดเลยว่าตัวเองโชคดีจังเลย ที่ได้มาถึงจุดนี้ และได้เกิดเป็นคนไทย
ปออยากให้กำลังใจน่ะค่ะ รักษาตัวน่ะค่ะ วันหน้าปอจะแวะมาไหม่

ได้ติดตามอ่านการดำเนินชีวิต ของป้าแล้วเป็นแบบอย่างที่ดี เราต้องสู้ถึงจะอยู่ได้

เป็นแฟน บล็อกป้ามานานแล้วค่ะ กับข้าวที่กินกันที่บ้าน ก็มาจากบล็อกป้าเหมือนกัน แต่กิ๊ฟท์ไม่แสดงออก ได้แต่ขอบคุณป้าในใจ...ขอให้ป้าแข็งแรง นะคะ ไม่เจ็บไม่ไข้ ที่เจ็บอยู่ก็ให้หายไว ๆ นะคะ ขอให้คุณลุงแข็งแรงเช่นกันนะคะ...

คิดเสมอค่ะ ว่าป้าเป็นญาติ(สนิท) ขนาดว่าพี่น้องตัวเองยังไม่กล้าเล่าให้ฟังแต่อยากเล่าให้ป้าต้อยฟังด้วยความเต็มใจอย่างยิ่ง ทุกอย่างจะเล่าให้ฟังทางmail นะคะ บุ๋มดีขึ้นแล้วไม่รู้ว่าคุณป้าจำได้รึเปล่าว่าเคยเขียนไว้(ตรงไหนไม่รุ)ว่า แค่ได้ตื่นขึ้นมาแล้วขยับแขนขยับขาได้ตามใจก็ถือว่าโชคดีแล้ว ถือว่าเป็นอีกคำหนึ่งที่ผุดขึ้นมาตอนที่รู้สึกว่าโลกนี้เหมือนจะไม่มีที่ให้คนอย่างบุ๋มยืน

สวัสดีคุณบุ๋ม bumdd@hotmail.com ดีใจที่ดีขึ้น
วันเวลาจะช่วยรักษาทุกอย่าง เหมือนเวลาที่เราโกรธใครสักคน ทิ้งระยะห่างไปสักเดือนหนึ่ง เราก็จะหายขุ่นเคืองเขา หรือไม่อย่างนั้น เราต้องคิดว่า เราเคืองเขาไปแค่ไหน เขาก็ไม่รู้ คนที่ทุกข์และเครียดคือเรา ดังนั้น เราต้องช่วยตัวเองด้วยการหยุดความรู้สึกโกรธเคืองเขาให้ได้ อย่าทำร้ายตัวเองด้วยอารมณ์โกรธของเรา เมื่อเราหยุดโกรธเขา เราก็สบายใจ ป้าจะคอยอ่านอิเมล์ของบุ๋ม

สวัสดีคุณ กิ๊ฟท์ศรี ดีใจจังเลยที่มีคนแสดงตัว ขอบคุณมากเลยที่แวะมาทักทายป้า ลุงและป้าแข็งแรงดี มีบางวันที่เดี้ยงเล็กน้อย อาหารที่เราทำรับประทานเอง อร่อยบ้าง ไม่อร่อยบ้าง แต่เราก็ภูมิใจ เพราะป็นฝีมือเราเอง หมั่นทำบ่อยๆ อีกสิบปียี่สิบปีเราก็เก่ง ป้าเดิมก็ทำไม่ค่อยเป็น เพราะอยู่เมืองไทยไปทานร้านเสียเป็นส่วนมาก แต่เราก็จดจำและสนใจวิธีการทำอาหารต่างๆ เมื่อต้องมาทำรับประทานเอง ก็พอถูไถไปได้

สวัสดีคุณ kung ชุมพร ใช่แล้ว ชีวิตคนเราต้องสู้ ถ้าไม่สู้เราก็แพ้
ไม่มีใครจะยอมให้ความพ่ายแพ้มาอยู่เหนือเราตลอดไป ความสุขจะไม่มี ถ้าเราไม่รู้จักความทุกข์

สวัสดีคุณ ปอ คุณโชคดีได้ไปเห็นตามที่ต่างๆ ป้าก็คิดว่า คนเราถ้าได้มีโอกาสเห็นชีวิตคนอื่น แล้วมองย้อนกลับมาดูตัวเอง เราก็จะรู้ว่า ที่เราว่าตัวเองลำบาก ยังมีคนอื่นที่เขาแย่กว่าเรา ต้องดิ้นรนเพื่อให้มีอาหารทานให้ครอสามมื้อ ต้องดิ้นรนเพื่อให้มีที่ซุกหัวนอน ถึงวันนี้ป้าหมดสิ้นเงินทอง แต่ป้ายังมีร่างกายและคนรักเคียงข้าง ลูกๆก็ยังรักเราอยู่ พร้อมที่จะอ้าแขนต้อนรับแม่กลับบ้าน แต่ภาระของแม่ยังไม่สิ้นสุด ขอทำหน้าที่ต่อไป

ขอบคุณทุกท่านที่ให้กำลังใจ

สวัสดีค่ะป้า กุ้งเองเคยไปฝึกงานที่ญี่ปุ่นเหมือนกัน แต่บริษัทฯเขาดูแลดีมากค่ะ และไปอยู่บ้านของพนักงานในบริษัทช่วงวันหยุดยาว (โฮมสเตร์) เขามีน้ำใจดีมากค่ะ

สวัสดีค่ะคุณป้า เบญค่ะ ไม่มีปัญหาอะไรมาปรึกษาหรอกค่ะแค่อยากให้กำลังใจ ขอให้ทุกอย่างที่ป้าทำซึ่งเป็นประโยชน์ต่อคนอื่นมากที่ได้เข้ามาอ่านบล็อคของคุณป้า ความดีนี้จะกลับไปตอบสนองให้ชีวิต และสุขภาพของคุณป้าแข็งแรงตลอดไปค่ะ ว่างๆก็อยากจะคุยกับคุณป้าน่ะค่ะ อยู่ญี่ปุ่นก็เหงาค่ะยังไปไหนเองไม่ได้เลยรอคลอดลูกเดือนหน้าก่อนค่ะ

สวัสดีคุณเบญ ขอบคุณมากที่แวะมาทักทายกัน
ตอนนี้ท้องแก่แล้ว ก่อนคลอดควรหาโอกาสไปเดินเที่ยวเล่นบ้าง
เพราะเดี๋ยวคลอดลูกแล้วคงไม่สะดวกที่จะออกไปข้างนอกอีกหลายเดือน
ไม่ทราบว่าบ้านอยู่แถวไหน ถ้าไม่ไกลเราอาจจะได้พบกันบ้าง

คุณ ชุมพร เคยมาฝึกงานที่ญี่ปุ่น คงยังคิดถึงญี่ปุ่นอยู่ใช่ไหมเอ่ย?

ตามมาอ่านปัญหาของเพื่อนๆค่ะ
ในวันนี้นัทยังไม่หมดปัญหาของชีวิตค่ะแต่จะพยายามแก้กันไปทีละนิด...
วันนี้นัทเข้ามาแบบไม่ทุกข์มากค่ะแต่อยากมาคุยทักทายคุณบุ๋มและคุณป้าค่ะ
ทั้งสองท่านสบายดีใช่ไหมคะ?
คุณบุ๋มเป็นไงมั่งเอ่ยสบายใจแล้วหรือยังคะ?
นัทจะกลับไปไทยเดือนเมษาค่ะ อยากกินก๋วยเตี๋ยวฟรีนะคะ จนอดใจรอไม่ไหวแล้วค่ะ เลยทำก๋วยเตี๋ยวไก่กินเองแก้อยากไปก่อนค่ะ
ดึกมากแล้ว คุณป้าคงเข้านอนแล้วแน่ๆเลย ขอให้คุณป้าหลับฝันดีนะคะ

สวัสดีค่ะ คุณป้า
เข้ามารายงานผลค่ะ ก็ค่อยๆคุยกะสามีตะล่อมกันอยู่นานเลยทีเดียวล่ะค่ะ ในที่สุดสามีก็แพ้ลูกตื๊ดเรา ก็เลยอนุญาตให้เพื่อนมาพักแล้วค่ะ แต่คราวนี้ปรากฏว่าเพื่อนเค้าจะเอาแฟนมาด้วย งานนี้เพื่อนเองเลยบอกคงไม่มาพักด้วยแล้ว เพราะเค้าก็เกรงใจที่แฟนจะมาพักด้วย สรุปก็เลยเป้นว่า เพื่อนและแฟนเค้าจะไปหาที่พักกันเองค่ะ
จบค่อนข้างหักมุมนะคะป้า แต่หนูก็ดีใจที่จบแบบแฮปปี้เอนดิ้ง และหนูก็ไม่ต้องเสียทั้งแฟนและทั้งเพื่อนรักค่ะ
ขอขอบพระคุณคุณป้าอีกครั้งนะคะ คุณป้าช่วยเตือนสติให้หนูคิดได้ คำแนะนำของป้าประเสริฐยิ่งค่ะ ขอบคุณที่เป็นที่พึ่งให้เสมอมานะคะ
แล้ววันหลังจะเข้ามาทักทายใหม่นะคะ ถึงไม่มีเรื่องกลุ้มใจก้จะเข้ามาคุยกะคุณป้าค่ะ ขอบคุณป้ามากๆจริงๆค่ะ

สวัสดีคุณแสงเทียน ดีใจด้วยที่ปัญหาจบไปได้ด้วยดี
เพื่อนดีๆก็ต้องถนอมน้ำใจกัน สามีก็ต้องเอาใจเขาให้มากๆ เพราะเขาเป็นผู้ทำงานหาเลี้ยงเรา มีอะไรที่ป้าพอช่วยได้ก็ไม่ต้องเกรงใจ เข้ามาคุยกันได้

สวัสดีคุณ นัตโตะ ดีใจังได้กลับไปเที่ยวเมืองไทย ทานก๋วยเตี๋ยวเผื่อป้าด้วย

สวัสดีค่ะ พี่พนอจัน
ขอเรียกพี่นะคะ เพราะว่าแก่กว่ากันแค่ไม่ถึง ๑๐ ปี
ติดตามบล็อคของพี่มานานแล้วตอนนี้สิริอยู่ที่อเมริกากับสามีและลูกสาว ย้ายมาจากเมืองไทย ปีนี้ปีที่ ๓ แล้ว เหงาเหมือนกันค่ะ ไม่ค่อยมีเพื่อน ไม่รู้เป็นอะไรพอได้เพื่อนที่ถูกใจ เขามีอันต้องไปจากเราทุกที คนแรกจากแบบจากตาย ต่อจากนั้นก็เป็นแบบย้ายที่อยู่ ออกจากงานที่ทำด้วยกัน ไม่รู้จะคุยกับใคร เคยเจอเพื่อนคนไทยอยู่คนหนึ่งที่เมืองเดียวกันนี้ แต่ตอนนี้สิริไม่ได้คบกับเขาแล้ว เสียดายว่าพี่กับสิริอยู่ไกลกันคนละประเทศเลย ไม่อย่างนั้นคงได้คบหากันบ้าง ก็เข้ามาขอเป็นกำลังใจให้พี่นะคะ อย่างน้อยพี่ก็ไม่ได้ลำบากจนเกินไป เพียงแต่ไม่ได้สบายเหมือนเมื่อก่อน
ที่อเมริกาตอนนี้คนส่วนใหญ่ลำบากมาก มีแต่คนส่วนน้อยที่ยังคงความร่ำรวยอยู่ สิริกับสามีก็อยู่ในกลุ่มคนส่วนใหญ่ สามีไม่มีงานเป็นชิ้นเป็นอัน เพราะเขาเป็นครูแทนเวลาที่ครูประจำขาด ก็ไม่ค่อยมีงาน เพราะครูประจำถูกปลดเยอะก็เลยมาสมัครเป็นครูแทน เดือนหนึ่ง ๆ ได้ทำงานไม่กี่วัน เขาก็เลยไปหางานอีกอย่างหนึ่งเป็นนายหน้าขายบ้าน กว่าจะได้ใบอนุญาตมาก็แทบแย่ ตอนนี้ทำมาได้จะปีแล้ว ก็ยังขายบ้านไม่ได้เลยสักหลัง บริษัทเขาก็ไม่ได้ให้เงินเดือนประจำ ค่าน้ำมันรถก็ออกเอง สรุปว่ามีแต่เงินออกค่ะไม่มีเงินเข้า ส่วนตัวสิริเองจากที่เคยเป็นคุณนายตอนอยู่เมืองไทย ไม่ได้ทำงาน กิน ๆ นอน ๆ ช็อปปิ้ง พาลูกเที่ยว ก็ต้องกลายมาเป็นคนทำความสะอาดโรงแรมไปเสียแล้ว คิด ๆ บางทีก็น้อยใจ สิริมีความรู้ระดับปริญญาตรี เกียรตินิยมอันดับ ๒ แต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไร รู้อย่างนี้ไม่เรียนให้เสียเวลาหรอก รู้อย่างนี้สิริไปเรียนพวกวิชาชีพ เช่นแกะสลัก จัดดอกไม้ หรือตัดเย็บเสื้อผ้า ก็คงจะเริ่มธุรกิจเล็ก ๆ เป็นของตัวเองได้ แต่นี่ทำอะไรพวกงานฝีมือไม่เป็นเลย
ตอนแรกทำงานที่นี่ ถึงจะเป็นแค่เมดแต่เงินดีมาก สิริถึงได้มาสมัคร พอเศรษฐกิจล่มบริษัทตัดรายได้และผลประโยชน์หมดทุกอย่าง งานหนักแต่ไม่เห็นเงินเลย หลายครั้งที่สิริท้อใจมาก บางครั้งน้ำตาไหลขณะทำเตียงแขกอยู่ เพราะที่นอนมันหนักมาก คิดว่าทำไมเราถึงต้องมาลำบากอย่างนี้ แต่ก็พยายามคิดว่าเราก็ยังดีกว่าคนอื่นเพราะยังมีงานทำ บางคนไม่มีงาน อาจจะเพราะเลือกด้วยหรือเปล่าก็ไม่รู้นะคะ ถ้าสิริเลือกงานก็คงกินแกลบไปแล้วล่ะค่ะ เคยไปสมัครอย่างอื่นก็ไม่ได้งาน ที่เสียใจมากก็คือ ได้ยินว่าเพื่อนที่เมืองไทยเที่ยวเอาไปพูดว่าสามีส่งสิริไปเป็นเมด สามีก็ไม่มีรายได้เป็นชิ้นเป็นอัน ถ้าไม่ช่วยกันแล้วจะกินอะไรจริงไหมคะ
แต่ที่แย่ที่สุดตอนนี้ก็คือไม่สบายอยู่ แต่ต้องลากสังขารไปทำงานนี่ล่ะค่ะ เพราะไม่อย่างนั้นก็ไม่มีเงินซื้อกับข้าว หวังว่าคงไม่ได้บ่นเล่ามากจนเกินไปนะคะ ขอตัวไปนอนก่อนคะ แล้วจะเข้ามาคุยกับพี่วันหลัง สวัสดีค่ะ
สิริ

สวัสดีคุณสิริ ยินดีเป็นอย่างมากที่จะได้เพื่อนแลกเปลี่ยนความคิด และประสบการณ์ซึ่งกันและกัน

ยินดีรับเป็นน้องสาวคนใหม่ มีปัญหาอะไรที่จะระบาย ขอเชิญได้เลยไม่ต้องเกรงใจ
เท่าที่คุณสิริเล่ามา ก็น่าเห็นใจ เข้าใจว่าการทำงานปูที่นอนหนักๆนั้นคงจะต้องใช้แรงมาก หญิงไทยที่ไปทำงานปูที่นอนตามโรงแรม มักจะมาเล่าให้ฟัง ทนทำกันได้ไม่นาน งานนี้รับคนอยู่เสมอๆ

ที่ญี่ปุ่นมีงานแม่บ้านตามบ้านฝรั่ง แต่เขาก็มีพรรคพวกแนะนำกัน ถ้าไม่มีคนแนะนำก็ไปทำไม่ได้
อยากไปทำเหมือนกัน แต่สามีเขาเป็นประเภทติดเมีย ก็เลยต้องนั่งมองหน้ากันทุกวันสองคนตายาย
ดีว่ามีเน็ตเล่น หายเหงาหายเครียดไปได้เยอะ เราเล่นกันคนละเครื่อง

ปัญหาเศรษฐกิจก็เป็นกันทั่ว เด็กที่รู้จักก็มาเล่าว่าสามีป่วย ทำงานไม่ได้ ลูกก็ยังเล็กๆ เขาก็ต้องออกทำงาน นำเงินมาเป็นค่าใช้จ่ายในครอบครัว

พี่ตอนนี้ถึงแม้จะไม่ค่อยมีเงิน แต่ก็พยายามทำใจว่า อย่างน้อยเราก็เคยมี เคยเห็น ชีวิตที่เหลืออยู่ก็ขอเพียงอย่าเจ็บป่วยทุกข์ใจในเรื่องร้ายๆ

อยู่กันอย่างสมถะ เสื้อผ้าก็ไม่ได้ซื้อเหมือนเมื่อก่อน
อาจจะดูฟุ่มเพื่อยที่มีบลายธ์หลายตัว แต่ก็เป็นสิ่งที่ช่วยให้จิตใจแช่มชื่น ชดเชยกับที่ต้องสูญเสียของมีค่าต่างๆไป

ชีวิตคนเรา เอาแน่ไม่ได้จริงๆ คนที่รวยกว่าเราไม่รู้กี่ล้านเท่าเขาก็ยังประสบปัญหา เราเป็นเพียงฝุ่นผง ขอให้วันนี้พรุ่งนี้ผ่านไปมีข้าวกิน มีที่นอน ก็ต้องถือว่าดีที่สุดแล้ว

พี่ยินดีอย่างยิ่ง ที่จะมีเพื่อนที่น่ารักอย่างคุณสิริ หวังว่าเราคงจะได้พูดคุยกันตลอดไป

หวัดดีค่ะคุณป้า นัทแวะมาหาเพื่อนๆในห้องนี้ค่ะ
กลับไปเมืองไทย นัทจะอัดอาหารไทยเข้าท้องมากๆเลยค่ะ เอาให้หายคิดถึงไปเลยค่ะ แต่ไม่ลืมทานเผื่อแน่นอนค่ะ


อ่านเรื่องของคุณสิริ
นัทขอเป็นกำลังใจให้นะคะ
ชีวิตต้องสู้อยู่แล้วค่ะ
สู้ๆนะคะ

สวัสดีค่ะป้า ใช่เลยคิดถึงมากยิ่งไปดูรูปเก่าๆ ยิ่งคิดถึงค่ะ ตอนนี้ก็กำลังสนใจน้อง ๆ เหมือนป้าเลย กุ้งชอบทำงานประดิษฐ์ค่ะและทำงานคลิทว์ยามว่างด้วย กำลังจะถักชุดให้น้องตัวแรก(น้องสำเพ็งทุนน้อย

สวัสดีคุณนัท ลองเข้าไปดูที่ป้าไปเที่ยวที่ไทย ไปทานอาหารต่างๆ ถ้ามีโอกาสก็ไปทานแล้วเอามาเล่าให้ป้าฟังว่าอร่อยไหม ไปไทยไม่เคยทานข้าวบ้านเลย ทานนอกบ้านเกือบทุกมื้อ แม้กระทั่งมื้อเช้า ลูกพาตระเวณไปทานโจ๊ก เพราะชอบทานโจ๊กตอนเช้า

สวัสดีคุณกุ้ง ชุมพร ลองถักดู ไม่ว่าน้องสำเพ็งหรือน้องอะไร ถ้าเราให้ความรักกับเขา สนใจเขา ค่าก็เท่ากัน แล้วเอามาให้ป้าชมบ้างว่าสวยมากน้อยแค่ไหน

สวัสดีค่ะคุณป้า
คงสบายดีเนาะค่ะ วันนี้ว่างฯส่งลูกไปโรงเรียน ทำงานบ้านนิดหน่อย เลยแวะมาหาคุณป้านิดหนึ่ง
คิดถึงค่ะ โชคดีน่ะค่ะ ปอ

ขอบคุณมากน่ะค่ะคุณบุ๋ม ที่ให้กำลังใจปอมา
พอดีกลับไปอ่าน เปลี่ยนวิกฤติให้เป็นโอกาส อันแรกมา ( ค่ะเพื่อนคือครอบครัว ) สามีและลูกพากันทำกิจกรรมก๊อกฯแก๊กฯทำโน่นนี่อยู่บ้านของเรา ปอรู้ค่ะว่าตัวเองเป็นคนอย่างไง คนฯหนึ่งไม่ยอมรับว่าตัวเองพูดและผิดและทำอะไรลงไป และไม่ยอมรับผิด และโยนทุกสิ่งทุกอย่างให้กับเรา ปอยังงงเลยทำไมคนถึงเชื่อเขาดีจังเลย
ปอคิดน่ะค่ะอาจไม่มีใครรู้แต่ฟ้าดินคงรู้ ปอเลยทำใจ
ก็จะพยามไม่สนอย่างที่คุณบุ๋มบอกล่ะค่ะ จะพยายามไม่โกรธ ไม่อาฆาต แต่คงไม่ยุ่งเกี่ยว ปออยากจะพูดและอธิบายให้ความกระจ่างน่ะค่ะ ให้ใครฯรู้แต่มันไม่มีอะไรดีขึ้นเลย
ขอบคุณบล๊อกคุณป้าอีกครั้งน่ะค่ะ ที่ทำให้ปอมีวันนี้ ได้มีใครสักคนที่ยังเข้าใจเรา ขอบคุณมากฯค่ะ

ปอลืมไปปอขอให้คุณบุ่ม ผ่านเรื่องราวต่างไปได้น่ะค่ะ และปอขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนเช่นกันค่ะ ขอให้ทุกคนที่มีปัญหาและให้คุณป้าช่วย แก้ไขปัญหาต่างฯไปได้น่ะค่ะ

แวะมาบอกข่าวดี
คุณป้าค่ะและเพื่อนที่ได้รุ้เรื่องปัญหาของปอ ตอนนี้ปอสบายใจแล้วล่ะ (และปอก็ได้ให้อภัยเขาแล้ว...) เพราะทราบหลายฯอย่างว่าครอบครัวของเขา กำลังมีปัญหาเกิดขึ้นมากมายตอนนี้ แต่ปอก็ขอแยกออกมาอยู่ห่างฯ อย่างนี้ล่ะกัน
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ

ไม่อยากให้ป้ากังวลเรื่องอายุเลยค่ะ อายุเป็นเพียงตัวเลข เราต้องไม่คิดว่าเราแก่ค่ะ แค่มีประสบการณ์เยอะขึ้นแค่นั้นเอง เน๊าะๆ.. นู๋อยากเห็นป้าสดใสร่าเริงเหมือนทุกวันนะคะ สู้ๆค่ะป้า เป็นผู้หญิงที่ไม่หยุดสวยแค่นี้ก็แฮปปี้อยู่แล้ว ไว้นู๋ไปญี่ปุ่นขออนุญาตไปเจอป้าบ้างได้ไม๊คะ อยากเจอตัวจริงคะ ไปไหนเจอคนไทยด้วยกันก็อบอุ่นค่ะ

|
หวัดดีค่ะคุณป้า
วันนี้นัทเอาเค้กที่เพิ่งหัดทำกะคุณคิตะซังในวันเกิดครั้งแรก มาให้คุณป้าติชม และเพื่อนๆด้วยค่ะ

ไปไหนหลายวันค่ะแวะมาเยี่ยม

ขอบคุณมากคุณกุ้งที่เป็นห่วงแวะมาเยี่ยมป้า
มัวอ่านโน่นนี่ติดพัน ลืมเข้าบล็อก สวัสดีเดือนมีนาคม
รวดเร็วเหลือเกิน ผ่านไปแล้วกุมภา อากาศที่ญี่ปุ่นตอนนี้ฝนตก ชวนให้นอนเป็นอย่างยิ่ง

ขอบคุณสำหรับขนมเค็กจากคุณนัตโตะ ขอเลยนะจานนี้ อร่อยแน่ๆ

สวัสดีคุณBoo ขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้ ป้าตอนนี้เดินไม่ค่อยดี ปวดขาบ้างอะไรบ้างตามประสาคนสูงอายุ

สวัสดีคุณปอ อะไรที่ทำให้เราไม่สบายใจ ก็ห่างๆออกไปก็ดี ต่างคนต่างอยู่

เรื่องปวดเหมื่อยเป็นได้ทุกคนค่ะกุ้งก็เป็น โดยเฉพาะต้องนี้พ่อเดินก็ต้องให้ไม้เท้าแล้วอายุ 72 ปี เท่านั้น รักษาสุขภาพนะค่ะ

สวัสดีค่ะคุณพนอจัน
แวะมาบอกว่าชอบอ่านชีวิตคนไทยในญี่ปุ่นที่คุณพนอจันเล่าค่ะ
บางทีอ่านแล้ว...ชีวิตจริง ๆ อย่างนี้ก็มีด้วย เฮ้อ..
เช่นเรื่องล่าสุดที่ผู้หญิงคนนึงต้องทำงานนวดตั้งแต่บ่ายสองถึงตีสี่

อ่านแล้วบางทีได้ข้อคิดดีๆหลายอย่าง

บุ๋มมาแร้ววววว
หายไปนาน เนื่องจากจำเป็นและตั้งใจว่าจะต้องผ่านเรื่องราวร้ายๆ พวกนี้ไปให้ได้ ตอนนี้ดีแล้วจร้า ไม่มีใครทำอะไรเราได้มีแต่ใจของเราที่ทำลายตัวเอง ถ้ามั่วแต่ไปคิดไม่ดี ก็คงจะมีแต่เรื่องไม่ดีเข้ามาไม่หยุดหย่อนเน๊อะ
ขอบคุณคุณปอนะค่ะสำหรับกำลังใจ คุณนัทโตะด้วยน้า สงกรานต์จะเข้ามาในเมืองไหมล่ะค่ะ เจอกันหน่อยไม๊ mail มาบอกก็ได้ค่ะ หวังเป็นอย่างยิ่งว่าคุณป้าและสาวๆทั้ง7 จะสบายดี ใกล้ซากุระบานแล้ว คงจะได้เห็นสาวๆ ในเทศกาลฮานามิน่ะค่ะป้าต้อย
รู้สึกดีใจและขอบคุณมากที่สุด สำหรับกำลังใจ จากคุณป้า คุณนัทโตะ และคุณปอ ดีใจจังที่อย่างน้อยๆ ก็มีใครกำลังนึกถึงและให้กำลังใจเราอยู่ (แห่ๆ อยากจะบอกว่าที่บ้านยังไม่รู้เลยค่ะว่าบุ๋มมีปัญหา55) กำลังกายเต็มร้อย กำลังใจ 150 เลย อิอิ

ดีใจด้วยที่คุณบุ๋มแก้ไขปัญหาได้ ปัญหาต่างๆบางทีก็ต้องใช้เวลา ขอให้ใช้สติในการตัดสินใจ มีอะไรก็เล่าให้ป้าฟังได้

วันนี้กินแกงส้มหน่อไม้ดองวันที่สี่จนหมดหม้อแล้ว หายอยากไปนาน

หวัดดีค่ะคุณป้า สบายดีไหมคะ??
ช่วงนี้อากาศหนาวบ้าง ไม่หนาวบ้าง ฝนตกบ้าง ดูแลสุขภาพนะคะ

ปล..ถึงคุณบุ๋มค่า นัทเองก้ออยากพบตัวเป็นๆของคุณบุ๋มมากๆเลยค่ะ อยากไปหม่ำเตี๋ยวฟรี
แต่ยังสองจิตสองใจค่ะ ว่าจะไม่กลับตอนนี้เพราะอยากเก็บเงินก่อน แต่ก้อคิดถึงบ้านแทบขาดใจ เอาเป็นว่าถ้านัทได้ไปจิงๆ นัทจะเมล์ไปหาทันทีเลยค่ะ

สุดท้ายนี้ขอเป็นกำลังใจให้ทุกท่านที่กำลังมีปัญหาค่ะ.....
คิดถึงคุณป้าและคุณบุ๋มนะคะ ช่วงนี้นัทยุ่งๆเรียนภาษามากเลยค่ะ
เลยไม่ค่อยได้มาหาบ่อยๆ
แล้วจะมาหาใหม่นะคะคุณป้า

คุณป้าคะ

ทุกข์ใจเหลือเกิน ไม่ทราบจะเริ่มยังไงดีนะคะ

เอาง่ายๆ สั้นๆ สามีที่อยู่กันมา 12 ปี ลุกขึ้นมาบอกว่าฉันทนเธอไม่ได้แล้ว หมดรักเธอแล้ว 12 ปีที่ผ่านมาฉันเห็นแค่ความไม่ดีของเธอ ความดีมันน้อยเกินกว่าจะสร้างความผูกพัน เราเลิกกันเถอะ

เหมือนโลกจะแตกน่ะค่ะ มีลูกชายด้วยกัน 1 คน เค้าไม่สนใจเลย แค่บอกว่าจะย้ายออกไปเอง บ้านจะผ่อนต่อให้ และจะส่งเงินค่าเลี้ยงดูลูกให้ทุกเดือน

ไม่ได้บอกว่าเจอคนใหม่ แต่ใครๆ ก็บอกว่าต้องมีแน่นอน ไม่อย่างนั้นคงไม่ลุกขึ้นมาหักหาญขนาดนี้ เขาใช้คำพูดว่าคาราคาซัง

หนูจะทำใจยังไงดีคะป้า ใจมันยับเยิน กินไม่ได้นอนไม่หลับ ปีนี้อายุ 39 แล้ว กลัวจะต้องเหงาอยู่คนเดียวไปตลอดชีวิต ถ้าไม่มีเขาก็กลัวจะหาใครไม่ได้อีกแล้ว

จริงๆ คงกลัวอนาคตที่ต้องอยู่คนเดียวนะคะ เพราะที่ผ่านมาสามีก็ไม่ค่อยดูแลเรา มีโลกส่วนตัวของเขาไป

อยากขอกำลังใจจากป้าค่ะ

คุณนัตโตะอยากเจอเช่นกันค้า ถ้ากลับมาเมษานี้ แฟนคุณนัตโตะจะทนร้อนได้ไหม เพราะตอนนี้ประมาณ37องศาแร้ว เห็นกรมพยากรณ์ว่าอาจจะถึง45'แต่ถ้ากลับมาบ้าน บุ๋มก็อยู่(เกือบ)ตลอดอ่ะค่ะ ทำงานอยู่ศาลจังหวัดฯ มาตอนไหนก็แว่ะมาได้ค่ะ mail มาบอกก่อนก็ได้เด๋วบุ๋มจะให้เบอร์ไว้ ตอนนี้มีก๋วยเตี๋ยวเรือเจ้าอร่อยมาเปิดที่ตลาดบนเมืองด้วย ยังไงคิดว่าคงได้เจอกันน่ะค่ะหรือว่าจะให้บุ๋มไปเจอที่ญี่ปุ่นก็ได้ แต่ประมาณกันยาฯค่ะ จะไปแถวๆเกียวโต อ่อ สู้ๆน่ะค่ะเรื่องเรียนภาษาจะได้เก่งๆ(อิอิ) ขอบคุณคุณป้าน่ะค่ะสำหรับกำลังใจและก็หวังว่าคุณลุงและสาวๆคงสบายดีเช่นกันคิดถึงค่ะ

ขออนุญาติ ให้กำลังใจคุณทุกข์ใจด้วยค่ะ จะบอกว่ากลัวอยู่คนเดียวได้ไง มีลูกอยู่ด้วยทั้งคน เมื่อก่อนไม่มีเขาเราก็อยู่ได้ถึงตอนนี้ก็ต้องอยู่ให้ได้เช่นกัน เพราะที่ผ่านมาเขาก็ไม่เคยดูแล แล้วจะแคร์ทำไมกะอีแค่เขาจะไปอยู่ที่อื่น สู้ๆค่ะ อยู่ให้ได้อย่างมีคุณค่า ให้เขาเห็นว่าถึงไม่มีเขาก็อยู่อย่างมีความสุขได้ เข็มแข็ง อดทนค่ะเป็นกำลังใจให้

สวัสดีคุณทุกข์ใจ

ป้าเข้าใจความรู้สึกของคุณ ที่อยู่ๆสามีที่อยู่กินกันมาเป็นสิบปีก็มาขอเลิก
ป้าก็เคย สองครั้งด้วยซ้ำ ทั้งสามีเก่าหนึ่งครั้ง ก็เลิกกันไปเลยไม่อาลัยอาวรณ์อะไร เพราะเลิกตอนเรายังไม่แก่นี่ดีแล้ว มาเลิกตอนแก่ ละแย่เลย หาใหม่ไม่ได้แน่
แต่กว่าจะหาใหม่ได้ก็อีกสิบสองปี แต่ช่วงที่กลับมาเป็นโสด ก็สนุกกับชีวิตอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เพราะไม่ต้องแคร์ใครแล้ว กินเที่ยวสบายใจดี

มาโดนสามีคนปัจจุบันบอกเลิกอีกครั้ง ครั้งนี้ใจสลายเลยละ สติสตังค์หายไปหมด นั่นเป็นเพราะคิดไม่ถึงว่าคนที่แสดงออกว่ารักเรามากๆ จะกลายเป็นอื่น แต่ป้าก็สู้รบปรบมือจนได้สามีกลับคืนมาเป็นคนเดิม ไม่ต้องเสียสามีไป

คุณทุกข์ใจ คงต้องหาทางให้เขากลับมา โดยการสืบดูว่าทำไมเขาจึงเป็นอื่นไปได้
ผู้ชายที่บอกเลิกเมีย มีอย่างเดียวคือมีคนใหม่
เขาบอกว่าจะผ่อนบ้านต่อ และจะส่งเงินค่าเรียนให้ลูก อย่าเพิ่งวางใจว่าจะส่งตลอดรอดฝั่ง
ป้าเคยมาแล้ว สามีเก่าสัญญาเป็นอย่างดิบดี ขนาดเขียนเป็นลายลักษณ์อักษรยังเบี้ยวไม่ส่งเสีย
ให้ขอเป็นก้อนมาเก็บไว้ก่อนดีกว่า ในเมื่อเขาหมดรักจะไปให้ได้ ก็จ่ายค่าเลี้ยงดูมาก่อนเลย
แต่พูดกับเขาดีๆ อย่าเชื่อว่าเขาจะส่งให้ทุกเดือนเหมือนที่ตกลง

มาเล่าเรื่องต่อให้ป้าฟังบ้าง เป็นกำลังใจให้ ไม่สบายใจอะไรก็มาเขียนไว้ในนี้ ป้าเข้ามาอ่านทุกวัน

ขอบคุณ คุณบุ๋มแวะมาเป็นกำลังใจให้กับคุณทุกข์ใจ

ขอบคุณทั้งคุณบุ๋มและป้าค่ะ

ตอนนี้กำลังคิดวนเวียนไปมาเหมือนพายเรืออยู่ในอ่าง ทั้งเสียใจ กลัวจะต้องอยู่คนเดียวไปตลอดชีวิต

มีความรู้สึกอย่างหนึ่งว่าจะไม่ยอมหย่าให้ง่ายๆ หรอก เรื่องอะไรจะให้คนอื่นมาชุบมือเปิบ พอลืมตาอ้าปากได้ก็จะถีบหัวเราส่งเหรอ ง่ายไปหน่อยหรือเปล่า ป้าว่าหนูคิดถูกหรือคิดผิดคะ

สงสัยอยู่เหมือนกันค่ะ ว่าที่กำลังเสียใจนี่เป็นเพราะรักเขาหรือกลัวที่จะหาคนใหม่ไม่ได้แล้ว สับสนค่ะ

อ้อ...แล้วป้าทำยังไงคะ ถึงต่อสู้จนได้สามีกลับคืนมาน่ะค่ะ สามีหนูเป็นคนใต้ ใจดำ ไม่รู้ว่าถ้าตัดแล้วก็เป็นตัดไปเลยหรือเปล่า พื้นฐานเขาเป็นคนรักแรงเกลียดแรงอยู่แล้วน่ะค่ะ

ไม่เป็นไรเลยค่ะป้าต้อย เพราะบุ๋มเคยอยู่ในสถานะที่ลุกขึ้นยืนได้อย่างเข็มแข็งเพราะบล็อกของป้าต้อย เลยอยากให้กำลังใจทุกคนที่มีเรื่องและแวะเข้ามาหาป้าต้อย(รับรองได้ทางออกของปัญหาแน่นอน)
สำหรับคุณทุกข์ใจ ขอให้คุณเจอทางเลือกที่ดีที่สุดของปัญหานะค่ะ ค่อยๆคิด ใจเย็นๆ ทุกปัญหามีทางออกเพียงแต่คุณยังมองไม่เห็นเท่านั้น หายใจเข้าลึกๆ หายใจออกยาวๆ เห็นไหมค๊ะเรายังหายใจอยู่ มีใครเอาลมหายใจเราไปไม่ได้สักหน่อย เข้มแข็งค่ะ สู้ๆ!

สวัสดีคุณทุกข์ใจ และคุณบุ๋ม ขอบคุณที่ช่วยเป็นกำลังใจให้กัน

เรื่องราวของป้าที่ต่อสู้จนได้สามีกลับคืนมา อยากให้ไปหาอ่านที่ป้าพนอจันขอเล่าตอนที่สิบหรือสิบเอ็ด
เรื่องราวมันผ่านมาสี่ห้าปี อยากจะลืมๆมันไปบ้าง
แต่ก็ต้องบอกว่าสิ่งแวดล้อมต่างกันหน่อย เพราะสามีป้าอายุมากแล้ว ก็เลยได้คิดเร็วกว่าคนหนุ่ม

ป้าอยากได้รายละเอียดเรื่องราวของคุณมากกว่านี้หน่อย
ตามที่เล่ามาไม่ทราบต้นสายปลายเหตุนัก บอกแต่เพียงเขาขอหย่า
คุณอายุเท่าไหร่ สามีอายุเท่าไหร่ มีเรื่องไม่พอใจกันหรือเปล่า
ป้าคิดว่าคุณคงไม่อยากอยู่คนเดียว ถ้าจะยื้อเอาไว้ก็ไม่ต้องรีบหย่าให้ คาราคาซังกันไว้ก่อน แต่คุณจะทุกข์ใจแสลงใจไม่หาย เหมือนกับแผลที่ยังกลัดหนอง ไม่มีการบ่มหนองออกไป ก็คงต้องเจ็บๆปวดๆบวมๆไม่หายเสียที

ขอบคุณค่ะ ป้าและคุณบุ๋ม

หนูกับสามีอายุ 39 เท่ากันค่ะ แต่งงานกันตอนอายุ 25 พอ 27 ก็มีลูกชาย 1 คนตอนนี้อายุย่าง 12 ขวบแล้ว

สามีเป็นคนเก่ง หน้าที่การงานดี เชื่อมั่นในตัวเองสูงมาก ขณะที่หนูเองก็คิดว่าตัวเองก็แน่เหมือนกัน มันก็เลยไม่มีใครยอมใครน่ะค่ะ

ตั้งแต่แต่งงานกันมาก็มีปัญหาอยู่เรื่อยละค่ะ ส่วนมากคือเค้ามีความคาดหวัง ให้หนูต้องเป็นแม่บ้านแม่เรือน สงบเสงี่ยม สงบปากสงบคำ ซึ่งมันขัดกับบุคลิกความเป็นตัวหนูอย่างสิ้นเชิง ความจริงหนูก็ผิดเหมือนกัน คุยกันมาหลายครั้งแล้ว แต่แก้ไม่ได้สักที

แต่สามีก็ไม่ได้ทำหน้าที่สามี + พ่อที่ดีเท่าไหร่ ตั้งแต่แต่งงานกันมาหนูไม่เคยได้เงินเดือนจากสามีเลย ต่างคนต่างใช้ไม่ยุ่งเกี่ยวกัน ยังดีที่เค้าจ่ายของลูกคนเดียว ตั้งแต่ค่านม + ผ้าอ้อม ฯลฯ จนถึงค่าเทอมลูก อ้อ...เราเพิ่งซื้อบ้านได้ 3-4 ปี เค้าก็เป็นคนผ่อนน่ะค่ะ ส่วนหนูผ่อนรถที่หนูขับเอง (เขามีรถบริษัทใช้)

ความรัก ความโรแมนติก มันหายไปตั้งนานแล้ว หนูคิดว่ามันคงมีลางมานาน แต่หนูพยายามปฏิเสธมัน...ก็เท่านั้นเอง หนูคงกลัวที่จะต้องอยู่คนเดียว กลัวการเปลี่ยนแปลง จนไม่ทำอะไร...

ตอนนี้ถ้าบอกตรงๆ นะคะ ความรักในตัวเขามันไม่เท่าไหร่ แต่คงเป็นความยึดติดกับใครสักคน ที่อยู่ตรงนั้นมาตลอด 12-13 ปีมากกว่า

หนูควรทำอย่างไรดีคะ....

สวัสดีคุณทุกข์ใจ
ขอโทษที่ให้ต้องคอย เมื่อคืนกลับจากสังสรรค์เกือบตีหนึ่ง ไม่ได้เข้ามา

รายละเอียดของคุณ นับว่าเป็นประโยชน์ต่อการให้คำแนะนำพอควร

สามีภรรยาที่อยู่กินกันมานานๆ บางคู่ก็ยิ่งอยู่ยิ่งรักและเข้าใจกัน
บางคู่ก็ยิ่งอยู่นานยิ่งไม่เข้าใจกัน ก็คงเป็นนิสัยของแต่ละคนที่จะรู้จักการปรับเปลี่ยนแปลงตัวเองให้เข้ากับคนที่เราแต่งงานด้วย

การคาดหวังว่าอีกฝ่ายหนึ่งจะทำตัวให้ถูกตาถูกใจอย่างที่สามีคุณคาดหวังกับคุณคงไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับสาวสมัยใหม่ที่สามารถดูแลตัวเองได้

ถ้าชีวิตแต่งงานที่สองคนมาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน
ถ้าไม่มีใครยอมใคร ต่างก็คิดว่าตัวเองเก่ง ก็คงต้องเหมือนเป็นคู่แข่งกัน

จะสายเกินไปไหม ถ้าป้าอยากแนะนำให้คุณ ปรับเปลี่ยนตัวเองให้อ่อนลงมาบ้าง ผู้ชายบางคนก็ชอบผู้หญิงที่ดูแบบบาง อ่อนแอ ต้องคอยดูแลปกป้อง

อย่างป้าเอง ต้องใช้ทั้งไม้อ่อนและไม้แข็งกับสามี
บางครั้งก็ต้องทำตัวโง่ๆ ทำโน่นไม่เป็นทำนี่ไม่เป็น เพื่อให้เขาเห็นว่า เราต้องพึ่งเขา
บางครั้งเราก็ต้องใช้ไม้แข็ง ยามที่เขาอ่อนแอ หมดแรง

การใช้ชีวิตคู่ บางครั้งต้องใช้ศิลปะหลายอย่างในการประคองชีวิตคู่ให้ยืนยาว
แต่ถ้าเราไม่อยากให้ชีวิตคู่ยืนยาว ก็ทำตามใจตัวเองได้
ไม่ต้องแคร์สามี แต่ถ้าเราแคร์และยังต้องการเขา เราก็ต้องปรับเปลี่ยนตัวเอง
ผู้หญิงเราถึงแม้จะเก่งกล้าสามารถแค่ไหน แต่บางครั้งการใช้มารยาหญิง ก็ยังจำเป็นอยู่

ทำไมผู้ชายถึงอยากเสาะแสวงหา อยากเรียนรู้กับผู้หญิงใหม่ๆ

เขาเบื่อน้ำพริกถ้วยเก่า อยากลองลิ้มอาหารรสชาติใหม่ๆ

อย่างที่ป้าบอกไว้ ถ้าคุณไม่บ่มหนามที่ทิ่มแทงอยู่เวลานี้
ก็ปล่อยให้เรื่องราวคาราคาซัง ไม่ต้องหย่า เพราะไม่อยากได้ชื่อว่าเป็นหม้าย หรือกลัวความว้าเหว่
แต่ป้าว่า ลึกๆแล้วคุณยังรักเขาอยู่ จึงไม่สามารถตัดใจจากเขาได้

สำคัญว่าเขาจะยังยืนยันที่จะขอหย่าคุณ หมดรักหมดอาลัยในตัวคุณแน่แล้ว ป่วยการที่จะไปยื้ดยุดให้เขากลับมาเป็นของคุณ

เดินหน้ากล้าเผชิญกับป้ญหาการอยู่คนเดียว
ใหม่ๆอาจจะหดหู่ เศร้าหมอง ลองหากิจกรรมหรือเพื่อนใหม่ เพื่อนเก่าที่ไม่ได้พบเจอกันนาน ไปท่องเที่ยวเปลี่ยนบรรยากาศ ใช้ชีวิตอิสระอีกครั้ง คุณอาจจะคิดว่า รู้อย่างนี้หย่าเสียตั้งนานแล้ว

ถ้ามันจะต้องใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ โดยไม่มีใครเข้ามาอีก ก็อย่าไปเศร้าโศกเสียใจ ท้อแท้ มอบความรักความเอาใจใส่ลูกให้มากที่สุด คุณคงไม่โชคร้ายเกินไป ไม่แน่อาจจะได้พบคนรู้ใจที่เข้ามาเติมชีวิตที่ขาดหายไปของคุณ อย่ากลัวการเปลี่ยนแปลง

ชีวิตเป็นของเรา สุขทุกข์ตัวเราเป็นผู้กำหนด ขอให้ใช้สติในการตัดสินใจ ยังมีเรื่องดีๆรอเราอีกมากมาย ชีวิตไม่ได้หยุดที่ผู้ชายคนนี้คนเดียว

คิดว่าจะเข้ามาบล๊อกป้าพนอจันตั้งนานแล้วแต่ไม่มีเวลาซักที วันนี้เพิ่งเข้ามาบล๊อกป้าครั้งแรก หมดเวลาไปหลายชั่วโมงแต่ก็คุ้มค่ามากค่ะได้ความรู้จากป้าและหลายๆท่านมาเยอะ ขอบคุณค่ะ แล้วจะเเวะเข้ามาอีกค่ะ

สวัสดีค่ะคุณป้า และคุณบุ๋มด้วยค่า
สบายดีกันไหม???
อากาศก้อช่างเปลี่ยนแปลงบ่อยเหลือเกิน ดูแลสุขภาพกันด้วยนะคะ
ปล...นัทขอเป็นกำลังใจให้คุณทุกข์ใจด้วยคนค่ะ
เข้มแข็งและสู้ๆนะคะ
คืนนี้ขอให้คุณป้านอนฝันดีนะคะ

อ่านที่ป้าเล่าเรื่องคุณหน่องแล้วเศร้าไปเลยค่ะ รู้สึกได้เลยถึงความโดดเดี่ยว แค่เราไปเที่ยวต่างประเทศไม่กี่วันถ้าเป็นที่ที่เราไม่ประทับใจแล้วก็แทบอยากจะกระโดดขึ้นเครื่องกลับตั้งแต่วันแรกเลยทีเดียว แล้วที่ป้าเล่านี่ต้องใช้ชีวิตอยู่กันเป็นสิบปีคงเหงาเป็นสุดบรรยาย
นู๋ชักกลัวๆแล้วค่ะเพราะเร็วๆนี้กำลังจะแต่งงานแล้วย้ายไปอยู่ญี่ปุ่นพอดี แถมเพื่อนที่แต่งงานอยู่ญี่ปุ่นก่อนหน้าหลายปีก็โทรมาเล่าว่ากำลังจะขอหย่าเนื่องจากปัญหาหลายๆอย่าง มันยิ่งทำให้รู้สึกแย่เข้าไปใหญ่แต่ว่าเค้าไม่เศร้าหรอกนะคะเพราะเค้าก็มีคนรู้ใจใหม่แล้วด้วย ...อีกอย่างเค้าก็เล่าอย่างที่ป้าเล่าว่าเมื่อก่อนแฟนเค้าก็รักถวายหัวเหมือนกันแต่พอนานๆไปอะไรๆก็เปลี่ยน .. เฮ้อออ นู๋ควรทำไงดีคะ มันทำให้นู๋กลัวการแต่งงานขึ้นมายังไงไม่รู้ค่ะป้า...

สวัสดีค่ะคุณนัท ดีขึ้นหรือยังเอ่ย สู้ๆนะค่ะ เข็มแข็งไว้เดี๋ยวก็ได้กลับบ้านเราได้กอดเจ้าลิงน้อยให้สมใจแล้วเน้อ ช่วงนี้คุณป้าเป็นอะไรรึเปล่าน้า? ไม่อัพบล็อคเลย ปวดเมื่อยเนื้อตัวหรือว่ายังเศร้าเรื่องพี่หน่องไม่หาย ชีวิตคนเราคงไม่ได้แย่เหมือนกันหมดหรอกใช่ไหมค่ะ อย่าคิดมากเลย ถ้าถึงเวลานั้นเราก็คงจะไม่รู้สึกอะไรแล้วมั๊งค่ะ ขอให้กำลังใจคุณป้าค่ะ

สวัสดีทุกท่าน ป้ามาแล้ว ที่หายไปไม่ใช่อะไรสบายดีจ้า
แต่เป็นห่วงบ้านเมือง ก็เลยไปติดแหงกอยู่ในห้องรดน และเวปอื่นๆ ปวดหัวกับปัญหาบ้านเมืองจริงๆนะ
เมื่อไหร่จะสงบร่มเย็นเหมือนเก่า แต่ที่มันไม่สงบก็เพราะ อีกฝ่ายก็คิดว่าตัวเองไม่ได้รับความยุติธรรม ได้รับการปฏิบัติแบบสองมาตราฐาน
ไม่เอาดีกว่า เลิกพูดเรื่องการบ้านการเมือง หาเรื่องคุยกันใหม่
ขอบคุณที่เป็นห่วงป้า ตอนนี้ก็เรื่อยๆ ไม่ดีไม่เลวไปกว่าเดิม

แต่ก็ยังดีที่มีลุงคอยให้กำลังใจ แม้ป้าจะงี่เง่าอย่างไร เขาก็ยังไม่ถือสา
ผู้หญิงเรานี่บางทีก็งี่เง่าแบบไม่ค่อยมีเหตุผล
คุณ Boo อย่าเพิ่งไปวิตกเกินไป แฟนอาจจะไม่เป็นอย่างนั้น คนดียังมีอีกเยอะ แต่เรื่องการเปลี่ยนแปลงมันก็อาจมีได้ทั้งนั้น ถ้าเราปรับตัวให้เข้ากันได้ อย่าให้รู้สึกอึดอัดที่จะอยู่กับเรา

ขอบคุณคุณนัตโตะ

ขอบคุณ คุณบุ๋ม

ขอบคุณค่ะป้า นู๋ชอบจิตตกเวลาไปฟังใครมาเล่าอะไร.. แต่ว่านู๋จะพยายามทำตามคำแนะนำของป้านะคะ..^^

สวัสดีคะ ป้าพนอ และคุณทุกข์ ใจ เราอ่านเรื่องของคุณแล้ว สงสารคุณมาก ๆ คะ เรื่องแบบนี้ใครไม่เจอกับตัวคงไม่รู้ เราเองก็พึ่งผ่าน มรสุมมาไม่นาน ยังเป๋อยู่เลย คงไมสามารถ แนะนำอะไรได้มาก คงช่วยได้แต่เป็นกำลังใจให้ ลองอ่านเวปนี้ด้วยนะคะ ค่อย ๆ คิดหาทางไป ขอให้ธรรมะนำทางนะคะ
//larndham.org/index.php?/topic/37005-%e0%b8%84%e0%b8%b8%e0%b8%93%e0%b8%9c%e0%b8%b9%e0%b9%89%e0%b8%ab%e0%b8%8d%e0%b8%b4%e0%b8%87%e0%b8%84%e0%b8%b0%e0%b9%80%e0%b8%9b%e0%b8%a5%e0%b8%b5%e0%b9%88%e0%b8%a2%e0%b8%99%e0%b8%8a%e0%b8%b5%e0%b8%a7%e0%b8%b4%e0%b8%95%e0%b9%83%e0%b8%ab%e0%b8%a1/page__pid__662476__st__0&#entry662476

แวะมาหาค่ะคุณป้า อาการเด่วเย็นสบายเด่วหนาว เด่วฝนตก นัทเองก้อเปลี่ยนตัวเองเกือบจะไม่ค่อยทัน ..รักษาสุขภาพด้วยนะคะ คุณป้า ..
ดีค่ะ คุณบุ๋ม นกคงไม่ได้ไปไทยแล้วล่ะค่ะ ติดต่อวีซ่าอีกสองเดือน เพราะวีซ่ากำลังจะหมดค่ะ ..เอาไว้เราค่อยเจอกันนะคะ ..
ส่วนคุณทุกข์ใจ เป็นอย่างไรบ้างหนอ???
เป็นกำลังใจให้เหมือนเดิมค่ะ

ขอบคุณมากคุณนก ป้าสบายดี แต่ไม่มีเวลาอัพบล็อกอย่างที่บอก อ่านเรื่องการบ้านการเมืองกว่าจะครบทุกเวปที่ติดตามก็กินเวลามาก ไม่ได้ไปไหนเลย

สวัสดีค่ะแวะมาเยี่ยมค่ะ

แวะมาให้กำลังใจคุณป้าคะ
ไม่ได้เข้ามาอ่านเรื่องของคุณป้านานเหมือนกัน อ่านเรื่องของบางคนแล้วก็เศร้าจังเลยคะ ก็ให้กำลังใจทุกคนขอให้ผ่านมันไปให้ได้ คุณป้าเองก็รักษาสุขภาพนะคะ

ขอบคุณ คุณกุ้งชุมพร คุณ k_tickka ตอนนี้อากาศที่ญี่ปุ่นก็แปรปรวน เดี๋ยวหนาวเดี๋ยวร้อน เมื่อวานพายุลมแรงมาก และแรงตลอดทั้งคืน เป็นห่วงก็แต่พวกทัวร์ที่มาเที่ยวชมซากุระจะต้องผิดหวังเสียเวลาไม่ได้ชมดอกซากุระสวยๆเพราะโดนลมโดนฝน พวกที่ตั้งท่าไปปูเสื่อชมซากุระและสังสรรค์คงผิดหวังไปน่าเสียดายต้องเสียเวลาไปอีกหนึ่งวัน ซากุระบานสวยเพียงหนึ่งสัปดาห์ แล้วต่างทยอยร่วงไป ต้องปีหน้า แต่สำหรับป้า ปีนี้เป็นปีที่ไม่ค่อยมีอารมณ์ที่จะชื่นชมหรือเห็นความงามของซากุระเหมือนหลายๆปีที่ผ่านมา เนื่องจากเศรษฐกิจส่วนตัวกำลังย่ำแย่ ทำได้แต่เพียงพยุงกายพยุงใจให้เข้มแข็งอดทนไว้ให้มากที่สุด รอวันที่พอจะมีวันที่สดใสกลับมาใหม่ ขอบคุณทุกท่านอีกครั้งที่เข้ามาคุยกับป้า

สู้ๆนะคะป้า นู๋เป็นกำลังใจให้อีกคนค่ะ

คุณป้าสู้ๆ อะไรๆจะแย่แต่คุณป้าต้องไม่แพ้ เพราะมีกำลังใจจากพวกเราไงคะ เข็มแข็งอดทน ซากุระร่วงแล้วเดี๋ยวก็บาน(ไม่ใช่เหรอค่ะ) เน๊อะ

ฉันชอบทุกคอลัมส์ที่คุณเขียน และการตอบ จ ม ปัญหาชีวิตของบางคน ก็สามารถนำมาปรับใช้กับอีกหลายๆคน จะคอยติดตามนะคะ เมืองไทยร้อนสุดๆ ระยะสงกรานต์

มาหาค่ะพี่ต้อย พรุ่งนี้เหมียวไป รพ. เลยอดเจอกัน วันหลังนะค่ะ ท้องก็ยังไม่โตมากเท่าไหร่ ยังพอไหวค่ะ

สวัสดีค่ะคุณน้า
หนูเข้ามาอ่านเมนูอาหารของคุณน้าเสมอๆ เห็นคุณน้าเริ่มกังวลเกี่ยวกับสุขภาพ หนูขออนุญาตแนะนำให้ทานผลิตภัณฑ์ออแกนนิคดูค่ะ ราคาอาจจะสูงกว่าแต่ถ้าเราลองพยายามเปลี่ยนแปลง รรับประทานดูอาจจะเห็นการเปลี่ยนแปลงค่ะ
ด้วยความนับถือ

สวัสดีค่ะคุณป้าพนอจัน จริงๆเก่งติดตามอ่านบลอกคุณป้ามานานแล้วค่ะ แต่พึ่งเห็นบลอกนี้ของคุณป้า เวลาไปที่สถานีคาวากุจิ จะนึกถึงคุณป้าอยู่ตลอดเลยค่ะ ว่าถ้าเดินสวนกันจะทักคุณป้า

สวัสดีคะคุณป้า หนูเพิ่งเข้ามาเป็นครั้งแรกคะ ขอฝากตัวด้วยนะ หนูอ่านบลอกนี้แล้วสนใจมากคะ เพราะตอนนี้หนูอายุ 29 ปีแล้วคะ แฟนอายุน้อยกว่าหนู 2 ปีคะ แล้วเค้าจะเอาแต่ใจมากเลยคะ
เวลาไม่พอใจจะทำงานเค้าก็จะไม่ทำเลยคะ ต้องเอาใจทุกครั้งเลย และอีกอย่างครอบครัวของเค้าก็จะไม่บอกไม่สอนเค้าโดยตรง พอ-แม่เค้าจะมาบ่นกับหนูทุกครั้งเลยคะ หนูเลยเริ่มรำคาญมากๆเลยคะ (อยู่ด้วยกันจะ 4 ปีแล้วคะ) ตอนนี้เค้าก้อไม่ได้ทำงานคะหนูเลยชวนเค้าขายลูกชิ้นปิ้งตอนเย็นคะพอหนูเลิกงานมาก็จะมาช่วยเค้าคะ
พอขายได้ 1 อาทิต หนูใช้เค้าไปซิ้อลูกชิ้นที่ตลาด แล้วพอถึงเวลาขายพ่อกับแม่จะออกไปดูเค้าก็เดินเข้ามาบอกหนูที่ทำงานว่าไม่เห็นมันตั้งร้านเลยละ
(แล้วเค้าก็บ่นกับหนูใหญ่เลยคะ)หนูโทรหาเค้า แล้วเค้าบอกหนูว่าวันนี้ไม่ขายแล้วจะเล่นเกมกับเพื่อน(ลืมบอกไปว่าเค้าชอบเล่นเกมส์มากๆเลยคะ)ตอนที่เค้าทำงานอยู่หนูก็ติดเน็ตให้นะ แต่พอติดแล้วก็ออกไปเล่นที่ร้านเพื่อนเค้าอีกแล้วบอกว่าเล่นที่บ้านไม่สนุก(แต่เค้าบอกให้หนูติดเองนะคะบอกว่าจะได้ไม่ไปเล่นที่ร้านเปลืองตัง)พอหลังจากวันที่เค้าไม่มาตั้งร้านขายลูกชิ้นหนูตัดสินใจจะเลิกกะเค้าเลยคะ
เพราะหนูไม่ไหวแล้วเหนือยมากๆเลยคะ
ยังไงก็ให้คำปรึกษาหนูด้วยนะคะ
ขอบคุณคะ

^^ สวัสดีค่ะคุณป้าพนอจัน

จะมาแจ้งตารางการเดินทางไปญี่ปุ่นค่ะ
พูนจะไปช่วงวันที่ 15 - 23 กค. นี้
พักแถวอุเอโนะ

คุณป้าจะฝากหิ้วอะไรจากเมืองไทยไปที่นู่นไม๊คะ เดี๋ยวพูนหิ้วไปฝาก (ไม่คิดค่าหิ้วค่ะ อิอิ)

ป้าครับ อายุมากแล้ว รักษาสุขภาพด้วย
เงินทองของนอกกาย ค่อยๆหา ผมเกิด
พ.ศ.2504 ยังต้องหาอยู่เลย (ในกระเป๋าตังแม่)

อ่านครบทุกหัวข้อที่คุณพี่เขียน ชอบค่ะเป็นคนที่มีประสบการณ์ เข้าใจชีวิตและแก้ปัญหาต่างๆได้ดี ดูแลรักษาสุขภาพด้วยนะคะ มีแต่ความสุข สบายใจตลอดไปค่ะ

สวัสดีครับคุณป้าพนาจัน..เพิ่งเข้ามาครั้งแรกครับ..มีคนแนะนำมาครับดีใจมากครับที่มีโอกาสได้รู้จักคุณป้าทางเน็ตและมีโอกาสได้อ่านที่คุณป้าเขียนดีมากๆครับ..ผมจะญี่ปุ่นปีหน้าครับรบกวนคุณป้าด้วยครับขอเบอร์ติดต่อหรือ เมล์ได้ไหมครับจะโทรคุณป้าทันที..เมล์ผมนะครับคุณป้า pop_p_pop@hotmail.com..เบอร์โทรผมนะครับ 055-304884

สวัสดีค่ะ ป้าพนอจัน ดีจัยมากเลยค่ะที่ได้เข้ามาอ่านอะไรดีๆ ในเว็บไซต์นี้ ตอนนี้เครียดมากค่ะ ท้อแท้กับชีวิตมากๆๆๆ แต่ก็พยายามสู้ค่ะ ป้าพอจะมีสูตรทำน้ำจิ้มปลาหมึกเด็ดๆ มั้ยค่ะ หนูอยากไปทำขายค่ะ

รบกวนคุณป้าพนอจันและคนไทยที่อยู่ญี่ปุ่น.ผมกำลังจะเดินทางไปญ๊่ปุ่นมีนา 54เข้าแบบถูกต้อง ครับ รบกวนขอเบอร์ที่ติดต่อได้ไหม ครับหรือ เมล์ก็ได้นะครับรบกวนด้วยนะครับ pop_p_pop@hotmail.com เมล์ผมเอง ครับ

ขอระบายนะคะ บางทีพี่ต.อาจจะเข้ามาอ่านบลอคของป้าพนอจันทร์รึไม่อาจจะเป็นคนที่รู้จักกับเค้าอาจจะอ่านแล้วไปเล่าให้พี่ต.ฟังก็ได้ ฉันไม่ชอบพี่ต.ตั้งแต่เห็นหน้าแล้ว เมือ่พ.ศ.2537 ฉันไปเรียนที่สงขลา ก่อนหน้าที่จะไปได้เขียนจม.ส่งไปรายการเพือ่นแก้วของช่อง3 เป็นปฐมฤกษ์เลยนะ หลังจากนั้น1เดือนเต็ม ฉันก็รอวทุกอาทิตย์หน้าจอว่ารายการจะตอบจดหมายรึยัง พอไปอยู่ที่บ้านพักกตง.พ่อก็บอกให้กลับบ้านแต่ฉันยืนกรานว่าไม่กลับเพราะรอดูรายการ พ่อบอกว่าจะอยู่ทำไมกลับไปที่บ้านก่อน ฉันจังกลับไป พร้อมพ่อ พอกลับมาที่บ้านพักกตง.พี่ต.มาเล่าว่ารายการเพือ่นแก้วเอาจม.ที่ฉันเขียนส่งไปมาอ่านออกอากาศแล้วนะ บอกตรงๆว่าฉันควรจะโทษพ่อดีมั้ย
หรือจะโทษเพราะจม.ไปถึงช้าไปคนชือ่ต.กลับได้ดูรายการนั้นแทนที่จะเป็นฉันที่เฝ้ารอมาเป็นอาทิตย์ ฉันขอขอบคุณที่ทางรายการได้ส่งหนังสือฉลาดซือ้กับหมวกมาเป็นของกำนัล มาถึงวันนี้ฉันก็อยากจะรู้ว่าจม.ฉบับนั้นจะยังอยู่มั้ย และอยู่ที่ป้าหญิงใหญ่รึเปล่า ฉันไม่ชอบต.เพราะว่าต.ทำตัวไม่มีมารยาทกับฉันก่อน ที่จริงฉันไม่อยากนอนห้องเดียวกับพี่ต.เลย พอฉันไม่ยอมช่วยล้างจานก็สบถออกมาว่าดูมัน พี่ต.ตอนปี2539 ย้ายมาอยู่บ้านพักด้านฟากที่ติดกับกรมอุตุ พออยู่กับฉัน 2คนกลับมาจากอาชีวะก็ถอดถุงเท้าตั้งไว้บนโต้ะกินข้าว เจ้าของบ้านยังไม่กลับมา ฉันเห็นแต่ก็ไม่กล้าว่าอะไรเพราะเจ้าของบ้านชอบพอเขามากกว่าฉัน ฉันเป็นคนอาศัยเท่านั้น คงไม่มีสิทธิ์อะไรหรอก รายนั้นเขาทำงานไปด้วย เรียนไปด้วยถือว่าดีกว่าฉันที่เรียนอย่างเดียว แม่แต่พ่อของฉันยังเคยชมพี่ต.ต่อหน้าฉันทำให้ฉันรูสึกน้อยใจ เพราะพี่ต.คนเดียวทำให้สมุดเล่มฟ้าของฉัน ไม่ได้เอามาด้วย เขาไปฟ้องน้านิดว่าฉันเก็บสมุดเล่มฟ้าไว้ไม่ยอมเอาไปให้ห้องทะเบียนในอาชีวะ ที่จริงฉันตั้งใจจะเก็บไว้ นี่ก็10ปีผ่านมาแล้วคนชือ่พี่ต.เขาคงสะใจมากใช่มั้ยที่ ได้แกล้งฉันเขาจะสำนึกบ้างมั้ย

สวัสดีค่ะ เพิ่งเข้ามาเห็นบล็อกของป้า ชอบในความใจสู้ของป้าจัง ขอให้แข็งแรงนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ อ่านวิธีทำทอดมันกุ้งของป้าด้วยค่ะ จะลองเอาไปทำให้แฟนทาน โดยส่วนตัวเองก็ชอบทานอยู่แล้วด้วย ขอบคุณมากนะคะ ต้องอร่อยแน่ๆเลยค๊า
ไปหละ บ๊ายบายค๊า

กลับมาแล้ว กลับมาประจำบล็อกแล้วจ้า ยินดีให้เป็นกระดานเขียนระบายได้เหมือนเดิม
ใครมีอะไรไม่สบายใจ อึดอัดใจมาเขียนระบายได้ที่นี่ทุกอย่าง

เราเป็นเพื่อนกันยามที่มีทุกข์ ยามสุขก็มาเล่าให้ฟังได้นะจ๊ะ

สวัสดีครับ ป้าพนอจัน
ผมชอบwebของป้ามากเลยครับ ผมเข้ามาอ่านวิธีทำอาหารให้แฟน ชอบทอดมันกุ้งมากครับ แต่แฟนไม่ชอบทานเลยอดเลย 555 ผมขอเป็นแฟนคลับของป้านะครับ มีความสุขมากๆนะครับ ผมจะติดตามอ่านเรื่องราวสนุกๆของป้าต่อไปนะครับ

คุณป้าพนอจันครับรบกวนขอเบอร์โทร หรือเมล์คุณป้าได้ไหม ครับผมกำลังจะเดินทาง มีนา 54 ยังไงรบกวนด้วยนะครับ
เมล์ผม pop_p_pop@hotmail.com
ยังไงรบกวนด้วยนะครับ

ได้ติดตามBlog.ของคุณป้ามานาน ชื่นชมความมีน้ำใจของป้าและได้รับความสุขที่ได้ร่วมชมBlog.ของคุณป้า และจะติดตามต่อไปเรื่อยๆครับ

ไม่รู้ว่าคุณป้าเป็นใคร แต่ได้มีโอกาสเข้ามาอ่านใน blog เริ่มจากแพนเค้ก วิปครีมเยอะมากกก เลยนั่งอ่านไปหลายหน้า คุณป้าแต่งตัวเปรี้ยวจริงๆๆ ชอบจัง
จะมาติดตามอ่านเรื่องต่อๆไปนะคะ

สวัสดีค่ะคุณป้า คุณป้า เริ่ดค่ะ แต่งตัวเปรี้ยวจริงๆ จะติดตามอ่านเรื่องต่อไปนะคะ คราวหน้าหนูขอปรึกษาปัญหาชีวิตมั่งนะคะ ดูแลสุขภาพด้วยค่ะ

//www.facebook.com/profile.php?id=100000346051951

แวะเอดเป็นเพื่อนกับป้าได้ที่เฟซบุคค่ะ

สวัสดีค่ะ ชื่อฝนค่ะ เพิ่งมาอยู่ญี่ปุ่นตอนนี้ก็ขึ้นอาทิตย์ที่สามแล้ว แอบมาส่องเมนูอาหารกับที่เที่ยวจากบล็อกคุณป้าตลอดเลย ยังไงก็ขอให้คุณป้าสุขภาพแข็งแรงๆนะคะ ^^

สวัสดีค่ะคุณป้า หนูแอดป้าในเฟชบุ๊คละนะคะ จากนี้ไปโยโรชิขุ ค่ะ ขอให้ป้ามีสุขภาพที่ดีนะคะ

สวัสดีค่ะคุณป้า หนูแอดป้าในเฟชบุ๊คละนะคะ จากนี้ไปโยโรชิขุ ค่ะ ขอให้ป้ามีสุขภาพที่ดีนะคะ

สวัสดีค่ะ คุณป้าพนอจัน ก่อนอื่นต้องขอชมคุณป้านะคะว่าเก่งจริง ๆ เป็นที่พึ่งให้ใครต่อใครได้อีกหลายต่อหลายคน น้องเข้ามาหาสูตรอาหารจากฝีมือคุณป้าน่ะคะ และน้องก็คลิก อ่าน กิน เที่ยว ไปกับคุณป้าด้วย สนุกดีค่ะ แต่บังเอิญคลิกอ่านมาเจอปัญหาของคุณสิริเข้า ก็นึกอยากแนะนำช่วยให้คุณสิริ อย่านึกน้อยใจเลยค่ะ จริง ๆ แล้ว คุณสิริ สามารถโอนหน่วยกิจจากมหาลัยในเมืองไทยเข้าเรียนต่อเพิ่มเติมมหาลัยในอเมกาได้นะคะ คุณสิริน่าจะลองคุยกับทางมหาลัยสักแห่งดู เค้าจะแนะนำเราเอง ดีไม่ดีรัฐบาลรับผิดชอบค่าเรียนเราด้วยนะคะ เรียนออนไลน์ก็ได้ค่ะไม่ต้องออกไปมหาลัยทุกวันเปลืองค่าน้ำมันรถ และคุณสิริก็มีโอกาสที่จะได้งานดี ๆ เงินดี ๆ ด้วยค่ะ คนไทยเราก็มีความเท่าเทียมกับคนฝรั่งนะคะ เพียงแต่เราไม่รู้ว่าต้องทำยังไงเท่านั้นเอง น้องคงจะมาช้าไปคุณสิริโพสน์ไว้ต้นปีน้องมาอ่านเจอปลายปีไม่รู้ว่าจะพอช่วยได้มั๊ยน้อ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ค่ะ และเป็นกำลังใจให้กับเพื่อน ๆ ทุกคนด้วยค่ะ คุณป้าด้วยนะคะน้องขอให้คุณป้ามีสุขภาพแข็งแรง และอย่าหยุดสวยค่ะ Poi Csmith on facebook ค่ะ ขอแอดคุณป้าด้วยคนนะคะ

หวัดดีค่ะ ป้า
เราได้เคยคุยกันหลังไมค์มาแล้ว 3-4 ครั้งค่ะ ได้อ่านเรื่องราวของป้าที่หนังสือคู่สร้างคู่สม และได้อ่านเรื่องราวชีวิตคู่ของป้าใน Blog นี้ด้วย ป้าเก่งมากเลยค่ะ ที่ผ่านเหตุการณ์ตรงนั้นมาได้ค่ะป้า ชื่นชมป้ามากค่ะ
ก่อนอื่นต้องขอรบกวนป้า ด้วยค่ะ
อยากจะปรึกษาป้าค่ะ
หนูแต่งงานและอยู่กินกับสามีมาตั้งแต่ปี 48 พอแต่งงานปุ๊บ เช้าวันรุ่งขึ้นก็มีเรื่องให้ทะเลาะกัน เป็นแบบนี้มาตลอดเลยค่ะ หนูเองก็สงสัยว่าทำไมถึงทะเลาะกันบ่อยมากเลยค่ะ ตอนยังไม่แต่งงานก็มีทะเลาะกันบ้างแต่ก็ไม่บ่อยแบบนี้ค่ะ หลังจากแต่งงาน พอสามีเดินเข้ามาบ้านไม่ถึง 5 นาทีก็ทะเลาะกันแล้วค่ะ แต่งงานยังไม่ทันถึงปีเลยค่ะ ก็จะเลิกกัน เวลาทะเลาะกัน สามีก็จะออกจากบ้านไปนอนที่อื่นค่ะ หนูไม่รู้ว่าไปนอนไหนนะค่ะ เขาไม่ค่อยพูดความจริงเท่าไหร่ค่ะ แต่เวลาดีกันเขาก็จะเล่าให้ฟังว่า เขานอนอยู่ที่โรงแรมเล็ก ๆ ตรงรังสิต แต่หนูไม่ค่อยเชื่อใจ และไม่ค่อยไว้ใจเท่าไหร่ค่ะ จนมีอยู่วันหนึ่งหนูไปดูโทรฯมือถือสามีค่ะ หนูเห็นเบอร์แปลก ๆ ก็เลยถามว่าคนนี้ใคร เขาบอกว่าเบอร์ลูกค้าค่ะ หนูก็เลยบอกสามีไปว่า หนูเชื่อว่าเป็นเบอร์โทรฯลูกค้าค่ะ เรื่องมันก็แตกเลยค่ะ ลูกค้าคนนี้โทรมาหาสามีหนูตอน 5 ทุ่มค่ะ สามีกำลังอาบน้ำอยู่เลยค่ะ หนูเป็นคนรับโทรฯค่ะ เป็นเสียงผู้หญิงค่ะ เขาขอสายสามีหนูค่ะ เขาบอกว่า ขอให้หนูช่วยตามสามีมารับสายหน่อยค่ะ หนูเลยถามว่า "คุณเป็นใคร จะพูดกับสามีฉัน" ผู้หญิงเขาก็อึ่ง หนูก็พูดต่อเลย ว่านี่เธอไม่รู้เหรอยังไงว่า เขามีลูกมีเมียแล้วเนี่ย "ผู้หญิงเขาตอบกลับมาว่า วันหลังคุณก็อย่าให้สามีคุณโทรมาหาฉัน ผู้หญิงพูดแค่นี้แล้วก็วางโทรฯไปเลย หนูก็เรียกสามีออกมาจากห้องน้ำ ถามว่าจะเอายังไง ให้เลือกเอาว่าจะเอาผู้หญิงคนนั้นหรือว่าจะเอาหนู เขาไม่เลือกนะ เขาไม่พูดอะไรเลย หนูก็บอกให้สามีโทรไปหาผู้หญิงคนนั้น แล้วบอกเขาว่า สามีหนูมีลูกมีเมียแล้ว แต่สามีหนูก็ไม่ทำตามที่พูด เขาบอกว่าไม่จำเป็นต้องโทรไป หนูถามสามีว่า นี่เธอรู้จักผู้หญิงคนนี้ได้ยังไง เขาบอกว่า เขารู้จักกันทางอินเตอร์เน็ต แต่มีอะไรมากกว่านี้หรือป่าว หนูไม่รู้ค่ะ ป้า พอหลังจากนั้น หนูก็ไม่รู้ว่าเขายังติดต่อกันอยู่หรือป่าวนะค่ะ พอดีหนูก็สงสัยว่า เอ๊ะ!!..ทำไมชีวิตคู่ถึงได้เป็นแบบนี้ ก็เลยโทรไปปรึกษากับแม่ แม่บอกให้ไปดูดวงค่ะ ก็ไปดูค่ะ มีผู้ใหญ่ที่นับถือกันดูให้ค่ะ เขาบอกว่า หนูกะสามี โดนทำของค่ะ เขาใช้วิธี เอารูปปั้นคนคู่ผู้หญิงและผู้ชาย หันหลังให้กัน แล้วเอาสายสิญผูกไว้ แล้วคนที่ทำก็เอาตุ๊กตาคู่ไปแขวนไว้ที่หน้าต่าง หนูก็ไปแล้วนะ แต่ไม่เจอนะ คนที่ทำเนี่ยก็คือ น้าของสามีค่ะ เขาเห็นหลานมีความสุขไม่ได้ค่ะ เขาเลยทำ เขาเป็นสาวแก่ค่ะ ผู้ใหญ่ที่นับถือกันเขาก็แก้ไขให้ค่ะ ปรากฎว่า ก็ค่อย ๆ ดีขึ้นมาเรื่อย ๆ ค่ะ จนตอนนี้มีลูกชายด้วยกัน 1 คนค่ะ ก็มีทะเลาะกันบ้าง แต่ไม่บ่อยค่ะ ถ้าเป็นเมื่อก่อนนี้ทุกวันเลยค่ะ จนเบื่อเลยค่ะ ปัญหาของหนูตอนนี้คือ ไม่ได้อยู่กับสามีค่ะ สามีไปทำงานต่างจังหวัดค่ะ ไปอยู่กระบี่ค่ะ 2 อาทิตย์กลับบ้านที่กรุงเทพ ครั้งหนึ่งค่ะ ปัญหาก็คือ หนูกลัวว่าเขาจะไปมีเมียอีกค่ะ นิสัยของเขาไม่ใช่คนเจ้าชู้นะค่ะ แต่เป็นคนเก็บความลับเก่งมากค่ะ รู้หลักในการหลบหลีกค่ะ หนูเองไม่ได้จดทะเบียนกับสามีค่ะ ที่ไม่จดเพราะสามีมีหนี้สินเยอะค่ะ เลยไม่ได้จดกัน ส่วนลูกสามีก็ไม่ได้รับรองบุตรค่ะ เขาบอกเขาจะรับรองบุตรให้ แต่หนูก็ไม่ได้พูดอะไร ก็แล้วแต่สามี แต่ก็เห็นเขาเงียบไปค่ะ หนูก็ไม่ทวงถามด้วยค่ะ หนูเป็นคนรับผิดชอบทุกอย่างภายในบ้านค่ะ เรื่องลูกหนูก็เป็นคนรับผิดชอบเขาตั้งแต่หนูออกลูกมาค่ะ สามีไม่ได้ช่วยอะไรเท่าไหร่ค่ะ ป้าให้คำแนะนำหนูด้วยค่ะ ขอบพระคุณป้ามากเลยค่ะ ที่เป็นแสงสว่างชี้นำทางในการใช้ชีวิตคู่ค่ะ

เป็นคนงามจิต งามใจ มาให้กำลังใจต้อนรับปีใหม่ สะสมบุญมากขึ้นเรื่อยๆ

สวัสดีค่ะ เพิ่งเข้ามาเห็นบล็อกของป้า ก็เลยรู้ว่าป้าอยู่ญี่ปุ่นเหมือนกัน หนูอยู่ที่จังหวัดฟูกูชิมะค่ะ เพิ่งมาอยู่ได้หนึ่งปีเองค่ะ เหงามากๆค่ะป้า ป้ามีเบอร์โทรไหมค่ะ หนูจะได้โทรไปคุยด้วย แต่ถ้าไม่สะดวกให้ก็ไม่เป็นไรนะค่ะ
ได้คุยกับป้าแล้วหนูคิดว่าหนูไม่เหงา

ป้าค่ะ พอดีหนูขอเบอร์โทรป้า แต่ไม่ได้บอก เมลล์หนู เมลล์หนูนะค่ะป้า
supaluk73@hotmail.con ค่ะ

สวัสดีค่ะ
พึ่งเข้ามาเป็นครั้งแรกและจดสูตรคุณป้าพนอจันไม่เยอะเหมือนกัน ขอบคุณค่ะที่แชร์สูตรอาหาร
หนูเป็นคนนึงที่มีปัญหาอยากปรึกษา ขอเมลล์เป็นการส่วนตัวได้ไหมค่ะ หนู่ไม่อยากเปิดเผยเมลล์ให้คนอื่นเห็นเพียงแต่ขอเมลล์คุณป้าแล้วหนูจะเมลล์ไปหาได้ไหมค่ะ ปัญหาแบบนี้เลยค่ะ
(แต่ทำไมต้องไปเป็นน้อยเขา เงินทองก็ไม่ได้ ท้องขึ้นมา งานทำไม่ได้ เงินไม่มี สามีก็เพียงแต่ซื้อข้าวปลาอาหารมาให้)

สามีที่ว่าเป็นคนนาโกย่าด้วย รบกวนคุณป้านะค่ะ กลุ้มใจจริงๆ

สวัสดีปีใหม่ครับคุณป้า
ผมติดเคยเข้ามาอ่านเรื่องของคุณป้าแล้วก็ดูการทำกับข้าวของป้าชอบมากเลยครับ คือตอนนั้นหัดทำกับข้าวเลยมาเจอคุณป้าเข้าโดยบังเอิน แต่ก็อ่านเรื่องอื่นๆของป้าแล้วก็สนุกๆทุกเรื่องนะครับ
ป้าครับผมขอปรึกษาหน่อยสิครับว่าถ้าผมเข้าญี่ปุ่นแบบท่องเที่ยวแล้วอยากจะโรบินฮูดในญี่ปุ่นนี้มันจะเป็นไปได้ไหมครับ ผมอายุ36 มีปัญหาเลิกกับแฟนแต่ไม่มีลูกไม่มีพันธะ ผมชอบประเทศญี่ปุ่นมากมาตั้งนานแล้วเคยไปเที่ยวกับทัวร์ก็ยิ่งประทับใจประเทศนี้ ก็เลยคิดว่าอยากจะไปหาทางอยู่ที่ประเทศนี้ ถ้าเป็นไปได้นะครับ รบกวนคุณป้าตอบผมด้วยนะครับ ตอบได้ตรงๆเลยครับในมุมมองของคุณป้าครับ

สวัสดีคุณเอก เรื่องมาวีท่องเที่ยวแล้วจะหนีวี คิดว่าคงยาก บริษัทเขาจะเดือดร้อนนะ และงานที่ญี่ปุ่นตอนนี้ไม่ใช่จะหาง่าย มีเด็กเพื่อนลูกขนาดมาวีถูกต้อง มาอยู่เป็นปี ยังหางานไม่ได้ และกำลังจะกลับ เป็นผู้หญิงหางานง่ายกว่า เขามากันสองคน ผู้หญิงได้งานกลางคืน ผู้ชายไปที่ไหนก็ไม่มีคนรับ เพราะภาษาก็ไม่ได้ ญี่ปุ่นมาเที่ยวสนุก แต่มาอยู่ถ้าไม่เข้มแข็งพอก็เกิดอาการท้อแท้ได้ เพราะหลายคนก็ต่างคนต่างอยู่ สังคมที่นี่พอมาอยู่จะรู้ว่า ต่างก็ต้องดิ้นรน เห็นๆกันอยู่ดูซื่อๆยังโกงกันได้ก็มีเยอะ หรือถ้าอยากลองมาใช้ชีวิตเป็นประสบการณ์ก็เสี่ยงดู ไม่ลองไม่รู้

สวัสดีค่ะคุณป้า หนูชอบ บล๊อกคุณป้ามากค่ะ ได้ความรู้เยอะเลย

อยากจะถามคุณป้าน่ะค่ะ คุณป้าอยู่ไซตามะ ใช่รึป่าวคะ

คือว่าถ้าจะส่งเงิน มาที่ไทย มีวิธี ไหนบ้างคะคุณป้า

ขอแบบนอกเวลางานน่ะค่ะ ขอบคุณค่ะคุณป้า

สวัสดีคะ คุณป้าพนอจัน
หนูเพิ่งเคยเข้ามาในบล็อคนี้เป็นครั้งแรกคะ หนูเข้ามาดูสูตรทงคัตซึของคุณป้าคะ พอทำเสร็จแล้วเลยรู้ว่าอร่อยมากคะ ขอบคุณมากนะคะ
เกือบลืมบอกไปคะ หนูอายุ26ปีนะคะ
และมีสามีเป็นคนญี่ปุ่น ทำงานอยู่ที่ไทยคะ คือสามีหนูเขาไม่ยอมกินอาหารไทยเลย หนูเลยต้องเข้ามาหาเมนูอาหารญี่ปุ่นในเน็ตบ่อยๆหงะคะ หนูดีใจมากนะคะ ที่มาเจอกับคุณป้าพนอจัน เพราะว่าหนูมีปัญหาหลายอย่างที่อยากจะปรึกษาคุณป้ามากเลยคะ เพราะหนูไม่รู้จะปรึกษาใครคะ ถ้าหนูมีเวลาหนูจะเขียนไปคุยกับคุณป้านะคะ สวัสดีคะ

ตอนนี้มาอยู่ญี่ปุ่นได้ปีกว่าๆแล้ว มาอยู่ตอนแรกลำบากมากภาษาไม่รู้ หนทางไม่รู้อยากได้นั่นได้นี่ก็พูดคุยไม่รู้เรื่องนั่งร้องไห้ทุกวัน แต่พอเวลาผ่านไปทุกอย่างเริ่มดีขึ้นสามีดีมากๆ อย่างที่ป้าพูดไว้ว่าอดเปรี้ยวไว้กินหวาน ตอนนี้เป็นอย่างนั้นจริงๆ

สวัสดีคุณพนอจันไม่ใด้เข้าเวปนี้นานมากเลย เหตุสินามิคุณและครอบครัวมีผลกระทบมากมั้ยค่ะ ทุกข์ใจมากหรือเปล่า เพื่อนเมล์มาให้ใด้เห็นความอดทน ความมีระเบียบวินัย และมีนำ้ใจช่วยเหลือกันเช่นให้ใช้ห้องนำ้ นำขนมแจกเด็ก รู้สึกประทับใจชาวญี่ปุ่นมาก ขอให้คุณและครอบครัวปลอดภัยนะคะ

ไม่เคยไปแต่กำลังคิดจะไปเที่ยวญี่ปุ่น วันที่ 30 เม.ย.54 ไปทัวร์ไม่แน่ใจว่าจะสวยหรือเปล่า กลัวผิดหวังเพราะเพิ่งเกิดเหตุไม่นาน ช่วง30 เม.ย.-4 พ.ค.54 อากาศเป็นยัีงไงกี่องศาอยากรู้จัง รบกวนพี่พนอจันช่วยให้ข้อมูลเพิ่มเติมได้มั้ยเพื่อการตัดสินใจ ส่งทางมาที่ nu_nongluk@hotmail.com ขอบคุณค่ะ

Have a Nice day!! คะ

ในบล๊อกมีแต่เรื่องน่าสนใจ ได้สาระ และการเขียนถ่ายทอดเรื่องราวชีวิตส่วนตัวของป้าพนอจันที่น่าติดตาม

สุขสันต์วันเกิดครบรอบ 60 ย้อนหลังนะคะ ไม่เหมือนคนอายุ 60 เลยนะคะ ดูสดใส เฟรชชี่ น่ารักจริงๆ

ขอให้สุขี สุขสันต์ทุกวันคืนน คะ...จะคอยติดตามผลงานในบล๊อกกของป้าพนอจันนะค่ะ

ป้าค่ะมีร้านอาหารไทยแนะนำให้ไปสมัครงานไหมค่ะ พอดีพ่อทำงานที่ญี่ปุ่นแล้วร้านเดิมจะปิดค่ะตอบกลับในเมล์ได้เลยค่ะ kitta-lek@hotmail.com

ต้องขอโทษด้วยสำหรับท่านที่แวะเข้ามาคุยกับป้า แล้วไม่ได้รับคำตอบจากป้า เพราะป้าลืมเข้ามาในนี้ อยากถามอะไรส่งตรงไปที่ อิเมล์ toytokyo@hotmail.com จะตอบได้เร็วกว่า เพราะบางทีป้ายุ่งๆไม่ได้เข้ามาอัพบล็อก ทำให้ไม่ได้ตอบคำถาม รู้สึกเกรงใจมาก หรือจะไปถามในห้องชีวิตต่างแดน ป้าจะอัพมากกว่า ขออภัยจริงๆค่ะ

รบกวนคุณป้าพนอจันติดต่อ อีเมลล์อันนี้ที่ค่ะ อยากทราบถามเรื่องการดูดวงค่ะchan_pen_123@hotmail.com (ถ้าเป็นไปได้อยากทราบเบอร์ติดต่อป้านะค่ะ ขอบคุณค่ะ

รบกวนคุณป้าพนอจันติดต่อ อีเมลล์อันนี้ที่ค่ะ อยากทราบถามเรื่องการดูดวงค่ะchan_pen_123@hotmail.com (ถ้าเป็นไปได้อยากทราบเบอร์ติดต่อป้านะค่ะ ขอบคุณค่ะ

หวัดดีค่ะคุณป้าพนอจัน หนูเพิ่งเข้าบล๊อกเป็นครั้งเเรกจะทำเกาเหลาทานเองทีบ้านค่ะ เพราะเป็น คนรักเเละชอบทำอาหาร สูตรเกาเหลาของคุณป้าทำไม่ยากเเละอร่อยด้วยค่ะ ตุ๊กชอบบล๊อกของคุณป้าอยากจะปรึกษาปัญหาชวิตเพราะตอนนี้ก็เหมือนติดอยู่ในบ่อทุกข์ กับชวิตเเต่งงาน ท้อเเท้ใจเเละทั้งเหนือยกับชวิตคู่ ตุ๊กขอติดต่อคุณป้าเล่าทางเมลนะค่ะ

สวัสดีคุณ ตุ๊กตา ติดต่อเล่าเรื่องกับป้าได้ที่ อิเมล์ toytokyo@hotmail.com

สวัสดีค่ะ
ฟ้าพึ่งเข้ามาเป็นครั้งเเรก
ฟ้าอยากปรึกษาเรื่องหย่ากับสามีชาวญี่ปุ่น ตอนนี้ฟ้ามีลูกกับเขา 2 คน
ต้องการลูก ไม่ต้องการสามี เเต่อยากทำงานในญี่ปุ่น และอยากเอาลูกไปเลี้ยงที่เมืองไทย โดยให้ญาติช่วยเลี้ยงไปก่อน ฟ้าควรทำยังไงดีค่ะ เพราะสามีไม่ยอมให้ลูกกลับเมืองไทย เเละฟ้าไม่สามารถพาลูกทั้งสองกลับไปพร้อมกันได้ เเละฟ้าเองก็เป็นเเค่เเม่บ้านเลี้ยงลูก ไม่มีงานทำ ไม่มีรายได้ สามีก็ไม่ให้เงิน ตอนนี้ลูกอายุ 1 เเละ 2 ขวบค่ะ

ฟ้าสามารถที่จะทำงานที่ญี่ปุ่นได้ไหมค่ะ ถ้าไม่มีลูกอยู่ด้วย เพราะเห็นหลายๆคนบอกว่า ต้องมีวีซ่าตามลูก เเละวีซ่าสมรส ระยะ 3 ปี ก็ใกล้หมดเเล้ว

ฟ้าเเละสามีเเต่งงาน จดทะเบียนทั้งที่เมืองไทย เเละญี่ปุ่นค่ะ สามีญี่ปุ่นเป็นสามีคนเเรกในชีวิต
ปัจจุบันฟ้าอายุ 26 สามี 36
ขอบคุณมากค่ะ

ขอบคุณคุณป้าสำหรับทีอยู่เมลค่ะ

รักป้าค่ะ xxx

ตอบคุณฟ้า เรื่องของคุณ วีซ่าสามปีกำลังจะหมด ต้องขอให้สามีต่อวีซ่าให้ ถ้าสามีไม่ให้ความร่วมมือในการต่อวีซ่า คงยาก อย่าเพิ่งหย่าถ้ายังไม่ต่อวีซ่า ไม่ทราบว่า พูดภาษาคล่องหรือเปล่า ไปปรึกษาอำเภอที่อยู่ บอกสามีไม่อุปการะเลี้ยงดูให้เงินค่าใช้จ่าย ต้องการออกไปหางานทำ ถ้าบางอำเภอเขาจะมีศูนย์รับเลี้ยงเด็กเล็ก เอาลูกไปฝากเขาเลี้ยงเสียเงินไม่มาก แม่ก็ออกไปหางานทำตามโรงงาน หรือบางคนมีฝีมือในการนวด ก็ไปทำงานนวด สามีไม่ให้เงินเพราะเหตุใด หรือให้เฉพาะค่าอาหารในบ้าน ป้าไม่ทราบรายละเอียด ถ้าสะดวกเล่า เขียนไปอีเมล์ toytokyo@hotmail.com

สวัสดีค่ะ
หนูก็เป็นอีกคนหนึ่งที่มีสามีนอกใจเพราะผู้หญิงไทย และเพราะความไว้ใจสามี อยากบอกว่า ผู้หญิงไซด์ไลน์ร้ายมากๆค่ะ
เดือนหน้าหนูจะไปอยู่ญี่ปุ่นแล้ว อยากเจอป้ามากเลยค่ะ ตอนนี้หนูเป็นทุกข์มากเพราะว่าสามีต้องมาทำงานที่ไทยทุกเดือน หนูคิดว่าเค้าต้องมาคบกันใหม่อีกแน่ค่ะ ตอนนี้หนูทำได้แค่ดูแลลูกให้ดีที่สุด เป็นห่วงอนาคตลูกค่ะ แต่ไม่รู้ว่าหนูจะอดทนไว้ได้แค่ไหนนะคะ อย่างไรก็ตามหนูไม่ยอมหย่าแน่นอนค่ะ เพราะยังไงเค้าก็ยังให้เงินเราใช้อยู่ อยู่รอเอาสมบัติค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณป้า
เพิ่งเข้ามาอ่านบล็อกคุณป้าเป็นครั้งแรกค่ะ คุณป้าเก่งมากเลยค่ะ
ขอให้คุณป้า รักษาสุภาพด้วยนะค่ะ

ขอบคุณทุกท่านคะ ไม่ได้อัพบล็อกนาน รอเดี๋ยว พอดีไปติดตามเรื่องน้ำท่วมเป็นห่วงเมืองไทยจนไม่มีอารมณ์ทำบล็อก

สวัสดีค่า
หนูเพิ่งเข้ามาอ่านบล็อกของป้าครั้งแรก
ชอบมาเลยค่ะ

อ่านแล้วมีกำลังใจขึ้นเยอะ
หนูตั้งใจไว้ว่า จะไปญี่ปุ่นค่า
ไม่ว่าจะเที่ยวหรือทำงาน

แล้วจะเข้ามาคุยเรื่อยๆนะคะ

สวัสดีค่ะคุณป้า

หนูอยู่ญี่ปุ่นค่ะมาอยู่ไดไม่นานนัก เพิ่งเข้าบล็อกป้าเป็นครั้งแรก แต่ก็ได้อ่านโพส์ของคุณป้าบ่อยๆ ค่ะในพันทิป อยากบอกค่ะว่าชอบอ่าน เพื่อเพิ่มความรู้เกี่ยวกับญี่ปุ่นค่ะ ขอบคุณนะค๊ะที่แบ่งปัน

สวัสดีค่ะ คุณป้าพนอจัน ไม่รู้คุณป้าจะจำหนูได้หรือเปล่า หนูชื่อนกค่ะ คนที่โพสต์ไว้ใน@japan ที่อยู่โคชิกาย่า
เลคทาวน์น่ะคะ เห็นคุณป้าโพสต์ไว้ งานวันขึ้นปีใหม่ที่วัดปากน้ำ หนูอยากไปมาก ๆ ใจจะขาด แต่ชวนสามีแล้ว เค้าบอกมันไกล ไม่อยากไป หนูรู้สึกน้อยใจมาก ๆ เลยค่ะ นี่ถ้าหนูอ่านภาษาออกเขียนคล่องพูดเป็น จะไม่ง้อเค้าเลยแม้แต่นิดเดียว เฮ้อ...

ปีใหม่ 2555 นี้หนูขออวยพร ให้คุณป้ามีความสุขมาก ๆ นะคะ ทั้งกายและใจ ขอให้ สุขภาพแข็งแรง ร่ำรวยเงินทองค่ะ

ไว้มีโอกาสดี ๆ อยากเจอและคุยกับคุณป้าสักครั้งคะ ^_^

นกค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณป้า ไม่เกี่ยวกับกระทู้นี้ แต่ขอโพสน์ได้ไหมค่ะ คิดว่าป้าน่าจะอ่าน อาจจะตลกไปหน่อยแต่ว่าถ้าไม่รบกวนเกินไปถ้าป้าจะพอสละเวลา หรือจะแนะนำให้หน่อยได้ไหมค่ะ พอดีจะเดินทางไปญี่ปุ่น ไปโตเกียวแบบไปเที่ยวเองอ่ะค่ะ อยากจะขอคำแนะนำ การเที่ยวโตเกียวหน่อยอ่ะค่ะ ขอบคุณค่า
sodanene@hotmail.com

สวัสดีครับป้าพนอจัน ผมชื่อแมนจู มีเรื่องนึงอยากรบกวนคุณป้า ผมกับแม่และน้องซื้อตั๋วเครื่องบินไปญี่ปุ่นไว้ วันที่ 3 เม.ย.
55 ไปถึง 20.30 น. กลับวันที่ 10 เม.ย. 55 11.00 น. เครื่องลงที่นาริตะ มีคนรู้จักให้เบอร์จองที่พักที่มีคนไทยทำงานอยู่ แม่โทรไปจองแล้วมันเต็ม พวกเราไม่เคยไปญี่ปุ่นเลย มันเป็นความฝันของเราทั้งสามคน จึงอยากรบกวนคุณป้าช่วยแนะนำที่พักราคาไม่แพง ให้หน่อยได้มั๊ยครับ พอดีเพื่อนแม่แนะนำให้ลองติดต่้อคุณป้าดู alonez55@gmail.com ขอขอบพระคุณล่วงหน้านะครับ

คุณน้าคะหนูกลุ้มใจมาก ทุกเช้าต้องไปส่งลูกไปอนุบาลที่school bus. แรกแม่Jpเขาก็ถามโน่นนี่นั่นเราก็แนะนำตัว ไปเจอสามีที่มหาลัยในตปท. เคยตามสามีไปหลายปท จู่ๆเขาก็มองเราด้วยหางตา ตั้งแต่วันแรกพอเขารู้ว่ามาจากBKKเขาไม่เคยก้มหัวkonichiwaเลย เขาพูดอังกฤษพอได้สามีเป็นชาวรัสเซีย เขาชอบถามคำถามแบบเยียดๆ ทำสีหน้าเหวี่ยงๆใส่แบบชัดเจน เบื่อการเผชิญหน้าเช้าบ่าย เขาไม่ทักมา2อาทิตย์ ตามมารยาทที่ครูบาสอนมา เราก็แค่say hello เขาก่อน เขาก็ค้อนใส่ อ่านใจญยี่ปุ่นยากมาก คุณน้าจะทำยังไง ถ้าเป็นหนู สามีบอกให้เชิดใส่ไปเลย มันจะดีรึคะอายตัวเอง การพูดคุยต้องมีTatemae หรือคะ เราพูดตามที่เราเป็นไม่ได้หรือ แต่งอยู่มา13ปีแล้วสามีเขาดีกะหนูลูกก็น่ารักแต่เวลาออกไปนอกบ้านนรกอะคะ ส่วนใหญ่ไปไหนมาไหนคนเดียว,กับครอบครัว หนูไม่เคยทำเสียชื่อเสียงไม่ว่าด้านใด ไม่เคยดูถูกใคร เคารพความเป็นhuman being เท่าๆ มาเจอยัง
งี้อยากย้ายบ้านหนี แล้วไม่ตอบคำถามใครมากอีกแล้วกลัวใจ

สวัสดีคุณ แม่1 ปัญหาของคุณ เล็กมาก อย่าไปใส่ใจ พวกแม่บ้านญี่ปุ่นก็มีหลายแบบ แบบนิสัยใจดี แบบชอบใช้สายตาเหยียดๆคนต่างชาติ ก็มีเยอะ ไม่ต้องไปสนใจ ปล่อยให้เขาบ้าไปคนเดียว สาวญี่ปุ่นบางคนมีความริษยาสาวไทยที่สามารถหาสามีญี่ปุ่นดีๆได้ เรื่องจริง มีเพื่อนคนหนึ่งโดนแม่บ้านญี่ปุ่นถามว่า ไปหาสามีดีๆแบบนี้ได้จากไหน คือเขาอิจฉาที่ได้สามีทำงานเงินเดือนดี มีเงินซื้อของตามใจชอบ เพราะเขาทำไม่ได้ ได้สามีเงินเดือนธรรมดา ต้องประหยัดทุกเยน พอเห็นสาวไทยมีเงินซื้อของดีๆใช้ เขาอดใจไม่ได้ ถามด้วยคำถามไร้มารยาท คนอย่างนี้ก็ไม่ต้องไปเกี่ยวข้องด้วย ต่างคนต่างอยู่ เจอกันก็แค่ก้มหัวทักทายไปตามมารยาทสังคม ใครดีมาก็ดีตอบ ใครไม่ให้เกียรติเราก็ไม่ต้องไปให้เกียรติตอบ ทำไมเราต้องย้ายบ้านหนีคนพวกนี้
หญิงไทยดีๆเก่งๆก็มีเยอะ แต่ไม่ค่อยได้ออกสื่อ ส่วนความดังของหญิงไทยในแง่ลบกลับทำให้คนจดจำ เราไม่ได้เป็นอย่างนั้นก็ เชิดๆเอาไว้ เขาจะได้ไม่กล้ามาตอแย เลิกสนใจ อย่าเก็บมาคิดให้เปลืองสมองคะ

ขอบคุณน้าคะ ถึงไม่น่าเขาชอบแอบมองเสื้อผ้ารองเท้าของหนูและลูก ตลกดี หนูมีกำลังใจมากเลยถ้าใครมาทำมารยาทไม่ดีใส่อีก หนูจะนึกถึงคำของคุณน้าคะ หนูอยู่ในbaytownคะ ไม่มีคนไทยเลย ใครกำลังหาที่อยู่แถวTokyo bay ย้ายมาอยู่Bay townเลย เหมาะสำหรับครอบครัวมากๆ แต่คงต้องระวังแม่บ้านJp หน่อย
อยู่ญี่ปุ่นช่างเหงาแต่คนในบ้านอบอุ่นแล้วเพื่อนนอกบ้านมีน้อยนิดก็ไม่เป็นไรคะ ขอให้คุณน้าแข็งแรงมีความสุขแล้วเขียนเล่าเรื่องชีวิตในJpต่อนะคะ หนูอ่านประจำคะ สู้เพื่อลูก

สวัสดีคะป้าพนอจัน
หนูเป็นอีกคนที่ชอบอ่านบล็อคนี้ ทำให้รู้อะไรขึ้นอีกมาก
ตอนนี้หนูแ่ต่งงานมาอยู่ญี่ปุ่นได้เกือบ 2 เดือนแล้วคะ หนูอยู่ที่ kitakami-shi Iwate คะ โดย
ผ่านบริษัทจัดหาคู่แห่งนึง แฟนหนูก็ดีกับหนูนะคะ แต่งงานตั้งแต่เดือน พ.ค.ปี54 คะ
ตอนนี้หนูเหงามากเวลาสามีไปทำงานหนูต้องอยู่คนเดียว เวลาสามีไปทำงาน (เราย้ายออกมาอยู่อพาท์เมนท์คะ ไม่ได้อยู่ที่บ้านแม่สามีคะ) หนูอยากทำงานเสริมมากเลยจะได้มีเงินส่วนตัว แต่ภาษาหนูยังไม่ดีเลยคะ ก็เลยต้องอยู่บ้านไปก่อน
หนูจะขอเข้ามาคุยกับป้าด้วยคนนะคะ
ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยคะ
โอ๋

สวัสดี คุณAoo ตอนมาอยู่ใหม่ๆใครๆคงเหงาเหมือนหนู อยากมีเพื่อนลองเข้าไปในเฟสบุค หรือถ้าเล่นอยู่แล้ว ก็แอดป้าไว้เป็นเพื่อนคุยได้ จะได้มีเพื่อนเพิ่ม คุยๆกันเพื่อได้รับข่าวสาร ตอนนี้ก็ปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อม อีกหน่อยจะดีขึ้นคะ

ป้าขา ชื่อเฟสบุ๊คของหนู "Pakamon Aoo" คะ ป้าช่วยรับแอดด้วยนะค่ะ ขอบคุณมากๆ เลยคะ

ชื่อไอ้เสืออู๊ด
เพิ่งแวะเข้ามา อ่านบทความของคุณพี่อ่านแล้วรู้สึกดีจังเลย สบายใจด้วย ถามตัวเองว่า ทำมัยเราจึงไม่ทำตัวอย่างคุณพี่คนนี้บ้างนะ มองโลกในแง่ดี จะเข้ามาติดตามอ่านอีกนะคะ

สวัสดีคุณน้า ฤดูsakuraบานแล้วคะ หนูเพิ่งกลับมาจากกทม รู้สึกเหมือนไปเติมbatteryมา อยู่ที่นี่มันช่างเงียบไม่เหมือนตอนไปเรียนตปท มันสนุกคนสังคมเขาก็friendly กว่าคนJapanese มากเหมือนอยู่คนละโลก ทำให้คิดถึงกทมมาก ตอนแก่อยากไปอยู่บ้านที่กทมแต่กลัวสามีไปมีซู้กับญพรรนนั้น ห่างจากลูกแม้ถ้าเขาแต่งงานไปเราก็ยังห่วงเพราะดูๆเมียญี่ปุ่นเอาเรื่องที่เดียวอยู่ในบ้านเมียเป็นใหญ่เก็บเงินสามีหมด ประหยัดมากแต่แอบซื้อพวกbrandnameใช้เอง ลูกชายจะมีความสุขไหมญาติทางนี้ก็แทบไม่มี มันห่วงหน้าห่วงหลัง ทำไมคนไทยในญี่ปุ่นไม่เกาะรวมกันช่วยกันเหมือนที่AusกะUS ที่นี่เจอกันก็หลบกัน มีแต่คนฟิลิปปินส์มาทักแต่ยังว่าเราก็ต้องเลือกหน่อย คนไทยชอบเลือกมากต้องมีความรู้ฐานะเท่ากันถึงจะคบกันได้แต่ขอให้แค่เขาใจดีมีมารยาทรู้จักเกรงใจก็พอรวยจนเลือกเกิดไม่ได้แต่เลือกการกระทำตัดสินใจได้ คุณน้ามีเรื่องเล่าไหมถ้าแก่ตัวไปเราอยู่ที่นี่กับกทมไหนจะดีกว่ากัน หนูวางแผนชีวิตอีก20ปีนะค่ะ

ขอบคุณทุกท่าน ตอบแม่ลูก1 สังคมคนไทยที่นี่มีหลายอย่าง หลายอาชีพ บ้างก็เป็นนักเรียน นักศึกษา เขาก็มีกลุ่มของเขา เขาจะไม่ค่อยมาสุงสิงกับพวกแม่บ้าน ส่วนพวกแม่บ้าน ก็มีหลายกลุ่มอีกนั่นแหละ พวกมีการศึกษาจบปริญญาตรี ปริญญาโทจนถึงเอก เขาก็จะพูดคุยกันในกลุ่ม เรียกว่าพูดภาษาเดียวกัน คุยกันรู้เรื่อง
พวกแม่บ้านระดับที่เพิ่งก้าวจากชนบท มาอยู่ญี่ปุ่น ก็จะแบ่งออกไปอีก พวกแม่บ้านที่มาจากการอาชีพบริการ เขาก็จะเกาะกลุ่มกันอีก เรียกว่าหลากหลายจริงๆ นิสัยใจคอก็ต่างกันออกไป
ป้าได้พบได้รู้จักทุกระดับ แยกแยะออกได้ว่าอะไรเป็นอะไร สบายใจก็คบไปนานๆ ไม่สบายใจก็หยุดความสัมพันธ์ อย่าไปจริงจังอะไรมาก
เพิ่งได้รับคำถามจากเพื่อนรุ่นน้อง ว่าทำไมคนไทยในญี่ปุ่นที่ดูเหมือนว่าสนทิสนมกันดี แต่จริงๆแล้วทำไมเขาไม่ได้จริงใจด้วยเลย ป้าก็ตอบไปว่า อย่าไปซีเรียส ไม่มีใครรักหรือจริงใจเราเท่ากับคนในครอบครัว พ่อแม่เราหรอก คบได้ก็คบไป อย่าไปคิดมากปวดหัวเปล่าๆ

เรื่องว่าแก่ตัวไปจะอยู่ที่ไหน คิดว่าอยู่เมืองไทยจะดีที่สุด พร้อมหน้าญาติพี่น้อง เจ็บไข้ไปยังได้อุ่นใจ ในกรณีที่ไม่เดือดร้อนเรื่องเงิน แต่ถ้าจำเป็นต้องอยู่ญี่ปุ่น เพราะเรื่องค่าครองชีพ เราก็ปรับตัวเองให้ได้ จะสบายใจไปได้

ขอบคุณสำหรับคำตอบคะหนูก็อยู่ที่นี่มาหนูก็ไม่ค่อยได้เจอคนไทยมาก นานฯจะเจอที มีเพื่อนคนญปเขาจะแนะนำเพื่อนเขาเคยไปอยู่กทม8ปีพูดภาษาไทยไทยได้เขานัดทานกลางวันศุกร์หน้าลองดูน่าสนใจดี เมืองหนูอยู่คนไทยไม่มีเลยคะ เพื่อนญปทุกคนที่คบได้เขาพูดอังกฤษดีและเคยไปอยู่ตปท(นานๆ)
ยังไงหนูก็จะเก็บเงินไว้ตอนแก่ไม่หวังพึ่งลูกไม่รู้อะไรจะเกิดในอนาคต รัฐบาลที่นี่ดูแลคนต่างชาติที่แต่งงานมา ไม่ดีเท่าหลายๆประเทศที่ทราบมา หนูเคยอยู่AusกะUSอะคะ แต่Ausเนี่ยยกนิ้วให้เลย. คุณน้าเก่งที่รู้จักปรับตนเองให้เข้ากะสังคมเขา หนูก็พยายามอยู่แต่ก็รับไม่ได้หลายเรื่อง หรือเพราะตอนนี้ลูกกำลังเรียน ทั้งครูบางคนและแม่ๆญปบางคนเขาtreat เราแบบว่า...น่าตกใจ ทั้งคำพูดสายตาแบบฟังแล้วแบบไม่นึกถึงความรู้สึกเราเลย แต่ต้องสู้และต้องปกป้องลูกเราถ้าลูกไม่ได้ทำผิดหนูก็ไม่ยอมละ.
เหมือนว่าพวกลูกครึ่งSEAsian เนี่ยจะถูกมองมาก รวมคนจีนด้วย เขาก็โดนแต่นิสัยเขาจะแรง
กว่าคนไทยมาก ยิ่งคนฟิลิปปินเขาจะเสียงดังกว่าเรา หนูก็ไม่รู้ว่าแม่ๆคนไทยเขามีประสบการณอะไรบ้างคุณน้าทราบบ้างไหมคะ?

คุณแม่ลูก1 เห็นจะจริงเรื่องแม่บ้านจีนหรือแม่บ้านฟิลิปปินส์ เขาเสียงดังกว่าแม่บ้านไทย เห็นอยู่ประจำ เพราะวัฒนธรรมต่างกัน คนไทยเราถูกปลูกฝังมาให้เป็นคนอ่อนน้อมถ่อมตัว จึงไม่ค่อยมีปากมีเสียงไปสู้เขาได้ ป้าเห็นลูกครึ่งไทยกับญี่ปุ่นและลูกครึ่งฟิลิปปินส์ ก็จะต่างกัน เด็กไทยเราดูมีมารยาทมากกว่า นั่นเป็นเพราะแม่แบบที่ต่างกัน อยู่ไหนเราก็ทำตัวให้กลมกลืนไปกับเขา จะสบายใจ กาลเวลาจะช่วยปรับสภาพเราได้ ขอให้มีความสุขในการใช้ชีวิตที่ญี่ปุ่นต่อไป

ได้อ่านเรื่องราวที่คุณป้าเล่า รู้สึกสนุกและเป็นประสบการณ์อย่างมาก มีมุมมองใหม่ ดีค่ะ

คุณป้าพนอจันค่ะ หนูก็มีเรื่องอยากปรึกษาค่ะ คือหนูตัดสินใจไม่ได้ค่ะ หนูควรจะแต่งงานไปอยู่ญี่ปุ่นกะแฟนดีหรือเปล่า มันเป็นเรื่องสำคัญของการเปลี่ยนแปลงในชีวิตค่ะ คือแฟนหนูก็จัดว่าเป็นคนดีค่ะ แต่เงินเดือนที่ญี่ปุ่นค่อนข้างน้อย (ประมาณสามแสนเยน) และขาของแฟนหนูเสียค่ะ เดินกระเพลกค่ะ ส่วนหนูอยู่ที่ไทยนั้น หนูก็มีงานประจำทำเงินเดือนก็พอประมาณค่ะ (ประมาณสี่หมื่นบาทค่ะ) หนูก็เลยตัดสินใจไม่ได้ว่าเราจะทิ้งอนาคตที่เมืองไทย แล้วไปเริ่มต้นนับหนึ่งใหม่ที่ญี่ปุ่นดีหรือเปล่า ส่วนตัวหนูก็ไม่ได้รู้สึกรักแฟนหนูเท่าไหร่ แต่ก็ชอบที่เค้าเป็นคนดีค่ะ ใจหนึ่งหนูก็อยากไปมีครอบครัวแบบเรียบง่ายที่ญี่ปุ่น แต่อีกใจก็ยังติดใช้จ่ายฟุ่มเฟื่อย ตามใจตัวเองค่ะ ถ้าไปญี่ปุ่นต้องประหยัดอดออมเพราะเงินน้อย กลัวไม่รอดค่ะ รบกวนป้าพนอจันให้แง่คิดหน่อยนะค่ะ หนูตัดสินใจไม่ได้จริง ๆ ค่ะ

ขอบคุณมากมากนะค่ะ

ถึงคุณแม่ลูก1

อย่าไปใส่ใจกับอารมณ์ครูมากนัก แต่สำหรับดิฉันมีลูกชาย กับลูกสาว ตอนนี้อยู่ประถม4 กับ 3 ลูกชายจะโดนแกล้งเพราะแม่เป็นคนไทย ดิฉันก็จะไม่ยอม จะพูดกับครูตรงๆ เลย จะเรียกว่าไม่หยุด แม้แต่ครูใหญ่ดิฉันก็คุยค่ะ เพราะว่าเราจะไม่ยอมให้ใครมาดูถูกลูกของเราเพราะคำว่ามีแม่เป็นคนไทย จะแม่ประเทศไหนก็ตาม ทุกคนก็คือคนเหมือนกัน มีสิทธิ์และเสียงเท่ากันค่ะ แต่สิ่งหนึ่งคือดิฉันจะสอนลูกว่าอย่าโกหก มีอะไรให้เล่าให้แม่ฟังตามความเป็นจริงแล้วแม่จะสามารถช่วยลูกแก้ปัญหาได้ เด็กบางคนดูถูกลูกดิฉันต่อหน้าดิฉันด้วย ดิฉันถามต่อหน้าเลยว่า มีปัญหาอะไรกับการเป็นคนไทย และลูกดิฉันได้ 2 สัญชาติ สามารถพูดได้ 2 ภาษา คุณทำได้ไหม อย่าดูถูกคนเพียงเพราะสัญชาติ เด็กคนนั้นเงียบไปเลย ไม่กล้ามาตอแยกับลูกของดิฉันอีก และดิฉันสอนลูกว่าเขาไม่อยากเล่นกับเรา เราก็อย่าไปเล่นกับเขา ไม่ต้องไปสนใจเขา เราอยู่ได้เพราะพ่อเราหามาให้เรา ไม่ใช่เขา ดิฉันสอนลูกให้ดีกับคนที่ดีกับเรา ให้เกรงใจคน แต่ไม่ใช่อ่อนแอ และสอนให้ลูกภูมิใจในความเป็นคนไทย สอนให้ลูกรู้คุณค่าของพระพุทธศาสนา รู้คำสอนของพระพุทธเจ้า ลูกบอกว่าเขาเป็นคนไทย เขาชอบเมืองไทยค่ะ

ที่ญี่ปุ่น คนญี่ปุ่นชอบดูถูกคนต่างชาติ แต่เราอย่ายอมแพ้นะคะ และถ้าเราไม่ได้ทำอะไรผิด ไม่ต้องกลัวค่ะ ลุยเลยแต่ต้องด้วยสติและปัญญานะคะ

ถึงคุณ chukoh

เรื่องการตัดสินใจแต่งงานเป็นเรื่องใหญ่ค่ะ ดิฉันในอดีตเมื่อ 15 ปีที่แล้วก็เคยได้เงินเดือนในระดับคุณ เรียกว่าความเป็นอยู่สบาย ก็เห็นว่าสามีนิสัยดี ทั้งๆ ที่ก็ไม่ได้รักเขามาก การงานเขาก็ดี เงินเดือนก็ดี ขาเขาก็มีปัญหา แต่ก็มองข้ามจุดนั้นไป เพราะคิดว่านิสัยเขาดี พาไปรู้จักเพื่อนทุกคน รวมทั้งลูกน้อง และญาติ ทุกคนลงความเห็นเดียวกันว่าเขาดีมาก แต่งงานไปจะสบาย ไม่ลำบาก แต่เมื่อแต่งงานแล้ว ถึงได้รู้ซึ้งถึงคำว่านรกมีจริง ถ้าย้อนเวลาได้จะไม่แต่งมา แต่สิ่งที่ทำให้อยู่ได้เพราะลูกที่น่ารักค่ะ สามีตอนไปเมืองไทย ใจกว้างมาก ดิฉันไม่ใช่คนงกนะค่ะ ดิฉันไม่ค่อยรับอะไรจากเขา เพราะดิฉันถือว่าดิฉันไม่เดือดร้อนและไม่คิดจะหวังเงินเขาด้วยค่ะ แต่หลังจากแต่งงาน เขาเปลี่ยนแทบจะเป็นหน้ามือหลังเท้าก็ว่าได้ค่ะ เงินทองไม่ยอมให้ดิฉันเห็น กำหนดจ่ายค่าใช้จ่ายรายเดือนเท่านั้น เขาบอกว่าถ้าไม่พอบอกได้ แต่พอบอก เธอเอาไปใช้อะไรหมด ทั้งๆ ที่ดิฉันไม่เป็นคนฟุ่มเฟือย ไปซื้อของเขาก็ไปกับดิฉันทุกครั้ง ดิฉันเก็บบิลให้เขาดูตลอด แต่เขาจะทวงเงินทอนทุกครั้ง ห้ามดิฉันไปไหน ห้ามสารพัดอย่าง ไม่เคยพาไปเที่ยวไหน ถามดิฉันติดต่อกันใน 5ปีแรกว่าดิฉันอยากไปไหน ดิฉันตอบว่าอยากไปโตเกียว เขาก็ไปเอาโบรชัวร์การท่องเที่ยวโตเกียวมาอ่าน อธิบายอย่างดี แต่พอจะไป อ้างว่าลูกยังเล็ก ปีที่ 2 อ้างว่าเหนื่อย ปีที่ 3 อ้างว่าเธอกำลังท้องอีกคน อย่าดีกว่า ปีที่ 4 อ้างว่าแพง ปีที่ 5 ก็อ้างอีก ดิฉันก็เลยฟิวส์ขาด บอกเลิกพูดเลย เคยเห็นไหมคะ เหมือนการสร้างความหวังให้ดิฉัน แล้วก็เหวี่ยงดิฉันลงมาจากภูเขาสูงค่ะ (ความรู้สึกอะไรทำนองนั้น ผิดหวัง เสียใจมากค่ะ) เรื่องของเรื่องก็คือขี้เหนียวค่ะ และอีกเรื่องขาไม่ดี ก็อ้างเรื่องขาก็จะไม่ช่วยดูแลลูกค่ะ ทุกวันนี้ดิฉันคนเดียวตลอด ไม่ว่าลูกเจ็บไข้ได้ป่วย ไปเรียนพิเศษว่ายน้ำ ก็มีแต่ดิฉันต้องพาไป เขาจะไม่รับผิดชอบ อ้างว่าเป็นหน้าที่แม่ มันหนักหนามากค่ะ เรื่องภาษาก็เป็นปัญหา ก่อนแต่งสัญญาทุกอย่างจะช่วย จะดูแลทนุถนอมเธอเป็นอย่างดี ทั้งๆ ที่ดิฉันท้วงติงทุกอย่าง เรื่องเงินก็เหมือนกันเป็นปัญหาตลอดแม้แต่ปัจจุบัน ทั้งๆ ที่เงินเดือนเยอะกว่าแฟนคุณมากๆ เลยค่ะ แต่ให้ดิฉันใช้จ่ายในบ้านไม่ถึง 1 ใน 10 เลยค่ะ และที่สำคัญไม่ยอมเก็บตังค์ด้วย จะไม่ยอมให้ดิฉันแตะต้องเงินของเขาเลยค่ะ บัญชีก็ไม่เคยได้เห็น
อย่าคิดว่าดิฉันแนะนำไปในทางไม่ดีเลยนะคะ ถ้าเป็นไปได้อย่าแต่งมาเลยค่ะ คนญี่ปุ่นไม่ได้ดีกว่าไทยหรอกค่ะ ภาษาก็เป็นอุปสรรค แรกๆ เขาจะพยายามเข้าใจเรา ตัวเขาเองก็เขียนจดหมายไปอธิบายให้ดิฉันทราบว่าเขาเข้าใจดิฉัน แต่ไม่จริงหรอกค่ะ อยู่เป็นครอบครัว แต่เหมือนต่างคนต่างอยู่ค่ะ และสังคมญี่ปุ่นเขาจะเป็นแบบนี้ค่ะ ไม่ค่อยมีความผูกพันกันมากนัก ทุกคนต้องพึ่งพาตนเอง ถ้าคุณคิดว่าทนความเหงาได้ ทนอากาศที่หนาวได้ ทนกับทุกอย่างที่ไม่ใช่เมืองไทยได้ ก็มาเถอะค่ะ

และมีอีกเรื่อง เขาบอกเขาจะไม่ลงมือลงไม้กับดิฉัน เขารับรอง แต่เชื่อไหมค่ะว่าเขาลงมือตบหัวดิฉัน ชกตาดิฉันมาก็หลายครั้งแล้วค่ะ แรกๆ ดิฉันก็ไม่สู้ แต่ตอนหลังสู้ค่ะ และเกือบจะได้ฆ่าคนแล้วค่ะ แต่ยังดีสติมาเตือนทันค่ะ ดิฉันถึงได้เข้าใจจิตใจของคนจีนที่ฆ่าสามีตนเองได้ (ตอนที่ดิฉันมาใหม่ๆ โทรศัพท์ก็ห้ามใช้โทรไปบ้านถ้าเขาไม่อยู่ อินเตอร์เน็ทก็ให้รีบใช้รีบปิด แต่ก่อนคิดเป็นนาทีค่ะ)
ตอนหลังดิฉันทนเรื่องเงินไม่ไหว ออกไปทำงาน หลังจากนั้น 4 ปีกว่าเขาก็บังคับให้ดิฉันลาออกจากงาน ใช้สงครามจิตวิทยา กวนประสาทตลอด ด่าประฌามดิฉันอย่างเสียๆ หายๆ ต่อหน้าลูก และตบตีดิฉันต่อหน้าลูกๆ จนดิฉันได้โทรแจ้งตำรวจ

เพื่อนสนิทที่อายุมากกว่าฉันได้บอกฉันหลังจากที่ดิฉันได้โทรปรึกษาเขา เขาบอกว่าคนที่มีปัญหาทางร่างกาย ส่วนใหญ่จิตใจจะมีปัญหาด้วย และฉันก็เห็นจริงตามที่พี่เขาพูด เพราะคนพวกนี้จะมีปมด้อยอยู่ในใจเขาตลอดค่ะ

ขอสรุป อย่าแต่งมาเลยค่ะ เป็นหัวราชสีห์ที่บ้านเรา ดีกว่ามาเป็นหางหนูอยู่ที่ญีปุ่นนะค่ะ และคนญี่ปุ่นไม่ยินดีต้อนรับคนต่างชาติเท่าไรหรอกค่ะ เขาจะคิดว่าคนต่างชาติโง่กว่าพวกเขาค่ะ โดยเฉพาะหญิงไทย เขาจะดูถูกว่าเป็นพวกอย่างว่าเสียเป็นส่วนใหญ่ค่ะ แม้แต่สามีดิฉันเขายังบอกว่าเมืองไทยเป็นเมืองคุณโสค่ะ เขาพูดซะเมืองไทยเราเสียเลยใช่ไหมค่ะ และไม่ใช่เฉพาะเขาคิดหรอกค่ะ ผู้ชายญี่ปุ่นอีกมากที่คิดแบบนี้ เขามีเขียนในอินเตอร์เน็ต สามีฉันเคยพิมพ์มาให้อ่าน ตอนแรกดิฉันอ่านไม่ออก แต่ตอนนี้พออ่านได้ถึงได้รู้ว่าเขาเขียนประจานคนไทยไว้อย่างไรค่ะ

ก็ขอให้โชคดีค่ะ

ถึงคุณรักเมืองไทย

ขอบคุณมากมากนะค่ะ ที่ให้คำปรึกษาค่ะ ขอให้กำลังใจคุณรักเมืองไทยด้วยนะค่ะ การใช้ชีวิตอยู่ที่ญี่ปุ่นลำบากจริงๆ เลยนะค่ะ ต้องคิดทบทวนอย่างมากเลยค่ะ

สู้ สู้ ค่ะ

ชอบคุณรักเมืองไทย ครับ เป็นกำลังใจให้อย่างแรงสู้ๆครับ

ป้าครับผมติดต่อป้าฯทางน้ีก็ได้ใช่ป่าวคับ
ผมขอคำแนะนำไปหลังไมค์รบกวนป้าตอบให้ด้วยนะครับ

ป้าพนอจันคะ หนูเพิ่งเข้ามาอ่าน ได้ความรู้มากมาย ขอบคุณค่ะ คุณรักเมืองไทยคะ ขอให้กำลังใจนะคะ อดทนเท่าที่ทำได้นะคะ ดิฉันอยู่ญี่ปุ่นมาสองปี เข้าใจความรู้สึกคุณค่ะ เหมือนที่คุณเล่ามาค่ะ โดยเฉพาะเรื่องเงิน สามีขี้เหนียวมาก ต้องประหยัดทุกอย่าง แรกๆดิฉันก็พยายามอดทนสุดๆ เพื่อลูกสองคน แต่พอผ่านไปสองปีดิฉันน้ำหนักลดไปเจ็ดกิโล รู้ตัวว่าไม่ไหว ขอไปรักษาตัวที่ไทยค่ะ เค้าให้ไปแต่ไม่ให้เงินเลย ดิฉันฝากลูกไว้กับย่า ไปหาหมอไทย หมอบอกว่าดิฉันเป็นโรคเครียด ต้องกินยานอนหลับทุกวัน แม่เจอหน้าแล้วร้องไห้เลยค่ะ ว่าทำไมผอมมากขนาดนี้ ดิฉันไม่อยากกลับญี่ปุ่นแต่ก็ต้องทนเพื่อลูก ทุกวันนี้สามีรู้ว่าเราไม่สบายทางจิตใจแต่เค้าก็คือเค้ายังเหมือนเดิม ขอให้กำลังใจภรรยาคนญี่ปุ่นทุกคน คุณคนรักไทยด้วยค่ะ สู้ๆนะคะ

สวัสดี คุณไทยอีกคน ขอเป็นกำลังใจให้ คนเรามีเรื่องราวหลายอย่างเข้ามาในชีวิต ดีบ้างร้ายบ้าง มีอะไรเข้าไปคุยกับป้าได้ที่เฟสบุคป้า ป้าเข้าเฟสทุกวัน ชื่อ พนอจัน วิชยา เทรายาม่า

สวัสดีค่ะป้าพนอจัน

ดิฉันมีปัญหามาสอบถามค่ะ คือได้รู้จักคนญี่ปุ่นคนหนึ่ง เราทำงานที่เดียวกัน เค้าเป็นหัวหน้าของดิฉันเอง ตอนแรกเราแอบชอบเค้า และดูท่าเค้าจะชอบเราเหมือนกัน ดูจากสายตาและการให้ความสัมคัญกับเราในบ้างเรื่อง เช่นพยายามหาเวลามาเจอเราทั้งๆที่เค้างาเยอะ จนคนในออฟฟิตมีการพูดถึงและแซวอยู่บ้าง มีการสื่อสารทางโทรศัพท์และอีเมล์แต่คุยเรื่องส่วนตัวน้อยมากส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องงานซะมากกว่า จนวันหนึ่งฉันได้บอกรักเข้าผ่าน sms แต่เค้าเงียบ ไม่ตอบอะไร ครั้งเจอหน้าเค้าก็นิ่งบ้างและมีอมยิ้มบ้าง ทำให้ไม่แน่ใจว่าเค้ารู้สึกอย่างไร เคยถามว่าเรารักกันไม่ได้ใช้ไหม เค้าบอกว่าเค้ามาทำงานและอีก 3-4 ปีก็ต้องกลับประเทศเค้า และบอกให้เราเดิมหาความฝันของตัวเอง สรุปว่าเค้าจะบอกปฎิเธรักเราใช่ไหม ทำไมถึงดูอยากจัง ไม่เข้าใจ
รบกวนขอคำแนะนำหน่อยค่ะ รู้สึกรักเค้แต่ไม่เข้าใจว่าเค้าคิดอะไรอยู่ ทำอย่างไรต่อไปดีน่ะ

รบกวนด้วยนะค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณป้าพนอจัน
หนูเข้ามาเวปของคุณป้าบ่อยมากเลยค่ะ แต่ไม่เคยเขียนถึงคุณป้าเลย
หนูแต่งงานมาอยู่ญี่ปุ่นได้ สองปีแล้วค่ะ แต่หนูไม่มีเพื่อนเลยค่ะ สามีออกไปทำงาน หนูต้องอยู่บ้าน หนูเครียดมากเลยค่ะ บางครั้งแอบร้องไห้คนเดียวบ่อย ๆ และคิดเสมอว่า คิดผิดที่แต่งงานและมาอยู่ที่นี่ ภาษาญี่ปุ่น หนูก็พูดไม่ได้ จะไปไหนมาไหนเองก็ลำบาก หนูอยากกลับไปอยู่เมืองไทยค่ะ
หนูขออนุญาตป้า เขียนมาหาป้าบ่อย ๆ ได้ไหมค่ะ

ขอบคุณทุกท่าน
ขอตอบคุณ เต้าเจี้ยว คิดว่าผช ญี่ปุ่นคนนั้นอาจจะมีครอบครัวอยู่ที่ญี่ปุ่นแล้ว จึงไม่กล้าสานสัมพันธ์ เพราะคงจะเป็นเรื่องใหญ่ถ้าไปมีสัมพันธ์กับหญิงอื่น เขาจึงเพียงแต่ยิ้มๆตามมารยาท ตัดใจเสียถ้าเป็นไปได้ ยังมีคนดีๆรออยู่ข้างหน้า

สวัสดีคุณ บี ป้ามีเฟสบุค ลองแอดป้าไป ในนั้นจะมีเพื่อนแม่บ้านที่อยู่ญี่ปุ่นเยอะ พวกเขาก็สนุกสนานกันดี ถ้าหนูเบื่อเพราะไม่มีเพื่อน ลองหาเพื่อนวัยเดียวกัน ทำความรู้จักกัน อีกหน่อยก็จะได้เพื่อนใหม่ๆไม่ยาก การอยู่ญี่ปุ่นจะมีความสุขขึ้น หรืออาจจะได้รับรู้เรื่องราวของคนอื่น บ้างก็สุข บ้างก็ทุกข์ แต่หนูจะไม่เหงาอีกต่อไป ป้าใช้ชื่อเดียวกันนี้ เพิ่ม ชื่อจริง วิชยา เทรายาม่า ไปด้วย ป้าเข้าทุกวัน

สามีมาทิ้งตอนเราจน ลูกติดอีก 2 อายุตอนนี้ก็ 46 ไม่รู่จะเริ่มต้นตรงไหน ลูกกำลังเรียน อยากไปหา ชิวิตใหม่ในต่างแดน มันอยากไหมกะ การไปมีชีวิตใหม่ที่นั้นแบบพี่นะคะ

สวัสดี คุณน้องแพร เรื่องการมาใช้ชีวิตใหม่ที่ญี่ปุ่น พี่ว่า มันเป็นเรื่องของพรหมลิขิต สมัยนี้ถ้าเล่นเน็ต เขามีเวปหาคู่ ลองเข้าไปเล่นดู เสริชไปที่กูลเกิ้ล ว่า หาคู่ต่างชาติ ถ้าพิมพ์ภาษาอังกฤษเป็น เห็นหลายๆคนได้คู่จากเวปหาคู่ ไม่ลองไม่รู้ ขอให้โชคดี

อ่านข้อความต่างๆแล้ว โดนใจมากค่ะบอกเลยว่าถูกใจ ชื่อก็เพราะ จริงใจ เปรี็ยวจี๊ด

สวัสดีค่ะคุณป้า

ปุ้ม เองค่ะ ที่เราเจอกันที่วัดปากน้ำญี่ปุ่นบ่อยๆน่ะคะ

เป็นครั้งแรกที่เข้ามาอ่านค่ะ จริงๆแล้วตั้งใจเข้ามาอ่านสูตรอาหาร แต่ไปๆมาๆ อ่านไปอ่านมา เจอเรื่องที่อ่านแล้วโดนใจ มีสาระมากมายเลยค่ะ

อ่านข้อความด้านบนๆ อ่านแล้วบอกได้ตามตรงเลยว่า คนต่างชาติที่แต่งงานกับชายชาวญี่ปุ่น มาอยู่ที่ประเทศญี่ปุ่นนั้นประสบทุกอย่างเหมือนกันแทบทุกท่าน (เรื่องในบ้านไม่ทราบนะคะ แล้วแต่ว่าพ่อบ้าน หรือ สามีของแต่ละคนเป็นอย่างไร อันนี้แล้วแต่ บุญ แล้วแต่ กรรมของแต่ละคนจริงๆค่ะ อีกอย่างที่สำคัญอยู่ที่ตัวของผู้หญิงด้วยค่ะ) แต่เรื่องนอกบ้านเนี่ยใช่ๆๆๆๆ อย่างมาก... ปุ้มเอง เรียนเอกภ.ญี่ปุ่นมา จากเมืองไทย ยังปรับตัวยากมากเลยค่ะ ตอนแรกที่ย้ายมาอยู่ที่ญี่ปุ่นใหม่ๆ สังคมคนที่นี่ เค้าดูถูกคนต่างชาติเพศหญิง จริงๆค่ะ

เห็นใจทุกๆความเห็นด้านบนนะคะ เราเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ต้องมาอาศัยอยู่ต่างแดน ห่างไกลญาติพี่น้อง เพื่อนที่จะเป็นกัลยาณมิตรจริงๆนั้น ก็ไม่ใช่ว่าจะหากันได้ง่ายๆ ฉะนั้น เราต้องหาสังคมที่ใช่ แล้วก็ที่ที่ดีสำหรับตัวเรา อย่าไปยึดติดกับสิ่งไร้สาระที่บั่นทอนสุขภาพจิตค่ะ ...

คนที่มีลูกนะคะ รักลูก สอนให้ลูกรักประเทศไทย รักภาษาไทย ลูกคุณได้เปรียบเด็กญี่ปุ่นแน่นอนคะ

เป็นกำลังใจให้ทุกๆท่านค่ะ

สวัสดี คุณ A Pumuchan Yamada พอดีป้าเข้ามาเช็คบล็อก จึงได้เห็นข้อความ ถ้าเข้ามาอ่านอีก ติดต่อป้าได้ที่เฟสบุคดีกว่า เพราะที่นี่มีคนมาป่วน ป้าจะไม่มีคำตอบ พูดคุยในเฟสป้าได้ ชื่อเดียวกันนี้ มีชื่อนามสกุลอีกหน่อย