| All Blog
|
กว่าจะได้มาเรียนป.โทที่เยอรมัน ตอน 7 กว่าจะได้ลงทะเบียนเรียน มาถึงมหาลัยแล้ว เราก็ต้องไปตึก SSC ซึ่งอยู่ตรงไหนก็ไม่รู้เลย ตึกของคนเยอรมัน จะมีลักษณะปิด เพราะอากาศหนาว ก็เลยต้องปิดแน่นหนา ไม่ให้อากาศเข้าไปได้ ไม่ใช่แค่อากาศ ที่เข้าไปไม่ได้ เราเอง ก็หาทางเข้าไม่เจอด้วยค่ะ T_T ตึกส่วนใหญ่จะสร้างไม่สูงนัก จะเป็นตึกที่แผ่ในแนวราบมากกว่า แล้วหน้าหลังอยู่ตรงไหน ก็งงไปหมดค่ะ เราก็เดินมั่ว ๆ ผ่านตึกแรก ก็มองผ่านกระจก เห็นคนนั่งทำงาน เราก็จะไปถามเค้า เราเดินไปหาเค้าตรงกระจก ซึ่งมันเป็นหน้าต่าง เค้าต้องชี้ให้ไปที่ประตู ประตูที่นี่ก็หนักจริง ๆ (แต่หลายที่จะมีปุ่มให้กดเปิดนะคะ แต่ปุ่มอยู่ที่ผนังแถว ๆ นั้น ไม่ได้อยู่ที่ประตู) พอเข้าไปได้ ก็ถามเค้าว่าตึก SSC อยู่ตรงไหน เค้าก็ชี้ทางให้เรา ซึ่งตึก SSC เนี่ย เป็นตึกท้ายสุดเลย ถ้านับจากทางเข้าฝังป้ายรถเมล์ที่เราลง พอเจอตึก เราก็เดินเข้าไป ภาพที่เห็นคือ มีห้องหลายห้อง และมีโต๊ะ 2-3 ตัวตั้งอยู่ ตรงหน้าห้องที่เราจะต้องเข้าไปทำเรื่องลงทะเบียน มีโต๊ะตัวนึงเช่นกัน และมีเหล่าหนุ่มสาวเอเชียประมาณ 7-8 คนกำลังวุ่นวายกับเอกสาร ฟังจากเสียง ค่อนข้างมั่นใจว่าเป็นชาวจีน ที่จริงคนที่จะมาลงทะเบียน จะต้องกดบัตรคิว แต่เรายังไม่ได้กด เพราะเรายังลงทะเบียนเรียนไม่ได้ค่ะ เพราะเราต้องไปทำประกันก่อน แต่เราก็ยังไปทำประกันไม่ได้ เพราะเราดันลืมเอาใบตอบรับมหาลัยมา!!! โห ตอนที่รู้ว่าลืมเอาใบนี้มา แทบจะร้องกรี๊ด ใบที่สำคัญที่สุด ดันลืมเอามา แล้วต้องใช้ใบนี้ในการทำประกันและลงทะเบียนเรียนด้วย เรารู้ตัวคืนที่นอนบ้านเพื่อนน่ะแหละ ทีนี้ตอนเช้า ระหว่างที่นั่งรถทัวร์มา เวลาที่ไทยประมาณเที่ยง เราก็ไลน์หาแม่เรา บอกให้แม่ไปหาเอกสารให้ จำได้ว่าก่อนบินมา แม่บอกแล้วว่า เอาเอกสารไปให้ครบนะ อย่ามาให้แม่ส่งตามไปให้ล่ะ แหม แม่นี่นะ รู้ทันจริง ๆ เราก็พิมพ์บอกแม่ไปว่า ใบนี้มันจะขึ้นต้นด้วยคำนี้ เป็นหน้าตาประมาณนี้นะแม่ บลา ๆ ถึงแม่จะไม่รู้ภาษาอังกฤษ แถมใบตอบรับก็เป็นภาษาเยอรมัน แต่แม่ก็คือแม่ แม่หาเจอค่าา แม่ก็ถ่ายรูปส่งมาให้เราดู เราก็ใจชื้นละ บอกแม่เอาใบนี้ไปทำงานด้วย เผื่อต้องส่งไปรษณีย์มาให้ ส่วนเราก็ไปที่ลงทะเบียน ไปถามเจ้าหน้าที่ว่า ชั้นลืมเอาใบนี้มา มีแต่รูปถ่าย แต่มีใบที่แนบมากับใบนี้ในจดหมาย เค้าก็รับไปดู แล้วก็บอกว่า ลงได้ ไม่มีปัญหา โฮ่ยย โล่งมากกก นึกว่าจะบินมาเก้อซะแล้ว (เอาจริง ๆ ตอนนั้นถ้าลงไม่ได้ จะซื้อตั๋วกลับเลย ฮ่า ๆ) อะ แต่ก็ยังลงทะเบียนเรียนไม่ได้อยู่ดี เพราะต้องไปทำประกันก่อน จำกันได้ใช่มั้ย ทีนี้ปัญหาคือ ทำประกันที่ไหน แน่นอนว่าเราเสิชกูเกิ้ลมา กูเกิ้ลแมพชี้ว่า ในบริเวณมหาลัยมีออฟฟิศอยู่ แต่เพื่อความมั่นใจ เราก็ถามเจ้าหน้าที่ที่ห้องลงทะเบียน เค้าตอบว่า "ไม่มีนะ" อ้าว ยังไงกัน ไม่เป็นไร เดินไปดูหน่อยซิ เราก็เดินไปตามที่กูเกิ้ลแมพบอก เดินไปเรื่อย ๆ ก็จำได้ว่า นี่มันตึกที่เข้ามาถามทางนี่นา แต่กูเกิ้ลแมพชี้ตรงหลัง ๆ ตึก เราก็เดินไปตรงแถวนั้น แล้วก็เจอประตูปิดอีกละ ลองไปเปิดก็เปิดไม่ได้ ระหว่างที่ยืนเก้ ๆ กัง ๆ หมุนซ้ายหมุนขวา ก็เจอเจ้าหน้าที่คนนึง กำลังเดินเข้าตึกด้วยประตูตรงนั้น เราก็เข้าไปถามทันทีว่ามีออฟฟิศของบริษัทนี้มั้ย เจ้าหน้าที่ทำหน้างง และบอกว่าไม่รู้ แต่เค้าบอกให้ลองเข้าตึกมาด้วยกัน ข้างในมีประชาสัมพันธ์อยู่ เราก็เดินเข้าไปกับเค้า เค้าก็ชี้ว่า นี่ห้องประชาสัมพันธ์ อ้อ นี่มันห้องที่เราเข้ามาถามทางตอนแรกนี่นา ที่แท้ตอนแรกเราก็เข้ามาถามถูกคน แต่ตอนนี้เจ้าหน้านี้ประชาสัมพันธ์ไม่อยู่ เรากำลังหันไป หันมา ก็บังเอิญเจอกระดาษที่โต๊ะ เขียนบอกทางว่า บริษัทประกันอยู่อีกตึกนึงนะ สงสัยคงมีคนมาตามกูเกิ้ลแมพแบบเรามาเยอะ เราก็ขอบคุณเจ้าหน้าที่คนนั้น แล้วเดินออกมา ไปอีกตึกนึง พอถึงหน้าตึก ก็เจอประตูกระจก และตึกที่ดูร้าง ๆ (แหงละสิ 9 โมงเช้า ช่วงมหาลัยยังไม่เปิดเรียน) เราดูที่ประตู จะมีป้ายบอกว่ามึออฟฟิศอะไรอยู่ที่นี่บ้าง แต่ไม่เจอออฟฟิศประกันแฮะ บังเอิ๊ญ เจอสาวเอเชียยืนสูบบุหรี่ที่ประตู เราก็เข้าไปถามว่า เธอรู้จักบริษัทประกันอันนี้มั้ย รู้มั้ยว่ามันอยู่ที่นี่รึเปล่า เค้าบอกว่า เค้าไม่แน่ใจ ตอนนี้มหาลัยกำลังรีโนเวทใหม่ ทุกอย่างเปลี่ยนที่ไปหมดเลย เราก็ขอบคุณเค้า แล้วก็นึกได้ โทรถามสิ!!!!! โอ๊ย อยากเขกหัวตัวเอง ตั้งแต่ที่ดั้นด้นมามหาลัย แค่เพื่อจะมาถามว่า "ชั้นไม่มีใบตอบรับ ชั้นลงทะเบียนเรียนได้มั้ย" จริง ๆ เสิชเบอร์ของฝ่ายลงทะเบียน แล้วโทรมาถามก็ได้ จริงมั้ยคะทั่นผู้อ่านขาาา งี้แหละ เค้าถึงบอกว่า โง่ย่อมมาก่อนฉลาด นึกได้อย่างนี้ ก็เลยโทรหาบริษัทประกัน โทร 2-3 ครั้งถึงจะมีคนรับ เค้าบอกว่า ออฟฟิศเค้าอยู่ที่ Weidenau คุ้น ๆ มั้ยคะ ตรงที่เราเปลี่ยนรถเมล์อะค่ะ เราก็ถามเค้าว่า ชั้นไม่มีใบตอบรับ ชั้นทำประกันได้มั้ย เจ้าหน้าที่บอกว่า "ไม่มีปัญหา แต่เธอมีพาสฟอร์ตใช่มั้ย" "มีค่า" เรารีบตอบอย่างไว อะ ทีนี้เราก็ต้องหารถเมล์กลับไป Weidenau แต่ระหว่างที่กำลังก้มหน้าจิ้มมือถือเสิชหารถเมล์ สาวเอเชียก็มาถามเราว่า "นี่เธอเพิ่งมาเหรอ" เราขออุบเรื่องสาวเอเชียคนนี้ ไปเล่าตอนหน้า เพราะเธอคนนี้มีความสำคัญกับเรามากกกกก มีเรื่องให้เล่าได้อีกหลายตอน ตัดไปที่ เราได้นั่งรถเมล์กลับไป Weidenau ลงรถเมล์เสร็จ ก็เดินอ้อมโลก หาบริษัทประกัน รู้ว่าอ้อม เพราะตอนหลังที่คุ้นกับแถวนี้แล้ว ถึงรู้ว่า เดินตัดไปนิดเดียวก็ถึงละ กูเกิ้ลแมพตัวดีเลย พาอ้อมตลอด พอไปถึง ก็ทำประกันเรียบร้อย ตังค่อยโอนมา ในอีก 15 วัน แหม ไอ้เราก็เตรียมเงินมาเรียบร้อย พอได้ใบจากประกัน เราก็ขึ้นรถเมล์ไปมหาลัยอีกครั้ง คราวนี้เริ่มคล่อง ก็เดินฉับ ๆ ไปที่ตึก SSC แล้วไปกดบัตรคิว นั่งรอตรงโต๊ะที่ก่อนหน้านี้มีเหล่าหนุ่มสาวจีนยืนรายล้อมอยู่ แต่ตอนที่เรารอลงทะเบียน แก๊งชาวจีนไม่อยู่แล้ว เพราะเค้าให้ลงทะเบียนเรียนได้ถึง 11.30 ตอนนั้นเวลา 11.00 แล้วล่ะ คนปกติก็คงมาลงกันแต่เช้า มีแค่ไม่กี่คนที่นั่งรออยู่พร้อมเรา ระหว่างรอ ก็มีผู้ช่วย ซึ่งดูจากหน้าตาท่าทาง ก็เดาได้ว่าเป็นนักศึกษามารับจ๊อบ เค้าก็มาช่วยเราดูเอกสาร ซึ่งเรามีเกือบครบ ขาดแค่ใบตอบรับจากมหาลัยใบเดียว พอถึงคิวเรา เราก็เข้าไป เจ้าหน้าที่คนเดิม ก็จัดการให้เราเรียบร้อยภายใน 5 นาที แหม ช่างเป็น 5 นาทีที่แลกมาด้วยการเดินหลงไปมาทั้งเช้า ทั้งค่ารถเมล์ที่นั่งไป ๆ มา ๆ ทั้ง ๆ ที่ไม่จำเป็นเล้ยยย ที่จริงเรามีนัดดูห้องตอน 1 ทุ่มที่เมืองนี้ และเราลงทะเบียนเสร็จตั้งแต่ 11.30 น. หมายความว่าเราต้องรอทั้งบ่ายและเย็น เพื่อนัดดูห้อง ที่ไม่รู้ว่ามีคนมาดูกี่คน แล้วใครจะได้ห้องนี้ไป (ห้องพักที่เยอรมันในเมืองที่มีมหาลัย ค่อนข้างหายาก เพราะมีแต่คนอยากมาเช่า) แต่ว่า เพราะการเดินหลงไปมา และการลืมว่า "โทรมาถามก็ได้นี่" ทำให้เราได้มาพบกับสาวเอเชีย และไม่ต้องรอถึง 1 ทุ่มเพื่อนัดดูห้อง ถึงตรงนี้ อาจจะพอเดาได้ลาง ๆ กันนะคะ ว่าสาวเอเชียช่วยเรายังไง ต่อตอนหน้านะคะ
|
LittleEntchen
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?] สวัสดีค่ะ ชื่อ แอน นะคะ ตอนนี้เรียนปริญญาโทภาษาเยอรมันที่เมือง Siegen
| |||||||||||||
