โชแปงผจญภัย (5) พุดเดิ้ลผู้กล้าหาญมุดรั้วออกมายืนอยู่หน้าบ้านด้วยหัวใจที่ร้อนรุ่ม เขานึกถึงสุภาษิตสัตว์เลี้ยงที่ว่า “ทิฐิหมา มานะแมว” (คล้ายๆสุภาษิตของคนว่า “ทิฐิพระ มานะครู”) หมายถึงต่างคน(ตัว)ก็ต่างถือว่าตัวเองเก่งและรู้ดีกว่าอีกฝ่าย ไม่มีใครยอมใคร ในกรณีของเขานี้ นับว่าเขาไม่ควรจะยอมเป็นอย่างยิ่ง แม้เปเป้จะเป็นสุนัข แต่ก็คน(ตัว)ละเผ่าพันธุ์กับเขา การที่เปเป้ดูถูกเหยียดหยามพุดเดิ้ลอย่างรุนแรงเช่นนี้ พุดเดิ้ลอย่างโชแปงไม่อาจยอมให้เสียศักดิ์ศรีได้ เขาจะต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อให้เปเป้เห็นว่าพุดเดิ้ลอย่างเขายอมหักไม่ยอมงอ และยอมตายดีกว่าอยู่อย่างไม่มีศักดิ์ศรี... เอ๊ะ! ไม่ใช่หรอก ประโยคสุดท้ายน่ะเขาคงฟุ้งซ่านมากเกินไป โชแปงสลัดหัว เขาหันกลับพลางเงี่ยหูฟังเสียงจากภายในบ้าน สิ่งที่เขาได้ยินคือความเงียบ โชแปงรู้สึกใจหวิวๆ นี่เขาจะต้องจากอ้อมกอดอันอบอุ่นของคุณแม่นานถึงสามวันเชียวหรือ เขาจะทำได้หรือ? แค่เขากับคุณแม่อยู่ห่างกันไม่ถึงชั่วโมง เขายังรู้สึกเหงาแทบขาดใจ แล้วนี่เขาจะต้องไปอยู่ที่อื่นสามวันสามคืน เขามิขาดใจตายไปจริงๆหรือ? ในแวดวงสัตว์เลี้ยงมีคำกล่าวกันว่า ถ้าเรามีเจ้านายที่ใจดี การที่เราอยู่ใกล้เจ้านายของเราหนึ่งชั่วโมง เราจะรู้สึกว่าเวลาผ่านเร็วเหมือนหนึ่งนาที ในทางกลับกัน ถ้าเราห่างจากเจ้านายแค่หนึ่งนาที เราจะรู้สึกเหมือนเหมือนว่าเวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้านานนับชั่วโมง โชแปงเข้าใจความรู้สึกนี้ แต่... ถ้าเขาไม่ตัดใจไปอยู่ห่างๆจากคุณแม่ตามที่พูด ศักดิ์ศรีของพุดเดิ้ลก็จะมัวหมอง แต่...ถ้าเขาไปจริงๆ เขาอาจจะ.... “ข้-า-ม-ถ-น-น-ดี-ๆ-ล่-ะ เดี๋-ย-ว-โด-น-ร-ถ-ทั-บ-ต-า-ย” โชแปงสะบัดตัว เขาฟุ้งซ่านมากเกินไปแล้ว *** *** โชแปงตัดสินใจไม่ข้ามถนน มิใช่เพราะกลัวรถทับตาย แต่เพราะเขาเห็นว่าไม่มีความจำเป็นอันใดที่เขาจะต้องข้าม เขาเดินไปตามทางเท้าอย่างเชื่องช้า ผ่านบ้านมนุษย์หลังแล้วหลังเล่า บ้านหลายหลังมีสุนัขวิ่งเล่นอยู่กลางสนาม บางบ้านก็ขังสุนัขไว้ในกรง ร็อดไวเลอร์ตัวมหึมาตัวหนึ่งจ้องมองเขาผ่านรั้วบ้านหลังหนึ่ง “ทำไมเดินคอตก ดีใจเรื่องอะไรไม่ทราบ?” ร็อดไวเลอร์ส่งเสียงทัก “ผมหนีออกจากบ้านสามวันครับ” ร็อดไวเลอร์ชำเลืองสายตาสำรวจโชแปงก่อนพูด “ถ้าฉันออกไปได้ในตอนนี้ ฉันจะเขมือบแก โทษฐานที่พูดจาไร้สาระ” “พี่ไม่เชื่อ?” “อมพระมาพูดก็ไม่เชื่อ!” “ผมจะพิสูจน์ให้พี่ดู ว่าแต่...พี่ชื่ออะไรครับ?” “เรียกฉันว่าลีโอนาร์โด” “ผมชื่อโชแปง ยินดีที่ได้รู้จักครับ อีกสามวันผมจะกลับมา และผมจะเดินผ่านบ้านพี่” “แล้วถ้าแกไม่กลับมาล่ะ?” “ถ้าผมสามารถมุดเข้าไปได้ในตอนนี้ ผมจะกัดหูพี่ให้ขาด โทษฐานที่ดูถูกกันเกินไป!” *** *** พระอาทิตย์คล้อยต่ำลงเรื่อยๆ โชแปงผ่านหน้าบ้านมนุษย์อีกหลายหลัง เขาเริ่มรู้สึกหิว นึกถึงอาหารรสชาติหอมกรุ่นที่คุณแม่บรรจงเทลงถาด นึกถึงที่นอนนุ่มๆที่คุณแม่จัดให้เขานอน แล้วฉับพลันเขาก็ต้องสะดุ้ง...คืนนี้เขาจะนอนที่ไหน? เขาพูดว่าเขาจะหนีออกจากบ้าน แล้วเขาจะต้องเดินไปให้ไกลแค่ไหนถึงจะเรียกว่าหนีออกจากบ้าน? ขณะกำลังสับสน เขาก็ได้ยินเสียงร้องทัก “เฮ้...โชแปง! ลมอะไรหอบนายมายืนเก๊กหล่ออยู่หน้าบ้านฉัน?” โชแปงหันขวับ หลังรอยโหว่ของต้นเข็มมีสุนัขพันธุ์ปั๊กสองตัวยื่นหน้าย่นๆออกมานอกรั้ว “เรารู้จักกันตั้งแต่เมื่อไหร่?” พุดเดิ้ลผู้กล้าหาญทำหน้าสงสัย “ก็ตั้งแต่พี่เปเป้ของนายได้เป็นรองนายงามหมา แล้วครอบครัวของนายก็ได้ออกทีวี หมาเกือบทั่วโลกรู้จักพวกนาย ครอบครัวของนายมีเปเป้ แป้งเปียก แล้วก็นาย” ปั๊กตัวหนึ่งตอบ “ใช่ พี่ใหญ่พูดถูก” ปั๊กอีกตัวเสริม โชแปงก้าวเข้าไปซุกจมูกดมกลิ่นเนื้อตัวของปั๊กทั้งสองตัว “พวกนายเป็นพี่น้องกันเหรอ?” “ใช่...พวกเราคือสองพี่น้องตระกูลปั๊ก ฉันเป็นพี่มีชื่อเรียกว่าพี่ใหญ่ ส่วนนี่คือน้องชายของฉัน ใครก็เรียกเขาว่าน้องเล็ก” “ใช่ พี่ใหญ่พูดถูก” ปั๊กผู้น้องว่า “ยินดีที่ได้รู้จักนะ” โชแปงพูดพลางถอยห่างออกมา ปั๊กผู้พี่พยักหน้า “เราสองตัวก็ดีใจที่ได้รู้จักนาย ว่าแต่นายกำลังจะไปไหนรึ?” “ฉันหนีออกจากบ้าน!” สองพี่น้องตระกูลปั๊กหันหน้าย่นเข้าหากัน ต่างคน(ตัว)ต่างก็พึมพำเหมือนกำลังปรึกษาหารือกัน ในที่สุดปั๊กผู้พี่ก็เอ่ยขึ้นว่า “นายอยากได้รองเท้าไปกัดเล่นสักคู่ไหม เผื่ออาการจะดีขึ้น” “ใช่ พี่ใหญ่พูดถูก” “ไม่ล่ะ ขอบใจ” “แล้วคืนนี้นายจะนอนที่ไหน” ปั๊กผู้พี่ถามต่อ “สนใจนอนบ้านฉันก่อนไหม เจ้านายของฉันใจดี แกซื้อรองเท้าใหม่มาสามคู่ เราจะแบ่งให้นายคู่หนึ่ง” “ไม่ล่ะ ขอบใจ” “งั้นฉันขอแนะนำให้นายไปนอนที่วัด ที่นั่นนายจะมีเพื่อนมากมาย นายเดินตามถนนเส้นนี้ไปเรื่อยๆ ใช้เวลาประมาณหนึ่งชั่วโมงก็ถึง” ปั๊กผู้พี่เสนอแนะ “ใช้เวลาตั้งหนึ่งชั่วโมงเชียวหรือ?” “สามสิบนาทีถ้าพุดเดิ้ลวิ่ง!” พี่ใหญ่ปั๊กคำนวณให้เสร็จสรรพ “ใช่ พี่ใหญ่พูดถูก” โชแปงมองหน้าสองพี่น้องตระกูลปั๊กสลับกันไปมา “พวกนายนี่ช่างเข้ากันได้ดีจริงๆ ฉันชักจะอิจฉาแล้วสิ คือ...ฉันเพิ่งทะเลาะกับเปเป้มาน่ะ ฉันจึงหนีออกจากบ้าน” โชแปงไม่กล้าเล่าเหตุการณ์ทั้งหมด “ว่าที่จริงแล้วฉันเองก็อยากให้เปเป้ใจดีกับฉันเหมือนพี่ใหญ่ใจดีต่อน้องเล็ก” “เราจะกัดกันเฉพาะเวลากินเท่านั้น” ปั๊กผู้พี่ว่า “ใช่ พี่ใหญ่พูดถูก!”   Create Date : 29 ธันวาคม 2549 24 comments Last Update : 29 ธันวาคม 2549 19:23:29 น. Counter : 2308 Pageviews. Share Tweet

ขอขอบพระคุณทุกท่าน และขออวยพรปีใหม่ให้ทุกท่านมีความสุข สุขภาพแข็งแรง และประสบแต่สิ่งที่ดีงามตลอดปีตลอดไปนะครับ พรุ่งนี้จะแวะเข้ามาคุยอีกครั้ง ขอบคุณทุกท่านครับ   โดย: rintana IP: 58.9.195.126 29 ธันวาคม 2549 20:02:40 น.

555+ ไม่น่าเชื่อว่าโชแปงจะเดินไปถึงหน้าซอยได้ 555+ อ้าว ทำไมดูถูกลูกชายซะง้าน แต่ถ้าเป็นแบบนี้จริง ต้องแจ้งตำรวจ ให้ช่วยกันค้นหาด่วน แม่ขาดแปงไม่ได้ ยิ่งตอนนอน ถ้าไม่มีโชแปงตัวอุ่นให้นอนกอด แม่แปงอยู่ไม่ได้เด็ดขาด เด๋วเปเป้คงตามมาสมทบ อิอิ   โดย: แม่โชแปง(ไอ้อ้วน) (nutuang ) 29 ธันวาคม 2549 20:38:00 น.

แอบมาสำรวจครับ ว่าเรตติ้งพุ่งกระฉุดไหม   โดย: เปเป้เอง IP: 203.113.38.8 29 ธันวาคม 2549 20:41:54 น.

โชแปงคิดถึงแม่ค๊าบ Happy New Year 2007 ค๊าบ โชแปง แองจี้ โจลี่ แป้งเปียก พี่เปเป้ และป๊ะก้าง ม๊ะอ้วน ขอให้มีความสุข คิดสิ่งใดสมปรารถนา ร่ำรวยเงินทอง ประสบความสำเร็จในทุกๆ ด้านนะค๊าบ   โดย: โชแปงค๊าบ (nutuang ) 29 ธันวาคม 2549 20:48:33 น.

ชักเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ แล้ว สวัสดีปีใหม่ครับ   โดย: กายแก้ว 29 ธันวาคม 2549 21:08:06 น.

บ๊ะ เผลอแว็บเดียว โชแปง แปลงร่างไปถึงตอนที่ห้าแล้วหรอป๋า โอ่ว ผมไปอยู่โลกไหนมานี่ ก็โลกของผมนั่นแหละ หมกอยู่แต่ในสภาวะไร้น้ำหนัก เอิ๊กๆๆๆๆ มันไร้น้ำหนักจริงๆนะป๋า ถ้าเราไม่ต้องมาแบกอะไร ผมโคตรมีความสุขเลยช่วงนี้ เขียนได้ก็เขียน เขียนไม่ได้ก็นู้นเข็นรถเล่นรอบบ้าน ดูต้นไม้ ดูนก เล่นกะลูก เล่นกะหมา ไม่รู้ว่าวันนึง ถ้าผมต้องเริ่มมีกิจการเป็นของตัวเอง ผมจะมีความสุขแบบนี้ไหมหว่า แต่เอาเถอะสักวันผมคงต้องหาเงินได้ด้วยตัวเอง อย่างน้อยก็เอาไว้เลี้ยงลูก ไม่ใช่ให้พ่อแม่เลี้ยงให้ อายชิบเป๋งเลยหว่ะป๋า หลายวันมานี้อากาศที่พิษณุโลก หนาวมากๆ สงสัยอาจเป็นเพราะบ้านผมอยู่ใกล้แม่น้ำน่านด้วยละมั้งป๋า ลมหอบเอาความเย็นจากผืนน้ำมาสมทบกับความกดอากาศต่ำที่แผ่อิทธิพลอยู่ตอนนี้ โชคดีที่น้องอีฟมันแข็งแรง ไม่มีหวัดมารบกวน แต่ความหนาวนี่สิท่าน ซี้ดดดดดดด แต่ก็สนุก ที่ตอนเช้าไปออกมาพ่นควัน(ไม่ใช่บุหรี่นะป๋า) ผมชอบมากเลยป๋า อ้าปากแล้วระบายไอร้อนจากร่างกายมาปะทะกับความเย็นภายนอก เกิดเป็นพวยควัน เล่นนานๆก็แทบหน้ามืดเลยป๋า เอิ๊กๆๆๆ ก็เรามันแก่กันแล้วนี่จริงเปล่า!! จะปีใหม่แล้ว ขอให้ป๋ามีความสุขตลอดกาลนะป๋า สุขภาพแข็ง-แรง ไปล่ะ สวัสดีครับ ไอซ์   โดย: ไอซ์ IP: 124.157.132.79 30 ธันวาคม 2549 7:35:40 น.

....เจนนี่แวะมาชวนไปรับของขวัญปีใหม่ค่ะ ฮิฮิ.... ....อย่าลืมแวะไปรับของขวัญกันน่ะคะ.... ....HAPPY NEW YEAR จ้า....   โดย: jenny (สาวอิตาลี ) 30 ธันวาคม 2549 17:10:17 น.

สวัสดีปีใหม่ค่ะ ขอให้คุณจขบและครอบครัวมีแต่ความสุข โรคภัยไม่มี มีโชคมีลาภมีเงินมีทอง รวยๆ เฮงๆ ตลอดปีและก้อตลอดไปค่ะ   โดย: icebridy 31 ธันวาคม 2549 2:16:26 น.

ติดตามมาตลอด...สนุกดีค่ะ สวัสดีปีใหม่ 2007 นะคะ ขอให้ทุกวันเต็มไปด้วยความสุข คิดสิ่งใดสมปรารถนา สุขภาพแข็งแรง ร่ำรวยๆๆๆๆๆๆ มีเงินเยอะๆ   โดย: จาโยจัง 31 ธันวาคม 2549 7:04:32 น.

โดย: ดิน IP: 203.146.63.187 31 ธันวาคม 2549 15:35:23 น.

มาสวัสดีปีใหม่ครับ   โดย: กายแก้ว 31 ธันวาคม 2549 23:33:08 น.

ตามลิงค์มาอ่านน่ารักดีค่ะ และก็สวัสดีปีใหม่ด้วยเลยนะคะ   โดย: มดตะนอย IP: 71.131.24.55 1 มกราคม 2550 13:12:20 น.

โดย: nakwan6 1 มกราคม 2550 19:53:42 น.

ตามมาอ่านเรื่องราวของโชแปงจ้า และก็ถือโอกาสมาสวัสดีปีใหม่ด้วยนะคะ มีความสุขมากๆค่ะ Happy New Year 2007   โดย: Pru&Mocha IP: 58.8.3.227 2 มกราคม 2550 5:00:15 น.

โหลดนาน โคตร ๆ เลยอ่ะค่ะ อิอิอิ โชแปงไปตะโกนหน้าบ้าน เลยวิ่งตามมาดูว่ามีอะไร ว้าฮูวววววววว อยู่นี่เอง ------------- อ๊ะ โอว เรื่องเป็นแบบนี้นี่เอง นึกว่าเป็นแนวเดียวกับปั๊กกับปอนด์อ่ะค่ะ เคยอ่านแต่ลืมไปแล้ว แนวโชแปงก็สนุกดีน๊ะ แล้วจะแวะมาอ่าน แต่อาจไม่เม้นท์น๊ะ เพราะจะปริ้นไปนอนอ่านที่หออ่ะ งานที่ทำก็เยอะมากมาย เม้นท์ไม่ค่อยได้อ่ะน๊ะ หัวหน้างี้เหล่ใหญ่เชียะ ฮ่าๆๆๆๆ ยินดีที่ได้รู้จักน้องโชแปงน๊ะ   โดย: นังหนูหื่น IP: 58.181.145.220 3 มกราคม 2550 17:30:33 น.

สวัสดีปีใหม่ค่ะ...ตามมาอ่านค่ะ..จะรอตอนต่อไปนะคะ   โดย: ratana_sri 3 มกราคม 2550 17:45:35 น.

ย้ายร้านกาแฟแล้วขอรับท่านอ้ายฯ //tuleedin.wordpress.com/   โดย: ดิน IP: 203.146.63.187 3 มกราคม 2550 19:24:09 น.

ขอบพระคุณทุกท่านครับ   โดย: rintana 3 มกราคม 2550 21:19:08 น.

สนุกดีค่ะ แล้วจะกลับมาอ่านต่อนะ โชแปงสู้สู้   โดย: b@rbOr 6 มกราคม 2550 21:02:00 น.

หวัดดี ท่านพุ่มฮัก ป้ามาอ่านตามสัญญา (จะอ่านเมื่อถึงตอนที่ 5) น่าสงสารโชแปงเนอะ โดนดูถูก ประนาม ซะขนาดนั้น แรงฮึดครั้งนี้ จะทำภารกิจนี้สำเร็จหรือไม่ น่าติดตามซะแล้วซิ เล่าเรื่องได้น่ารักดี ช่างสังเกตพฤติกรรมสุนัขจังนะท่าน พอดีว่าป้าไม่ค่อยได้เลี้ยงหมา เลี้ยงแต่แมว บางอาการ ของมันเลยไม่ค่อยเข้าใจ แล้วศุกร์ที่ผ่าน ไหงถึงเบี้ยวไม่ลงตอนที่6ล่ะ เป็นหยั่ง บ่ซำบาย อีกแล้วเหรออ้ายพุ่ม ศุกร์นี้คงไม่พลาดนะ บายจ้า ป้าโคเอง   โดย: ป้าโค IP: 124.121.61.25 8 มกราคม 2550 20:52:04 น.

มาหม่ำโจ๊กกันริ้ววว...   โดย: ป้าหู้เองค่ะ (fifty-four ) 15 มกราคม 2550 9:36:54 น.

ดีง๊าบ พาพี่เปเป้ นายกาโต้ และน้องข้าวปั้นจอมแสบมาเยี่ยมค๊าบ สุขสันต์วันจันทร์นะค๊าบ   โดย: โชแปงค๊าบ (nutuang ) 29 มกราคม 2550 10:16:36 น.

เพลงเพราะทุกเพลง ชอบเพลงของโชแปงมากๆ   โดย: สาวกโชแปง IP: 58.147.40.191 12 กันยายน 2550 11:39:24 น.

น่ารักจัง^^ ...   โดย: กาบหอย IP: 203.170.236.195 17 มีนาคม 2551 14:33:40 น.