บันทึกหน้านี้ยังคงเป็นเรื่องการทำงานอีกเช่นเดิม

วันนี้เข้างานเกือบสายอีก 3 นาที8โมงเช้าหง่ะ

พอเดินเข้าผ่านไปในห้องอาหาร

ก็เห็น2พี่น้อง นั่งหน้าเศร้าเอามือเท้าคาง

 หน้าบอกบุญไม่รับ...คงพากันไม่อยากมาโรงเรียนมั้ง

แต่ภาพที่เราเห็นนี่สิมันตลกมาก

เพราะเจ้าพี่ชายนั่งหน้าบึ้งเอามือเท้าคางยังไง

แม่น้องสาวตัวน้อยก็ทำตามพี่ชาย

 นั่งหน้าตาบึ้งตึงไม่พูดไม่จาเอามือน้อยๆ

เท้าคาง(ตามที่พี่ชายทำ) เราเห็นก็แอบขำ เลยถามเพื่อนร่วมงานว่า

เค้า 2 คนเป็นอะไร?? เพื่อนบอกว่าเค้าไม่อยากให้พ่อบอกลาไปทำงาน

เพราะนั่นหมายถึงว่า 2 พี่น้อง ต้องอยู่โรงเรียนไง อ่อ....อ่อ เกทล่ะ

ปกติ...เวลาเรามาทำงาน

เราจะเห็นแต่แม่น้องสาว ร้องไห้ วิ่งตามพ่อทุกเช้า

พ่อก็จะปลอบพาอุ้มเดินรอบๆห้อง ไม่ก็หาอาหารเช้าให้กินเพื่อหลอกล่อ

แล้ว...ถ้าพ่อจะเดิน....ออกจากโรงเรียน

จะต้องมีใครสักคนพาแม่สาวน้อยไปโบกมือลาพ่อ ผ่านกระจกหน้าต่าง

จนพ่อเดินลับตาไปโน่นแหละ

หล่อนถึงจะยอมกลับเข้ามาร่วมกลุ่มกับเพื่อน

แต่วันนี้ผิดปกติไปอย่างมาก เพราะพี่ชายดันเป็นคนพาน้องหน้าบูดบึ้ง

จริงๆถ้าได้กล้องไปจะแอบถ่ายรูปเค้ามาเก็บไว้สักหน่อย

 ได้อารมณ์(บูด)ดีนักแลอิอิ 

เด็กโปรด

 เรามีเด็กโปรดอยู่คนหนึ่ง เค้าพึ่งย้ายมาจากแผนกเด็ก1-2 ขวบ 

เพิ่งจะสนิทคุ้นเคยกัน ก็ตอนที่เรากลับเข้ามาทำงานรอบ 2

เค้าเป็นเด็กผู้ชายอายุพึ่ง3ขวบ2 เดือน(ม้้ง)

แต่ว่า เป็นเด็กที่บอกง่ายมาก ไม่ดิ้อ ไม่ซน

เอาของอะไรออกมาเล่น เค้าก็จะเก็บคืนเข้าที่โดยไม่ต้องสั่ง

เห็นเพื่อนผู้หญิงเย็บผ้าก็อยากเย็บมั่ง

วันแรกๆก็ยังเย็บไม่เป็นหรอกนะ เย็บผิด บิดเบี้ยวข้ามช่องไปบ้างก็มี

เราก็ต้องเอาปากกา...สีดำมาแต้มจุดไว้ ว่าเธอต้องสอดด้าย

เข้าตรงจุดนี้นะ บอกแค่ครั้ง 2 ครั้งเค้าก็เย็บปักสอดได้

บอกอะไรก็ทำได้หมด ยกเว้นเวลาปวดอึ .....บางทีเล่นเพลิน

ลืมบอกว่า"ปวดอี"

อย่างวันนี้เราก็พาเล่นๆอยู่เอ...กลิ่นอีใครโชย....ออกมาหว่า

ถามเด็กคนไหนก็บอกว่าไม่ได้อึ ๆ ๆ พอถามเด็กน้อยคนนี้

พยักหน้าหงึกๆ เลยต้องพาไปล้างก้นเปลี่ยนแพมเพิสใหม่ให้

พอจัดภาระกิจ"อี"ให้เสร็จ....เค้าก็จะพูดว่าขอบคุณ

น่ารักมาก

หรือเวลาเราจะกลับบ้านถ้าเค้ารู้ เค้าจะวิ่งเข้ามากอด

แล้วก็โบกมือลา แล้วพูดว่า ไฮ้....ไฮ....วิ....ซิส พรรณี

เราก็โบกมือลาเค้า โอยยน่าร๊ากมาากกกกกกกก

หัดให้ช่วยตัวเอง

สิ่งหนึ่งที่เราชอบมากคือเรื่องการสอนให้มีระเบียบ

และเรื่องหัดให้ช่วยเหลือตัวเอง 

อันนี้เราถือได้ว่าเป็นเรื่องที่น่าเอาเป็นแบบอย่าง

พ่อ แม่ ต้องหัดสอนให้ลูกๆรู้จักช่วยเหลือตัวเอง

ต้องใจแข็ง เมื่อเห็นเค้าล้ม อย่ารีบวิ่งไปประคอง

อย่ารีบวิ่งไปพยุงเค้า ทำเหมือนไม่เห็น เด็กก็จะหัด

จำไปเองอัตโนม้ติว่าล้มได้ก็ต้องลุกเองได้

เราเจอกับตัวเองหลายหนแล้ว เรื่องไม่ให้เราไปช่วยเค้า

เรายังติดนิสัยอย่างคนไทยอยู่ เมื่อเห็นเด็กน้อยลูก หลาน หกล้ม

มีหรือ?ยืนเฉยๆหรือแกล้งไม่รุ้ ไม่เห็น อ่ะ

พอเรายื่นมือไปฉุดเค้าขึ้นมา เค้าจะพูดว่า ไม่

ฉันลุกเองได้

หรือเรื่องเล็กๆน้อยๆ ถ้าเค้าทำเองได้

เค้าจะทำเองไม่ให้ช่วย

อย่าเสนอหน้าเข้าไปช่วยเชียวล่ะ

พวกเค้าจะพูดเลยว่าไม่ต้อง

ฉันทำเองได้ เออ....อ ดีมากเลย