-เพลงพญาลำพอง-
สอพินยา กล้าศึก นึกนิยม กลยุทธ์ รุดสม อารมณ์ใคร่
ได้โมนยิน ร่วมช่วย อำนวยชัย เหมือนมีข้า ช่วงใจ ในการกล
ได้ทั้ง จิสะเบง เร่งรบรุก เหมือนปั่นปุก ก็เห็น ว่าเป็นผล
แต่นั่งรอ เวลา จะรวมพล เข้าประจญ พร้อมกัน เมื่อวันดี

"...ประกอบกับพระภิกษุจะเด็ดบุเรงนอง ศิษย์เอกผู้ครองผ้าเหลืองอยู่เคียงข้าง ขันอาสาเป็นต่างขัิติยาจารย์ออกรานรบก่อนเจ้าครู ครั้งตะเบงชะเวตี้ล่วงรู้ก็ทรงอนุโมทนาอนุญาตพระราชทาน..."

-เพลงขว้างดาบ-
อ่านจบ ครบเสร็จ จะเด็ดสึก เหมือนโคถึก ปะกระทิง แถบวิ่งหนี
แม้ความเคือง เนืองแ่น่น แสนทวี แต่ฤดี อ่อนล้า พากังวล

-เพลงช่อพุมเรียง-
ข้างไขลู รู้ล่วง ทะลวงแจ้ง เข้ากลั่นแกล้ง กล่าวอ้าง แต่ทางผล
ว่าครั้งนี้ เหมาะเรา ด้วยเข้ากล ได้ประจญ ไอ้จะเด็ด แก้เผ็ดมัน
อุปราช สอพินยา ท่านอย่าข้อง เห็นมิต้อง เปลืองกาย ดังหมายมั่น
ใช้โมนยิน ตองอู สู้กับมัน เหมือนดูควาย ชนกัน นั่นแหละดี

-เพลงจีนต้องเชียง-
ฝ่ายเมงกะยอกะแง แลเล็งดู ตัวแม่ทัพ ตองอู อยู่กลางที
รูปร่าง หน้าตา และท่าที ใช่ตะเบงชะเวตี้ ที่เคยมา
ทรวดทรง สันฐาน ก็สันทัด ดูทะมัดทะแมงแท้ แลสง่า
จึงร้องถาม ไปพลัน มิทันช้า เฮ้ยมังตรา ไปไหน ไม่เห็นตัว

-เพลงพม่ากงจา-
บุเรงนอง มองดู ก็รู้แน่ ว่าคือเมงกะยอกะแง แต่แกล้งยั่ว
ว่าดุรา ตาเฒ่า โจรเมามัว ไม่เีจียมตัว กลัวตก นครตาย
มาพานพ้อง ตองอู หลู่มังตรา ช่างสุ่มเซ่อ ทะเร่อทะร่า น่าใจหาย
แกล้งถือศีล กินจ เกเรร้าย จงบ่ายหน้า ไปหายาย เถิดคุณตา

-เกริ่นจีน-
ครานั้น กะยอกะแง แลมอง จ้องหน้า
แค้นใจ ดั่งไฟ ไหม้ฟ้า แล้วระงับ ดับอุรา แกล้งพาที

-เพลงฮูหยิน-
เหมาะหนา เราตามหา เจ้าไซร้ มาหลายที่
ได้ประสบ พบกัน เข้าวันนี้ เห็นที จะสม อารมณ์ปอง
แต่เพียงเรา กับเจ้า ที่ผิดใจ เหล่าพลไพร่ ไม่เกี่ยวข้อง
ตัวต่อตัว แม้กล้า มาประลอง ให้พลผอง มองเล่น เป็นขวัญตา