วนิดาพูดอย่างฉะฉานเมื่อถูกไต่สวนตรงหน้าจากมนุษย์ที่เรียกตัวเองว่า ตำรวจ

“คุณกล้า” มนุษย์เสื้อสีกากีสอบถามอีกครั้งหนึ่งอย่างไม่เชื่อสายตาว่าผู้หญิงหน้าตาน่ารักอย่างวนิดาจะกล้าทำอย่างนี้
เขาสายหัวและถอนหายใจเฮือกใหญ่
ภายในห้องที่เต็มไปด้วยบรรยากาศอันอึมครืม เงียบลงไปอีก มีเพียงเสียงหายใจของคนทั้งสองเท่านั้น
บวกกับสายตาที่กลับมาประสานกันอีกครั้งหนึ่งอย่างไม่ตั้งใจ ราวกับไฟซ็อตเปรี้ยงปร้างภายในหัวที่เต็มไปด้วยคำถาม

“เค้ามาทำร้ายชั้นก่อน” วนิดาหลบสายตาลงพื้น มือประสานเข้าหากันหากในเวลานี้ต้องการใครสักคนมากุมมือไว้
มันคงไม่มีนอกจากมีอตัวเองนี้แหละ ได้แต่บีบมืออีกข้างเรียกความอบอุ่นกลับคืนมา

“ชั้นกำลังนอนเล่นเฟชบุ๊คอยู่ในห้องนอนชั้น ชั้นสนใจสิ่งตรงหน้ามากกว่าโดยที่ชั้นไม่รู้เลยว่า
เค้าเข้ามาหาชั้นอย่างเงียบๆ เบาๆ จนมาสะดุ้งอีกทีเมื่อเค้าอยู่บนตัวชั้นแล้ว
ชั้นร้องกรี๊ดดดดสุดเสียง จับไอแพดทุ่มใส่เค้าจนแน่นิ่งไป”
วนิดาเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้คนตรงหน้ารับรู้เหมือนว่าเหตุการณ์เพิ่งเกิดขึ้นสด ๆ ร้อนๆ อย่างมือสั่นตัวสั่น

“ชั้นไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะ เค้าล้ำเส้นมาในอาณาจักรของชั้น
แต่ชั้นกลับทำให้เค้าไปสู่อาณาจักรแห่งใหม่เสียเอง”
วนิดาเริ่มตาแดงพรั่งพรูออกมาอีกครั้งพร้อมหลบสายตาสำนึกผิด
จ้องมองไปที่ไอแพดที่แตกกระจายลงพื้น

“ชั้นไม่ได้ตั้งใจ” ..............

“คุณดา คุณไม่ได้ตั้งใจน่ะผมรู้
แต่คุณฆ่าแมลงสาบด้วยไอแพดของผมเนี่ยนะ

โถ่...กรูเพิ่งผ่อนได้อาทิตย์เดียวแท้ๆ”

























คุยกันท้ายเรื่องกับถนนสายนี้มีตะพาบ 69




อาณาจักรแห่งใหม่ หมายถึง โลกใบใหม่ใช่หรือป่าว ถ้าบอกว่าใช่ ตะพาบรอบนี้ของเราก็ตรงประเด็น อิอิ
เพราะมีการส่ง "เค้า" ไปสู่โลกใบใหม่อย่างไม่ได้ตั้งใจ
ตะพาบ กม.69 หัวข้อนี้เป็นโจทย์ของ น้องสา Sawnoy ผู้บ่งบอกให้สร้างจินตนาการอันล้ำเลิศ ครีเอทกันสุด ๆ ไปเลย
แต่เรามันก็เป็นซะอย่างนี้  ตอนแรกคิดไอเดียได้มาแล้ว ยังไม่ทันได้ลงมือเขียน ไอเดียอื่นก็ปิ๊ง-ปิ้ง เพิ่มเข้ามาเอง
 สั้นๆ ง่าย ๆ กลับมาคงคอนเซปต์หักมุมตามเดิมแล้ว ^^"