อืมมม...ดีจ๊ะ
ได้ขีดๆ เขียนๆ ก็ยะหื้อบางวันมีคุณค่าขึ้นแล้วล่ะ
ยินดีเจ้า

555+ เอาน่า

กลุ่มใหญ่ๆก็ไม่ได้ดีเสมอไปหรอก =___=

แต่ไม่รู้สิ ฝันถึงเพื่อนทีทำไมต้องฝันว่าอยู่กะพวกแกดังเดิม และเราก็กลับมาเรียนอัมพรทุกที

จิตใต้สำนึกมันสื่ออะไรเรารึเปล่าเนี่ย - -* ไม่เคยฝันถึงโรงเรียนใหม่เลยมั้ง (เคยแหละตอนม.4 แต่เป็นฝันสยอง กร๊ากกก)

เป็นเราก็คงดองบล็อก แต่ถ้าได้โควต้าเมื่อไหร่ก็คงมีเวลามาเขียนนิยาย 555+ เทอมนี้สำคัญสุดละเพราะต้องทำเกรด 5 เทอมให้เกิน 3.00 อย่างน้อยก็ต้องถึงแหละ -*- แบบว่าโควต้าเข้าลาดกระบังมันต้อง 3.00 ขึ้นไง โควต้าแบบเข้าได้เลยนะ แต่ห้ามสละสิทธิ์ เพราะเขาจะตัดโอกาสรุ่นน้องถึงสองปี ใครทำละก็ใจร้ายน่าดู -*-

ที่จะทำคืออย่างนี้แหละ =__= อ่านะ ถ้าไม่ได้ก็ต้องพึ่งความสามารถในการทำข้อสอบละกัน

ดังเวลาเปลี่ยน คนเราที่สุดก็ต้องเปลี่ยน
โลกทุกวันยังเปลี่ยนตามกาลเวลา
(แค่หลับตาชัดชัด 555+)
ช่างมันเหอะว่ะ
จะมีกี่คนไม่จำเป็นต้องสนใจ
แค่เราทุกคนรักกันเป็นพอเว้ยย

จากเดิมที่เราเคยมี 2 คน
แล้วกลายเปน 3 4 5 6 7 (เยอะไป๊-)
ขึ้นๆลงๆไปๆมาๆ
สุดท้าย ยังไงเราก็รักกัน
((จบพิลึกกว่ะ))

คิดถึงยังเป็นเด็กน้อยเหมือนกัน
รู้สึกตัวเองน่ารักไร้เดียงสา
แต่ถ้าเราไม่ลับประสบการณ์ร้ายๆ
แล้วเราจะเท่าทันคนชั่วช้าสามานย์ได้เยี่ยงไร

พรุ่งนี้เจอกัน

R ham
ไม่ได้ทิ้งเวบ แค่ขี้เกียจเข้าไปดู
เอิ้ก ๆ ๆ ๆ
ที่รักเอนท์ติดแน่น่า สู้ๆๆ