หลังจากที่คีธย้ายเข้าพักที่บ้านมาดามแล้ว ชีวิตเค้าดูมีชีวาขึ้นทุกวันจะชอบนอนเอกเขนกที่เตียงชายหาดตัวโปรด ทำหน้าระรื่นเย้าแหย่ ว่าที่ภรรยา ตอนเดินผ่านไป-มาทำโน่น นี่ นั่น และจะพูดภาษาไทยได้สองสามประโยค เช่น "ผ้มรักสาวไทย...คุณสวยจัง...ที่รักผ้มฮิ้ว...แต่ก็ไม่เคยทำรุ่มร่ามเพราะรู้ดีว่ามาดาม “ถือสา” ....เค้ารักที่จะนอนอยู่กับบ้าน แต่ถ้าจำเป็นที่เราต้องออกไปข้างนอกด้วยกัน และเมื่อกลับมาถึงบ้าน ก็จะพึมพำว่า Home sweet home!

มาดามซื้อเสื้อยืดให้เค้าเพิ่มสำหรับสวมอยู่บ้านมีสองตัวที่เป็นของเก่าที่มาดามเก็บไว้ตั้งแต่สมัยยังสาวๆ ซึ่งตอนนั้นชอบเสื้อตัวโคร่ง ๆ ใหญ่ๆและเมื่อยิ่งเจอเครื่องซักผ้าเทอร์โบมันก็ขยายได้ไม่เลิกขนาดฝรั่งคีธใส่ยังหลวม...เพิ่มยีนส์เท่ๆ อีกตัว ส่วนกางเกงลำลองอยู่บ้านก็สวมแบบชาวเลที่เจ้าคริสขนมาทิ้งไว้ให้แม่สองสามตัวก่อนไปสวีเดน...ไม่น่าเชื่อว่าคีธจะได้รับมรดกนี่...แต่ไม่ว่าอะไรที่มาดามซื้อมาเค้าก็จะบอกว่า“แพท ไม่ต้อง ๆ เสื้อผ้าอยู่ในกระเป๋าใบนั้น (ที่หายไป) เยอะมากพอแล้ว” อ้อ! ใช่ซินะลืมเรื่องนี้ไปเลยมาดามจึงบอกว่า “ถึงเวลาที่ยูต้องติดตามกระเป๋านั่นแล้วนะ...นั่นเลยโน้ตบุคใช้ได้ตามสบาย...เช็คว่าตอนนี้กระเป๋าจริงๆอยู่ที่ไหน เราจะติดต่อขอรับมันตอนขากลับ”เค้าก็ตอบ “ไม่ต้องแพทขากลับเรามีเวลารอเปลี่ยนเครื่องที่เกาหลี 5 ชั่วโมงเพียงพอที่จะไปติดต่อเรื่องนั้นถมเถเชื่อผม” คุณผู้ชมคิดว่ามาดามควรเชื่อเค้ามั๊ยคะ ที่จริงมาดามตอนนี้ยุ่งสุดฤทธิ์เพราะวันแต่งใกล้เข้ามา....

คีธกินได้ทุกอย่างที่มาดามจัดให้และดูเหมือนจะชอบรสเผ็ดเล็กๆ ปกติเค้าจะต้องเข้านอน 2 ทุ่ม และตื่นตี 4-5 เหมือนมีนาฬิกาปลุกในตัวแต่จริง ๆ เค้าไม่ได้ตื่นเหมือนเรา ๆเค้าต้องปลุกตัวเองให้ตื่นเต็มที่ด้วยกาแฟดำ 3 ถ้วยดื่มไปจนถึง 6 โมงเช้า มาดามจะลงมาเตรียมอาหารเช้าให้เพราะเค้าไม่คุ้นกับครัวไทย ๆ คีธไม่เคยบ่นหรือร้องขอว่าต้องกินนั่นนี่เท่านั้นเท่านี้ มาดามก็จัดให้ตามที่ได้ยินเค้าคุยตอนแชทว่าอะไรที่เค้ากินตอนเช้าพอดีเรากินเหมือนกัน คือ ซุปข้าวโอ้ต-นม ขนมปัง แซนด์วิช มื้อหนักของเค้าคือมื้อเที่ยง ส่วนมื้อค่ำอยู่เมกาเค้าไม่กินแต่มาดามไม่รู้เรื่องนั้นก็จัดพวกต้มซุปแกงจืด ให้เค้ากินเปล่า ๆ ไม่เอาข้าว...

แต่ที่ขาดไม่ได้คือ ไฮเนเก้น และ บุหรี่ แรก ๆ ต้องซื้อ มาโบโร่ยกแพ็คจากร้านขายส่ง ต่อมาหมดมาดามเลยหยิบบุหรี่สารพัดยี่ห้อในร้าน ให้เค้าลองสูบว่ายี่ห้อไหนรสชาติใกล้เคียงเค้าเลือกวันเดอร์ (ตลกดี) ราคาถูกที่สุดในร้าน...ครั้งแรกจัดให้เค้าสูบในห้องเล็กเปิดหน้าต่าง เปิดพัดลมปิดประตู...แต่พอมาดามเปิดห้องเข้าไปแล้วกลิ่นควันมันยังอบอวลแถมทะลักออกมานอกห้องอีกมาดามจึงให้เค้าออกไปสูบหน้าร้านด้านนอก (จริง ๆ คีธบอกก่อนมาไทยว่าเค้าจะสูบบุหรี่นอกบ้านแต่มาดามคิดว่ามันจะแปลก ๆ ที่ปล่อยสามีไปนั่งสูบบุหรี่หน้าบ้านจึงจัดห้องไว้เป็นห้องทำงานและสูบบุหรี่ของเค้า)…..เรื่องราวของเราสองคนดำเนินมาจนใกล้ถึงวันวิวาห์

21 พฤศจิกายน มาดามต้องไปที่ตลาดเช้าเพื่อซื้อ ของที่จะใช้สำหรับขันหมากโท อันได้กล้วยน้ำหว้าหวี 4 หวี มะพร้าวน้ำหอม 4 ลูก ส้มโอ 4 ลูก ขนมจันอับ 1 คู่ ขนมเปี๊ยะ 1 คู่ ขนมมงคลรวม 9 อย่าง 1 คู่ ส่วน ปลานิลนึ่ง 1 คู่ ไก่ต้มนอนตอง1 คู่ หมูนอนตองต้ม 1 คู่ ชุดนี้ได้เพื่อนคนหนึ่งในหมู่บ้านเดียวกันช่วยจัดการต้มให้...ส่วนขันหมากเอกนั้นมาดามซื้อรวมในแพ็คเกจแต่งงานของสยามเฮ้าส์ ซึ่งประกอบด้วย พานสินสอด 1 พานธูปเทียนแพ 1 พานแหวน 1 พานเชิญขันหมาก 1 ทั้งหมดเป็นพานดอกไม้-ใบตองประดิษฐ์คล้ายของจริง (ดอกไม้สดแพงเกินไป) ที่จริงที่นี่ก็มีรับบริการจัดชุดขันหมากโทด้วย แต่ว่า เมื่อคำนวณแล้ว...จ่ายแพงกว่าทำไม?มาดามประหยัดได้พันกว่าบาทเลยซื้อเองส่วนพานสำหรับใส่ทางสถานที่จัดให้อย่างจุใจ....

คืนนี้มาดามต้องเอาลิสต์ทั้งหมดออกมาเช็คอีกครั้งเพื่อดูว่าอาจมีบางอย่างยังไม่เรียบร้อย หรือข้ามไป....มีของหลายอย่างต้องขนใส่รถไว้ตั้งแต่คืนนี้เพื่อ เอาไปใช้ตกแต่งสถานที่จัดงานไม่ให้ดูเรียบโล่งเกินไปเช่น ดอกกุหลาบ ธีม ม่วง-ชมพูพาสเทล, ปอม-ปอมสีชมพู, ผ้าออแกนซ่าสีม่วง-ชมพู และโคมกระดาษสีขาว กรอบรูปตั้งโต๊ะ รวมถึงของใช้จิปาถะบรรดามี....

นอกจากนั้นยังต้องขนกล่องของชำร่วย 50 ชุด ใส่รถไปด้วยเลย ส่วนการ์ดที่จะติดแขวนของชำร่วย มาดามได้ออกแบบแล้วส่งอีเมล์ไปให้น้องสาวพิมพ์ลงการ์ดแข็งหอม ๆ จากที่ทำงานมาเลย เราจะผูกติดกับโบว์กล่องของชำร่วย (กล่องยักษ์) กันในวันพรุ่งนี้

เสาร์ที่ 22 พฤศจิกายน ทิ้งคีธไว้ที่บ้านคนเดียวส่วนมาดาม และคริส ต้องไปที่ Vicenza สถานที่จัดงานแต่ง แวะรับภาพถ่ายกรอบหลุยส์พรีเว็ดดิ้งที่สตูดิโอ ส่วนขาตั้งไม่เอาเพราะที่จัดงานเตรียมไว้เยอะแล้ว....มาดามนัดให้น้องสาวกับเพื่อนของเธอมาช่วยช่วงหลังเที่ยง...แต่ปรากฏว่างานนี้ได้คุณอารยาบิ๊กบอสของน้องสาว ขนดอกไม้มากมาย และแจกันดอกไม้ยักษ์ 2 คู่พร้อมที่ตั้งและยังมีรถจักรยานสีขาวจั๊วที่มีตะกร้าและดอกไม้สวยสดใสน่ารักมาช่วยประดับสถานที่ให้ดูมีชีวิตชีวาขึ้น...คุณอารยาและน้องสาวของเธอที่มาด้วยกลายเป็นแม่งาน ลงมือทำเองทุกอย่าง และเหนื่อยมากกว่ามาดามซะอีกแต่ดูพวกเธอรู้สึกมีความสุขที่ได้ช่วย...มาดามรู้สึกขอบคุณพวกเธอจริงๆ...ก่อนจะกลับออกมาก็เช็คความพร้อมของสถานที่กับเจ้าหน้าที่อีกครั้ง...

เราออกจากที่นั่นประมาณห้าโมงเย็นแต่เนื่องจากมาดามขับรถเข้าช่องผิดทำให้วิ่งเตลิดไปในเส้นทางที่หาที่กลับรถไม่ได้จากตลิ่งชันวิ่งยาวไปราชดำเนินและติดแหง็กอยู่บนเส้นนั้นจนถึงหนึ่งทุ่ม...ตายละ...ที่รักของมาดามจะรู้จักหาอะไรกินรองท้องมั๊ยเนี่ยมาดามไม่คิดว่า ณ เวลานี้มาดามจะมาติดอยู่ที่นี่...และที่อยากจะเขกกระบาลตัวเองสักโป้กที่ลืมอุ่นอาหารกลางวันในตู้เย็นไว้ให้คีธ และไม่ได้บอกเค้าด้วยว่ามีอาหารอยู่ในนั้น…เดชะบุญเพื่อนบ้านผู้อารีซึ่งน้องเค้าเปิดร้านนวดแผนไทยอยู่ตรงกันข้ามและสนิทกะมาดามมากกว่าคนอื่น เธอมักจะแบ่งอาหารมาให้มาดามกินเสมอ ๆ วันนี้ก็เช่นกันเธอทำต้มจืดเห็ดหอมแล้วเอามาให้แต่ไม่เจอมาดามคีธก็รับไว้และได้กินแกงชามนั้นกันตาย...

สองทุ่มเศษ ๆ เรากลับมาถึงบ้านประตูร้านปิดแล้วแต่ยังไม่ได้ดึงประตูม้วนลง...มาดามเข้าบ้านไม่ได้เพราะทิ้งกุญแจไว้ให้คีธใช้เผื่อว่าเค้าอยากจะไปที่ตลาด...ไฟปิดทั้งชั้นล่างและชั้นบน....อะไรกันนี่ทำไมวันนี้เค้านอนเร็ว ทุกคืนเค้านอนตอนสี่ทุ่มตั้งแต่ย้ายมาพักที่นี่...มาดามกดกริ่งแล้วรอดูว่าเมื่อไหร่ไฟจะเปิด...เงียบ...มาดามตะโกนเรียกชื่อเค้าหลายครั้ง....เงียบ....เริ่มบ่นๆๆ อารมณ์เริ่มเข้มขึ้น ๆ คนไรวะนอนไม่รู้เรื่อง...แต่ก็คิดว่าเพราะฤทธิ์ยานอนหลับที่เค้ากินก่อนนอนทุกคืนประจำทำให้เค้าตกอยู่ในโหมด Shutdown?

มาดามตัดสินใจขออนุญาตน้องดา บ้านติดกันขึ้นไปที่ห้องนอนของเธอที่ชั้นบนเพื่อออกประตูไปที่ดาดฟ้าที่เชื่อมต่อกับดาดฟ้าบ้านมาดามแล้วทุบประตูเรียกคีธหลายครั้งแต่ก็เงียบอีก...มาดามกลับลงมา...ยืนคิดจนหัวแทบแตก...ค่อยนึกได้ว่ามาดามบอกคีธให้ย้ายไปนอนห้องของมาดามซึ่งอยู่ด้านหลังของบ้านเพราะคืนนี้เจ้าคริสและหลานสาวอีกคนของมาดามจะมาค้างที่นี่เราจึงต้องการห้องใหญ่...มาดามจึงเดินไปหาเด็กหนุ่ม ๆ ที่ร้านขายอาหารเยื้อง ๆ บอกให้ช่วยปีนกำแพงรั้วหลังบ้านไปเคาะหน้าต่างเรียกคนให้หน่อย (ดีที่บ้านมาดามอยู่ติดกับหลังสุดท้ายที่เจ้าของไม่ได้ต่อหลังบ้านจนเต็มจึงสามารถขึ้นกำแพงแล้วเดินไปแค่ล็อคเดียวก็ถึงหลังบ้านมาดาม...หนุ่มน้อยเรียกคีธแต่ก็เงียบ...ในที่สุด เจ้าคริสโมโหสุดเหวี่ยงปีนกำแพงเดินตามเด็กหนุ่มนั่นไปแล้วย่ำไปบนหลังคาในครัวปีนไปยืนบนกันสาดที่ยื่นออกมาประมาณเกือบฟุตแล้วทุบหน้าต่างเสียงสนั่นหวั่นไหว...นั่นแหละคีธถึงได้ตื่นขึ้นมา...ที่ตลกคริสเล่าตอนหลังว่าคีธตื่น ลุกขึ้นนั่ง และพยายามมองที่หน้าต่างว่าเกิดไรขึ้น ซึ่งมันก็ออกจะมืด ๆ แต่เสียงแป๋น ๆ ของว่าที่ลูกเลี้ยงทำให้เค้าจำได้เค้าก็เลยพยายามจะเปิดหน้าต่างคริสยิ่งโมโห ตะโกนใส่ “ไม่ใช่ตรงนี้...โน่นไปเปิดประตูบ้าน” เหนื่อยมั๊ยล่ะท่านผู้ชม!

ก่อนคีธจะกลับไปนอน มาดามบอกเค้าว่า “พรุ่งนี้เช้ายูสวมชุดเข้าพิธีเช้าที่ไอแขวนไว้นี่ไปเลยนะ ส่วนอีกชุดไอจะเอาไปด้วยสำหรับเปลี่ยนที่โน่น” ไม่พอมาดามยังสั่งเจ้าคริสแบบเดียวกันให้เพื่อช่วยเช็คคีธก่อนที่จะออกจากบ้านตามมาดามพรุ่งนี้...ก่อนนอนคืนนี้มาดามเปิดลิสต์ขึ้นมาเช็คความเรียบร้อยอีกเป็นรอบสุดท้าย เผื่อว่าลืมหรือข้ามอะไรไป แล้วก็ขนสิ่งที่จะนำไปด้วยในวันพรุ่งนี้ไปใส่ในรถไว้เลย ชุดเจ้าบ่าว-เจ้าสาว 3 ชุด พร้อมเครื่องประดับ  รองเท้า ชุดผ้าปูเตียงวาง กล้อง Nikon ซีดีพรีเซนเทชั่น...ไว้เบาะหลัง ส่วนของที่จะจัดขันหมากใส่ไว้กระโปรงหลัง ยกเว้น ปลา หมู ไก่ แช่ในตู้เย็นไว้ก่อน เช้าค่อยขนใส่รถ บอกตัวเองว่าต้องไม่ลืม...ต้องไม่ลืม...ต้องไปนอนแล้วจ้ะ...

คีธจะทำอะไรเปิ่น ๆ ในวันวิวาห์....โปรดติดตาม...

ตอนที่ 11 กว่าจะมาเป็น มาดามฟราย (สมรส-สมรัก ตามธรรมเนียมไทยแท้แต่โบราณ)

คลิกไปอ่านเรื่องอื่น  ๆ ของมาดาม ได้ที่นี่จ้า