1 2 3 4 5
6 7 8 9 10 11 12
13 14 15 16 17 18 19
20 21 22 23 24 25 26
27 28 29 30 31
Robot & Frank: เราหลงลืมอะไรบางอย่าง (สปอยล์แหลกลาญ)
ได้ดูหนังเรื่องนี้เมื่ออาทิตย์ก่อน จริง ๆ ก็ไม่ใช่หนังที่ดีเลิศอะไร แต่ผมชอบประเด็นที่หนังจังเลย ตัวเรื่องก็เริ่มจากปมง่าย ๆ ที่คุณพ่อวัยชราอดีตนักโจรกรรมซึ่งเริ่มมีอาการอัลไซเมอร์ ลูกชายที่ อยู่ต่างเมืองเลยซื้อหุ่นยนต์สำหรับดูแลคนชรามาให้ ตาแฟรงก์จอมแสบเลยหาทางเอาเจ้าหุ่นยนต์ มาเป็นลูกมือช่วยโจรกรรมซะเลย บทเรื่องนี้จริง ๆ ก็ไม่ได้ซับซ้อนมากมายนัก แต่หนังเลือกวิธีการเล่าเรื่องได้ฉลาดมาก โดยเฉพาะ การถ่ายทอดเรื่องราวผ่านมุมมองของ Frank เป็นหลัก เช่นบทเปิดเรื่องที่แฟรงค์พยายามสะเดาะกุญแจ แล้วย่องเข้าไปขโมยของ ก่อนที่จะมารู้ว่าบ้านที่แอบเข้ามานั้นเป็นบ้านตัวเอง! การเล่าผ่านมุมของ Frank นี่ทำให้เราเข้าใจวิธีคิดและปัญหาของคนเป็นอัลไซเมอร์ได้อย่างดี เนื้อเรื่องช่วงแรกที่เราจะเห็นแค่ว่า Frank ก็ดูจะดูแลตัวเองได้ระดับหนึ่ง แต่หลังจากดำเนินเรื่องไปสักพักเราก็จะเริ่มเห็นว่า ไอ้โรคนี้มัน สร้างปัญหาได้มากกว่าที่เราเคยคิด ส่วนเจ้าหุ่นโรบ็อตก็เป็นตัวละครที่มีเสน่ห์มาก ทั้งฉลาด(แบบหุ่นยนต์)แต่ก็ซื่อ โดนตา Frank หลอก มันทั้งเรื่อง คือว่าเป็นตัวละครที่เราจะตกหลุมรักได้ไม่ยาก ซึ่งก็เป็นหัวใจสำคัญของการสร้างหุ่นยนต์ เพื่อดูมีลักษณะเป็นมิตรกับมนุษย์เห็นได้จากการออกแบบให้มีการเคลื่อนไหวคล้ายมนุษย์ การเลือกใช้ สีขาวที่ดูสะอาดตา อีกด้านนึงของหนังเรื่องนี้ก็เหมือนเป็นการมองอนาคตอันใกล้ที่เทคโนโลยีนี้ คงจะก้าวเข้ามาในชีวิตเรา ๆ ในไม่ช้า แม้โครงเรื่องหลักจะมุ่งไปที่แผนโจรกรรมของ Frank กับหุ่นยนต์เป็นหลัก แต่ลึก ๆ แล้วหนังเรื่องต้องการ พูดถึงเรื่องความสัมพันธ์ของคนในครอบครัวแบบโต้ง ๆ เลย หนังเล่าเรื่องผ่านมุมมองของ Frank เป็น หลักทำให้คนดูเคลิ้มกับไปแฟรงค์แล้วมัวลุ้นว่าแผนโจรกรรมของเขาจะสำเร็จไหม จนบางทีเราก็ลืมนึกไปว่า ตาแฟรงก์นี่มันโคตรแสบเลยจริง ๆ (จะเรียกว่า "เลว" ก็ยังได้) เพราะว่าตามตรงแล้วตาแฟรงก์นี่ก็หลอก ใช้คนรอบข้างทุกคนเพื่อความต้องการของตนเองคนเดียว ไม่ว่าการหลอกใช้หุ่นยนต์ การแกล้งลูกสาว สาระพัด(ทั้ง ๆ ที่ลูกสาวทิ้งงานการมาดูแลพ่อ) หรือแม้แต่การหลอกใช้ลูกชายเพื่อจัดการกับพวกตำรวจ (ตอนท้ายที่ลูกชายระเบิดอารมณ์ออกมานั่นแหละครับ ที่เรียกสติผมให้กลับมามองตัวละคร Frank เสียใหม่) หากปะติดปะต่อรายละเอียดอื่น ๆ ด้วย ก็จะเดาไม่ยากว่าก่อนหน้านี้แฟรงก์เป็นพ่อและสามีที่แย่ขนาดไหน และดูเหมือนแฟรงก์จะไม่เคยตระหนักเลยว่า พฤติกรรมของเขาได้สร้างบาดแผลให้คนรอบข้างเพียงใด อาการ "หลงลืม" กับการ "ละเลยครอบครัว" ของแฟรงก์นั้นมันเชื่อมโยงกันอยู่ เช่นเดียวกันหุ่นโรบ็อต และลูกชายที่เป็นตัวละครเปรียบเทียบกัน (แฟรงก์อยากสอนการงัดแงะให้ลูกชาย หรือที่พ่อลูก เคยทำสวนด้วยกัน...) จนจุดจี๊ดก็คือตอนที่ความทรงจำกลับมา และแฟรงก์เริ่มตระหนักว่าตนเอง เป็นตัวหายนะขนาดไหน เป็นพ่อที่แย่แค่ไหน มันหลากหลายอารมณ์มาก ฉากที่ชอบที่สุดคงหนีไม่พ้น ฉากที่แฟรงก์ปิดเครื่องเจ้าโรบ็อต บทพูดมันน้อยมากจริง ๆ แต่มันเต็มไปด้วย อารมณ์ความรู้สึก ทั้งเศร้า สงสาร สำนึกผิด อยากขอโทษ... T^T นี่เป็นหนังที่ก่อนดูไม่ได้คาดหวังอะไรเลย กะดูฆ่าเวลาแต่ดูจบแบบประทับใจมาก พล็อตง่าย ๆ สูตรสำเร็จหน่อย ๆ แต่มันทำได้กระทบใจจริง ๆ ถือเป็นหนังครอบครัวที่ใช้ได้เรื่องนึงเลยครับ VIDEO
Create Date : 12 กรกฎาคม 2557
5 comments
Last Update : 12 กรกฎาคม 2557 23:04:50 น.
Counter : 5535 Pageviews.
โดย: Cheap Ray Bans IP: 94.23.252.21 4 สิงหาคม 2557 2:16:57 น.
โดย: BrfgFunc IP: 188.40.113.83 25 มีนาคม 2564 13:48:57 น.
โดย: Grvteeva IP: 188.40.113.83 26 มีนาคม 2564 22:28:01 น.
โดย: hydroxychloroquine 200 mg high IP: 92.204.174.134 29 กรกฎาคม 2564 13:51:55 น.
โดย: uso medical abbreviation IP: 92.204.174.134 2 สิงหาคม 2564 0:48:33 น.
Cheap Ray Bans //www.homesnetwork.com/