เปิดเมนูบล๊อก "อยากเขียนเป็นกลอน(บ้าง) " ก็เลยแต่งกลอนสั้นๆ สัมผัสมั่ง ไม่สัมผัสมั้ง แต่งสนุก ๆ แต่งยาวๆ ไม่ค่อยได้ ถ้าแต่งยาว ๆ สงสัยต้องใช้เวลานานเลยทีเดียว ส่วนกลอนเหล่านี้มีเพื่อนๆ ช่วยกัน ต่อ และแต่งเติมด้วยกันหลายคนค่ะ ลองอ่านดูนะคะ



(สายฝน...ลมหนาว)

สายฝนโปรยทั่วไปให้ชุ่มฉ่ำ
พอตกค่ำกบฟ้องร้องหาฝน
ฝนจึงโปรยพาให้ชุ่มกมล
ทุกแห่งหนฝนพรำฉ่ำอุรา

อีกไม่นานสายฝนคงละหาย
แล้วกลับกลายเป็นลมหนาวร้าวใจหนา
หนาวนี้หนอคงหนาวใจเช่นผ่านมา
อยากรู้ว่าเมื่อใดได้อุ่นใจ

อันความหนาวคงทำให้อุ่นได้
หากหนาวใจจะทำเช่นใดหนอ
หนาวเพียงกายมีผ้าห่มไว้อุ่นรอ
หนาวใจหนอทำอย่างไรให้หายเอย....(kapeak)


หนาวเหน็บนี้ อาจหนาวนัก สั่นสะท้าน
แต่โบราณ บอกภาษิต สื่อความหมาย
หนาวเนื้อต้อง ห่มเนื้อ จักหนาวคลาย
คงอุ่นกาย หากกาย กอดประคอง

หากหนาวใจ จักห่มใจ อย่างใดหนอ
จึงเพียงพอ ทอฤทัย ใคร่สนอง
คงต้องเปลี่ยน อิริยาบถ อย่าให้ครอง
ความหม่นหมอง ตรอมฤดี อยู่เนิ่นนาน ...(เลื้อย)


หากหนาวกาย กอดอกไว้ คงหายหนาว
แต่หนาวร้าว หนาวใจ กอดใครหนอ
แค่กอดหมอน ใบเก่า คงไม่พอ
อยากจะขอ กอดคนนั้น ในฝันลวง ...(อาบูรณ์)


หนาวกายเพียงใดใช้ผ้าห่ม
หนาวลมพรมพราวเขาห่มผ้า
หนาวทรวงห่วงนักเหมือนรักลา
ดื่มสุราสักร้อยไหหนาวไม่จาง...(พันวัตต์)


ฝนลาหนาวมาแน่แท้หรือ
นอนครางร้องฮือแน่ตัวฉัน
ห่มผ้าเขาว่าไม่อาจกั้น
อกฉันอยู่เดียวเหี่ยวตายเอย...(รณบุตร สุดสะเหล่อ)




รักและให้อภัย
กำลังใจมีให้ทุกคน
ชีวิตบางครั้ง...อาจดูสับสน
มืดมน...แต่ไม่ไร้หนทาง


แสงสว่าง...รออยู่ข้างหน้า
สู้ไปเถิดหนา...อย่าท้อถอย
ความสำเร็จ..คือสิ่งที่รอคอย
อย่างน้อยๆ ...ก็เพื่อตัวเอง...(kapeak)


นั่นแหละถือว่าใช่
ฟันธงไว้ได้ตรงเผง
หยัดสู้มิหวั่นเกรง
ใจนักเลงอยู่ประจำ

อย่างนี้จนเป็นนิจ
จะถูกผิดก็ขำขำ
ล้มลุกคลุกคลานคลำ
แล้วก้าวย่ำถึงปลายทาง....(พันวัตต์)



(ดอกแก้ว)


หอมเอยหอมดอกแก้ว
งามเพริศแพร้วงดงามตา
ดอกน้อยดูไร้ค่า
แต่กลิ่นหนาหอมยวนใจ

เมื่อแรกแย้มผลิบาน
แสนสำราญเจริญใจ
หอมกลิ่นเจ้าแต่ไกล
จะหาไหนมาเปรียบปาน ...(kapeak)


ตามกลิ่นหอม กลอนเรียก บินตอมหา
งานเพิ่งเสร็จ จึงเที่ยวท่อง หนำอุรา
แวะเริงร่า มาดอมดม ดอกแก้วงาม

ดอกแก้วขาว กลิ่นหอมโปรย ยามรุ่งสาง
ดอกโมกข์บาง ลมโชยลิ่ว ปลิวสั่นไหว
กับดอกปีบ กลีบโค้งม้วน รัญจวนใจ
กระดังงา ลนไฟหอม ยามราตรี

อยู่ที่นี่ มีดอกเด่น มูฮุงกวา
คล้ายชบา แต่ไม่หอม กลิ่นเกษร
กับหลากหลาย มวลมาลย์ล่อ หมู่ภมร
ให้บินว่อน ร่อนกระจาย ขยายพันธุ์...(เลื้อย)



(ใบไม้หลายใจ)

คนบางคน...มีรัก...ไว้เพียงหนึ่ง
คนบางคน..มีถึง...รักที่สอง
คนอย่างฉัน...มีรักเดียว...เกี่ยวใจปอง
คนที่ครอง...ใจฉัน...นั้นคือเธอ...(kapeak)


แม้นใบไม้ จะหลายใจ ฉันไม่เกี่ยว
ฉันใจเดียว ให้เธอนั้น มั่นเสมอ
จะปีนน้ำ ข้ามฟ้า มาพบเธอ
หลับละเมอ ตื่นพลัน อ๋อ ฝันไป...(พันวัตต์)

ต้นหลายใจ คล้ายใจ ใครหลายคน
แลฉงน ดูเสนอ เจอความหมาย
มีห้องย่อย ยิบแยก แตกมากมาย
บรรจุได้ ใครหลายคน ยลหลายครา...

แม้เรามี ใจเดียว ช่างเปลี่ยวนัก
เจ็บยามรัก ปักใจ ใยต้องหมอง
ต่อจากนี้ ขอแค่ ใจตัวครอง
ตามครรลอง ท่องไป เพียงใจเดียว...(เลื้อย)

ถึงเป็นไม้มีหลายใจใครก็ชอบ
ปลูกโดยรอบพอได้เห็นเป็นสดใส
หยาดหยดน้ำพร่ำพรมชมชื่นใจ
จะกี่ร้อยใบใจไม่เบื่อเลย....(น้ำมิตร)



รู้ว่าเธออยู่ดี...มีความสุข
ก็เหมือนปลุกใจเราคลายเศร้าหมอง
ฉันก็คงทำได้เพียงแค่มอง
อยากจะร้องบอกเธอให้เข้าใจ

มิตรภาพของเราไม่เคยเปลี่ยน
อาจหมุนเวียนไปบ้างอย่าสงสัย
แต่ก็กลับมาที่เดิมทุกครั้งไป
สิ่งนั้นไซร้ความผูกพันฉันและเธอ...(kapeak)


ลืมเถิดใจแต่นี้........................ตัดลง
หากปล่อยเป็นผุยผง...............ยากแก้
คิดมากยิ่งพะวง.......................ใจอยู่
เก็บบ่มความจริงแท้................ซ่อนไว้ในฝัน

ถึงมีคำหมื่นล้าน......................อยากบอก
หากแต่ใจพูดออก....................ไม่ได้
ฝังลงสู่ในซอก.........................สุดหยั่ง
เติมแต่งลวงหลอกไว้...............ว่าล้นสุขเหลือ....(cenyou)



แม้มิอาจอยู่ใกล้ในครานี้
ดวงฤดีแนบใกล้อยู่ในฝัน
มาดว่ายังหายใจในทุกวัน
อย่าไหวหวั่นว่าฉันจะลืมเธอ

ถึงแม้ลมถล่มฟ้าพายุพัด
ก็มิอาจฉุดใจให้ฉันเผลอ
ใครที่ใหนไม่อาจมาเลิศเลอ
ไปกว่าเธอที่ฉันวางไว้กลางใจ....(พันวัตต์)

(บทนี้ชอบมากๆ ค่ะ คุณพันวัตต์)



ปล.คุณพันวัตต์ก็แต่งกลอนได้เพราะมากๆ เหมือนกัน แต่ที่บล๊อกของคุณพันวัตต์ส่วนใหญ่จะเขียนกลอนหนัก ๆ (หลายกิโลเชียวล่ะ...อิอิ) ซึ่งแต่งไม่ได้แบบนั้น แต่พอ จขบ.แต่งกลอนแบบนี้ คุณพันวัตต์ก็มาช่วยต่อเติมให้ และได้แต่งให้ จขบ.ซะเพราะพริ้ง จขบ.เลยเอาไปแปะไว้เป็นตัววิ่งในบล๊อกด้านบน ชอบมากๆ ค่ะ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ