ชีวิตจับกังในโรงงานญี่ปุ่น ตอนที่ ๑ จุดเริ่มต้นของการเป็นจับกัง

จากประสบการณ์ทำงานโรงงานสัญชาติญี่ปุ่นมาสิบกว่าปี (ไม่อยากพูดเป็นจำนวนปีเลย รู้สึกว่าตัวเองแก่... แต่เอาเหอะ ยอมแก่เพื่อฟามน่าเชื่อถือ...กร๊ากก) ทำให้อิชั้นซึมซับวิธีการคิด วิธีการทำงานในแบบของคนญี่ปุ่นมาโดยไม่รู้ตัว มันคุ้นเคยจนอยู่ในสายเลือดไปแล้ว ชนิดที่ว่า ถ้าให้ลาออกไปอยู่บริษัทสัญชาติอื่น (แม้แต่สัญชาติไทย) ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะปรับตัวให้เข้ากับวิธีคิดของเค้าได้มั้ย


สิบกว่าปีที่ผ่านมา อิชั้นเปลี่ยนงานแค่ครั้งเดียว ทำอยู่บริษัทแรกได้แค่สองปีก็ลาออกมาอยู่ที่ปัจจุบัน


สาเหตุที่ลาออก เพราะหนึ่ง รำคาญคน สองรำคาญที่ไม่มีอะไรทำ ประกอบกับที่นี่กำลังขาดคน ประกอบกับคุณสามีก็ทำอยู่ก่อนแล้ว เมื่อเห็นว่าอิชั้นประสบปัญหาชีวิตก็เลยลากอิชั้นมาให้เจ้านายดูตัว เอ๊ย... สัมภาษณ์ พอเจ้านายตกลงรับ อิชั้นก็เก็บกระเป๋าเชิ่ดออกมาจากที่เก่าทั้งน้ำตา...


ถามว่าทำไมต้องเชิ่ดทั้งน้ำตา ก็เนื่องจาก ที่จริงอิชั้นมีเพื่อนมีพี่ที่สนิทกันมากๆ อยู่ที่บริษัทเก่า ใจนึงก็ไม่อยากจากเพื่อน แต่อีกใจก็ทนความกดดันหลายๆ อย่างไม่ไหว ถึงจะอาลัยอาวรณ์เพื่อนแค่ไหน แต่เมื่อมีทางไปที่ดีกว่า อิชั้นก็ต้องตัดใจจากมา


และที่ต้องเชิ่ด ก็อารมณ์ประมาณว่า ตอนที่ชั้นอยู่ ไม่มีใครเห็นคุณค่า ปล่อยให้ชั้นโดนอิพวกผีบ้ารุมแทะ นั่งหง่าวเก็บใบปลิวลงแฟ้มอย่างเดียวโดยไม่ได้ทำอย่างอื่นมาเป็นปีๆ แต่พอชั้นจะไปขึ้นมาจริงๆ จะมาฉุดแข้งฉุดขาชั้นว่าอย่าไปเลยจ้ะ เดี๋ยวจะขึ้นเงินเดือนให้ เดี๋ยวจะยังงั้นยังงี้.... เชอะ...เมินซะเถอะ


แต่ถึงอย่างไรก็ตาม อิชั้นก็ต้องให้เครดิตที่บริษัทแรกเช่นกัน ถือไว้ว่า เป็นเบ้าหลอมแห่งแรก ที่ทำให้อิชั้นเป็นคนที่เหยียบขี้ไก่ฝ่อ สู้งาน และมีแบบแผนในการทำงาน มีวิธีการคิดเฉกเช่นทุกวันนี้


ถึงชีวิตที่นี่จะสุขปนเศร้าเคล้าน้ำตาอย่างไรก็ตาม แต่ก็เป็นความทรงจำที่ดี ที่ทำให้ทุกวันนี้อิชั้นก็ยังคิดถึงบริษัทนี้อยู่เสมอ แม้ว่าจะจากมาหลายปีแล้วก็ตาม


---------------------------------------------------------------------


ชีวิตการทำงานในโรงงานญี่ปุ่นที่ผ่านมาของอิชั้น ถ้าจะให้เปรียบก็เหมือนจับกังดีๆ นี่เองแหละค่ะ แต่เป็นจับกังที่มีใบปริญญา ส่งผลให้มีรายได้ดีกว่าจับกังแบกข้าวสารหน่อย แต่ยังไงๆ จับกังก็คือจับกังนั่นแหละ จะให้คิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้หรอกค่ะ


อันตัวอิชั้นนั้น ตั้งแต่เด็กจนโต พ่อแม่ประคบประหงมให้เป็นคุณหนูบนหอคอยอยู่ดีๆ อุตส่าห์ส่งเสียให้เรียนจนจบปริญญาดิบดีก็เพราะอยากให้ลูกเป็นเจ้าคนนายคน ที่ไหนได้ ชีวิตจับกังของอิชั้น เริ่มต้นตั้งแต่ยังไม่ได้รับใบปริญญาเลยค่ะ


ช่วงที่เรียนปี ๔ ด้วยความร้อนวิชา และหวังว่าจะได้ทำงานในสาขาที่เรียนมา อิชั้นก็ตามเพื่อนไปหย่อนใบสมัครไว้ตามที่ต่างๆ ซึ่งในตอนนั้น สถานที่หนึ่งที่พวกเราชาวนักศึกษาภาษาญี่ปุ่นอย่างเราต้องไม่พลาดที่จะไปหย่อนใบสมัครไว้กันก็คือ บริษัทจัดหางานสัญชาติญี่ปุ่น หรือ Recruitement ค่ะ


ซึ่ง Recruitement พวกนี้แหละ ที่พวกเราฝากความหวังเอาไว้ว่า จะทำให้เราเข้าไปทำงานกับบริษัทญี่ปุ่นทั้งหลายได้ ซึ่งถ้าย้อนเวลากลับไปในสมัยนั้นซึ่งเพิ่งจะเป็นช่วงที่ต่างชาติเข้ามาลงทุนด้านอุตสาหกรรมใหม่ๆ บริษัท Recruite ญี่ปุ่นต่างๆ ยังไม่ขึ้นเป็นดอกเห็ดทั่วหัวระแหงเหมือนสมัยนี้ เท่าที่อิชั้นรู้จักและจำได้ในเวลานั้นมีไม่น่าจะเกินสามเจ้า และเจ้าที่อิชั้นและเพื่อนเลือกไปสมัครก็คือ เจ้าที่ดูดีมีชาติตระกูลที่สุดในสมัยนั้น มีออฟฟิศอยู่ในตึกแห่งหนึ่งย่านอโศกค่ะ


ซึ่ง Recruite เจ้านี้ รู้สึกว่าตอนนี้ก็ยังเปิดให้บริการอยู่นะคะ แต่ว่าจะอยู่ที่เดิม หรือย้ายที่ตั้งไปอยู่ที่อื่นแล้วหรือเปล่า อันนี้ก็ไม่ทราบเหมือนกัน ในส่วนของการไปสมัครงานกับ Recruite เจ้านี้มีเรื่องจะเม้าท์นิดหน่อย แต่อยากจะเล่าเรื่องอื่นก่อน ถ้าไม่ลืม ไม่ขี้เกียจ และไม่ตายซะก่อน อิชั้นจะกลับมาเจาะและจิกเป็นท็อปปิคเฉพาะในวันหลังค่ะ


ที่จริงแล้ว Recruite เจ้านี้ จะดีหรือเปล่าอิชั้นไม่รู้ แต่ที่อิชั้นรู้ก็คือ อิชั้นแค้นมันมากค่ะ ที่ส่งอิชั้นให้กับบริษัทแรกที่ไปทำงานด้วย แค้นถึงขนาดที่ว่า ทุกวันนี้มีเอกสารใบปลิวจาก Recruite เจ้านี้มาทีไร อิชั้นโยนลงถังขยะทุกที...


เป็นคุณหนูใส่เดรสขาวฟูฟ่องสยายผมพริ้วสลวยเป็นนางแบบโฆษณาแชมพูอยู่ดีๆ ต้องกลายมาเป็นจับกังในโรงงานก็เพราะไอ้ Recruite เจ้านี้เนี่ยแหละค่ะ

Create Date : 30 กรกฎาคม 2551 Last Update : 30 กรกฎาคม 2551 14:43:28 น. Counter : 340 Pageviews.		0 comments
Share Tweet