|
|
| | 1 | 2 |
| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
| 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
โชแปงผจญภัย (3)
เจ็ดวันผ่านไป...
***
***
-บ้านครอบครัวโชแปง-
แห้วหมูกลิ่นแปลก โชแปงสงสัยว่ามันขึ้นมาได้อย่างไร ทั้งๆที่มันถูกห้อมล้อมด้วยหญ้ามาเลเซียทั้งสนาม เขาซุกจมูกลงไปในกอแห้วหมู ได้กลิ่นแปลกๆคล้ายกลิ่นใครบางตัว
โชแปงเงยหน้าขึ้นพลางทำจมูกฟุดฟิด
"แป้งเพิ่งฉี่ไว้ตรงนั้นค่ะ"
"มิน่าเล่า!"
โชแปงเกลือกกลิ้งอยู่บนพื้นหญ้า แป้งเปียกเดินมานั่งข้างๆแล้วเอ่ยขึ้น
"คิดถึงพี่เปเป้จังเลย..."
"ป่านนี้คงหลงระเริงไปแล้วมั้ง?" โชแปงนอนตะแคงพูด "ได้เป็นถึงรองหมาหล่อโลก"
"ถ้าไม่มีตัวอะไรไปกัดหูพี่เปเป้ แป้งว่าพี่เค้าคงไม่พลาดตำแหน่งแน่ๆ"
โชแปงกระโดดแผล็วไปไกลเกือบสองเมตร แป้งเปียกกระโดตามไปติดๆ "ถ้าแป้งรู้ว้าไอ้ตัวนั้นคือตัวอะไร แป้งจะกัดให้ตายเลยเชียว"
"มันอาจจะเป็นหนูตัวโตๆ สกปรกๆ ที่โผล่ขึ้นมาจากท่อระบายน้ำ"
"ยี้!"
"หรือมันอาจจะเป็นแมลงสาบตัวเหม็นๆ"
"ยี้!"
"หรืออาจจะเป็น..."
เสียงออดดังมาจากประตูหน้าบ้าน
***
***
รถตู้คันใหญ่จอดอยู่หน้าบ้าน คุณแม่เป็นผู้เปิดประตูต้อนรับกลุ่มคนที่ลงมาจากรถ พวกเขาเป็นมนุษย์เพชชายสวมชุดสูทเรียบร้อย ใครคนหนึ่งกำลังพูดคุยกับคุณแม่ด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส โชแปงกับแป้งเปียกนอนเคียงกันจ้องไปยังรถคันนั้นตาไม่กระพริบ
มนุษย์คนหนึ่งเลื่อนประตูรถตู้เปิดออก
ภาพที่เห็นทำให้ทั้งโชแปงและเปเป้รู้สึกตื่นเต้น รองหมาหล่อโลกอันดับหนึ่งค่อยๆกระโดดลงจากรถ เขาดูสง่างาม แข็งแรง และหล่อสมกับตำแหน่ง
"พี่เปเป้!" แป้งเปียกอุทานแล้ววิ่งแจ้นไปหาคุณแม่
เปเป้ลงมายืนอยู่ข้างรถ เขาวางท่าได้อย่างสง่างาม สีหน้าอาบรอยยิ้ม แต่ดูท่าทางเขาคงจะเหนื่อยน่าดูที่ต้องยิ้มอยู่แบบนั้น เขาเห่าขอบคุณคณะมนุษย์ที่มาส่งจนกระทั่งรถตู้ลับตาไป
ระยะเวลาเจ็ดวันที่เขาต้องเข้าร่วมกับคณะ "หมาหล่อ" หน้าที่ในแต่ละวันไม่มีอะไรแตกต่างกัน นั่นคือการฉีกยิ้ม หรือไม่ก็ส่งเสียงเอ็นดู สงสาร เห็นใจต่อสุนัขจรจัดตามสถานที่ต่างๆที่คณะผู้จัดงานพาไป เขาคิดถึงพ่อ คิดถึงแม่ คิดถึงแป้งเปียก...
และ...
เปเป้เก็บความขุ่นเคืองไว้ในใจ เขาฝืนยิ้มให้คุณแม่ขณะที่คุณแม่โอบกอดเขา มือของคุณแม่ลูบที่หัวเขาเบาๆ แป้งเปียกพยายามเข้ามาพันแข้งพันขาพลางเลีย ส่วนเจ้าตัวแสบยังนอนจมปุ๊กอยู่กลางสนาม
คุณแม่กอดเขาสักครู่จึงเดินเข้าบ้าน แป้งเปียกเกาะขาข้างหนึ่งพลางเอ่ยถาม
"สนุกไหมพี่?"
"สนุกกะผีอะไร วันๆเอาแต่ฉีกยิ้มใส่หมาจรจัด"
"มันเป็นหน้าที่ของหมาหล่อ"
เปเป้ไม่ตอบ เขาก้าวเท้าอย่างช้าๆมุ่งหน้าไปกลางสนาม
"แป้งกับพี่โชแปงคิดถึงพี่มาก"
"ฉันก็คิดถึง....!!!"
เปเป้จ้องไปยังร่างสีขาวบนพื้นหญ้าสีเขียว เขาก้าวเข้าไปใกล้มันเรื่อยๆ ร่างสีขาวจ้องกลับมาตาแป๋ว มันกำลังแลบลิ้นกึ่งยิ้มกึ่งเย้ย เปเป้เกร็งกล้ามเนื้อขาหลัง เขาย่อตัวเล็กน้อยก่อนจะดีดตัวกระโจนขึ้นไปบนอากาศ เท้าหน้ากางเล็บหมายขยุ้ม อย่างน้อยวันนี้เจ้าตัวแสบจะต้องหูแหว่ง
เปเป้ลืมจริตกิริยาที่เขาแสดงบนเวที ลืมกระทั่งใบหน้าอาบรอยยิ้มที่เขาแสดงต่อหน้าหมาจรจัดทั้งหลายที่เขาไปเยือน
เมื่อเท้าหน้าแตะพื้น เขาพบเพียงความว่างเปล่า ร่างสีขาวกระโดดพรวดเดียวแล้ววิ่งแจ้น เปเป้เคลื่อนตัวตามไปติดๆ ในหูแว่วเสียงกรี๊ดของแป้งเปียก
"กรี๊ด! เล่นด้วยๆ"
เปเป้ไล่กวดเจ้าตัวแสบพลางเห่าด้วยความโมโห เสียงเห่าของเขาดังสลับกับเสียงแหลมเล็กของแป้งเปียก ส่วนโชแปงไม่ได้ส่งเสียงอะไรนอกจากตั้งหน้าตั้งตาโกย
| Create Date : 15 ธันวาคม 2549 |
| Last Update : 22 ธันวาคม 2549 18:21:54 น. |
|
20 comments
|
| Counter : 707 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: rintana  วันที่: 15 ธันวาคม 2549 เวลา:19:16:12 น. |
|
|
|
| โดย: merf1970 IP: 202.139.223.18 วันที่: 15 ธันวาคม 2549 เวลา:22:32:01 น. |
|
|
|
| โดย: ครอบครัวโชแปง (nutuang ) วันที่: 15 ธันวาคม 2549 เวลา:22:41:43 น. |
|
|
|
| โดย: b@rbOr วันที่: 16 ธันวาคม 2549 เวลา:14:48:25 น. |
|
|
|
| โดย: ทรงทอม IP: 124.121.19.91 วันที่: 17 ธันวาคม 2549 เวลา:9:56:45 น. |
|
|
|
| โดย: ครอบครัวโชแปง (nutuang ) วันที่: 17 ธันวาคม 2549 เวลา:16:55:54 น. |
|
|
|
| โดย: โชแปง (nutuang ) วันที่: 19 ธันวาคม 2549 เวลา:9:26:51 น. |
|
|
|
| โดย: Lilly (supremeking ) วันที่: 19 ธันวาคม 2549 เวลา:9:47:39 น. |
|
|
|
| โดย: neppen (neppen ) วันที่: 19 ธันวาคม 2549 เวลา:10:59:09 น. |
|
|
|
| โดย: ปางหวัน วันที่: 19 ธันวาคม 2549 เวลา:20:07:24 น. |
|
|
|
| โดย: แซนด์ซี วันที่: 19 ธันวาคม 2549 เวลา:20:53:55 น. |
|
|
|
| โดย: Chopin (nutuang ) วันที่: 19 ธันวาคม 2549 เวลา:21:15:35 น. |
|
|
|
| โดย: sandy / copbureau ^^ IP: 58.9.8.78 วันที่: 20 ธันวาคม 2549 เวลา:1:22:12 น. |
|
|
|
| โดย: คิทชา (kittchah ) วันที่: 20 ธันวาคม 2549 เวลา:11:08:39 น. |
|
|
|
| โดย: Dflatt วันที่: 20 ธันวาคม 2549 เวลา:22:41:11 น. |
|
|
|
| โดย: ป้าโค IP: 124.121.65.47 วันที่: 21 ธันวาคม 2549 เวลา:20:00:38 น. |
|
|
|
| โดย: Omiya วันที่: 22 ธันวาคม 2549 เวลา:7:23:43 น. |
|
|
|
| โดย: โชแปงค๊าบ (nutuang ) วันที่: 22 ธันวาคม 2549 เวลา:9:36:11 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
สงวนสิทธิ์ตามกฏหมายในการทำการคัดลอก เผยแพร่ ดัดแปลงส่วนหนึ่งส่วนใด หรือทั้งหมด ของงานเขียนในบล็อกนี้
ผู้ใดทำการคัดลอก เผยแพร่ ดัดแปลง ส่วนหนี่งส่วนใดหรือทั้งหมด โดยไม่ได้รับอนุญาต มีโทษ ปรับตามกฏหมายตั้งแต่ 20,000 บาท ถึง 200,000 บาท หรือนำเรื่องไปเสนอสำนักพิมพ์ ถือเป็น การเสนอขาย มีโทษจำคุกตั้งแต่ 6 เดือน ถึง 4 ปี หรือ ปรับตั้งแต่ 100,000 บาทถึง 800,000 บาท หรือ ทั้งจำทั้งปรับ
ตามมาตรา 69 แห่ง พ.ร.บ. กฏหมายลิขสิทธิ์
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
อ่านไปขำไปค่ะ แหม ช่างเหมือนจริงอะไรเช่นนี้ ทำไมคุณ rintana เขียนเหมือนเห็นเหตุการณ์จริงๆ เลยคะ 555+ 
คุณแม่โชแปง....ขอบคุณมากครับ ฝากแฮปปี้ เบิร์ดเดย์พี่เปเป้ย้อนหลังด้วยนะครับ
ขอให้มีความสุขนะครับ
ศิษย์ทวดขอรับ...
ก้าวรอก้าว วางแผงแล้ว ไชโย!
คิดถึงท่านมากครับ
ท่านเมิร์ฟขอรับ....
ฝากบอกเจ้าไข่นุ้ยด้วยว่า ให้เตรียมฟิตร่างกายไว้ให้พร้อม เพราะบทบาทที่เขาจะได้รับนั้น คือบท....หัวหน้าแก๊ง!!!
อิๆๆ
ศิษย์ย่าครับ....
พรุ่งนี้เจอกัน