อัศศิริ ธรรมโชติ นักเขียนเรื่องสั้น เจ้าของรางวัลซีไรท์ปี พ.ศ. 2524 เกิดเมื่อวันที่ 10 กรกฎาคม พ.ศ. 2490 ที่อำเภอหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์

จบชั้นมัธยมปีที่ 4 จากโรงเรียนไกลกังวล หัวหิน แล้วมาศึกษาต่อที่โรงเรียนผดุงศิษย์พิทยา กรุงเทพมหานคร

หลังจากเป็นลูกจ้างชั่วคราวของสำนักงานสถิติแห่งชาติ 2 ปี จึงกลับมาสอบเข้าศึกษาต่อที่คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เมื่อปี 2513 ครั้นสำเร็จการศึกษาปริญญาตรีแล้ว

ได้เริ่มทำงานกับผู้ผลิตหนังสือ "ประชากร" ระยะหนึ่ง ก่อนจะโยกย้ายไปประจำ "ประชาชาติ" , "สยามรัฐรายวัน" , "สยามรัฐสัปดาห์วิจารณ์" , "มาตุภูมิ" , "สู่อนาคต" และหวนคืนสู่ "สยามรัฐ" จวบจนปัจจุบัน

เริ่มเขียนหนังสือตั้งแต่เป็นนิสิต โดยเฉพาะ"สำนึกของพ่อเฒ่า" เป็นเรื่องสั้นเรื่องแรกในชีวิต ได้รับการคัดเลือกให้ได้อันดับสามจากการประกวดชิงรางวัล "พลับพลามาลี" เมื่อปี 2515 ของชุมนุมวรรณศิลป์จุฬาฯ

จากนั้นอีกราวหกปี คือ พ.ศ. 2521 มีหนังสือรวมเรื่องสั้นเล่มแรกชื่อปก "ขุนทอง เจ้าจะกลับมาเมื่อฟ้าสาง" หนังสือเล่มนี้ทำให้อัศศิริได้รับรางวัลซีไรท์ในปี พ.ศ. 2524

อัศศิริยังมีผลงานการเขียนบทละครโทรทัศน์เช่น เรื่อง "ขุนเดช" ของสุจิตต์ วงศ์เทศ และ "แม่นากพระโขนง"


ผลงานตีพิมพ์แล้ว

ขุนทอง เจ้าจะกลับเมื่อฟ้าสาง (2521)
เหมือนทะเลมีเจ้าของ (2524)
ขอบฟ้าทะเลกว้าง (2525)
ฟุตบอลบ้านนอก (2526)
บ้านริมทะเล (2527)

โลกสีน้ำเงิน (2528)
งามแสงเดือน (2529)
มหกรรมในท้องทุ่ง (2530)
ขอทาน แมว และคนเมา (2531)
นวลน้อย (2531)

ผู้หญิง คนแก่ เด็ก แมว และผม (2531)
ชีวิตคือวัยอันผ่านพ้น (2532)
ทะเลร่ำลมโศก (2533)
หลายๆครั้งในชีวิต (2532)

อ้างอิง
อัศศิริ ธรรมโชติ - ศาลานกน้อย


ขอขอบคุณ วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี


อาทิตยวารสิริสวัสดิ์ ปรีดิ์มนัสวัฒนสิริค่ะ