เมื่อวานดิฉันขนรองเท้าเข้าบ้าน 3 คู่ ซึ่งสำหรับผู้หญิงที่รักสวยรักงาม การซื้อรองเท้า (ราคาประหยัด) เข้าบ้าน 3-4 คู่ไม่น่าเป็นเรื่องแปลกประหลาดอะไรนักหนา ราคาแพงสุดคู่ละพันกว่าบาทเอง สามีเห็นหอบถุงรองเท้าเข้าบ้าน ก็ทำหน้าปุเลี่ยน ๆ ชอบกล แล้วก็ถามว่า "เธอจะบ้ารองเท้าไปถึงไหน?" เขาใช้ภาษาปะกิตว่า Shoe fetish เชียวนะ แหมแต่คำนี้ มันหมายถึงคนที่ชอบเอารองเท้ามาเขี่ยโดนเนื้อตัวเวลามีอะไรต่อมิอะไรมิใช่หรือ ดิฉันชอบให้รองเท้าอยู่กับเท้าของตัวเองเท่านั้น ไม่ชอบเอาไปเขี่ยใคร แล้วมาใส่ร้ายว่าเราเป็น Shoe fetish ได้ไง เราไม่ยอม อย่างฉันน่ะเรียกแค่ว่า Shoe Maniac ก็พอแย้ว (เอ...ไม่รู้แบบไหนมันแย่กว่ากันนะเนีย)

ผู้ชายต่างกับผู้หญิงตรงที่ซื้อรองเท้าแค่ไม่กี่คู่เท่านั้น รองเท้าใส่ทำงาน ใส่เล่นกีฬา รองเท้าใส่เที่ยว แต่ขอโทษราคาแพงกว่าของดิฉันหลายเท่านัก รองเท้าสามีคู่หนึ่ง ราคาเท่ารองเท้าดิฉันเป็นสิบคู่ แล้วมาว่ากันได้ไง ผู้หญิงต้องแต่งตัว รองเท้ากระเป๋าเข้าชุดย่ะ ไม่รู้หรือไง แถมเวลาเลือกรองเท้าที่จะใส่ไปไหน ๆ ก็ต้องดูอารมณ์ อารมณ์ดีไม่ดี เสื้อผ้าสีอะไร แล้วก็ยังต้องเลือกให้เข้ากับกาละเทศะอีกต่างหาก มันง่ายที่ไหน เหมือนเสื้อผ้านั่นแหละ ผู้ชายซื้อเสื้อผ้าไปทำงานสักกี่ตัวเชียว ต่อให้ใส่เสื้อกางเกงซ้ำกัน คนก็แทบจะไม่สังเกตเห็น นอกจากจะได้กลิ่นตุ ๆ นั่นแหละ อาจจะเริ่มหันมามอง หาต้นตอกลิ่น

แต่ผู้หญิงเราจะเลือกเสื้อผ้า ก็ต้องดู จะอ้วนจะผอม บางอย่างบางลาย ใส่แล้วดูอืด หรือใส่แล้วดูไม่โดนใจ ว่าเสื้อผ้าสำคัญแล้ว หน้าผมก็ไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน แต่สำหรับดิฉันแล้ว ดิฉันมักจะสังเกตผู้คนที่รองเท้าก่อนเลยค่ะ ต่อให้แต่งตัวดี เริ่ดประเสริฐศรี แต่ใส่รองเท้าแตะ หรือใส่รองเท้าไม่ขัดไม่เช็ดให้สะอาดสะอ้านแล้วก็ล่ะก็ รับรองหมดราคาไปเลย

แล้วนี่ คุณชายจะมาถามเค้าได้ไง ว่าจะบ้ารองเท้าไปถึงไหน? นี่มันหาเรื่องกันชัด ๆ

คนที่ชอบรองเท้า มีปัญหาเรื่องการเก็บรองเท้ากันบ้างไหมคะ ดิฉันมีรองเท้าเก่าเก็บหลายคู่ เมืองไทยอากาศร้อน พอเก็บรองเท้านาน ๆ ก็ต้องเจอกับปัญหา รองเท้าละลาย แบบว่า ใส่แล้ว วัสดุที่ห่อหุ้มเท้าเรามันอาจติดหนึบหนับกับเท้าเราได้ แทนที่จะดูดี อาจต้องเจอกับปัญหา ถอดรองเท้าไม่ออก เพราะมันติดหนึบหนับ ยิ่งใส่ถุงน่องยิ่งแล้วใหญ่ มีคราวหนึ่ง ดิฉันใส่ถุงน่องกับรองเท้าเก่าเก็บคู่หนึ่ง แล้วไปแวะซื้อหารองเท้าใหม่ในห้างสุดหรู ตอนถอดรองเท้ามาลองคู่ใหม่ แทบจะต้องมุดหนี เพราะว่ารองเท้าเจ้ากรรมมันถอดไม่ออกค่ะ กว่าจะแงะเท้าออกมาได้ ปรากฏว่าหนังเทียมที่ใช้บุภายในรองเท้าคู่เก่ามันติดหนึบหนับเต็มถุงน่องดูไม่จืดเลยค่ะ สงสัยพนักงานขายรองเท้าคนนั้น คงจำดิฉันได้ไม่ลืม

ดิฉันเป็นคนไม่นิยมซื้อรองเท้าแพงเกินเหตุ อย่าง Manolo Blahnik คงไม่มีทางได้แอ้มเงินดิฉันแน่ ๆ แพงที่สุดที่เคยซื้อเป็นรองเท้ายี่ห้อ Billi Bi ยี่ห้อของเดนมาร์กเขาล่ะ คู่หนึ่งตกประมาณสี่ซ้าห้าพัน เพียงคู่เดียวเท่านั้น แต่ว่ารองเท้าราคาแพงพวกนี้จะทนมากนะคะ ใส่ได้เป็นหลาย ๆ ปีเลย มีปัญหาแค่ส้นสึกเท่านั้น รองเท้าราคาถูกในเมืองไทย ดิฉันก็ชอบค่ะ เพราะว่าถูกดี ใส่เบื่อแล้วก็ทิ้งได้เลย แต่บางทีใส่แล้วไม่ทันเบื่อ ส้นหักเสียก่อน

นอกจากรองเท้าใหม่ ๆ แล้วก็ยังนิยมซื้อรองเท้า "มือสอง" ด้วยค่ะ ตอนอยู่ที่เดนมาร์ก เวลาไปตลาดเก่า ดิฉันจะขนซื้อสี่ห้าคู่เลย ถ้ามีของถูกใจ กลับมาเมืองไทยก็ยังซื้อหาใส่อยู่ เคยมีคนถามว่ากลัวไหมเวลาซื้อของมือสองใส่....กลัวเหมือนกันนะคะ แต่ว่า เราก็ต้องล้างทำความสะอาดรองเท้าให้ดี ที่สำคัญสภาพของรองเท้าเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด ถ้าได้กลิ่นโชยมาแต่ไกล แถมดูยับ ๆ เยิน ๆ บอกไม่ถูกก็คงไม่ซื้อมาเป็นแน่ จริงไหมคะ

ข้อควรระวังในการเลือกซื้อรองเท้ามือสอง

1 ถ้ากลิ่นเหม็น ๆ อับ ๆ ก็ไม่ต้องวกเข้าไปชมเลยค่ะ

2 ตรวจดูคุณภาพของรองเท้า ส้นรองเท้า ซ่อมได้หรือเปล่า หนังถลอกมากไหม ถ้าส้นสึกจนไม่รู้จะสึกอย่างไร หนัง โดยเฉพาะตรงหัวรองเท้าเยิน ก็อย่าซื้อมาเลยค่ะ

3 รูปแบบ รองเท้ามือสองหลายคู่ ไม่มีขายในเมืองไทย ทำให้มีลวดลายและสีสันเก๋ไก๋แปลกตา ทำให้เราเลือกใส่กับเสื้อผ้าได้หลากหลายมากขึ้น แต่ถ้าเลือกแบบแปลกเกินไป อาจมีปัญหา หาเสื้อผ้าใส่ไม่ได้นะจ๊ะ

4 นึกถึงเสื้อผ้าที่เรามีอยู่ รวมทั้งกระเป๋าที่จะใส่กับรองเท้าคู่นั้นด้วย

5 เมื่อซื้อมาแล้ว ก่อนใส่ต้องทำความสะอาดทุกครั้ง ด้วยแอลกอฮอล์ อย่าลืมทดลองเช็ดบริเวณเล็ก ๆ ก่อน เผื่อหนังย้อมสีประเภทที่ล้างออกด้วยแอลกอฮอล์ได้ล่ะก็ อาจต้องเสียของ ถ้าใช้แอลกอฮอล์เช็ดไม่ได้ ก็ให้ใช้ผ้าชุบน้าสบู่บิดให้เกือบแห้ง เช็ดทำความสะอาดด้านในรองเท้าหลาย ๆ ครั้ง

6 อย่าลืมฉีดสเปรย์กำจัดกลิ่นอับในรองเท้าก่อน

7 ขัดรองเท้าทำให้ดูสวยงาม ถ้าเลือกดี ๆ อาจได้รองเท้าที่งดงามเหมือนใหม่ไปใส่ได้ เก๋ไก๋ไม่ซ้ำแบบใครด้วยค่ะ

รองเท้าใน collection จ้า

กลุ่มรองเท้าทำงาน ส่วนใหญ่จะเน้นสีดำเป็นหลัก มีสีขาวแซมบ้างพองาม คู่ที่สองแถวบนเป็นรองเท้าที่ซื้อในไทย ออกแบบได้เก๋ไก๋มาก ๆ



รองเท้าทำงานเหมือนกัน แต่เป็นสีอื่น ๆ ส่วนใหญ่จะเป็นสีครีม น้ำตาล มีสีม่วงอ่อนลาเวนเดอร์ ซื้อที่พัทยา ทำวีรกรรมส้นหัก ตอนเดินไปธนาคารใกล้ที่ทำงาน



กลุ่มรองเท้าทำงาน รองคู่ริมขวา ทั้งแถวบนและล่างเป็นรองเท้าที่มาจากตลาดมือสองในเดนมาร์ก



รองเท้าใส่เล่น เป็นพวกส้นเตี้ย ๆ เอาไว้เดินห้าง ถ้าไปสมบุกสมบันก็ล่อรองเท้าแตะ หรือไม่ก็รองเท้ากีฬาไปเลยค่ะ สะดวกดี



อันนี้ก็รองเท้าใส่ไปงานกลางคืน หรือไม่ก็พวกงานเลี้ยง ดิฉันชอบแนวผ้าซาติน หรูโดยไม่ต้องตั้งใจมาก แล้วก็รองเท้าสีเมทาลิก ชอบมากๆๆ แบบเลื่อมแพรวพราวไม่ค่อยมีเท่าไหร่

เพื่อนแนะนำมาว่า วิธีเดียวที่อาจจะช่วยหยุดอาการบ้ารองเท้าได้ก็คือ การทำบัญชีค่าใช้จ่ายในการซื้อรองเท้า เห็นจำนวนแต่ละเดือนแล้วอาจจะเลิกซื้อก็ได้ แต่ดิฉันว่า รองเท้า กระเป๋ากับผู้หญิงเป็นของคู่กันนะ หรือคุณ ๆ ว่าไงคะ