|
|
ทั้งรักทั้งแค้น...เพื่อนมันบอกว่างั้น(๑๒๕)
@รักเธอมาก จากวันนั้น ถึงวันนี้
นานหลายปี ที่เฝ้าฝัน รำพันถึง
ก่อนหลับนอน ถอนทอดใจ ให้คนึง
เฝ้ารำพึง เพ้อรำพัน ฝันถึงเธอ
@แต่จู่จู่ อยู่มา เหมือนฟ้าฟาด
มีคนอาจ หาญกล้า มาเสนอ
มอบความรัก แบบใหม่ ให้กับเธอ
พร้อมปรนเปรอ ถ้อยคำหวาน สุดทานทน
@ความรักเก่า จึงต้องเฉา เย็นชาเฉื่อย
ดูเรื่อยเรื่อย โทรไป ก็ไม่สน
เมสเสจมา บอกว่า ข้ามันจน
ไม่อยากทน ทานข้าว เคล้าเม็ดเกลือ
@ก่อนหน้านี้ ที่ว่า โหยหารัก
จะฟูมฟัก และจะรัก แม้นจะเหลือ
แขนข้างเดียว ไม่เป็นไร ยังเหลือเฟือ
ด้วยความเชื่อ และศรัทธา ว่ารักจริง
@แล้วเป็นไง พอได้รับ ทรัพย์สมบัติ
สารพัด ที่ใฝ่หา ก็มาทิ้ง
คำสัญญา สาบาน ไม่ประวิง
คงจะจริง เหมือนเขาว่า ตามืดมัว
@ยอมตัดใจ ไม่ไปหา ไม่โทรหา
ปาดน้ำตา แห้วแล้วเรา เขาเจ้าสัว
อยู่กับเรา เข้าใจดี มีแต่ตัว
เหมือนควายวัว ใช้แต่แรง ทิ่มแทงดิน
@เมื่อเขาหัก รักร้าง จางจืดหาย
ก็อย่าหมาย ว่าใจนี้ จะถวิล
จะจดจำ ความชอกช้ำ ชั่วชีวิน
เราเป็นดิน เขาเป็นฟ้า อย่าหมายเจอ
@หากเขาเป็น เช่นดาว สกาวเด่น
เราจะเป็น อุกาบาต ฟาดยามเผลอ
หากเป็นจันทร์ งามผ่อง คงต้องเจอ
แสงที่เธอ พ่ายแพ้ แก่ตะวัน
@จะภพนี้ หรือภพไหน ไม่ขอพบ
หากประสบ พบเจอ จะเสกสรร
ให้มีมือ โตใหญ่ เท่าใบตาล
จะได้คว้าน ควักใจ ไปดองยา
@ถึงแม้นว่า เราเป็น เช่นตัวเหี้....(ย)
จะแลบเลีย กายเจ้า จากราวฟ้า
คาบตัวเจ้า ถึงลำบาก จะลากมา
ควักสองตา กลืนกิน จนสิ้นใจ
| Create Date : 14 สิงหาคม 2553 |
| Last Update : 14 สิงหาคม 2553 12:13:39 น. |
|
4 comments
|
| Counter : 1086 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: kapeak  วันที่: 14 สิงหาคม 2553 เวลา:17:52:37 น. |
|
|
|
| โดย: สุนันยา วันที่: 16 สิงหาคม 2553 เวลา:20:16:20 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กระบี่ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
@ผมแค่อยาก เขียนกลอน ตอนว่างว่าง
แค่อยากสร้าง บทกวี ที่สร้างสรรค์
ไม่อยากหาย ใจทิ้ง ไปวันวัน
โลกของฉัน นั้นคงไม่ กวนใจคุณ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
