34.207721°N 118.206979°W
Group Blog
 
All blogs
 
simplify and slow living

ต่างวัย ต่างร่าง ต่างแผ่นดิน
คืนสู่ผืนดิน วันเดียวกัน

คุณป้าถนอมจิต (ภริยาคุณหมอเทียนทอง)
คุณยายบุดดี (คุณแม่ของพระอธิการ)
คุณนวลอนงค์ (เพื่อนร่วมรุ่นอนุบาลถึงมัธยมปลาย)




เมื่อวาน มีพระธุดงค์ 26 รูปมาบิณฑบาตร
เป็นพระธุดงค์จากแพร่ สู่หาดใหญ่
เพื่อนที่ไปใส่บาตรทุกวันอาทิตย์ ชวนไป
เลยหุงข้าวบัสมาติ 1 ขัน
และสั่งปลาข้างเหลืองทอดขมิ้น 1 ถาดกลาง
จากร้านขายข้าวแกง ข้างบ้าน
พอตี 5.30 ไปรับปลาทอดที่นำถาดไปให้ใส่แล้ว
น้องคนทำอาหารบอกว่า ค่าปลาข้างเหลือง 50 บาท
อึ้งเลย ทำไมถูกเยี่ยงนี้ ตกตัวละ 1 บาท
เลยบอก นี่คือค่าปลา นี่คือค่าขมิ้น เกลือ แก๊ส
และนี่คือ ค่าลงแรงของน้อง
จ่ายไปทั้งสิ้น 250 บาท เพราะน้อง "บังคับ" ขอรับแค่นี้

พอ 6 โมงเช้า ไปถึงบริเวณใส่บาตร
มีหลายคนมาเป็นถุง เป็นกล่อง
เลยช่วยกันจัด "รวมประเภท" ลงถาด
นั่นคือ ขนมหวานจำพวกทองหยิบ ทองหยอด ฝอยทอง
นึกในใจ
โชคดีที่เอาถุงมือหยิบจับอาหารมาด้วย หลายอัน
เพื่อนบอก "คุณ เอาถุงมือมาใช่มั้ย เอามาให้หน่อย"

ตอนหยิบออกมา, มีคน-คนหนึ่งพูดว่า
โอ๊ยยยย ไม่ต้องใช้ถุงมือหรอก ของอร่อยมันต้องมือเปล่า
มองหน้า แล้วกัดปลายลิ้น
เตือนตัวเองว่า อย่าได้หลุดกล่าวคำใดเลย
เพื่อนเงียบ ฉันเงียบ
เพื่อนใส่ถุงมือ หยิบขนมในกล่องออกมาวางเรียงลงถาด
คนเอ่ยแก้เก้อ "ที่ไม่ใช้ถุงมือ เพราะเดี๋ยวต้องกราบพระ"
ฉันเอ่ยเบา ๆ ..."แล้วไม่ถอดทิ้งเหรอคะ"
จากนั้น เดินไปเลย
ไม่อยากอยู่ใกล้แล้ว

เพื่อนหัวเราะเบา ๆ ด้วยรู้นิสัยฉัน
เพื่อนตะโกนบอก "คุณไปช่วยจัดเครื่องดื่มนะ"

ตักน้ำแข็งใส่แก้ว รินน้ำผลไม้คั้นสดลงไป
ตกแต่งดอกไม้+ยอดสะระแหน่ และปักหลอด

คนที่เดินมาดู แว่วว่าเป็นสาวช่างศิลป์
เอ่ยว่า ต้องงอหลอดด้วยสิ จะได้สวย ๆ 
แล้วก็ใช้มือเปล่า จับแล้วดึงปลายหลอดออก
เพื่อให้งอลง

ฉันอึ้งรอบ 2
คาดว่า คงครั้งนี้ครั้งเดียวแหละที่จะมาเจอขาใหญ่ที่นี่

ใส่บาตรเสร็จแล้ว ก็ไปถวายเงิน 1,000 บาท
เพื่อร่วมสมทบทุนซื้อเครื่องมือแพทย์
เป็นเครื่องช่วยหายใจที่จะมอบให้โรงพยาบาลอำเภอแห่งหนึ่ง

...
เจอ "หัวหน้า" พระของวัดป่าแห่งนี้ ชวนคุย
ท่ามกลางญาติโยมนับสิบ ๆ คน
โยมเป็นนักเขียนหรือ?
"อ่านหนังสือหน้าไหน ดีที่สุด" (พระเฉลย หน้าร้าน)
"ห้องสมุด ทำไมมีแต่หนังสือ" 
"อเมริกามีวัดนั่นนี่นู่น เคยขับรถให้พระนั่งมั้ย"
"แอลเอ ห่างจากซานฟรานฯ แค่ไหน"
"โยมเป็นไซโก้หรือยัง" (คือ ซิติเซ่น)

พอสามีภรรยาคู่หนึ่ง ก้มกราบ ก็ถาม...
"เคยเห็นเต่าที่มีขาเท่าช้าง มั้ย" (ขา 4 ข้าง
"ขับรถ ปกติใช้กี่เกียร์" (พระเฉลย เกียร์ 1 กับ เกลียมัว)
...
...
...
ฉันนั่งตาปริบ ๆ
ไม่แน่ใจว่า มานั่งทำอะไรที่นี่

เอ่อ ฉันไม่เหมาะกับวัดป่าแห่งนี้ จริง ๆ แหละ
โชคดีที่คณะพระธุดงค์เดินเท้ากลับวันนี้



Create Date : 16 มกราคม 2568
Last Update : 16 มกราคม 2568 13:04:59 น. 0 comments
Counter : 143 Pageviews.
(โหวต blog นี้) 

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณ**mp5**, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณhaiku


ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

พุดดิ้งรสกาแฟ
Location :
United States

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 31 คน [?]




ดีกับทุกคนที่เจอ
ส่วนเขาจะจดจำเราอย่างไร
เป็นมุมมองของเขา
แต่ในมุมมองของเรา
อย่างน้อยเราจดจำได้เสมอว่า
เราปฏิบัติดี กับเขา
นึกย้อนไปจึงไม่มีอะไรเสียดาย

เพราะ moment นั้น
อาจเป็นครั้งนี้ครั้งเดียว, ที่เจอกัน

.
.
Friends' blogs
[Add พุดดิ้งรสกาแฟ's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.