ชาลี เอี่ยมกระสินธุ์ (28 กรกฎาคม พ.ศ. 2461 - 16 มิถุนายน พ.ศ. 2546) เป็นนักเขียนเรื่องสั้น และนวนิยายแนวการผจญภัยในป่าดงดิบ และบทความสารคดีชุด "ราชสำนัก" และ "เมืองไทยในอดีต"
ได้รับการเชิดชูเกียรติ รางวัลนราธิป จากสมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย ประจำปี พ.ศ. 2544
ชาลี เอี่ยมกระสินธุ์ เกิดที่ตำบลเกาะหลัก จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ เป็นบุตรคนโตของ นายบุญชู และนางแฉล้ม เอี่ยมกระสินธุ์ มีน้องชายชื่อชวลิต และน้องสาวชื่อชุลี
เมื่ออายุ 7 ปี ได้ย้ายมาอยู่กรุงเทพมหานคร ที่บ้านพักริมแม่น้ำเจ้าพระยา ใกล้วัดบพิตรพิมุข (วัดเชิงเลน) สะพานยาว
บิดาของชาลี เป็นครู และเป็นนักเขียน มีนามปากกาว่า "ช. เอี่ยมกระสินธุ์" ต่อมาได้ตั้งสำนักพิมพ์ อ.ก.ส. (ย่อมาจาก เอี่ยมกระสินธุ์) จัดพิมพ์นวนิยาย และเรื่องอ่านเล่น ทำให้ชาลีได้รับการปลูกฝังให้รักการอ่าน และการประพันธ์มาตั้งแต่เด็ก
หลังจบการศึกษาจากโรงเรียนมัธยมวัดปรินายก ชาลี เอี่ยมกระสินธุ์ เริ่มรับราชการที่ สำนักงาน ก.พ. ตั้งแต่ พ.ศ. 2479
เริ่มเขียนนวนิยายส่งหนังสือพิมพ์ ครั้งแรกชื่อเรื่อง "ธาตุของผู้หญิง" ในหนังสือพิมพ์สยามราษฎร์รายวัน และเขียนการ์ตูนล้อเลียนในหนังสือพิมพ์สยามรีวิว ของ ชอ้อน อำพล ใช้นามปากกา "กระเบื้องแก้ว" "หอกหัก" "ด้ามสาก" "น้ำใสใจจริง"
เริ่มเขียนนวนิยายส่งไปตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์ "เอกชน" "ประมวญวัน" และ "นิกร" และเริ่มมีชื่อเสียงจากเรื่อง "สุดหล้าฟ้าเขียว" ส่งเข้าประกวดรางวัลโบแดง ของหนังสือ "นิกรวันอาทิจ" เมื่อ พ.ศ. 2486 และได้รับรางวัลชนะเลิศ
ชาลี เอี่ยมกระสินธุ์ เริ่มเขียนเรื่องเกี่ยวกับป่าดงดิบตั้งแต่ พ.ศ. 2493 โดยได้รับมอบหมายให้นำบันทึกเรื่องราวของ อาณัติ บุนนาค มาเรียงเรียงใหม่เป็นสำนวนของตัวเอง ตีพิมพ์ใน "พิมพ์ไทยรายวัน"
มี บุศย์ สิมะเสถียร เป็นบรรณาธิการ ชื่อเรื่อง "สิบห้าวันในป่ากะเหรี่ยง" โดยที่เจ้าตัวไม่เคยเข้าป่ามาก่อน และทำให้ต้องค้นคว้าเกี่ยวกับการเดินป่า ล่าสัตว์ และเขียนนวนิยายในแนวนี้ต่อมาอีกเป็นจำนวนมาก เรื่องที่มีชื่อเสียง เช่น
ชุมนุมฟ้าผ่า ตีพิมพ์ใน ปิยมิตรรายสัปดาห์
โป่งผี ตีพิมพ์ใน สกุลไทยรายสัปดาห์
ไพรมหากาฬ ตีพิมพ์ใน เพลินจิตต์รายวัน นำไปออกอากาศละครวิทยุโดย เสนีย์ บุษปะเกศ เมื่อ พ.ศ. 2500
เรื่องสมิงไพร ไพรมัจจุราช ไพรพยัคฆ์ ตีพิมพ์ใน เพลินจิตต์สามรส รายวัน
ไพรผาดำ ตีพิมพ์ใน นครไทยเบื้องหลังข่าว
ช่วงบั้นปลายชีวิต ชาลี เอี่ยมกระสินธุ์ มีปัญหาเรื่องสุขภาพ และมีผลงานเขียนชุดสุดท้ายตีพิมพ์ใน พ.ศ. 2542
เสียชีวิตเมื่อวันที่ 16 มิถุนายน พ.ศ. 2546 อายุ 85 ปี
ขอขอบคุณ วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
อาทิตยวารสิริสวัสดิ์ ปรีดิ์มนัสวัฒนสิริค่ะ