|
|
คือใบไม้ที่ร่วงหล่น....
22.47น.
วันนี้ให้มีโอกาสได้อัพบล็อกอีกรอบ...ในยามที่ดาวเต็มท้องฟ้า
เฮ้ออ...เศร้า
ซักประมาณหกโมงครึ่งได้
เสียงรถที่ขับมาด้วยความเร็วสูง และเบรครถอย่างรวดเร็ว รุนแรง
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดด........พร้อมกับเสียงร้องไห้.....
ช่วยด้วยค่ะ....ช่วยลูกชายฉันด้วย
หญิงวัยกลางคนน้ำตานองหน้า มืออุ้มลูกชายวัยเจ็ดขวบเศษวิ่งเข้ามา
นอนแน่นิ่งไม่ไหวติง...หน้าซีด...ริมฝีปากเขียว...และไม่หายใจ
และแล้วกระบวนการของการกู้ชีพก็เริ่มขึ้น
ยาวนานเป็นชั่วโมง...พร้อมกับเสียงร้องไห้ของคนที่เป็นแม่...
เลือดที่ไหลออกจากรูหูทั้งสองข้างไม่หยุด
ริมฝีปากของน้องถูกพันธะนาการไว้ด้วยพลาสเตอร์ที่ตรึงท่อช่วยหายใจ
สารคัดหลั่งในท่อที่มีเลือดเป็นส่วนประกอบถูกดูดออกเป็นระยะๆ
แขนน้องข้างขวาเป็นแผลยาวเกือบๆๆยี่สิบเซนต์
ที่มองเห็นกล้ามเนื้อแทบจะทุกมัด
เส้นเอ็นแทบจะทุกเส้น
"ตื่นขึ้นมาคุยกับพ่อก่อนลูก" เสียงที่ดังเข้ามาให้ได้ยินสลับกับเสียงร้องไห้
เกือบๆๆชั่วโมง...
น้องเค้าคงไม่กลับมาแล้ว
ยืนเย็บแผลน้องไปก็บอกน้องไป...เบาๆๆ
หลับให้สบายนะ...หมดทุกข์หมดโศก
ใช้ช่วงเวลานับต่อจากนี้บนสรวงสวรรค์
ขออโหสิกรรมให้กับทุกสิ่ง
แล้วใบไม้ก็ร่วงหล่น...อีกใบ....
| Create Date : 17 ธันวาคม 2553 |
| Last Update : 17 ธันวาคม 2553 23:42:50 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 492 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: Junenaka1  วันที่: 18 ธันวาคม 2553 เวลา:13:09:51 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
บ่อยครั้งที่ความรู้สึกเข้ามามีอิทธิพลมากกว่าเหตุผล
บ่อยครั้งที่จะรู้สึกน้อยใจในความเป็นตัวของตัวเอง
บ่อยครั้งที่อยากให้วันเวลาย้อนกลับไปใหม่..อีกครั้ง
และ...บ่อยครั้งที่จะอยู่กับฝัน ของตัวเอง
น่าจะเจอกันมาตั้งนาน
ก่อนที่เธอจะเป็นของใคร
อยากให้มันมีปาฎิหารย์ให้ตัวฉันย้อนเวลากลับไป
จะไม่ยอมให้เราพรากกันฉันคงจะพบรักเธอก่อนใคร
พบกันสายไป...มันน่าเสียใจ...
ปาฎิหารย์ไม่มีจริง
|
|
|
|
|
|
| |
|
| |
|
|
