|
simplify and slow living
ต่างวัย ต่างร่าง ต่างแผ่นดิน คืนสู่ผืนดิน วันเดียวกัน
คุณป้าถนอมจิต (ภริยาคุณหมอเทียนทอง) คุณยายบุดดี (คุณแม่ของพระอธิการ) คุณนวลอนงค์ (เพื่อนร่วมรุ่นอนุบาลถึงมัธยมปลาย)

เมื่อวาน มีพระธุดงค์ 26 รูปมาบิณฑบาตร เป็นพระธุดงค์จากแพร่ สู่หาดใหญ่ เพื่อนที่ไปใส่บาตรทุกวันอาทิตย์ ชวนไป เลยหุงข้าวบัสมาติ 1 ขัน และสั่งปลาข้างเหลืองทอดขมิ้น 1 ถาดกลาง จากร้านขายข้าวแกง ข้างบ้าน พอตี 5.30 ไปรับปลาทอดที่นำถาดไปให้ใส่แล้ว น้องคนทำอาหารบอกว่า ค่าปลาข้างเหลือง 50 บาท อึ้งเลย ทำไมถูกเยี่ยงนี้ ตกตัวละ 1 บาท เลยบอก นี่คือค่าปลา นี่คือค่าขมิ้น เกลือ แก๊ส และนี่คือ ค่าลงแรงของน้อง จ่ายไปทั้งสิ้น 250 บาท เพราะน้อง "บังคับ" ขอรับแค่นี้
พอ 6 โมงเช้า ไปถึงบริเวณใส่บาตร มีหลายคนมาเป็นถุง เป็นกล่อง เลยช่วยกันจัด "รวมประเภท" ลงถาด นั่นคือ ขนมหวานจำพวกทองหยิบ ทองหยอด ฝอยทอง นึกในใจ โชคดีที่เอาถุงมือหยิบจับอาหารมาด้วย หลายอัน เพื่อนบอก "คุณ เอาถุงมือมาใช่มั้ย เอามาให้หน่อย"
ตอนหยิบออกมา, มีคน-คนหนึ่งพูดว่า โอ๊ยยยย ไม่ต้องใช้ถุงมือหรอก ของอร่อยมันต้องมือเปล่า มองหน้า แล้วกัดปลายลิ้น เตือนตัวเองว่า อย่าได้หลุดกล่าวคำใดเลย เพื่อนเงียบ ฉันเงียบ เพื่อนใส่ถุงมือ หยิบขนมในกล่องออกมาวางเรียงลงถาด คนเอ่ยแก้เก้อ "ที่ไม่ใช้ถุงมือ เพราะเดี๋ยวต้องกราบพระ" ฉันเอ่ยเบา ๆ ..."แล้วไม่ถอดทิ้งเหรอคะ" จากนั้น เดินไปเลย ไม่อยากอยู่ใกล้แล้ว
เพื่อนหัวเราะเบา ๆ ด้วยรู้นิสัยฉัน เพื่อนตะโกนบอก "คุณไปช่วยจัดเครื่องดื่มนะ"
ตักน้ำแข็งใส่แก้ว รินน้ำผลไม้คั้นสดลงไป ตกแต่งดอกไม้+ยอดสะระแหน่ และปักหลอด
คนที่เดินมาดู แว่วว่าเป็นสาวช่างศิลป์ เอ่ยว่า ต้องงอหลอดด้วยสิ จะได้สวย ๆ แล้วก็ใช้มือเปล่า จับแล้วดึงปลายหลอดออก เพื่อให้งอลง
ฉันอึ้งรอบ 2 คาดว่า คงครั้งนี้ครั้งเดียวแหละที่จะมาเจอขาใหญ่ที่นี่
ใส่บาตรเสร็จแล้ว ก็ไปถวายเงิน 1,000 บาท เพื่อร่วมสมทบทุนซื้อเครื่องมือแพทย์ เป็นเครื่องช่วยหายใจที่จะมอบให้โรงพยาบาลอำเภอแห่งหนึ่ง
... เจอ "หัวหน้า" พระของวัดป่าแห่งนี้ ชวนคุย ท่ามกลางญาติโยมนับสิบ ๆ คน โยมเป็นนักเขียนหรือ? "อ่านหนังสือหน้าไหน ดีที่สุด" (พระเฉลย หน้าร้าน) "ห้องสมุด ทำไมมีแต่หนังสือ" "อเมริกามีวัดนั่นนี่นู่น เคยขับรถให้พระนั่งมั้ย" "แอลเอ ห่างจากซานฟรานฯ แค่ไหน" "โยมเป็นไซโก้หรือยัง" (คือ ซิติเซ่น)
พอสามีภรรยาคู่หนึ่ง ก้มกราบ ก็ถาม... "เคยเห็นเต่าที่มีขาเท่าช้าง มั้ย" (ขา 4 ข้าง "ขับรถ ปกติใช้กี่เกียร์" (พระเฉลย เกียร์ 1 กับ เกลียมัว) ... ... ... ฉันนั่งตาปริบ ๆ ไม่แน่ใจว่า มานั่งทำอะไรที่นี่
เอ่อ ฉันไม่เหมาะกับวัดป่าแห่งนี้ จริง ๆ แหละ โชคดีที่คณะพระธุดงค์เดินเท้ากลับวันนี้
Create Date : 16 มกราคม 2568 |
Last Update : 16 มกราคม 2568 13:04:59 น. |
|
0 comments
|
Counter : 143 Pageviews. |
 |
|
|
| |
|
|
Location :
United States
[Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 31 คน [?]

|
ดีกับทุกคนที่เจอ ส่วนเขาจะจดจำเราอย่างไร เป็นมุมมองของเขา แต่ในมุมมองของเรา อย่างน้อยเราจดจำได้เสมอว่า เราปฏิบัติดี กับเขา นึกย้อนไปจึงไม่มีอะไรเสียดาย
เพราะ moment นั้น อาจเป็นครั้งนี้ครั้งเดียว, ที่เจอกัน
. .
|
|
|
|
|
|
|