หม่อมเจ้าหญิงสวาสดิ์วัฒโนดม ประวิตร

นามปากกา: ดวงดาว, บังใบ
เกิด: 28 เมษายน พ.ศ. 2454
สิ้นชีพิตักษัย : 1 กันยายน พ.ศ. 2544 ( 90 ปี )

อาชีพ: นักเขียน
บิดา: พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าประวิตรวัฒโนดม กรมหลวงปราจิณกิติบดี
มารดา: หม่อมช้อย กัลยาณมิตร
หัวข้อ: นวนิยาย
ผลงานครั้งแรก: คำอธิษฐานของดวงดาว
ผลงานสำคัญ: ผยอง, เชลยศักดิ์, เคหาสน์สีแดง, ม่านไฟ

หม่อมเจ้าหญิงสวาสดิ์วัฒโนดม ประวิตร (28 เมษายน พ.ศ. 2454 - 1 กันยายน พ.ศ. 2544 เป็นพระธิดาพระองค์ที่ 4 ในพระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าประวิตรวัฒโนดม กรมหลวงปราจิณกิติบดี และเป็นพระองค์ที่ 2 ในหม่อมช้อย กัลยาณมิตร ( ธิดา เจ้าพระยาสุรสีห์วิศิษฐ์ศักดิ์ เชย กัลยาณมิตร ) ทรงมีพระเชษฐา และ พระอนุชา ร่วมหม่อมมารดา ดังนี้

หม่อมเจ้าชายสีหวิลาศ ประวิตร
หม่อมเจ้าหญิงสวาสดิ์วัฒโนดม ประวิตร
หม่อมเจ้าชายกวีวิศิษฐ์ ประวิตร

หม่อมเจ้าหญิงสวาสดิ์วัฒโนดมทรงเข้ารับการศึกษาชั้นต้นในพระบรมมหาราชวัง ต่อมาทรงเข้าศึกษาที่โรงเรียนอัสสัมชัญ ภายหลัง พระบิดาทรงจ้างครูแหม่มมาสอนพิเศษ ณ วังราชสกุลประวิตร เชิงสะพานเทเวศน์ ( บริเวณที่เป็นตลาดจันทร์ประวิตร ในปัจจุบัน ) พร้อมกับทรงศึกษาดนตรีจนมีความเชี่ยวชาญทั้งดนตรีไทยและดนตรีสากล และโปรดกีฬาทรงม้า

หม่อมเจ้าหญิงสวาสดิ์วัฒโนดมทรงโปรดการอ่านหนังสือตั้งแต่ท่านยังทรงพระเยาว์ และเป็นแรงบันดาลใจให้นิพนธ์นิยายต่างๆ ในเวลาต่อมา เมื่อพระชันษาได้ 17 ปี ทรงสนิทสนมกับหม่อมเจ้าอากาศดำเกิง รพีพัฒน์ (พระชันษา 23 ปี) พระโอรสในพระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้ารพีพัฒนศักดิ์ กรมหลวงราชบุรีดิเรกฤทธิ์

ซึ่งประทับอยู่ที่วังใกล้กัน หม่อมเจ้าอากาศดำเกิงทรงกราบทูลให้สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ เจ้าฟ้าบริพัตรสุขุมพันธุ์ กรมพระนครสวรรค์วรพินิต ทรงสู่ขอหม่อมเจ้าหญิงสวาสดิ์วัฒโนดม เป็นพระชายา ต่อหม่อมช้อย เมื่อ พ.ศ. 2471 แต่ทรงปฏิเสธเนื่องจากมิได้ทรงมีจิตปฏิพัทธ์ด้วย

หม่อมเจ้าหญิงสวาสดิ์วัฒโนดมทรงนิพนธ์นวนิยายเรื่องแรกเมื่อ พ.ศ. 2478 ขณะพระชันษาได้ 24 ปี โดยใช้นามปากกาว่า "ดวงดาว" โดยทรงให้เหตุผลว่า เพราะทรงโปรดที่จะทอดพระเนตรดวงดาวในยามค่ำคืน เพราะดูแล้วน่ารักดี

แต่เมื่อทรงส่งเรื่อง "คำอธิษฐานของดวงดาว" ลงตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์ประชาชาติวันอาทิตย์ นามปากกาได้กลายเป็น "บังใบ" ไป ซึ่งมาลัย ชูพินิจ เป็นผู้ตั้งถวายโดยความเข้าใจผิด

ชื่งต่อมาในภายหลังทรงเปลี่ยนมาใช้นามปากกา "ดวงดาว" ตลอดมา และมีผลงานติดต่อมาหลายเรื่อง เช่น นวนิยายเรื่อง "ผยอง", "เชลยศักดิ์" และ "เคหาสน์สีแดง"

พระองค์ท่านทรงมีพระนิสัยรักงาม และทรงมีพระอารมณ์สนุก โปรดในการประพาสต่างจังหวัด เสด็จไปในที่ที่ไม่เจริญ เพื่อทรงทอดพระเนตรความเป็นอยู่ของชาวบ้าน นำมาเป็นข้อมูลในงานพระนิพนธ์ เรื่องสั้นต่างๆ

โดยมีหม่อมราชวงศ์หญิงวงศ์ศิริ กฤดากร เป็นพระสหายสนิทที่ทรงโปรดที่สุด

หม่อมเจ้าหญิงสวาสดิ์วัฒโนดม ประวิตร ทรงหยุดเขียนนวนิยายในปี พ.ศ. 2508 เพราะไม่ทรงเห็นด้วยกับนิตยสารบางเล่ม ที่ให้ผู้อ่านทายชื่อนักประพันธ์ในนิยายที่ไม่ลงชื่อผู้แต่ง

แต่ยังทรงพระนิพนธ์เรื่องสั้นต่อมาอีกบ้าง เรื่องสุดท้ายที่ทรงพระนิพนธ์ในปี พ.ศ. 2529 คือ เรื่อง "อดีตที่รัก" ซึ่งเป็นพระประวัติเมื่อครั้งทรงพระเยาว์ ลงพิมพ์ในหนังสือแจกในงานพระราชทานเพลิงศพ หม่อมหลวงหญิงเหมือนจันทร์ ประวิตร

ทรงได้รับการประกาศเกียรติคุณจากสมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย ได้รับรางวัลนราธิปครั้งที่ 1 ประจำปี พ.ศ. 2544

หม่อมเจ้าหญิงสวาสดิ์วัฒโนดม ประวิตร ถึงชีพิตักษัยด้วยอาการเส้นพระโลหิตในสมองตีบ เมื่อวันที่ 1 กันยายน พ.ศ. 2544 ณ โรงพยาบาลบำรุงราษฏร์ สิริรวมพระชันษา 90 ปี


ขอขอบคุณ วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี


โสรวารสิริสวัสดิ์ - มนัสมานภิรมยา ที่มาอ่านค่ะ